In the pines where the sun never shines

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines zo sep 07, 2014 1:37 am

Taking this to the grave

Toen ze zei het altijd te kunnen proberen, fronste hij. “Ja. En dan over tien meter lig je op de grond en moet ik je komen halen, voordat iemand die echt bij Team Rocket hoort dat doet,” zei hij. Immers was hij wel een klier. Hij vond het prachtig om haar te klieren met haar gebreken. Maar, hij was niet slecht genoeg om iemand echt iets aan te doen. Al was hij misschien wel slecht genoeg om door te lopen als iemand die hij niet kende iets aan gedaan werd. Maar, dat was een ander verhaal.
Ze zei het voortaan te weten en Aiden zuchtte even. Waarschijnlijk had iedereen dit wel als ze het beter leerden kennen. Immers had hij altijd wel zo bekend gestaan. Zijn vader had nooit goed verborgen lid te zijn van het team en buren keken dan toch altijd met een scheef oog naar het gezin. De jongen met de dronkenlap als moeder en de dief als vader. Wat zou dat toch worden?
Toen Lilium tegen een steen ging staan, had hij gevraagd of ze zich al beter voelde. In tegenstelling tot wat hij verwachtte, reageerde ze eerlijk en zei ze dat het niet beter ging. “Je hebt geen eten bij je? Of drinken?” vroeg hij met een fronsje. Misschien zou dat helpen?

ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines zo sep 07, 2014 1:44 am

wake me up when it's all over

Lilium reageerde nukkig op zijn woorden over Team Rocket. De twee verboden worden begonnen haar nu een beetje op haar zenuwen te werken. Vooral omdat eentje zojuist Leo had meegenomen natuurlijk. "Ach.. Ik heb toch niks meer wat ze nu nog mee kunnen nemen," mompelde ze dus maar. Het enige waardevolle wat ze nog had was haar Pokédex en haar telefoon. Het zou een probleem zijn als deze meegenomen werden, maar niet onoverkombaar zoals de diefstal van Leo.
Maar voor nu stond ze 'vrolijk' tegen haar steen aangekluisterd om ervoor te zorgen dat ze niet om zou vallen. Niet echt de beste positie. Ze wilde gewoon dat deze duizeligheid verdween, maar haar lichaam leek vast besloten om haar juist op dit moment te gaan treiteren op eindeloze methoden. En nee, ze was er geen fan van. Ze voelde eventjes aan haar tas toen Aiden vroeg of ze nog iets bij zich had om zichzelf mee te voeden. "Ik heb een fles water.." Mompelde Lilium, "En nog een halve reep chocolade." Echt voedsel had ze niet. Ze wilde na het trainen met Leo gaan ontbijten in het Pokémon center, dus het was nutteloos geweest om iets mee te nemen wat haar betrof destijds. Oh Arceus wat had ze daar nu spijt van.

notes notes notes notes

robb stark

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines zo sep 07, 2014 1:52 am

Taking this to the grave

Toen ze zei niets meer te hebben wat ze mee zouden kunnen nemen, zuchtte hij. “Heerlijk gemotiveerd ben je,” zuchtte hij. Nee, voor geen goud dat hij ooit zo’n Team Rocketlid ongeschonden in zijn buurt zou laten komen. Ze lieten hem een irritatie voelen die hij normaal aardig wist te onderdrukken. Misschien moest hij Tyrion maar op ze loslaten.
Ze scheen een fles water en een halve reep chocolade te hebben. “Vrouwen en hun chocolade,” zuchtte hij even. Wat was dat toch? Niet dat hij eten bij had, maar hij had het niet nodig. Immers was hij nog niet flauwgevallen en dat zou niet gebeuren ook.
“Drink wat, eet wat,” zei hij toen, aangezien het er niet op leek dat ze het ging pakken. “Dan kom je misschien veilig aan in de stad,” zei hij vervolgens. Al zou hij haar in deze staat niet alleen laten gaan (stel je voor dat de clown haar zou vinden, dan zou hij nog de schuld krijgen ook), was het in ieder geval fijn om te weten dat ze niet van de honger of dorst nog even door haar benen zou zakken. Hij werd er zenuwachtig van als mensen buiten bewustzijn waren. Dadelijk gingen ze dood, of zo.

ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines zo sep 07, 2014 2:06 am

wake me up when it's all over

Lilium haalde haar schouders op. "Wie weet kan ik ze dichterbij lokken en ze dan een langzame, pijnlijke dood laten sterven," zei ze, haar toon veel te stoïcijns voor deze woorden, "of zoiets." Nee, Team Rocket zou geen genade meer van haar krijgenn op het moment. Maar ook het feit dat ze moe was droeg niet bij aan deze zaak. Echt, als ze Alyss bij zich had gehad, dan was dit een stuk makkelijker geweest.
Ze wierp de roodharige jongen verderop een geërgerde blik toe toen deze weer een veroordeling uitsprak met chocola. Wat was dat toch? "Je gaat me niet vertellen dat je geen chocola lust," mompelde ze enkel. Meer woorden zou ze hier niet aan vuil gaan maken. Ze zakte neer langs de steen en ging op het gras zitten. Zich half omdraaien en in haar tas gaan rommelen zou haar balans absoluut niet ten goede doen. Waarschijnlijk zou ze dan omvallen eigenlijk. Ze trok haar rugzak open en pakte de chocolade eruit en vervolgens de fles. Zwijgend brak ze blokjes af en at ze op, al snel gevolgd door wat slokken water. "Ik zal toch op de één of andere wijze naar de stad moeten lopen," zei ze met een schouderophaal. Indirect wilde ze enige mogelijkheid van 'Tyrion tilt je naar de stad' meteen eventjes uitbannen.

notes notes notes notes

robb stark

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines zo sep 07, 2014 2:14 am

Taking this to the grave

Toen het meisje Team Rocket een langzame, pijnlijke dood wenste, stond Aiden’s blik even verdwaasd. Hij wist niet of hij zich bedreigd moest voelen, of haar moest uitlachen om de wanhopige poging en het feit dat ze waarschijnlijk nog geen haar uit iemand’s hoofd geplukt kreeg met de kippenkracht die ze waarschijnlijk had, aangezien ze een prinsesje was en bleef.
“Ik ben er niet gek van, nee,” fronste hij, na haar opmerking over de chocolade. Hij had elke vrouw, of meisje, die hij meer dan één keer had gezien wel chocolade zien eten. Of het nou een reep was, of in het dessert, iedereen scheen die rare behoefte naar chocolade te hebben. Hij begreep het niet. Zo lekker was het niet.
Ze leek te luisteren en pakte haar fles en chocolade, waarna ze wat happen nam en wat dronk. Ze zei toch op één of andere wijze naar de stad te moeten lopen en hij keek haar met opgeheven wenkbrauwen aan. “Tjah, want je wil natuurlijk perse lopen,” grijnsde hij droogjes. Er waren zoveel andere leuke opties! Tyrion zou haar best willen dragen. En als ze weer neer ging moest hij het misschien wel doen. Uit ervaring wist hij dat veel vaak zwaarder waren dan ze eruit zag, wat betekende dat Lilium er niet dik uit zag, maar wie weet hoe zwaar ze was.

ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines zo sep 07, 2014 2:25 am

wake me up when it's all over

Lilium liet het laatste stuk chocola in haar mond verdwijnen en slikte het door. Wat zonde was dit zeg. Ze had het willen bewaren tot later. Het was nou niet echt het moment om chocolade te eten namelijk. "Nou ja.. Ik moet zeggen dat echt ontbijten met chocola mij op dit moment ook een beetje te ver gaat.." Mompelde het meisje op zachte toon. Ze had het gedaan in de grot ja, maar toen was het niet echt ochtend. Anders was haar maag waarschijnlijk ook wel gaan protesteren of iets dergelijks. Ze nam nog een laatste slok water en stopte de plastic fles weer terug in haar tas. Het was een wonder dat het überhaupt allemaal paste, maar het lukte haar wel. Met licht moeite ging de rits dan ook weer dicht.
Ze vernauwde haar ogen lichtjes naar Aiden. "Uiteraard," reageerde ze op zijn woorden. "Dus laat Tyrion maar lekker in zijn Pokéball," bevestigde ze vervolgens. De Pokémon was vast wel moe van zijn powerboost en het feit dat hij mensen had moeten ontvoeren. Note to herself, ze moest Alphonse binnenkort een keer bellen of opzoeken of iets dergelijks... Die wist waarschijnlijk ook niet wat hem overkomen was.

notes notes notes notes

robb stark

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines zo sep 07, 2014 3:57 pm

Taking this to the grave

“Kan dat?” vroeg Aiden verbaasd na de woorden van het meisje. “Ik dacht dat chocolade er bij vrouwen altijd wel in ging,” grijnsde hij. Oh, ja. Altijd chocolade. Misselijk? Chocolade! Ziek? Chocolade! Elk antwoord was chocolade bij vrouwen. Hij kende ooit een meisje dat ziek op bed lag en toen had ze hem een berichtje gestuurd. Of hij even chocolade wilde halen. De obsessie van vrouwen wat chocolade betrof zou hij nooit begrijpen…
Toen ze zei dat hij Tyrion in zijn Pokéball moest laten, zuchtte hij een keer. “Ik ben benieuwd of je daar ooit overheen komt,” merkte hij op. Als ze ooit niet meer bang zou zijn voor Tyrion, zou dat wel betekenen dat hij iets nieuws moest verzinnen om haar mee te pesten… Zou ze voor nog meer bang zijn? Hopelijk wel. En hopelijk zou ze nooit een Parasect vinden.
Al wilde hij vragen waarom ze eigenlijk al haar Pokémon achter zou laten, terwijl de balls vast niet heel erg in de weg zaten, besloot hij dit voor zich te houden. Zelf deed hij het immers ook weleens, maar dit was nog nooit gigantisch misgegaan. Behalve die keer dat Ronan die groep Houndours en Houndooms boos had gemaakt door hun eten te stelen. Dat was wel interessant geweest.

ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines zo sep 07, 2014 4:11 pm

wake me up when it's all over

Lilium snoof eventjes lichtjes bij het horen van de woorden die Aiden uitsprak en omklemde haar knieën weer met haar armen. "Sprookjes," reageerde ze met een zwakke glimlach, "Sprookjes en mythes." Ze legde haar kin op haar knieën. Ze keek er nu al niet naar uit om weer overeind te komen. Maar ja, ze moest Leo terug krijgen op de één of andere manier. Dus ze moest zich wel beter gaan voelen. "Als ik zo vaak chocolade zou eten, zou je me kunnen rollen," merkte ze vervolgens droogjes op. Nee, ze had lang niet altijd behoefte aan chocola. Ze at het toevallig wel vaak als Aiden in de buurt was. Puur toeval. Maar hielp chocola niet tegen depressies? Dus misschien was het maar goed ook als ze het at wanneer Aiden in de buurt was.
Lilium haalde haar schouders op bij de volgende opmerking. "Zolang Leo een Charmander blijft, is er niks aan de hand," mompelde ze. Dat was ook deels wat haar dwars zat. Zij en Leo hadden best keihard getraind. De Charmander was allang geëvolueerd geweest zonder de Everstone. Ik denk alleen niet dat Team Rocket het met haar eens was op het vlak dat het een Charmander mocht blijven.

notes notes notes notes

robb stark

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines zo sep 07, 2014 4:30 pm

Taking this to the grave

‘Sprookjes,’ noemde de blondine het nadat hij had gezegd te denken dat chocolade nooit ongewenst was bij vrouwen. Ze merkte op dat als ze zo vaak chocolade zou eten, hij haar wel zou kunnen rollen. Even keek hij haar bedenkelijk aan. “Nou… Volgens mij ben je wel aangekomen sinds de laatste keer dat ik je zag, hoor,” mompelde hij fronsend. Het was niet serieus bedoeld, al klonk het vrij serieus. Hij had geen idee of ze zwaarder was. Pas als ze een onderkin zou gaan laten zien, zou zoiets hem opvallen.
Toen ze opmerkte dat er niets aan de hand was zolang Leo een Charmander bleef, had hij hier zijn nodige twijfels over. “Was hij al klaar ervoor? Voor evolutie?” vroeg hij fronsend. Zo ja, was de kans zeer miniem dat Team Rocket hier geen gebruik van zou gaan maken. Echter was het misschien beter dit niet tegen Lilium te zeggen. Immers zou dit haar alleen maar meer van streek maken dan ze al was. Ze zouden vanzelf zien hoe ze reageerde als ze Leo als Charmeleon zou zien… Hopelijk zou ze niet beginnen te huilen zoals bij Tyrion bijna het geval was, want dat zou wel een erg teleurstellende reünie zijn.

ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines zo sep 07, 2014 4:39 pm

wake me up when it's all over

Lilium snoof bij zijn reactie in irritatie. Zoals bij wel meer vrouwen, was gewicht toch een licht gevoelig puntje. Ze opende haar mond dan ook om een scherpe tegenreactie te geven aan de jongen, maar bedacht zich vervolgens. Een wrange glimlach verscheen op haar lippen en ze keek hem aan met licht vernauwde ogen. "Nou.. Dan mogen we blij zijn dat ik zelf ga lopen, niet waar?" Vroeg ze zoetjes aan de roodharige jongen. Dan kon ze het feit dat ze 'dikker was geworden' best nog wel incasseren. Het zou voelen alsof ze verslagen was mocht het geval zich voordoen dat ze gedragen werd, zeker door Complex of zijn Pokémon.
Lilium's wrange glimlach verdween alleen weer toen het onderwerp naar Leo verschoof. Ze staarde voor zich uit en kneep haar ogen eventjes dicht. "Level 28 volgens de Pokédex.." Mompelde het meisje zachtjes, "We hadden hard getrained..." Ondanks dat ze bang voor de Pokémon was, wilde ze hem de kans niet ontnemen om te trainen en sterker te worden. Vandaar dus de Everstone. En ze vond het ook prima om hem de kans te gunnen zijn vuur wat meer onder controle te krijgen, want dat was namelijk ook best welkom.

notes notes notes notes

robb stark

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines zo sep 07, 2014 4:50 pm

Taking this to the grave

Toen ze reageerde dat ze blij moesten zijn dat ze zelf ging lopen, lachte Aiden even kort. Het was altijd leuk om te zien hoe sommige stereotypes altijd waar leken te zijn. Eén van die dingen was het gewicht van vrouwen. Ondanks hun extreme obsessie met chocolade, konden ze het niet hebben als je hen dik noemde. Zelfs als ze maar al te goed wisten dat het niet waar was, konden ze nog fel reageren op het ‘aankomen’.
“Ah, joh. Zó zwaar ben je nog niet, hoor,” grijnsde hij droogjes. Nee, hij had niet het idee dat het moeilijk zou zijn om haar op te tillen. Misschien even zwaar als twee zakken voer? Hmn. Dat moest dus vrij makkelijk lukken. Vooral als Tyrion de eer zou krijgen. Immers kon die ook jongens kidnappen.
Toen de blondine zei dat hij level 28 was volgens de Pokédex, knikte Aiden langzaam. Dat was… Flink sterk. Toch al over de helft van wat Tyrion was en het kwam flink in de buurt van de rest van zijn team. Hij had niet gedacht dat ze zoveel energie in de Pokémon had gestoken. “Ah, dat is nog een flink level,” zei hij. Het was maar beter om niet te zeggen dat de kans dat ze een Charmander terug zou krijgen enorm klein was…

ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines zo sep 07, 2014 5:08 pm

wake me up when it's all over

Lilium bromde eventjes wat binnensmonds. Deze discussie wilde ze niet verliezen. "Nee, ik ben veel te zwaar op dat vlak," zei ze dus, waarna ze hem een waarschuwende blik toewierp. Hierna begon ze zichzelf weer omhoog te hijsen langs de steen. Het ging voorzichtig, maar het eten en drinken had haar wel goed gedaan. De duizeligheid was wat afgenomen, al was lopen nog steeds een probleem. Ze had nu wel goede moed dat het beter zou gaan en dat ze dus binnenkort gewoon zelf naar het Pokémon center kon lopen.
Aiden's reactie op Leo's level.. Was verrassend rustig en neutraal. Niks voor Aiden eigenlijk zover ze de jongen kende. Ze keek dan ook eventjes naar hem op. Er zat waarschijnlijk iets achter, maar ze wilde er niet over nadenken. "Ja.. inderdaad ja.." Mompelde ze. De gedachte aan Leo maakte haar treurig. Gewoon omdat ze niet goed met de Charmander had kunnen samenwerken..

notes notes notes notes

robb stark

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines zo sep 07, 2014 7:40 pm

Taking this to the grave

Toen ze zei veel te zwaar te zijn op dat vlak, keek Aiden haar met een fronsje aan. “Wil je het eens uitproberen?” vroeg hij grappend, waarna hij kort lachte. Het was soms wel heel amuserend om haar lastig te vallen. Slecht, eigenlijk. Maar, het was waarschijnlijk de enige reden dat hij hier nog was. Als ze saai was geweest als de meesten, had hij haar eigenwijze gedrag niet geaccepteerd en d’r desnoods aan haar haren meegesleurd naar een Pokémon Center, zodat ze op zijn minst een bed had. Maar, aan het eigenwijze gedrag van deze blondine viel vrij weinig te doen. Het was nog erger dan een Tauros.
Ze reageerde kort en hij zuchtte even. Zou ze het zelf al door hebben? Hij vroeg zich af of ze het mentaal aan zou kunnen. Hij wist heus dat ze om de Pokémon was gaan geven, anders had hij haar niet huilend gevonden, maar zou ze na de diefstal gewoon verder zijn gegaan. Maar, dat maakte de angst misschien niet minder. Hij was benieuwd of ze zich erover heen zou kunnen zetten voor Leo.
“Al een idee hoe je hem terug gaat halen?” vroeg hij. Ze zou vast wel iets intelligents kunnen bedenken, toch?

ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines zo sep 07, 2014 8:40 pm

wake me up when it's all over

Lilium's reactie was waarschijnlijk enorm voorspelbaar. Ze schrok van zijn reactie en trok dan ook wat bleek weg. "Nee bedankt, hoeft niet," reageerde ze heel erg snel, bijna volautomatisch. Ze hoefde absoluut niet opgetild te worden, zeker niet door hem en al hélemaal niet door Tyrion. Ze keek de jongen met een waarschuwende blik aan. Personal space, ze was erop gesteld. Dat had ze in hun eerste gesprek al al duidelijk gemaakt, omdat het toen al nodig was geweest. Ze sloeg haar armen over elkaar in een beschermende houding. Ze was zeker eigenwijs, eigenwijzer dan een Tauros, maar ze wist zeker dat Aiden er ook veel van kon. Dus ze ging hem niet teveel uitdagen. Dat durf je niet, die zin moest ze eventjes uit haar vocabulaire slopen op het moment.
Ze keek op toen Aiden weer tegen haar sprak. "Ik wil hem misschien terug kopen.. Ik hoop dat ik genoeg geld ervoor heb.." Mompelde het meisje, al zag ze er weinig kans tot. "En anders misschien ze uitdagen tot een gevecht ofzo.. Alles of niets." Ze schoof met haar voet wat in het zand. "En als ik hem niet terug kan krijgen, misschien dat ik er dan maar mee stop." Ze kreeg een nukkige uitdrukking op haar gezicht. Wat voorn trainer kon nou haar eigen Pokémon niet beschermen.

notes notes notes notes

robb stark

Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines zo sep 07, 2014 9:09 pm

Taking this to the grave

‘Nee bedankt,’ sloeg Lilium het aanbod van Aiden af, waarna ze zei dat het niet hoefde. In tegenstelling tot haar gewoonlijke, eigenwijze opmerkingen reageerde ze deze keer zowaar intelligent. Dat was dan toch weer iets nieuws wat ze geleerd scheen te hebben. Hem uitdagen zou namelijk nooit goed eindigen, aangezien hij er maar al te graag op in ging en dan zou hij haar gewoon naar de dokter hebben gedragen.
Toen ze vertelde hem terugte willen kopen, sloeg hij zijn armen over elkaar en keek hij haar wat neerbuigend aan. Ze zei daarna ze te willen uitdagen, waarna ze vervolgde op te geven als ze Leo niet terug kon krijgen.
“Dus… Je wil hem daar laten als het niet meteen lukt?” vroeg hij met een snuifje. “Je krijgt hem wel terug,” zei hij toen. “En als het je écht niet lukt, krijg ik hem wel terug,” grijnsde hij toen. Nee, ze mocht het eerst mooi zelf proberen. Pas als de wanhoop nabij was zou hij eens wat rocketleden aan hun haren meeslepen en wachten tot ze genoeg gepijnigd waren om toe te geven waar de Charmander was. Dat zou nog best leuk kunnen zijn om te doen.
“Team Rocket is niet al te slim. Daag ze uit, beloof ze iets wat ze liever willen dan Leo. Geld, iets anders…” probeerde hij toen. Hij had het vaak genoeg zien gebeuren. Mensen wilden een Pokémon terug en sloten een deal. ‘We battlen. Als jij wint, krijg je niet alleen deze, maar ook deze Pokémon…’. Dan moest je alleen nog hopen een Elite met enige eer te hebben.

ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Gesponsorde inhoud