I refuse

De ander klikte de hond los, die meteen een weiland inrende met zijn pokémon. Ondanks dat de Growlithe met zijn Shinx, Finn, wilde stoeien, was het juist Spider. De female poochyena, die op de Growlithe sprong en begon te grommen en te stoeien met hem. Tja, die pokémon was altijd wel in voor een stoei partij. Finn moest er maar net zin in hebben eh. De jongen wandelde verder en vond het terras zonder enige moeite... Wat hij persoonlijk best knap vond voor Lyan's doen. De jongen begon de muur te huggen... waarom... eh... "Wat wil je eten vanavond?" vroeg hij even rustig aan de jongen, want dan kon hij spullen gaan halen in de winkel enzo... eh...

Het was een kleine overwinning voor de jongen geweest om het huis alleen en zonder hulp te vinden, was het dan raar dat hij trots was op zichzelf? Hij vond van niet. Hij schraapte zijn keel na een tijdje en duwde zich lichtjes van de muur af waarna hij deze begon af te tasten op zoek te gaan naar de deur. Hij had de sleutel niet maar als hij voor de deur stond zou Bryan vast wel de hint snappen dat hij naar binnen wilde. Arceus, het klonk haast wel alsof hij een hond was. nee, dat wilde hij niet zijn, voor niemand niet. "Wat wil je eten vanavond?" klonk er. Lyan sloeg zijn armen over de muur en bewoog rustig naar links waarna hij plots iets vond en langzaam zijn hand op de deurklink liet rusten om toch even te stralen vanbinnen, dit was great. "Geen idee, ik denk kip," Hij moest kip doorbakken, maar hij kon niks zien en hij zou koken. Dat betekende dus dat er een groot gevaar was dat er mensen ziek zouden worden. Feest!

De jongen schraapte zijn keel na een tijdje de muur hebben gehugd, waarna hij zich van de muur af duwde en de deurklink van het huis vond. Mooi... Hij liep naar de deur en stak het sleutel in het slot, waarna hij de deur opende en even naar de jongen keek. "Geen idee, ik denk kip," Oke uhm nee... Dat ging hij dus niet halen. Vooral omdat de jongen kookte. "Ik haal wel varkensvlees." sprak hij even rustig tegen de ander. Zo groot probleem zou dat waarschijnlijk ook niet zijn. En hij wilde niet ziek worden, sorry Lyan. Maar zekere voor het onzekere. Toch?

Heh... de andere zette de tv aan en hij hoorde meteen dat het het nieuws was, saai... Hij stond op en begon alles af te tasten opzoek naar het bakje waarmee hij kon zappen. "Ik kom over een paar minuutjes terug, okay?" hoorde hij plots. Hij knikte even en vond het bakje waarna hij kalm overeind kwam en naar de bank terug schuifelde om erop te zitten en te zappen tot hij muziek hoorde. Hij zuchtte, ok, dit was nog het beste dat hij kon hebben voor het moment. Mensen horen praten was een al chaos als het op de tv was. "Wat hebben we nog meer nodig buiten vlees?" Eh. "Groenten Bryan, je eet groenten en aardappelen bij je vlees," klonk er kalm terwijl hij even zuchtte. "Haal dan wortels ofzo..;" kon hij ook meteen bewijzen dat hij kon snijden met een mes. Of kon raspen, het was een geweldig idee!

Het was even stil, de ander maakte vast een lijstje ofzo om te onthouden wat hij moest meedoen, oh sigh... Gvd... "Wil je voor vanavond misschien iets om te snacken?" Uhm... Hij dacht even na en schudde zijn hoofd. "Nee, niet echt," zei hij kalm. "Check misschien of we nog genoeg iets anders nodig hebben en neem anders pizza's mee voor morgen," Hij slikte even. "Ook een paar flessen spuitwater, het is bijna op," en hij hield veel van spuitwater dus yeah... Dan ging ie ragen omdat er gene meer was.. sigh... Hij sloot zijn ogen wat en dommelde half in... Misschien wazs het maar beter dat de jongen wat ging slapen. Hij krulde zich wat op en ging in een schattige positie liggen. Soms kon ie schattig zijn, als ie sliep.

De ander had nog gemeld dat hij het zou meedoen, maar daarna was Lyan ingedommeld waardoor hij nu vredig lag te slapen. Natuurlijk sliep ie niet lang want hij hoorde al snel Shinya blaffen. Hij knipperde even, rekte zich uit en zuchtte waarna hij overeind kwam, naar de voordeur slofte door wat de muren af te tasten en deze te openen. "Shinya?" zei de jongen even waarop de hond al hijgend en blaffend op hem afliep, dat kon ie horen. Hij bukte toen de hond tegen zijn been opstond en enthousiast blafte naar hem. Hij aaide hem kalmpjes en zuchtte. Hij kwam overeind, trok de deur achter zich toe en klikte de leiband van de hond vast aan zij halsband waardoor de Growlithe hem meteen begon te begeleiden. Hij stopte al snel en Lyan voelde dat hij ging liggen, waardoor hij ging zitten en de hond kalmpjes aaide... Het zonnetje was heerlijk hier... Hij kon een licht koele bries voelen, wat aangaf dat ze misschien dicht bij het meertje waren die bij het huis hoorde. Hij legde zich schuin neer in het gras en sloot zijn ogen wat terwijl Shinya zich tegen hem aan nestelde. De blonde jongen aaide zijn hond kalm.. Hij hield van dit ventje...

_{Toen hij voelde hoe Shinya wat bewoog en vast zijn hoofd opstak om even te kijken wie het was, wist Lyan dat er iemand hen aan het benaderen was. Als het een vreemde was zou de Growlithe zeker luid gegromd hebben, maar dat had ie niet. Stil staarde de blinde jongen voor zich uit. De persoon was ongevaarlijk dat wist hij al aan de reactie van zijn Pokemon. Hij of zij was vast ook een bekend gezicht hier. Daarom gokte de jongen dat het zijn geliefde, kleine twinbroer was. Kuch... Zo geliefd door hem. Toen zijn stem klonk wist hij het zeker, dit was Bryan. Hij zei dat ie de spullen had en de jongen knikte even waarna hij overeind kwam en even langzaam zijn armen spreidde en rondstapte. Hij kwam bij de ander en klemde zijn armen plots om de ander heen waarna hij trage stappen naar achter zette en de ander meetrok omdat hij hem hugde. Hij tastte de grond achter zich af door met zijn voeten erover te gaan... En al snel stond hij aan de rand van het meertje die bij hun boerderij hoorde. Opeens kreeg Lyan een brede grijns op zijn gezicht en draaide hij een kwartslag waarbij de ander over de rand zou worden gesleurd en in het water zou vallen. Hij lostte hem natuurlijk en sprong weg van het meertje waarna hij even afwachtte op wat er zou gebeuren.. Shinya blafte even enthousiast naar hen, duidelijk blij met de speelse sfeer die rond de oudste broer ging.}

_{Hij had een plons gehoord en giechelde toch even als een kleine meid die zojuist iets verschrikkelijks had gedaan maar er zoveel fun in had. Hoe dan ook... Het duurde niet lang of hij hoorde wat water vallen waardoor hij kon opmaken dat de jongen vast was gaan opstaan. Hij balde even lichtjes zijn handen tot vuisten en hield zijn lach in, wat hij als een meester kon. Hij was een echte pro op het vlak van een vlak gezicht houden en toch ao aangebrand te zijn als de kookkunsten van Bo2. Yeah, hij was gewoon te pro voor leven dat wist ie ook wel en hij had ook altijd gelijk, dat wist ie ook. Hij slikte even en knipperde toen hij plots de woorden van zijn broer hoorde waarna hij zowat in het meer werd getrokken maar struikelde en met een klap op de bodem terecht kwam. Happend naar lucht duwde hij zichzelf met de hulp van zijn armen omhoog. Hij voelde dat zijn voorhoofd pijnlijk steekte en besefte in dat moment dat de ander hem te krachtig naar hem toe had getrokken en hij vast op een steen onder water was gevallen. Kalm legde hij een hand op de plek die steekte en voelde hij iets warms waardoor hij zuchtte en op zijn knieën in het meertje bleef zitten, starend voor zich uit. Voor hem een eindeloze leegte, voor de ander een simpel meertje. Ondertussen kon hij het bloed langs zijn neus voelen gaan. Het had zich eerst een weg gebaand tussen zijn ogen en was zo langs zijn neus naar onder gegaan. Hij slikte even en gooide wat water in zijn gezicht. De wonde zag er vast niet erg uit. Maar het deed best veel pijn, dus hij wist dat het... Erg zou kunnen zijn... Maar hij hoopte gewoon van niet... Verdomme Bryan. Geweldadig kind dat het was.}