I refuse

De jongen knipperde even een paar keer, waarna het hoofd van zijn grote broer wat meer naar hem draaide. "O... Okay..." klonk er zachtjes van de jongen, waarna hij aan het lichaam van zijn broer kon merken dat deze langzaamaan begon te kalmeren, wat een goed iets was vond hij. De jongen legde zijn hoofd tegen hem aan, waardoor hij glimlachte naar hem. De jongen was nog steeds zo schattig als hij dat deed... Echt heel erg schattig. Bryan knuffelde de jongen rustig en bleef hem aaien. Hij vond het bijna erg dat hij zijn broer schattig vond als hij zo close met hem deed. Maar het was gewoon zo, hij vond de blonde jongen schattig. Hijzelf vond blonde haren niet goed bij hem staan... Gewoon... Nee...

Hij bleef geaaid worden door zijn broer en hij begon kalmpjes te ademen... om na een tijdje zijn ogen te openen en even zuchtend rond te kijken. "Heb je... pijnstiller?" klonk er zachtjes van de jongen. Gewoon om even die pijn weg te werken, want zo kon hij zich niet volledig ontspannen als hij eerlijk was. Hij slikte even en sloot zijn ogen weer een beetje. "Ik ga koken...." zei hij zachtjes. "Ik... ga nog steeds koken!" zei hij meteen stukje opgewekter dan eerst.. Maar aan zijn gezicht kon je zien dat hij pijn had en nog veel ook. Tja... hij had vast een bult ergens naast de kap op zijn hoofd en die twee dingen te samen waren geen goede combinatie op pijngrensniveau.

Het was een tijdje stil, wat hij persoonlijk niet zo erg vond. Het gebeurde niet heel vaak dat de ander zat te roepen om hem los te laten. Na een tijdje opende de jongen zijn blauwe ogen weer, om even zuchtend zijn hoofd rond te draaien, alsof hij rond aan het kijken was. "Heb je... pijnstiller?" klonk er zachtjes van Lyan af, waardoor Bryan even nadacht... Als het goed zat het in de ehbo-doos en zo niet dan zat het waarschijnlijk ergens in de kast. Maar als het goed was, hadden ze het wel. Als het goed was dan he. "Ik ga koken...." sprak de jongen zachtjes, waardoor Bryan even verbaasd knipperde. Wilde de jongen dat nog steeds? "Ik... ga nog steeds koken!" klonk er een stukje opgewekt dan daarvoor. Bryan glimlachte even en pakte de schouders van de jongen rustig vast om een stapje naar achteren te doen, zodat Lyan niet zomaar van het aanrecht af viel. "Is goed." sprak hij glimlachend. "En als het goed is heb ik hier nog wat pijnstillers liggen." hij liep naar de ehbo-doos en begon erin te rommelen. Voila. Hij drukte er een pilletje uit, waarna hij een glas water pakte en deze naast Lyan zette. Hij pakte de hand van de jongen en legde het pilletje op zijn handpalm, waarna hij de andere hand pakte en daar het glas water tegenaan drukte. Zo. Kon hij het zelf in nemen eh.

Hij hoorde wat, alsof de ander even glimlachte... Sigh, niet lachen Bryan, dat was gewoon gemeen man. Ugh. De ander zette zijn handen tegen zijn schouders en hij knipperde even... Ah tja... "Is goed." zei zijn broer. Het was maar beter goed anders ging hij met eten gooien en andere dingen en dat zou de ander niet fijn vinden. Ondanks dat de jongen niet kon mikken zou hij nog heel wat schade kunnen aanrichten... hij zou het zo kunnen bewijzen als ie wilde. "En als het goed is heb ik hier nog wat pijnstillers liggen." Hij knikte even en voelde hoe de ander weg ging... hij wachtte kalmpjes, want nog geen minuut later had de ander al alle benodigdheden in zijn handen gelegd. Een pilletje in zijn ene hand, een glas water in het ander. Hij nam een slok water en legde toen de pil in zijn mond om met de volgende slok het door te nemen. Lyan was het gewoon pillen te nemen. Zeker na het ongeval had hij redelijk wat van dat... Afval moeten nemen. Uit ervaring kon hij sommige pillen gewoon weg afval noemen. Maar ah... Als het moest dan moest het. "Bedankt..;" zei hij zacht. "Nu ga ik koken!" zei hij meteen waarna hij even rondkeek, toch een lichte opwinding in zijn ogen te zien.

De blonde jongen nam een slok water, waarna hij het pilletje in zijn mond deed en weer water dronk om het door te slikken. Bryan glimlachte tevreden, mooi. Hij vond het nooit fijn als de ander pijn leed. Hij hield de jongen nauwlettend in de gaten, waarna hij even voor zichzelf ook wat water in schonk om het op te drinken. Ah, beter. Hij had al een tijdje dorst gehad, maar hij wilde eerst de wond van Lyan behandelen. "Bedankt..." klonk er zacht van de jongen af, waarop Bryan even rustig glimlachte. "Nu ga ik koken!" sprak de jongen met lichte opwinding in zijn ogen... Aw... "Yeah, ik pak de spullen wel en dan kan je mooi koken." sprak hij met een glimlachje.

Heh. Wat nou? Voor Lyan was dit een groot iets. Voor hem was koken een uitdaging... Vroeger niet. Hij had nooit echt van koken gehouden. Maar als zelfs een basic klusje zoals je eigen kleren uitkiezen al een hele opdracht was... Was koken zeker wat. "Yeah, ik pak de spullen wel en dan kan je mooi koken." Hij knikte en ging kalm wachten... Wat nee... Hij draaide zich om en begon de kasten af te tasten. Hij ging zelf wel stuff zoeken. Het was echter niet zo verstandig van de blonde jongen. Hij was immers niet gewoon om te werken in de keuken. Hij kende dan ook niet de plekken van waar alles stond. Het duurde dan ook niet lang voordat hij een hand in de kast van de glazen had gestoken en deze met een krachtige slag eruit gooide. Hij sprong geschrokken naar achter en keek met grote ogen even naar voren toen hij dingen hoorde vallen en breken... Oeps?

De jongen knikte even, maar vervolgens deed hij toch niet wat hij zei en begon zelf te zoeken... Ach, zolang de jongen niks zou slopen zou er ook geen probleem zijn toch? Yeah. De jongen begon de kasten af te zoeken, terwijl Bryan zelf de ingrediënten erbij pakte. Echter was er opeens een hele reeks aan vallend glas, dat brak op de grond. Oh gosh... Hij schoot meteen overeind. "Blijf staan! Straks stap je in het glas!" sprak hij even terwijl hij de glasscherven begon op te ruimen. "Ik moet hier ook gaan stofzuigen, dus waag het niet te verplaatsen voordat ik klaar ben!" Yeah want... Straks raakte de ander nog gewond... En dat was het laatst wat hij wilde voor de ander.

De jongen was druk bezig met opruimen van het gebroken glas, hij moest ervoor zorgen dat Lyan er niet in ging staan... "Doe dan wat door!" klonk er van de jongen af, waardoor Bryan even opkeek en zuchtte. Hij probeerde het, houd je mond. Hij was niet degene die al het glas had laten vallen, of wel dan? "IK WAS AAN HET KOKEN." Riep de jongen luid, zijn gezicht stond alles behalve blij en hij snapte niet wat het probleem van de jongen nu was. Ugh. Hij pakte wat glas op, maar liet het meteen weer vallen. "Auw." gromde hij even, waarna hij naar zijn hand keek. Ugh, je moest hem ook niet afleiden als hij bezig was met glas opruimen. "Lekker dan." mompelde hij even waarna hij naar de wond keek. Was ook lekker diep, dus het was weer helemaal toppie. Hij ruimde de rest van het glas op met zijn bloedende hand, waarna hij de stofzuiger pakte en daarmee zorgde dat de kleine scherven die hij niet had kunnen oppakken erin gezogen werd. Ugh. Natuurlijk had hij dit grote geluk.

Zo... Nu hij alles had opgeruimd was het hopelijk weer veilig om er te lopen. Het was anders gevaarlijk geweest en ugh... Hij zuchtte even en ruimde de stofzuiger weer op, waarna hij naar zijn wond keek. Het bloedde nog steeds en het deed pijn... ugh... Hij liep weer terug naar de keuken en keek even rond. Geen glas meer, als het goed was. Mooi zo. Anders hadden ze nog meer problemen gehad en dat was ook niet goed geweest. Toen hij de jongen met verband en ontsmettingsmiddel zag knipperde hij even verbaasd, maar toen ongerust. Had de jongen zich gesneden? Ergens in gestapt? Was hij te laat geweest? Shit. Sorry Lyan! "Hand," klonk er even, waardoor Bryan even verbaasd knipperde.. eh? Hij wilde zijn hand gaan behandelen? Hij knipperde even en legde zijn hand op de hand van de jongen. Open, zodat de ander eventueel kon voelen waar de wond was.

Hij voelde al snel de hand van de ander in zijn hand rusten. Hij begon aan zijn hand te tasten en voelde het bloed... Hij nam de ontsmetting en wat watjes waarna hij de hand open hield en de ontsmetting erop spoot. daarna dopte hij het wat af en voelde hij eraan... mooi... Het was niet echt zo netjes maar het was proper genoeg voor hem. Waarschijnlijk lag de ontsmetting zowat overal, maar dat kon de jongen bar weinig schelen op dit moment. Hij pakte het verband en begon het kalm en strak af te binden waarna hij het toe spelde en nog even voelde... Het zat stevig... ookal had hij het strak aangebonden, hij kon er nog een vinger tussen het verband steken, dat was mooi... "Zo..." zei hij kalm terwijl ie knipperde en even slikte... was dat goed? Hij moest namelijk een goede broer zijn, hij was nog steeds de oudste eh... De verantwoordelijkste.

De jongen begon te voelen, waardoor hij even op zijn lip beet en keek naar wat de ander deed. Waarom watjes?? Nee Lyan, dat was niet goed... Verdomme. Hij had steriele gaasjes moeten gebruiken omdat stukjes van watjes in de wond konden achterblijven en steriele gaasjes niet... En daarbij waren watjes alleen om het bloed op te vangen onder een verband, maar zaten die bovenop een steriel gaasje, zodat als het bloedde het niet meteen door het verband zou gaan... Ugh... Uh? Toen er meteen verband omheen kwam knipperde hij even. Moest er niet eerst een steriel gaasje op? Of iets anders? Want de wond zou nu nog steeds open zijn..? Gosh... uhm... "Zo..." klonk er even van Lyan, waarop Bryan even moeilijk glimlachte... Gos... "Bedankt." sprak hij even tegen de ander.

Hij had zijn best gedaan en was dat niet het enigste wat telde als je zo was als Lyan? In zijn perspectief was dat zeker het geval. Nja. Hij vond eigenlijk dat hij het foutloos had gedaan. NIet wetende welke type wonde het was en ook dat hij misschien eerst had moeten uitspoelen enzo... Want tja, het was glas. Je moest zeker zijn dat hele kleine voorwerpen niet achter bleven in de wonden. Want Bo had ervaring met glashanden ;w; "Bedankt." Had er geklonken en Lyan knikte enkel om op te staan en zijn handen even te wassen... Hij wilde nog steeds koken tho. Daarom begon hij alles weer af te tasten, waardoor het valgevaar weer naar een piek steeg in het huis. Ah tja, hij deed wat hij wilde doen en dat zou hij gewoon blijven doen. Hij was de oudste, de verantwoordelijkste en de slimste. Punt uit.

Lyan knikte enkel een keer, om vervolgens zijn handen te wassen en weer alles af te tasten... Oh Arceus... "Zal ik alle spullen pakken voor je om te gebruiken?" vooral omdat de ander niet wist waar alles lag... En er zometeen dan ook nog borden, nog meer glas en wist hij allemaal wat op de grond zou gaan liggen. Daarom leek het het handigste voor hem dat hij alvast alles neerzette voor de ander en met een ehbo-doos klaar zou staan om te gaan helpen bij een wond...