Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
All day long my heart was beating, searching for the meaning
De jongen schudde enkel even zijn hoofd, waardoor Bryan even slikte. Het was echt niet goed. Echt helemaal niet goed... De jongen draaide zijn rug naar hem toe, waarna de dekens weer over het hoofd van de blonde jongen gingen. Lyan.. "Ik heb alles bij me, niet? Dank je, je kan gaan," euh? Hij knipperde even en keek schuldbewust weg. "Okay..." sprak hij zachtjes tegen de jongen. "Echt roepen of bellen als je iets wilt hebben... okay?" sprak hij tegen de ander, waarna hij zachtjes zuchtte en naar zijn wonden op zijn arm keek die onder het verband zaten. Ze deden echt heel veel pijn, het was immers gaan ontsteken. Vreselijk was het gewoon. Hij ging naar beneden en zuchtte even, waarna hij weer begon te werken. Het was immers erg druk geworden. Vooral nu hij echt alles alles alleen moest doen.
"Okay..." zei de ander en even hoorde de ander gejuich in zijn hoofd. Hij was immetrs heel blij dat de ander eindelijk zou toegeven en weg zou gaan. Dat maakte hem o zo blij. Ja, onwijs blij zelfs. "Echt roepen of bellen als je iets wilt hebben... okay?" Klonk er en hij zuchtte even, een licht instemmend geluidje laten klinkende. Het moest niet altijd ja zijn hoor... Sigh... Hij hoorde hoe de ander terug rechtop stond en de kamer verliet. Hij hoorde de trappen nog lichtjes kraken en toen was het stil. Voor de rest van de dag en tijd lag hij daar maar, niet eens iets nemende van wat Bryan had gebracht. Hij was heel erg van slag van wat er was gebeurd en dan ging hij tja... In zijn eigen manier van vechten... Voor hem was dat niet eten en koppig zijn...
