In the pines where the sun never shines

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines za sep 06, 2014 6:22 pm

wake me up when it's all over

Ze kon wel merken dat Aiden geïrriteerd begon te raken. Maar op haar beurt raakte ze ook weer flink geïrriteerd van hem op dit moment. Ze zette haar hand eventjes iets in haar zij en gebruikte haar andere hand om in een geërgerd gebaar haar vingers tegen haar voorhoofd te drukken. "Ik heb al genoeg dokters gezien in mijn leven, oké?" Zei ze, haar toon licht vermoeid met de situatie, "Ik weet hoe het daar werkt en ik heb er dit keer even geen trek in." Ze was wel vaker flauwgevallen in haar leven. Als het goed is, trok deze verdomde duizeligheid vanzelf weg. Ze zou zich nog wel een tijdje beroerd voelen, maar daar viel weinig aan te doen. Op dit moment dan. Ze wist van zichzelf dat ze zich sowieso beroerd zou voelen tot ze Leo weer terug had.
Een cynische glimlach verscheen op haar lippen toen Aiden haar een halt toeriep. Jammer weer, ze had toch echt gedacht dat ze daar legaal mee weg zou kunnen komen. Want tja, iemand helemaal kapot maken met je Pokémon, daar was to-taal niks mis mee toch? "Niet? Ik dacht toch echt dat het zo werkte," sprak ze droogjes, haar haren met een vlug gebaar uit haar gezicht vegend. "Ik denk dat ik ze sowieso wel kwaad ga maken met het feit dat ik mijn Pokémon terug wil. Dus dat gaat hem sowieso niet worden dan. Ik ga ze niet op mijn blote knieën smeken als ze dat van me verwachten." Haar gezicht vertrok zich in een frons. Nee, dat ging absoluut niet gebeuren eigenlijk. Alles behalve.

notes notes notes notes

robb stark

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines za sep 06, 2014 6:51 pm

In the pines where the sun never shines - Pagina 4 Xkxc7a

Taking this to the grave

Lilium vertelde dat ze genoeg dokters had gezien in haar leven, waarna ze zei te weten hoe het er werkte en er geen trek in te hebben. Aiden zuchtte een keer. “Dus… Je belandt er regelmatig? Dat maakt het alleen maar erger,” zuchtte hij. Nee, dit was echt motiverend! Dadelijk ging ze dood of zo. Dan had hij dat ook weer op zijn geweten en daar had hij weinig zin in.
Toen ze zei Team Rocket kwaad te maken en te weigeren om ze te smeken, zuchtte Aiden even. Ergens mocht hij zich er niet zo aan irriteren. Hij zou precies hetzelfde hebben gedaan. Het verschil met hem was echter dat, hoe weinig Pokémon hij ook bij zich zou hebben, er afgerekend zou zijn met degene die zijn Pokémon stal. Hij was in zijn leven nauwelijks bij dokters geweest. Natuurlijk, hij had vaak genoeg een blauw oog gehad en die keer dat hij zijn sleutelbeen had gebroken hadden ze niet anders gekund, even als de keer dat hij hechtingen nodig had. Maar, afgezien van lompe dingen, mankeerde hij niet vaak iets.
“Ach, zolang je maar oplet,” zuchtte hij. Hij zag het nog wel gebeuren dat ze zou verliezen en dan al helemaal niets meer zou maken. Al had hij het idee dat ze wel een sterk team had, dus misschien dat ze daar genoeg op zou kunnen steunen.

ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines za sep 06, 2014 7:37 pm

wake me up when it's all over

Lilium snoof geërgerd om de reactie van Aiden en sloeg haar armen opnieuw over elkaar heen. "Doe alsjeblieft niet alsof ik hier ter plekke dood ga neervallen, wil je," reageerde ze. Nu hij zijn 'engheidspunten' redelijk aan het verliezen was, durfde Lilium ook meer tegen de jongen in te gaan en dat voelde eigenlijk best goed. Ze moest assertiever worden wat haar betrof. "Ik ben er als kind regelmatig beland, laatste tijd niet meer," mompelde ze er vervolgens achteraan, waarna ze wat over haar achterhoofd krabde. De vlekken waren in ieder geval aan het verdwijnen, dat scheelde al een heleboel.
Ze zag de jongen zuchten om haar woorden en vernauwde haar blauwe ogen eventjes. "Oi, vergeet niet dat ik ook best een rechtse uit kan delen," verdedigde ze zichzelf. Hij zag er zo ongelovig uit over haar eigen krachten dat het bijna zielig was. Ze snoof eventjes en stak haar neus wat de lucht in. Ze kon zichzelf heus wel verdedigen, zeker als ze haar Pokémon bij zich had. Ze wilde niet veel zeggen, maar er trokken zelfs tienjarigen helemaal in hun uppie door de regio heen. Die hadden zeker minder spiermassa dan zij had, of tenminste, dat mocht ze hopen.

notes notes notes notes

robb stark

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines za sep 06, 2014 8:25 pm

Taking this to the grave

De jonge blondine zei hem niet te doen alsof ze dood neer zou vallen en zei als kind regelmatig daar te zijn beland, al was dat nu niet meer zo. Hij vroeg zich stiekem af of ze als kind gewoon heel onhandig zou zijn geweest, of dat er - behalve geestelijk - iets met haar mis was. Je had immers van die mensen die enorm snel ziek en gewond waren. Sommigen noemden zulke mensen ook wel aanstellers.
Toen Lilium zei ook wel een rechtse uit te kunnen delen, hief hij zijn wenkbrauw op. “Al moet ik toegeven dat het niet gemakkelijk voelde toen ik die tegen mijn wang kreeg,” begon hij rustig, doelend op het feit dat ze hem de laatste keer een mep had verkocht. Ooit zou ze daar nog wel spijt van krijgen.
“Maar het is niet genoeg om serieus iemand mee af te schrikken, geloof me,” grijnsde hij toen. “Sommige Team Rocketleden zijn nog veel… Enger dan ik,” grijnsde hij vervolgens. Oh, ja. Hij was er niets bij! Er zaten daar pas een stel enge types bij. Hij zou het immers nooit stelen van iemand. En dan vooral geen Pokémon.

ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines za sep 06, 2014 8:50 pm

wake me up when it's all over

Lilium wreef wat over haar voorhoofd heen. "De duizeligheid trekt al weg," merkte de blondine op, waarna ze de boom losliet en wat wankel op haar eigen benen ging staan. Haar knieën knikten nog lichtjes en het was niet heel erg gebalanceerd, maar ze stond zonder dat ze het gevoel had dat ze in direct gevaar was om om te vallen. Lopen ging ze het maar niet op wagen, nu nog niet dan. "Zie je, gaat al beter." Ze glimlachte wat zwakjes. Eigenlijk was het gewoon Aiden's schuld. Hij had z'n Charizard niet zomaar op steroïdes moeten gooien, want dan was er nooit iets aan de hand geweest, al zei ze het zelf. Ze sloeg haar armen om haar lichaam heen. Nu de adrenaline weg te vloeien, begon ze te voelen dat ze het koud had. Gatverdamme. Zometeen maar even dat vest uit haar tas trekken dan maar.
Ze glimlachte wat breder toen Aiden opmerkte dat het niet echt prettig voelde om die klap te krijgen. Dat deed haar meer genoegen dan dat ze hardop zei, maar haar gezicht sprak boekdelen. "Enger dan jij? Is dat mogelijk?" Sprak ze, maar een diepe frons was wel op haar gezicht verschenen. Wat hij zei was wel degelijk aangekomen. Bijna zou ze hem mee vragen, gewoon omdat hij wel eng kon overkomen. Bijna. Ze wilde Leo alleen terug halen. Om te bewijzen aan iedereen, ook aan haarzelf, dat ze het prima alleen aankon deze reis. En ze had er dan ook vertrouwen in dat ze dat kon.

notes notes notes notes

robb stark

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines za sep 06, 2014 9:12 pm

Taking this to the grave

‘De duizeligheid trekt al weg,’ vertelde Lilium, waarna ze opstond. Ze zei hem dat het al beter ging en hij keek haar met een blik aan die duidelijk maakte dat hij absoluut niet onder de indruk was. “Dus.. Nu nog lopen,” grijnsde hij droogjes. Hij kon best wel een beetje een eikel zijn. Een onschuldig jochie had haar geholpen en was lief geweest. Hij niet. Hij irriteerde zich aan het feit dat ze niet gewoon toegaf minder sterk te zijn dan ze wilde laten merken en had het idee dat hij haar nog wel eens flink in de problemen tegen zou komen.
Toen ze vroeg of het mogelijk was om enger dan hij te zijn, grijnsde hij zijn tanden bloot. “Als ik zou hebben geprobeerd je Pokémon te stelen met Tyrion, zou je meer onder de indruk zijn dan dat je nu bent, is het niet?” vroeg hij rustig. “Team Rocket heeft het ook. De mogelijkheid tot het creëren van monsters als Tyrion,” zei hij toen. Ja. Ze hadden Key- en Mega Stones. Wie weet wat voor overpowered Pokémon ze in hun bezit hadden… Hij had het idee dat het niet al te veel goeds zou kunnen betekenen.

ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines za sep 06, 2014 9:21 pm

wake me up when it's all over

Het was dat Lilium zo duizelig was, anders was de eerste de beste steen met een lijnrechte worp naar Aiden's hoofd gevlogen. Bukken was op dit moment alleen nog te moeilijk, helaas. "Ach schei uit," gromde ze binnensmonds, "wees maar blij als ik weer kan lopen, scheelt jou ook weer." Ze liet haar hand eventjes door haar haar glijden. Dan dacht hij tenminste niet dat ze nog half dood neer zou vallen. Kwal dat hij was. Waarom moest ze nou net hém van alle mensen op deze regiobodem de hele tijd tegen komen? Arceus had er geen zin in om haar geluk te geven, duidelijk. Voorzichtig zette ze een stap, langzaam maar zeker. En ze bleef nog ietwat rechtop staan, wat een geluk.
Op de volgende woorden reageerde ze alleen minder goed. Ze werd bleek van het idee dat Team Rocket mega Charizard's had en toen vielen de puzzelstukken bij elkaar. Tyrion kon dit. Dat waren de steroïdes. Mega Evolution. Maar als Tyrion het kon. Dan kon Leo... Ze werd bleek. "Dus ze hebben Leo gestolen om..." Kwam eruit, haar stem afgeknepen. Enig amusement die ze gevoeld had door vorige situaties was weer weggesijpeld. Lichte paniek brandde in haar ogen terwijl het besef inzonk.

notes notes notes notes

robb stark

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines za sep 06, 2014 9:27 pm

Taking this to the grave

Lilium zei hem uit te scheien, waarna ze zei dat hij blij moest zijn als ze weer kon lopen. Hij grijnsde droogjes. “Maar natuurlijk ben ik dan blij,” sprak hij droogjes. “Anders moet ik je naar de dokter brengen en ik betwijfel of je even licht voelt als je eruit ziet,” fronste hij toen. Ha-ha. Nee, oke. Als ze echt niet bijgekomen was had dit misschien nog wel echt gemoeten. Als ze dan net zo iemand tegenkwamen als die blonde clown van eerder, zouden ze nog denken dat hij haar iets misdaan had ook.
De blondine leek zich nu te realiseren wat Team Rocket met een Charmander wilde. Hij knikte rustig. “Daarom zit er geen haast achter,” zei hij. “Hij is meer waard als hij… Op volle kracht is. Ze zullen hem dus nog wel een tijdje zelf houden,” vervolgde hij. Hij was even vergeten dat ze de Pokémon niet geëvolueerd wilde hebben. Want, wie wilde er nou geen Charizard? Ze was ook wel een gevalletje apart ook, hoor.
“Team Rocket heeft Key- en Mega Stones gestolen, dus ik denk dat je goed uit moet kijken als je ze benadert,” sprak hij rustig. Totaal onbewust van het feit dat hij, gezien het feit dat hij veel wist van Team Rocket en zelf een Key- en Megastone had, nu enorm veel op een Team Rocketlid kon gaan lijken.

ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines za sep 06, 2014 9:36 pm

wake me up when it's all over

Lilium trok eventjes wat bleek weg toen de jongen impliceerde dat ze ten eerste, zwaar was en ten tweede, dat hij haar had moeten dragen dan. "Nee dank je, ik loop liever zelf dan dat ik gedragen word," sprak ze vlug, op een licht bijtende toon. Nee, ze had er een hekel aan om controle te verliezen en hieronder viel opgetild worden wel degelijk ook. Je kon dan immers geen kant meer op. Ook in de situatie in de grot, daar was ze ook controle kwijt geraakt. En dat had ze ook gehaat. Maar sowieso was dat een vervelende rot situatie geweest. En ze geloofde dat die haat voor die dag toch wel echt wederzijds was geweest. Hun ongeluk op die dag was dan ook wel redelijk legendarisch geweest, moest ze zeggen.
Lilium begon zich toch weer op te fokken bij het idee dat ze Leo iets zouden aandoen. Ze zouden hem waarschijnlijk ook evolueren, iets wat ze ook ábsoluut niet wilde hebben. Een kleine Charmander begon ze juist net wat gewend aan te raken. Maar als ze hem evolueerden, was het weer en heel nieuw probleem. "Ik moet hem terughalen.." Mompelde ze dus enkel, waarna ze luisterde naar Aiden's volgende woorden. Maar wacht eens even... Team Rocket had Keystones en Megastones in hun bezit. Maar.. Wat had Aiden dan? Had hij zich versproken. Lilium zette een wankele stap achteruit toen ze zijn woorden hoorde, ondertussen echt lijkbleek weggetrokken. "Maar.. jij," sprak ze. Ergens paste Aiden ook wel in het straatje met Team Rocket leden. Het was immers een creep, nog steeds. Zijn Pokémon waren sterk en ze konden Mega Evolueren. Nog een paar stappen werden achteruit gezet, totdat ze weer bij haar boom stond. Maar goed ook, want achteruit stapte vergde meer coördinatie dan dat ze op dit moment had eigenlijk.

notes notes notes notes

robb stark

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines zo sep 07, 2014 12:38 am

Taking this to the grave

De blondine zei liever te lopen dan dat ze gedragen werd en Aiden lachte kort. “Dat dacht ik al,” grijnsde hij. Het meisje was enorm voorspelbaar, dus de naam Simpel paste bij haar alsof ze het bij de geboorte gekregen was. Alsof het haar doopnaam was. Simpel Lilium. Lilium Simpel. Je zou toch maar zo heten…
Nadat Aiden had uitgelegd dat Team Rocket Key- en Mega Stones had gestolen, wankelde de blondine achteruit. Even dacht Aiden dat ze zo enorm onder de indruk was van dit feit dat ze zich niet kon houden, maar schijnbaar had hij het mis. Schijnbaar was ze echt niet al te snugger, aangezien ze begon over hem. Het duurde nog enkele tellen voor hij zich realiseerde waar hij van beschuldigd werd en hij nam de brug van zijn neus tussen duim en wijsvinger, terwijl hij voelde hoe enige irritatie opborrelde. Ze durfde hem aan te zien voor zo’n walgelijk figuur als dat? Als hij zo’n figuur was, zou hij dan niet allang de kans hebben genomen om die shiny Ninetales van d’r te stelen? Was ze nou echt zo dom als ‘t achtereind van een Tepig?
“Hoe dom kan je zijn?” vroeg hij daarom en hij liet zijn hand zakken, zijn groene ogen strak op de blondine. “Als ik een mongool in dat team was, had ik dan niet allang geprobeerd die Ninetales van je te jatten, in plaats van de Pokémon die je van mij hebt gekregen?” vroeg hij toen. Het was maar al te duidelijk dat het onderwerp Team Rocket hem niet al te goed lag. Nee. Hoe durfde ze dit te denken?

ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines zo sep 07, 2014 12:46 am

wake me up when it's all over

De reactie die ze kreeg was een mix tussen wat ze verwacht had en wat ze totaal niet verwacht had. De jongen leek eigenlijk best geïrriteerd te raken door haar opmerking. Iets wat Lilium ergens wel kon begrijpen, maar hij had het zelf geïmpliceerd. Het meisje klemde haar tanden dan ook op elkaar en leunde weer tegen de boom aan. "Hoe dom kan ik zijn?" Echode ze, haar ogen vernauwd. "Jij bent degene hier die je Charizard op steroïdes zet en vervolgens zegt dat Team Rocket die dingen gestolen heeft. Dat impliceert-" ze drukte eventjes haar vingers tegen haar voorhoofd. Ze moest zichzelf niet zo opfokken op het moment. Rustig blijven moest ze, als ze niet weer knock-out wilde gaan. Maar op dit moment kon ze het niet laten. Ze moest zichzelf verdedigen tegen deze kwal. Focus. "Dat impliceert dat alleen Team Rocket die dingen heeft." Gromde ze hem vervolgens toe. Haar hoofd was wazig, nog steeds, dat gaf ze toe. Misschien had ze haar reactie dan ook wat meer moeten overdenken. Maar dat nu nog toegeven? Nee. Complex had het er zelf naar gemaakt. Hij was al sinds hun eerste ontmoeting vervelend en kinderachtig, zelfs al was hij ouder dan zij was. Dat ze op zijn tere zieltje was gaan staan, dat was zijn probleem.

notes notes notes notes

robb stark

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines zo sep 07, 2014 12:54 am

Taking this to the grave

De blondine zei dat hij zijn Charizard op steroïdes (wacht wat?) had gezet en dat Team Rocket die dingen gestolen had. Ze vervolgde dat dat impliceerde dat alleen Team Rocket die dingen had, waarop hij even zuchtte. Hij knarste kort met zijn tanden. Er was vrij weinig wat hem interesseerde, nog minder wat hem boos maakte. Twee van de dingen had ze al gevonden. Team Rocket en wanneer zijn Pokémon slecht behandeld werden. De laatste keer was hij kwaad geweest om hoe ze over Leo - immers was dit de zoon van Tyrion - had gepraat en deze keer wist ze hem nog net iets meer te irriteren. Hij was weggegaan uit Kanto om het team waar ze het nu over hadden. Team Rocket. En dan… Ughe.
“Als je nou het nieuws had gevolgd,” begon hij daarop, nog altijd duidelijk geïrriteerd. “Dan wist je dat Sycamore Keystones uitdeelt zodat Team Rocket niet de overhand heeft,” sprak hij toen. Hij kreeg er niet veel meer uit. Het feit dat ze hem durfde aan te zien voor iemand die Pokémon van een ander stal, was iets wat hem zwaar irriteerde. Zelfs nu hij haar had willen helpen, nadat ze de Charmander die hij aan haar had toevertrouwd kwijt was geraakt, durfde ze nog zoiets te doen.

ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines zo sep 07, 2014 1:05 am

wake me up when it's all over

Lilium voelde haar hart in haar keel kloppen en haar hoofd voelde nog steeds koortsig. Het was alsof alles door een waas aanschouwd moest worden en het irriteerde haar nog meer dan dit gesprek. Misschien was ze dan ook nog wel een tikkeltje driftiger dan normaal. Ze pakte de boom nog wat steviger beet. "Ik heb de middelen niet om het nieuws te volgen als ik buiten de steden ben, oké?" Beet ze de jongen toe. Haar hoofd begon weer te bonzen. Dit was Taurosshit. Echt waar. "En wie weet wat voor figuur je bent, wie weet wat voor een figuur ik ben. Ik zie je geen Pokémon stelen nee. Maar dat is vast niet het enige wat Team Rocket zou kunnen doen." Indirect compliment, niet helemaal de bedoeling eigenlijk. Ze had het gehad. Helemaal gehad eigenlijk. Dit hele gesprek, Aiden, Team Rocket. En met dit besef begon de vermoeidheidsklap toe te slaan. Ze wilde naar het Pokémon center en wegkruipen in Alyss haar warme vacht. "Ik heb er genoeg van," mompelde het meisje, haar toon verbazingwekkend afgemat in vergelijking met hiervoor. "ik ga terug naar het Pokémon center." De tranen begonnen opnieuw achter haar ogen te prikken nu de woede plaats had gemaakt voor misselijkheid, duizeligheid en vermoeidheid.

notes notes notes notes

robb stark

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines zo sep 07, 2014 1:13 am

Taking this to the grave

Lilium zei de middelen niet te hebben om het nieuws te volgen als ze buiten de steden te zijn en begon over dat ze niet kon weten wat voor figuur hij was. Toen ze zei dat hij niet het type leek om een Pokémon te stelen, fronste hij. Waarom dacht ze dan dat… Hij zuchtte even een keer en ging met zijn hand door zijn haar - waar nog steeds geen nieuwe hoed op stond - en hoorde hoe ze zei er genoeg van te hebben. Ze zei naar het Pokémon Center te gaan en Aiden zuchtte nogmaals.
“Nee, nee,” besloot hij te zuchten en hij schudde zijn hoofd langzaam. “Dat red je niet, daar ben ik vrij zeker van,” zei hij toen, waarna hij even wat geïrriteerd opzij keek. Oké. Zij kon er misschien ook wel niets aan doen dat hij zich irriteerde aan Team Rocket. Wist zij veel. Alsnog vond hij het haar schuld. Maar ook weer niet. Het was in ieder geval iemand’s schuld.
“Team Rocket is niet mijn ding,” sprak hij. Dat was zijn verontschuldiging. ‘Sorry, het onderwerp irriteert me nogal’ op z’n Aidens. Het was heel wat voor hem, dus ze zou er maar genoegen mee moeten nemen.
“Voel je je al beter?” vroeg hij toen. Immers kon hij haar, ondanks het feit dat ze dacht dat hij bij Team Rocket hoorde, niet achterlaten als er de mogelijkheid was dat ze weer flauw zou vallen.

ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines zo sep 07, 2014 1:20 am

wake me up when it's all over

Ze had zich al afgewend van de roodharige jongen en een aantal voorzichtige stappen gezet in de richting van Cyllage City. Wie weet was ze wel dichterbij Geosenge, maar ze wist de route ernaar toe niet. Ze keek eventjes sceptisch over haar schouder heen, al was het maar lastig om dat te doen zonder weer te duizelig werd, toen ze de woorden hoorde. Ze was nog steeds geïrriteerd met Aiden, hoe moe ze ook was. "Ik kan het nog altijd proberen," reageerde ze droogjes op de roodharige jongen. Het was nog altijd een beetje apart om hem zonder hoed te zien. Hij moest maar eens een nieuwe kopen. Maar dit was niet moment om dat nieuws aan hem te breken wat haar betrof. Ze fronste echter wat lichtjes toen ze zijn volgende woorden hoorde. "Oké, dan weet ik dat voortaan," reageerde ze. Mooi niet dat ze haar excuses ging aanbieden voor haar beschuldiging...
Ze leunde eventjes tegen één van de stenen ruïnes aan, haar nieuwe steunpilaar. De boom was nog maar een paar stappen verwijderd. Ze had zich niet zo op moeten fokken, daar was ze absoluut niet veel beter van geworden. Op zijn volgende woorden was een leugen vertellen heel erg verleidelijk. Maar ze had geen zin in die discussies op het moment. "Nee," reageerde ze dus maar. Gatverdamme dit.

notes notes notes notes

robb stark

Gesponsorde inhoud