I refuse

Heh staarde maar voor zich uit. Hij wist niet hoe hij zich hierover moet voelen. Hij wilde geen medelijden van de ander, want die zou zeker bezorgd zijn nu... Hij slikte even en toen hij de ander hoorde bewegen wilde hij zich wegdraaien, maar het was te laat. "Lyan! Sorry!" zei hij meteen waardoor de jongen even zijn ogen meer vernauwde... Verschrikkelijk. Zijn gezicht zag er terug neutraal uit, geen spatje emotie. Geen pijn, geen gevoelens, niks. Een leegte in hem die er gewoon zat. Toen kreeg ie opeens armen om zich heen. Wat was dit? Hij knipperde enkele keren verbaasd. Sinds wanneer was de ander sterk genoeg om hem op te tillen? Jezus wat. Hij legde zijn handen langs zijn armen en streek erlangs om de spieren te voelen. Hij wilde het gewoon weten en de ander wist dat dit de enigste manier was voor hem om te zien. "We gaan binnen die wond verzorgen." zei hij waardoor Lyan even slikte en zijn ogen sloot. "Het is niks, ik heb geen pijn." was een leugen maar hij wilde gewoon niet. "J... Je bent veranderd..." klonk er plots terwijl hij met zijn handen de ander zijn lichaam begon af te tasten... Dit was raar..

De jongen staarde alleen maar voor zich uit... toen hij naar de ander ging, vernauwde de ogen van hem... waardoor hij even slikte. Toen hij hem had opgetild uit het water leek de jongen wel verbaasd... en begon hij net zijn handen langs zijn armen begon te voelen... eh? Toen hij zei dat ze de wond gingen verzorgen sloot de ander zijn ogen... "Het is niks, ik heb geen pijn." Klonk er van de jongen af, waarop Bryan hem strak aankeek. Pech. Het was een grote wond en die ging hij verzorgen ook. "J... Je bent veranderd..." klonk er opeens terwijl de ander met zijn handen langs zijn lichaam ging.. eh..? Hij slikte even en begon de ander naar binnen te brengen. "Tja... werk op de ranch maakt me sterker denk ik..." leugens want hij trainde gewoon hard buiten het werken op de ranch... maar oke, dat hield hij maar stil voor de ander.

De ander droeg hem gewoon verder rond alsof hij een kind was die niet zelfstandig kon lopen. Hij was niet gespierd, noch dik en had soms moeite met een goede lichaamsgewicht aan te houden. Als hij zich niet goed voelde at de jongen niet en well... Dat kwam vaak voor. "Tja... Werk op de ranch maakt me sterker denk ik..." zei hij. Heh. Hij slikte even en sloeg zijn ogen af. "Whatever." zei hij rustig. "Laat me los." mopperde hij meteen. Stiekem was ie jaloers want well yeah de ander was gewoon gespierd en perfectie en dan kwam hij met al zijn imperfectie. Dat kon de jongen niet uitstaan. Het was altijd hetzelfde met hen. Bryan was alles en hij was niks... En ja, dat was iets dat hij toegaf want het was ook zo. Hij slikte even en zuchtte zachtjes. Hij was magertjes, vaak bleek. Hij was niet echt gezond. Hij was niet gelukkig. Hij was gewoon Lyan.

De jongen was niet heel erg zwaar, dus een groot probleem was het niet om de jongen te dragen naar huis. Hij opende de deur met zijn elleboog en duwde deze open met zijn voet. "Whatever." klonk er rustig van de andere jongen af, waarop Bryan even de jongen naar het aanrecht bracht. "Laat me los." mopperde de jongen direct, waarop Bryan hem op z'n kont neerzette op het aanrecht. "No problem." sprak hij even glimlachend. "Blijf even zitten en laat het me even behandelen... Alsjeblieft." sprak hij even ietwat smekend tegen de ander.

Hij had het wel gehoord dat de ander de deur opende en ookal was ie blind wist ie dat ze binnen waren. Nee. Wat deed hij nou? Hij had niks. Toen hij mopperde dat ie hem moest loslaten werd de jongen op het aanrecht gezet, al zittend. "No problem." hij knipperde even en sprong meteen van het aanrecht. "Blijf even zitten en laat het me even behandelen... Alsjeblieft." klonk er smekend maar lyan draaide zich weg van hem en begon de randen van de muren af te tasten om al snel de keukenkast te vinden. Hij vond er na nog wat aftasten een keukenrol en scheurde er papier af waarna hij gewoon het bloed afveegde van zijn face en toen het weggooide en gewoon weg wandelde. Nee. Nee. Nee. "Het is niks!" hij liep plots tegen een muur aan en kreunde luid waarna hij zijn handen tegen zijn hoofd zette en tranen onderdrukte van de pijn. "GODVERDOMME WAAROM STAAT DAT DAAR! AAH... AAAGH!" hij schopte tegen de muur en kromp ineen vab de pijn waarna hij pijnlijk omviel en trillend zijn handen tege. Zijn hoofd hield.... Gvd

De jongen draaide zich weg en begon met zijn handen af te tasten naar keuken papier... Hij zuchtte even en pakte de ehbo doos, om wat belangrijke dingen eruit te pakken om de wond te gaan behandelen. De jongen veegde echter gewoon het bloed weg en gooide het weg om vervolgens weg te lopen. "Het is niks!" klonk er, waarna er een bonk hoorbaar was en Bryan zich meteen omdraaide om te kijken. "GODVERDOMME WAAROM STAAT DAT DAAR! AAH... AAAGH!" klonk er waarna de jongen tegen de muur schopte en omviel. Hij schoot naar de jongen toe en tilde hem op... gos... "Gaat het?" vroeg hij bezorgd aan de ander terwijl hij hem tegen zich aan legde.

Hij trilde hevig terwijl hij zich opkrulde. De jongen snikte even zacht maar zonder echt tranen te maken of te lossen. Hij rilde verder en voelde zich verschrikkelijk, werkelijk verschrikkelijk. En op dat moment gaf hij toe. Hij legde zich tegen zijn broer aan en toonde zijn wonde. "Gaat het?" hij gromde even."nee!" zei hij meteen. "Nee..." snikte de jongen zachtjes.. Gvd. Het bloed kwam snel uit zijn hoofdwonde en droop langs zijn face naar de grond. Hij snikte even en tranen vermengde zich met het bloed waarna hij zijn hoofd schudde. "Waarom altijd ik!" riep hij jankend. Hij slikte even en beet op zijn tong waardoor deze ook begon te bloeden... Nee... Stop het. Hij wilde het niet voelen, dan maar even op zijn tong bijten.... Gvd... Sob

De jongen legde zich meer tegen hem aan en liet de wond zien... Gos... Nee, dat was niet goed. "Nee!" klonk er meteen op de vraag of het wel ging met de ander. "Nee..." snikte de jongen zachtjes, waarop Bryan de jongen op het aanrecht zette en de jongen even hugde. "Waarom altijd ik!" riep de jongen jankend, waarna hij de jongen even aaide... sh... "Stil maar..." murmelde hij zachtjes tegen de jongen. "Ik ga even de wond redelijk behandelen, maar ik denk dat hij gehecht moet gaan worden..." sprak hij zachtjes, waarna hij ontsmettingsmiddel, steriele gaasjes, watten en verband pakte. Hij haalde het haar voor de voorhoofd van de ander weg, waarna hij een steriel gaasje pakte en het bloed rond de wond weg veegde en even voorzichtig op de wond depte... Hij keek er even naar en zuchtte... "Yeah... Dit moet gehecht gaan worden..." murmelde hij zachtjes. "Ik zal even voorlopig een verband erom heen doen en dan gaan we zometeen naar de dokter, okay?" zei hij even rustig tegen de jongen waarna hij hem even over zijn haren aaide.

Eh. Hij snikte zachtjes en legde zich tegen de ander aan. Hij had zoveel pijn en hij kon het niet meer aan. De klop deed hem denken aan toen, een vage herinnering van hoe alles eruit zag. Hij trilde even... Dit was verschrikkelijk... Hij haatte zijn leven zo hard. "Stil maar..." hij beet stevig door op zijn tong .. Auwie... Hij slikte het bloed trillend door. "Ik ga even de wond redelijk behandelen, maar ik denk dat hij gehecht moet gaan worden..." hij trilde gewoon verder....gvd... Hij voelde hoe hij bezig ging en kreunde regelmatig... Pijn. Pijn... Hij hoestte plots heel wat bloed op. Na een tijdje. Hij had niet opgelet wat de ander zei. Hij hield meteen een hand voor zijn mond en trilde hevig .. Auw. Maar het was beter als hij zich hier op kon concentreren... Dus zo erg was het niet...

Arceus... Het was echt niet goed met de jongen. Toen de jongen opeens veel bloed ophoestte opende hij meteen de mond van de ander en zuchtte even. "Niet op je tong bijten.." sprak hij zachtjes tegen de jongen, waarna hij even zuchtte. "Hier, knijp maar in mijn hand." sprak hij rustig terwijl hij de hand van de ander vastpakte, waarna hij de jongen neerlegde op het aanrecht. Zo... Hij deed wat desinfecteer-middel op de wond, waarna hij er een steriel gaasje op legde en vervolgens watten zodat deze het bloed konden opnemen en het niet zomaar door het verband zou gaan lekken. Hij begon verband over zijn hoofd te wikkelen, waarna hij de ander voorzichtig overeind hielp. "We gaan nu naar de dokter, okay?" sprak hij even rustig tegen de jongen.

Eh. Hij kreunde even bij het tonggeval en kneep zijn ogen toe. "Niet op je tong bijten..." klonk er en hij kreunde enkel zachtjes... Gvd... Hij knipperde even, hij wilde de ander zien. Hoe zijn gezicht was als hij dit alles zei.. Was hij boos? Of werkelijk bezorgd? Hij wilde het weten. "Hier, knijp maar in mijn hand" hij voelde het en al snel voelde hij het in zijn hand en kneep ie erin.. Gvd... Hij trilde en hijgde en kreunde... Van de pijn... ugh.... "We gaan Nu naar de dokter, okay?" zei de man waarna hij hem recht trok. Hij rilde kort en kneep zijn ogen toe waarna hij snikte... En zich tegen hem aanlegde.... Gvd.. Hij had zoveel pijn... Hij wilde niet naar de dokter... "N... Nee..." zei hij zacht waarna hij opkeek met grote ogen. Hij zag hem natuurlijk niet maar hell hij was adorable als ie dit deed en dat wist ie. "I... Ik wil niet... Please..." gvd...

De jongen kreunde enkel zachtjes toen hij naar zijn tong keek. De jongen begon, zoals hij had voorgesteld, in zijn hand te knijpen, waardoor Bryan even bezorgd naar de jongen keek... Arme Lyan... De jongen trilde, hijgde en kreunde van de pijn, hij had echt heel veel medelijden met hem. Toen de ander weer begon te snikken en zich tegen hem aanlegde knipperde hij verbaasd, waarna hij de jongen voorzichtig begon te huggen. "N... Nee..." klonk er zacht van de jongen, waarna grote blauwe ogen hem aankeken... Arceus... "I... Ik wil niet... Please..." klonk er van hem, waarop Bryan de jongen even aaide en een kus op het verband drukte. "Het moet gehecht worden Lyan..." sprak hij even zachtjes tegen de ander. "Ik wil gewoon zeker zijn dat het niet heel ernstig wordt..." sprak hij zacht tegen de jongen terwijl hij hem rustig bleef huggen.

Heh. Hij werd enkel geaaid en kreeg iets tegen zijn hoofd... Gvd nee dat wilde hij niet Bryan! Wat was deze? Zijn ogen schoten droevig waarna hij snikte... Waarom.... "Het moet gehecht worden Lyan..." zei zijn kleine broer... Maar hij wilde niet! Wat snapte hij er niet aan?! "Ik wil gewoon zeker zijn dat het niet heel ernstig wordt..." hij slikte en kneep zijn ogen toe waarna hij zich wat wegdraaide. Hij was nu echt... Boos. "Fine!" gvd. Wat hij ook wilde, hij zou het dan ook maar doen. Want wat kon hij brengen tegenover zijn broer? Hij kon namelijk alles en hij was maar een blinde loser. "Breng me dan!" Riep hij boos. Hij wilde niet. Maar tja... Wat hij wilde eh... Alles wat hij wilde... Ugh.

De ogen van de jongen keken droevig weg, waarna de jongen snikte. Toen de ander zich wat weg draaide slikte hij even, waarna hij een zucht hoorbaar liet horen. "Fine!" klonk er meteen van de jongen af, waardoor Bryan even rustig naar de ander keek. "Breng me dan!" Heh.. Hij aaide hem even en zuchtte weer. Hij vond het vreselijk om de ander tot dingen te forceren, vooral als hij aan het huilen was. "Laten we het dan anders doen." murmelde hij zacht tegen de ander, waarna hij hem over zijn haren aaide. "Als er bloed door het verband heenkomt, gaan we naar de dokter. Zo niet, kunnen we gewoon thuis blijven okay?" sprak hij even rustig tegen de jongen, waarna hij een kus tegen het verband drukte. Op hoop van zege.

Hij trilde even boos... maar tja, dit was niet alleen van woede maar ook van angst en pijn... Dus het was zeker te begrijpen. De ander aaide hem even waarna een zucht te horen was en hij even schuin opkeek. Wat?! Gvd... "Laten we het dan anders doen." Hij bleef geaaid worden. Heh... Dat was fijn maar nee... Nee! "Als er bloed door het verband heenkomt, gaan we naar de dokter. Zo niet, kunnen we gewoon thuis blijven okay?" Eh... Hij knipperde enkele keren en draaide zijn hoofd wat richting de ander. "O... Okay..." zei hij zachtjes terwijl hij even knipperde en langzaam kalmeerde... Hij legde zijn hoofd tegen de ander aan en sloot zijn oogjes... Hij was het zo zat maar hij was ook moe en hij had pijn... hij wilde nu even niet ragen... Want hij had gewonnen... En had gekregen wat ie wilde. Happy Lyan.