A Storm Is Coming

Wat moe keek Silvie naar Nova, de Shelgon keek weer boos naar Night, hoe was dit begonnen?

Silvie zat in een grote, warme stoel, buiten regende het, waarschijnlijk ging het onweren. Nova liep onrustig door het huis, de Bagon had te veel energie, maar wilde niet in de regen naar buiten. Dus nu liep de pokémon door de kamer en bestudeerde verveeld de dingen in de kamer. Silvie keek geamuseerd naar haar pokémon en gaapte, hoewel het redelijk vroeg was leek het avond door de storm. Opeens verlichte een flits de kamer, Nova keek geschrokken op uit het raam, de donder kwam snel na de bliksem. De Bagon schrok van het geluid en dook ineen, ze werd aangekeken door haar trainer. "Gaat het wel?" Nova stond weer op alsof er niks was gebeurt. Een tweede flits kwam, maar deze keer schrok de pokémon niet zo van de donder. Nova liep op een kast af, Silvie keek haar pokémon na, wat zou die nu weer gaan doen? De Bagon bekeek de spullen, een paar foto albums, en draaide zich toen om. Bij het omdraaien raakte Nova de kast en een dik boek viel op haar rug, een schreeuw kwam uit de pokémons mond, het klonk boos en geschrokken. Silvie stond op en liep naar de Bagon toe, ze pakte het boek van Nova's rug en liep terug naar de stoel om het op het tafeltje te zetten. Nova stond op en liep achter haar trainer aan, vragend kijkend naar het boek. "Wil je weten wat dit is?" Nova antwoordde door op Silvie's schoot te kruipen. De breeder zuchtte. "Wat word je zwaar Nova," de Bagon maakte een geluid wat aangaf dat Silvie niet zo moest treuzelen. Silvie schoof het tafeltje voor de grote stoel zodat Nova het kon zien, ze sloeg het boek open.

Op de eerste pagina stond een foto van een kleine Silvie met een pokébal vast. Nova keek geïnteresseerd naar het plaatje, alsof ze nog nooit een foto had gezien. Silvie sloeg de bladzijde om, op de volgende bladzijde bevatte vier foto's van Silvie met een Ponyta. Silvie was ingeveer acht toen de foto's waren genomen. Vragend wees Nova naar het paardje. "Wil je weten wie dat is?" De Bagon knikte. "Oke," Silvie begon te vertellen.

De jongere Silvie keek om zich heen, er stond een jongen achter haar die naar haar tante had gevraagd. De oudere vrouw verscheen in haar gezichtsveld en snel rende het meisje er op af. "Tante, tante, die jongen wil zijn pokémon niet meer en wil haar hier achterlaten," de vrouw keek naar de jongen en begon met hem te praten. Silvie liep naar de pokémon wei en even later kwam haar tante geïrriteerd aangelopen, ze liep wat te mopperen over manieren leren. "Wat is er?" Silvie keek haar tante nieuwsgierig aan. "O, niks. Ik heb een nieuwe vriendin, wil je kennis maken?" Silvie knikte wild en kreeg de pokébal van haar tante, snel liet ze de bal open en kwam er een klein vuurpaard uit. Een 'oooh' kwam uit de mond van het meisje, de Ponyta keek Silvie aan en hinnikte zacht. Silvie stak haar hand uit en de pokémon drukte haar neus zachtjes tegen de hand aan. De volgende dag bracht Silvie de dag door met de jonge Ponyta, het paard had een heel leuk karakter en was een fantastisch gezelschap.

“Ik had haar heel lang,” Nova bestudeerde nog steeds de foto’s. “Ze was een hele lange tijd mijn beste vriendin,” Nova brulde verontwaardigd. “Ja, ja, nu ben jij dat,” tevreden nestelde de pokémon zich weer verder op haar trainers schoot. “Ik zal verder gaan,”

Het was jaren later, de Ponyta droeg de naam Flame en was meestal bij Silvie. Al zag je het niet direct, maar de pokémon werd langzaam sterker en op een gegeven moment evolueerde ze voor de ogen van de veertien jarige Silvie. Natuurlijk was ze dolblij, maar toen... Begonnen er problemen te komen, Flame weigerde nog te luisteren. Radeloos ging ze naar haar tante toe, die legde uit dat ik – eh... Silvie – te weinig ervaring had om Flame te laten luisteren. Nova brulde verontwaardigd, alsof dat ondenkbaar was. “Goed,” uiteindelijk na nog twee jaar training gaf Silvie het op, de Flame die ze kende was weg en zou nooit meer terug komen. Ze was er kapot van en het volgende jaar werd het paard verkocht aan een trainer die al heel wat gymbadges had verzameld. “En zo verloor ik een van mijn beste vriendinnen.” Eindigde Silvie.

Nova keek naar haar trainer, de ogen van het meisje vulde zich met tranen. Flame was een van de pokémon die ze nooit had willen kwijt raken, maar niks kon voorzien worden, of soms voorkomen. Nova hupte van haar trainers schoot en liep richting de kast, alle foto’s waren gezien en de pokémon had haar aandacht weer verloren. Silvie zag vanuit haar ooghoek de Bagon rommelen door de spullen, een tas zwenkte vervaarlijk. Snel stond ze op en pakte de tas voordat die viel, het was haar computertas, die was ze helemaal vergeten. Silvie pakte de laptop en ging terug naar haar stoel, Nova bij de kast achterlatend, de Bagon was nog wel even bezig. Silvie opende het apparaat en daarna het internet. Misschien kon ze een leuke pokémon vinden en die aan haar team toevoegen. Ze zag aanbiedingen voor een paar Feebasen, best interessante pokémon, maar niks voor haar, een Vulpix, ze zocht niet bepaald naar vuursoorten, nog twee Togepi, leek haar ook niks, een Venonat, die klikte ze snel weg, de ogen van de pokémon stonden een beetje eng, een Squirtle, ook niet echt wat ze zocht, en nog iets over Fletchlings, veel voorkomende pokémon op route 1, 2. Silvie zuchtte en keek weer verder, misschien zat er nog wel iets voor haar bij. Uiteindelijk kwam ze uit bij een verkoper van Blitzles en een Ninetales, de Ninetales had ze niet nodig, maar de Blitzles vond ze wel leuk, deed haar denken aan Flame, alleen zou deze wel luisteren, Flame was een ouder dier geweest, maar deze jonge pokémon zou kunnen leren luisteren, net als Nova die er steeds beter in werd.

Silvie pakte haar fiets, ze kon hem niet meenemen op reis, ze wilde wandelen en met Nova de wereld ontdekken, maar nu moest ze even naar een plek met pokécenter. De jonge breeder had een Blitzle gekocht en moest die nu afhalen bij een pokécenter, ze zou met haar Bagon in de pokébal naar Cyllage City. Door het noodweer fietsen was vreselijk, maar na een vermoeiende reis kwam ze aan bij het pokécenter, met de fiets ging zo veel sneller. In het pokécenter kon ze de pokébal ophalen, betalen had ze al digitaal gedaan. Gelukkig fietste ze weer naar huis, het weer was niet beter geworden, bliksem flitste aan de hemel, de donder klonk heel dichtbij. Na zeker een kwartier fietsen kwam ze weer aan bij haar huis, snel gooide Silvie de deur dicht om het onweer buiten te sluiten. Als eerste liet de breeder Nova er uit, de Bagon keek verbaast naar haar trainer, de Bagon was namelijk zonder pardon in haar pokébal gezogen voordat ze klaar was met het ontdekken van de wonderen van de kast en zijn spullen. “Nova,” Silvie had de pokémons aandacht. “Ik wil je voorstellen aan een nieuw teamlid.” Wat verontwaardigd keek de Bagon naar Silvie, de blik leek te zeggen; Vind je mij niet goed genoeg? “Het is een Blitzle,” vervolgde Silvie zonder acht te slaan op de pokémons uitdrukking. “En heus geen vervanging voor jou,” hierdoor leek Nova wat gerust gesteld, en bij het woord Blitzle leek de Bagon toch wel nieuwsgierig te worden. “Hier is ze dan,” een pokébal werd tevoorschijn gehaald, Nova keek er naar. Silvie actieveerde de pokébal, een rode straal kwam er uit en begon met het vormen van een pokémon. De Blitzle stond recht voor Nova, de zebra schudde even met haar manen, kleine vonken vlogen er af. Daarna keek de jonge baby pokémon nieuwsgierig naar haar nieuwe team maatje, ze hinnikte zacht. Een bliksemflits schoot door de kamer, de electrische pokémon zag het en leek de flits te bewonderen. Silvie pakte haar pokédex, deze soort leefde niet in Kalos, dus ze moest het een en ander te weten komen over de Blitzle. Het apparaat sloeg aan toen het op de nieuwe pokémon werd gericht. “Blitzle, the Electrified Pokémon. When thunderclouds cover the sky, it will appear. It can catch lightning with its mane and store the electricity. Its mane shines when it discharges electricity. They use the frequency and rhythm of these flashes to communicate.” De Blitzle stond nu voor het raam te kijken naar het onweer, de flitsen weerspiegelde in de pokémons ogen. “Je wilt naar buiten,” fluisterde Silvie, Nova stond te kijken naar de Blitzle met een niet begrijpende uitdrukking op haar snuit, wie wil nu weer met dit weer naar buiten? “Kom,” Silvie prate duidelijk tegen de Blitzle, deze draaide zich om en keek vragend naar haar nieuwe trainer. Toen die naar de deur liep volgde de pokémon, in elk geval luisterde deze beter dan Nova, de Bagon had in haar baby tijd alleen problemen gemaakt. Toen de breeder de deur opende naar het onweer stormde de Blitzle naar buiten, geamuzeerd keek Silvie naar haar nieuwe pokémon, Nova stond naast haar, niet zeker of ze naar buiten moest gaan, het onweer was namelijk heftig. Opeens kwam er een bliksemflits naar beneden, recht op de Blitzle af, in plaats van weg te rennen bleef de zebra staan. De flits raakte de rechtopstaande manenpluk van de pokémon. Verschrikt, maar bang om in te grijpen stond Silvie te kijken. Toen de electriciteit verdwenen was werd de Blitzle zichtbaar, alsof er niks was gebeurt rende ze op haar nieuwe trainer af. De hoeven die de grond raakten maakte het geluid van donder die op een grote afstand was. “Wow,” de breeder stak haar hand uit naar de Blitzle, die drukte na even twijfelen haar neus tegen de hand aan. “Auw,” snel trok Silvie haar hand terug, ze had een kleine schok gekregen doordat de Blitzle teveel geladen was. De pokémon zette een stapje terug, Nova kwam naar voren en keek een beetje dreigend naar de Blitzle, alsof het de schuld van de zebra was dat Silvie een schok had gekregen. “Nee, nee, Nova het is oke,” de Bagon draaide zich om en keek even naar de hand van de breeder, daar was niks te zien, daarna ging Nova maar naast haar trainer zitten en keek afwachtend naar de Blitzle die weer een stapje dichterbij zette. “Ik denk dat storm wel een geschikte naam voor je is,” op het moment dat Silvie het uitsprak doorkliefde een flits de lucht. Storm hinnikte en trappelde even met haar hoeven op de grond. “Storm zal het zijn,” Silvie draaide zich om naar binnen. “Komen jullie mee, meiden?” Nova en de opgeladen Storm volgde hun trainer naar binnen. Binnen maakte Silvie het zich gemakkelijk in de grote, gemakkelijke stoel terwijl Nova zich installeerde op de bank, Storm leek even haar plek te moeten vinden, maar ging toen toch maar op het kleed bij de verwarming liggen, al had de pokémon het niet echt koud. “Morgen beginnen we met de training, Storm ik wil dat jij de eerste dag alleen mee kijkt, mogenlijk mag je een gevecht tegen Nova proberen,” Nova knikte, Storm leek moe, maar had het ook gehoord. “Ik zal je je slaapplek laten zien,” Silvie pakte de kleine Blitzle voorzichtig op en droeg de zebra naar de pokémon stallen, in de stallen lagen bepaalde pokémon kussens, Silvie hoopte alle stallen net zo goed als luxe te maken, ook wilde ze voor elke type aangepaste hokken zodat ze zich thuis zouden voelen. Storm kreeg een van de luxe stallen aangezien niemand zijn pokémon nog had gestald, ze waren dan ook nog niet open. Nova ging naast de zebra liggen, hiermee gaf ze aan dat ze de ‘nieuwe’ wel leuk vond. “Maak je klaar voor morgen,” fluisterde Silvie tegen haar pokémon, waarna ze naar haar eigen bed ging.

De volgende morgen ging Silvie rond achten naar de twee pokémon, toen ze aankwam bij de stallen zag ze dat Storm al op was en vrolijk rondjes huppelde door de stal. Nova lag nog zachtjes te snurken op haar bed. Silvie deed de deur open en de kleine zebra trippelde er uit, de breeder liep de stal binnen en ging voor Nova zitten. “Wakker worden,” de Bagon kreunde en sloeg even met haar voorpootjes, maar werd niet wakker. Storm liep de stal in en likte haar teamgenoot, Nova kreunde weer en opende slaperig haar ogen, gaapte en keek versuft om haar heen. De Bagon kraaide vrolijk toen ze in de ogen van de Blitzle keek. Silvie glimlachte, het was fijn om te zien dat ze het met elkaar konden vinden. “Kom, we gaan ontbijten,” Nova huppelde vrolijk achter haar trainer aan, Storm volgde wat langzamer, maar werd al snel aangestoken door de Bagons enthousiastme. Silvie pakte een verpakking met pokébrokken en maakte snel een boterham voor zichzelf, daarna wenkte ze haar pokémon naar buiten te komen. Verbaast volgde Nova de breeder, Storm leek geen problemen te hebben en rende vrolijk de wei op. Silvie spreide een kleed en zette het eten klaar. “Komen jullie?” Nova rende naar haar bakje en knabbelde op de brokjes, ze schrokte gelukkig niet meer. Storm at haar eten rustig op en daarna wat gras. “Later zullen we gaan trainen,” Nova keek even op, maar ging al snel door met eten. Toen het eten op was ging Nova even liggen om uit te buiken, Storm ging naast haar liggen en hinnikte zachtjes. Silvie glimlachte en bracht de borden en bakjes naar binnen, samen met het kleed. Toen alles was opgeruimd liep de breeder weer naar buiten en zag haar twee pokémon samen liggen. Nova was nog maar half wakker en Storm leek over haar maatje te waken. “Zullen we gaan?” De Blitzle stond op, Nova werd ruw wakker geschud, maar stond ook op en volgde nog wat slapperig Storm. Silvie liep richting route 10, daar kende ze de weg het meest en vond ze zelf het fijnst. “Goed,” het meisje draaide zich om naar de twee pokémon. “Vandaag zal Nova laten zien hoe ze vecht, Storm zal toekijken en hopelijk er van leren, misschien mag je zelfs ook een gevecht proberen,” het laaste was bedoelt voor Storm, de Blitzle leek er zin in te hebben en trappelde met haar hoeven op de plek waar ze stond. “Goed, Nova,” Silvie richte zich tot Nova. “Ik zou graag willen dat je je vechtstijl aan Storm demonstreert,” de Bagon leek slaperig te knikken, wel al minder dan eerst, maar nog steeds wat moe. “Laten we maar een tegenstander zoeken,” Nova liep het langere gras in, daar zaten meestal verschillende wilde pokémon. Storm volgde haar vriendin enthausiast. “Storm,” de Blitzle keek even om, ze zag de blik in haar nieuwe trainers ogen die vroeg haar terug te laten komen, maar toch bleef ze koppig staan waar ze stond. Opeens viel Nova tegen haar aan, Storm struikelde richting Silvie en botste tegen het meisje aan. De breeder viel om en lachte even, Storm leek geschrokken te zijn, maar kwam al snel weer tot rust door een paar aaien over haar nek. Nova gromde tegen iets, Silvie keek allert op. “Wat is er Nova?” De Bagon verplaatste haar aandacht niet van de pokémon die waarschijnlijk in het gras zat. Uit de grassprieten kwam een agressief uitziende Eevee kwam er uit, de katachtige, naar Silvie’s idee, gromde en keek boos naar Nova, die gromde terug en nam de wilde pokémon in haar op. “Nova, lok de wilde pokémon naar de open plek,” Nova draaide zich om, gromde uitdagend en rende de open plek op. Storm keek met glinsterend ogen toe, de jonge Blitzle vond het duidelijk erg spannend. Silvie pakte haar pokédex en scande de Eevee. “Eevee, the evolution pokémon. A rare Pokémon that adapts to harsh environments by taking on different evolutionary forms. Thanks to its unstable genetic makeup, this special Pokémon conceals many different possible evolutions.” De breeder keek naar de wilde Pokémon, het dier zag er niet zozeer boos uit, maar meer alsof hij wilde bewijzen dat hij niet zwak was. “Nova, demonstratie?” De Bagon leek het te begrijpen en stormde op de wilde Eevee af, deze ontweek makkelijk en zette een tegen aanval in. Nova was redelijk voorbereid op de Tackle en sprong behendig opzij. Daarna viel de Bagon aan met Rage, de aanval raakte de wilde pokémon, maar deze bleef dapper overeind staan. Daarna viel de Eevee aan met swift, Nova werd geraakt en zag door opvliegend zand even niks, de Bagon gromde boos. Net toen de Eevee Nova nog een keer wilde tackelen werd hij geraakt door Storm. Silvie keek geschrokken naar de Blitzle, de pokémon was er vandoor gestormd en ze had niks in de gaten gehad totdat het te laat was. “Storm!” De Blitzle keek om. “Dit is niet jou gevecht,” de zebra hield haar hoofd even niet begrijpend schuin. Opeend klonk de boze schreeuw van Nova over het veld. De wilde Eevee had een aanval willen uitvoeren op Storm die niet met de pokémon bezig was geweest. Een vreemd geluid klonk had over het veld, niemand bewoog. Een harde wind waaide over de plek, de pokédex van Silvie sloeg aan. “Gust, a gust of wind is whipped up by wings and launched at the target to inflict damage.” Verbaast keek de breeder op, er was geen Pokémon te zien die de aanval had gedaan. De Eevee kromp ineen, een gedaante verscheen tussen het gras. Nova leek ook de kriebbels te krijgen en rende naar Silvie toe. De gedaante kwam uit het gras. Het leek een pokémon te zijn, ongeveer twintig centimeter kleiner dan Silvie, maar doordat die zweefte leek de pokémon langer. Silvie hield haar pokédex voor de onbekende pokémon. “Sigilyph, the avianoid pokémon. The guardians of an ancient city, they use their psychic power to attack enemies that invade their territory. They always fly the same route while keeping watch for invaders.” Dit was redelijk foute boel, als de Pokémon hun zag al seen vijand zou die hun aanvallen. De Eevee leek zich nog kleiner te maken, de wilde pokémon was duidelijk bang. “Nova,” Silvie’s stem trilde, Nova keek haar aan, dapper stapte ze naar voren om Storm en haar trainer te beschermen. Toen de Sigilyph in hun richting kwam maakte de Bagon zich klaar om tegen de pokémon te vechten. Maar de wilde Sigilyph negeerde de Bagon volkomen, de pokémon ging recht op de Eevee af. Verbaast keek Nova naar de grote pokémon, Silvie bekeek het tafereel verbaast. Blijkbaar was de Eevee een bekende voor de Sigilyph. De grote pokémon maakte zich al klaar voor een aanval op de inelkaar gekropen Eevee. Silvie hield haar pokédex, die ze nog niet had weggestopt, tevoorschijn en scheen op de Sigilyph. “Psybeam, the target is attacked with a peculiar ray. This may also leave the target confused.” Boos stapte Silvie naar voren. “Stoppen!” De Eevee, die zijn ogen stijf dichtkneep, gluurde even door zijn wimpers, de Sigilyph draaide zich om naar de breeder. Silvie keek de pokémon boos aan, misschien had de Eevee wel niet zo een leuk karakter, en had hij de Sigilyph misschien wel boos gemaakt, maar je kon toch geen weerloze pokémon aanvallen? “Nova, Storm,” de strijdlustige klank van Silvie’s stem maakte Nova ook wat enthousiast, Storm stond de hele tijd al uitdagend te kijken naar de Sigilyph, maar nu keek de pokémon boos. “Nova, headbutt en ember. Storm...” Silvie keek peinsend naar de Blitzle, ze wist niet zeker wat ze kon. Nova rende op de Sigilyph af, maar Storm was sneller, Silvie’s pokédex sloeg voor de zoveelste keer weer aan. “Quick attack, The user lunges at the target at a speed that makes it almost invisible. This move always goes first.” Storm ging ondertussen zo snel dat ze inderdaad niet meer goed zichtbaar was. De Sigilyph werd verrast en vol geraakt door de aanval, vlak daarna kwam Storm en tackelde de pokémon erg hard waarna ze de vuuraanval afvuurde. De Sigilyph werd naar achteren geblazen door de kracht van Nova’s aanvallen, de Bagon werd steeds sterker. Opeens begon de wilde Sigilyph aan een vreemd ritueel, Silvie die net haar pokédex wilde opbergen kreeg te horen. “Hypnosis, the user employs hypnotic suggestion to make the target fall into a deep sleep.” “Nova, weg daar!” Maar de Bagon was te laat, Nova keek in de ogen van de Sigilyph en knipperde moe met haar ogen, al snel vielen ze dicht en lag de Bagon te snurken. “Storm, quick attack,” Storm wilde al wegrennen naar de wilde pokémon, maar voor ze wat kon doen was de Eevee haar al voor. De wilde Eevee gebruikte een Swift, een aanval die nooit miste hoorde Silvie van haar pokédex en verder. “Swift, Star-shaped rays are shot at the opposing Pokémon. This attack never misses.” Een geïrriteerde zucht ontsnapte aan Silvie mond en snel stopte ze de pokédex in haar tas. “Storm, probeer Nova wakker te maken,” de Eevee leek nog bezig te zijn met de Sigilyph, Storm galopeerde naar haar teammaatje en begon zachtjes de Bagon’s snuit te likken. Het leek geen effect te hebben en net toen de Blitzle wilde stoppen knipperde Nova met haar ogen. “Nova!” Blij rende de breeder naar haar twee pokémon om ze een knuffel te geven, al snel herrinerde ze zich de Sigilyph en snel draaide ze zich om. Maar het enge ding was nergens te bekennen, de Eevee lag uitgeput op de grond en piepte blij toen er aandacht aan hem werd besteed. Silvie liep naar de wilde pokémon, die begon niet met grommen of zo iets, maar liet zich oppakken, wel onder wat zwak gepiep.

Silvie bracht de Eevee naar haar huis, binnen zocht ze snel wat spullen, zoals een potion of oran berries, eenmaal wat van de bessen gevonden liep ze terug naar de Eevee om die te verzorgen. De pokémon was lekker in de grote, gemakkelijke stoel neergelegd en lag daar nu half te slapen. Toen de breeder er aankwam keek de Eevee op en miauwde zwak. Silvie liet de wilde pokémon bessen eten en al snel leek de kleine katachtige meer kracht te hebben. “Rustig aan,” fluisterde het meisje tegen de pokémon in haar stoel toen die de bessen naar binnen begon te schrokken. Nova en Storm keken toe, ze deden niks en na een tijdje was ook Silvie klaar, nu was het alleen wachten op dat de pokémon herstelde.

De volgdende ochtend stond Silvie vroeger op dan normaal, na snel een ontbijt te hebben gegeven aan haar eigen pokémon maakte ze wat voor hun gast. De Eevee leek veel actiever dan eerst, de katachtige pokémon liep rond en zat voor het raam. “Hey,” de pokémon draaide zich om en toen hij het eten zag kwam hij blij op het meisje afgerend. Een bekend gevoel bekroop Silvie, ze kon haar vinger er niet op leggen, maar iets aan de pokémon herkende ze. Terwijl ze erover na dacht kwamen Nova en Storm naar binnen rennen, de Eevee keek op en begroete ze vriendelijk met een miauw, alsof er gisteren niks was gebeurt en ze al tijden lang vrienden waren. Silvie keek naar hoe de pokémon begonnen met spelen. Het gevoel dat er iets bekends was bekroop haar weer. “Night,” het was maar een gefluister, maar de Eevee keek toch verbaast op. “Night,” Silvie zei het nu harder, de Eevee kwam op haar afgelopen. “Jij...” Silvie dacht terug aan haar jeugd, toen ze een jaar of zeven was geweest had ze een wilde Eevee als maatje gehad, de Eevee had ze steeds Night genoemd, niet wetend wat het betekende, ze vond het die tijd gewoon mooi klinken. Dat die dezelfde Eevee was kon ze niet geloven, Night was jaren geleden gevangen door een trainer, dat had ze te horen gekregen nadat ze een week lang elke dag op de Eevee had gewacht. Night sprong tegen Silvie aan, haar nu herkenend, blij mauwde ze tegen haar jeugdvriendin. In haar jeugd had Silvie verschillende pokémon als vriend gehad, wild en gevangen, maar waarschijnlijk had ze de beste band met Night gehad. Langzaam pakte Silvie een pokébal uit haar tas en hield die voor de Eevee. “Wil je... misschien met ons mee?” De Eevee mauwde blij, Nova en Storm keken verbaast toe. Night bracht haar pootje richting de bal en toen hij het roodwitte ding aanraakte werd de mannelijke Eevee opgezogen door een rode straal. Silvie keek naar de bal die in haar hand schudde, zou haar band met de Eevee sterk genoeg zijn om Night mee te kunnen nemen. Ze hoopte het wel, de bal hield opeens op met schudden, zou hij open gaan of gesloten blijven? Silvie beet op haar lip toen de bal weer bewoog.

De bal bleef liggen, Silvie keek naar de pokébal in haar hand. Night zat er in, ze herinnerde het verdriet toen de pokémon was meegenomen door een of andere trainer, nu was hij achtergelaten geweest. De breeder had medelijden met de pokémon, die was wel bijzonder... Onverwachts gekomen, nu moest ze een baby opvoeden, terwijl de laatste begon te puberen, of er eigenlijk al weer bijna klaar mee was, en nu kon ze de Eevee niet alleen laten. Storm liep naar voren en snuffelde even verlegen aan de Eevee's oor, Night keek op naar het paard en likte over de snuit. Alleen Nova leek het er niet eens mee te zijn, de Bagon keek met een wat duistere blik naar de pokémon, alsof Storm niet genoeg was, nu werd nóg meer aandacht van haar afgepakt. "Hm," Silvie dacht even na, misschien moest ze wel even kijken met wie en wie niet de pokémons het konden vinden. "Laten we gaan picknicken," Nova gromde enthousiast, Storm trappelde blij en Night kwam op haar afgerend, vragend om een knuffel. De breeder pakte, tot Nova's ongenoegen, de Eevee op en liep naar de keuken, daar pakte ze, met wat hulp van Night, eten in een mand en een grote deken. "Oke, dan kunnen we gaan," met Night in haar armen liep ze naar buiten, de mand ook nog vasthoudend.

Aangekomen op route 10 spreidde Silvie het kleed uit en zette er eten op, voornamelijk voor pokémons. De breeder zat wat te kijken naar wolken die boven hun zweefden, ze besloot de volgende dag weg te gaan, Night en Storm zouden niet wennen aan het huis en konden gewoon rustig mee. Wat afwezig zat Silvie te dromen, de drie pokémons waren allemaal met wat anders bezig. Storm lag op het grasveld wat te doezelen, Night ging tegen zijn trainer aan liggen en Nova at nog wat onder boze blikken richting de Eevee.

Silvie pakte de pokébal van Night en liet de pokémon terug komen. "Kom Nova, we gaan." De reis ging nu beginnen, Silvie en de Shelgon stonden voor route 11.