I refuse

De jongen kwam overeind... Gosh... Hij zat echt helemaal onder het stof. Niet alleen dat, de jongen werd de verkeerde kant opgeleid. Gosh nee... "Waarom lopen we over gras? Is er iets op de baan?" klonk er even van de jongen af, waardoor Bryan achter de ander begon te lopen. "Shinya wat doe je?" klonk er, waarop Bryan zuchtte en een hand op de schouder van de ander legde. "Hij is aan het rollen in het gras, de verkeerde kant van mij op." sprak hij even rustig tegen zijn blonde tweelingbroer, waarna hij even floot. "Shinya, mij volgen eh?" sprak hij even terwijl hij neerhurkte om naar de Growlithe te kijken.

_{En iemand legde een hand op zijn schouder... Dat was vast zijn o zo geweldige broer waarschijnlijk. "Hij is aan het rollen in het gras, de verkeerde kant van mij op." Klonk er van zijn twin af... Oh... Well dat was dan een iets of niet dan? Hij kon het niet laten een zucht te laten horen... Dit was gewoon great...afhankelijk zijn van mensen was verschrikkelijk... Zeker voor een persoon zoals hij. De ander floot even en wel meteen schoot de rode hond achter de anderaan... Althans dat dacht hij zo. "Shinya, mij volgen eh?" De hond blafte even instemmend naar zijn broer. Hij kon enkel even grommen en trok aan het lijntje van zijn Growlithe. "Jezus... Calm down...." irritant beest dat het was... Hij vond hem niet leuk... Nja stiekem wel. Opeens trok de fire type hem mee. Hij rende even ergens heen en stopte waardoor Lyan over hem struikelde... Het was duidelijk dat de blinde jongen de Pokémon nog lang niet gewend was. En zo rolde hij nadat ie was gevallen; zo het water in... Hij zwom op en hoestte even..Zijn gezicht stond duidelijk op onweer.}

De jongen blafte even instemmend naar hem, waarop Bryan even glimlachte en naar de hond keek, mooi dat ze allebei hetzelfde erover dachten... Soort van dan tenminste. Hij glimlachte even en kwam weer overeind, waarna hij naar zijn blonde twin keek... Die niet veel later opeens werd meegesleurd door de rode hond... Dat was dus niet wat hij bedoelde Shinya. Totaal niet dus. Het was niet de bedoeling dat zijn broer overal naartoe werd gesleurd omdat de hond-achtige pokémon dat wilde eh. En de jongen struikelde over de Growlithe, zo het water in... Sigh... Hij liep naar de ander en pakte de hand van de blonde jongen vast. "Hier, kan ik je helpen met opstaan." Sprak hij even rustig tegen de ander. Sigh... Hij was niet zo tevreden over de Growlithe van de ander. Dat kon hij wel voor zeker zeggen op dit moment.

_{Hij voelde opeens een hand... Wat... "Hier, kan ik je helpen met opstaan." Hij trok zijn hand meteen los. "Ik kan mezelf perfect redden!" flapte hij boos uit waarna hij even schuin wegkeek... De ander mocht hem niet aankijken. Hij kon de ander zijn face niet zien dus hij mocht de zijne ook niet zien...Punt uit. Hij taste de oever even af en zette zijn handen waarna hij zich uit het water heistte. Hij schudde zijn hoofd even kort waardoor druppels water in het rond vlogen. hij stond op en wandelde snel weg.Hij had geen idee waar hij heen ging, maar liep waarschijnlijk niet in de richting van meer water. Hij was er gewoon done mee en... Ugh... Opeens liep iemand tegen hem aan. Het was een persoon ja... "Kijk uit waar je loopt!" klonk er boos. "Als ik het kon zou ik het doen meneer." sprak hij koel. "Wil je zeggen dat je me niet een ziet staan blinde mol?!" Ugh... "Shut up... Please... Je bent irritant..." klonk er zuchtend. "Je bent vast lelijk en echt gewoon zo'n irritante oude vent..." de jongen had heet niet door dat er een ragende grote, brede gast voor hem stond, die klaarstond om hem een serieuze slag te verkopen.}

En zoals verwacht, werd de jongen pissed en zei hij dat hij zijn hulp niet nodig had, al had hij zo graag gewild dat de ander gewoon zijn hulp aanvaardde zoals een normaal mens zou doen. De jongen tastte met zijn handen de oever af van de rivier, waarna hij zichzelf erop heiste en de jongen ietwat boos weg liep... Bryan zuchtte even en volgde de jongen langzaam, hij wilde de ander alleen maar helpen... Al mocht dat dus niet van hem... Maar eh... Dat was het minste wat hij kon doen voor de ander, sinds hij die dag bij vrienden was en niet thuis was gekomen... En toen gebeurde dat ongeluk... Mensen zeiden dat hij geluk had en dat hij waarschijnlijk een engel op zijn schouder had... Want zoveel ongeluk had hij niet gehad tot dan toe. Eigenlijk maar een paar dingen... De jongen leek problemen te hebben met een bodybuilder. Bryan liep naar het tweetal en trok de jongen naar zich toe. "Sorry," sprak hij even tegen de redelijk sterke jongen voor hem. "Hij is blind, hij ziet dus niet dat hij tegen iemand aanloopt." sprak hij even rustig, terwijl hij de jongen goed vasthield in zijn arm. Niemand zou zijn broer ooit nog pijn doen.

_{En hij werd weg getrokken...Wat nou...? Hij hadalles perfect onder controlehoor...Geez... "Sorry," klonk de stem van Bryan... Hij zuhtte even luid als teken dat hij duidelijk geïrrirteerd was. "Hij is blind, hij ziet dus niet dat hij tegen iemand aanloopt." Wacht wat? Hij zag niet dat hij tegen iemand aanliep dus opeens was voelen en idk... Misschien nog steeds het besef hebben dat je rondliep en dat er meerdere mensen waren was opeens iets dat ook onder blindheid viel? Dat je dus niet meer dat besef had? Hij gromde toch even en trok zich los uit de greep van zijn jongere broer. "Ik weet perfect wat ik doe en wat er om me heen gebeurd!" flapte hij er boos uit. "Ik ben niet blind! Tzijn allemaal leugens! Jullie zijn blind! Ik ben pertfect normaal!" En met die woorden draaide hij zich om en liep hij weg. Hij gromde zachtjes en schude zijn hoofd waarna hij tegen een boom knalde en kreunend op de grond viel... "KIJK UIT WAAR JE LOOPT!" riep hij tegen de boom.Hij dacht dat het een persoon maar tja... Hm...}

De blonde jongen zuchtte luid als teken dat de jongen niet bepaald blij was... totaal niet om het maar zo te zeggen. De jongen gromde en kreeg zich op de één of andere manier los van zijn greep... "Ik weet perfect wat ik doe en wat er om me heen gebeurd!" klonk er boos van de jongen af... Ookal wist de jongen zelf waarschijnlijk ook wel dat dit een leugen was. "Ik ben niet blind! T zijn allemaal leugens! Jullie zijn blind! Ik ben perfect normaal!" Sigh.. De jongen kon er nog steeds niet mee om gaan, of wel dan? Zijn jongere twin liep weg, zeker weten boos... Serieus Lyan... Doe eens normaal... En vervolgens besloot de jongen tegen een boom aan te lopen... Zo slim... "KIJK UIT WAAR JE LOOPT!" En dacht dat het een mens was... wat nog slimmer over kwam.

_{Er kwam geen reactie van niks of niemand waardoor de blonde jongen even in zichzelf gromde. Wat was dit? Waarom reageerde deze vent niet op zijn woorden? Was hij dan zo onbeleefd of wat? Dit was ongelofelijk eigenlijk. Hij was blind. Als deze man weigerde zij. Excuses aan te bieden omdat hij tege. Hem was gelopen... Dan... Well... Arceus.. Nee. Hij wilde het niet weten. Hij mopperde enkel een keer en kwam overeind waarna hij keek naar de plaats waar hij gokte waar deze persoon stond. "Heb je geen manieren! Bied je excuses aan!" zei hij. "Of moet ik eerst!" schreeuwde hij. "Okay dan sorry geez." en hij draaide zich om en wandelde weg. Dit was ongeloofelijk. Hij wist echt niet waar hij heen ging. Het was toen hij een auto hoorde dat hij stopte en het ding heel close voelde en hoorde passeren. Het toeterde en wel meteen zette lyan met een bleek gezet een stap naar achter. Daar was ie even serieus van geschroken... Jezus. Nee wacht.. Hij ging zitten en gromde. "Wie besloot er hier ook te rijden! Kijk uig waar je rijd man!" bracht hij boos en luid uit. Hij stond er eigenlijk eerst dus waarom had hij voorgang? Het was niet eerlijk!}

Alsof het nog niet genoeg was begon hij de boom zowat uit te schelden, waarna hij zich blijkbaar verontschuldigde tegenover een boom... Arceus... Oh Arceus... De jongen liep richting een drukke weg, waardoor Bryan achter de ander aan begon te lopen en hoorde hoe de blonde jongen de zwarte auto begon uit te schelden. Naja... De bestuurder achter de zwarte auto... Hij pakte de jongen vast in zijn armen en trok hem verder van de baan af... Een stuk verder. "Je gaat jezelf niet laten aanrijden." sprak hij zuchtend tegen de blonde jongen.

En voor hij het wist werd hij weg getrokken van de baan. Ja, ja. Hij wist best dat het een baan was, hij was niet dom of achterlijk, hij kon best zelf ook weten wat er rond zich gebeurde, geez. Hij snoof even luid en sloeg zijn ogen af... de ander had claimend zijn armen rond hem gelegd, dat kon hij voelen... daardoor kon hij geen kant op. Hij zei dat hij zichzelf niet mocht laten aanrijden... Well no shit sherlock. Dat was hij ook niet van plan. Als hij had geweten dat er een baan was was hij er niet heen gegaan. "Ik was er niet heen gegaan als ik wist dat het er was, dus dat hoef je me niet te zeggen," zei hij zachtjes terwijl hij zuchtend zijn ogen sloot. "Waar is Shinya?" klonk er plots. "Laten we gewoon terug naar huis gaan, er zijn teveel irritante mensen op weg vandaag," yeah dat vind hij. Hij trok zich los uit zijn greep en wandelde langs de ander heen waarna hij zo weer tegen een boom aan knalde en luid kreunend opkeek. "HOE VAAK MOET IK HET NOG ZEGGEN DAT JE IN MIJN WEG STAAT!" Ugh.

De jongen snoof luid en sloeg zijn blauwe ogen van hem af.. Sorry hoor, maar hij was op het midden van de baan. Dus hij deed gewoon wat nodig was. "Ik was er niet heen gegaan als ik wist dat het er was, dus dat hoef je me niet te zeggen," klonk er zachtjes van de jongen af, waarna de jongen zuchtte en zijn ogen sloot. "Waar is Shinya?" uhm... Hij knipperde even. "Iets verderop, ik zie hem daar lopen." sprak hij even rustig tegen de jongen. "Laten we gewoon terug naar huis gaan, er zijn teveel irritante mensen op de weg vandaag." klonk er, waarna de jongen zich losmaakte uit zijn greep en langs hem wandelde... Hij wilde de ander nog waarschuwen... maar het was al te laat. Helaas. Sigh. "HOE VAAK MOET IK HET NOG ZEGGEN DAT JE IN MIJN WEG STAAT!" Bryan zuchtte even en liep naar de ander, waarna hij een hand op de schouder van de jongen legde. "Lyan, luister even." Sprak hij even tegen de ander. "Je zat net te schreeuwen tegen een boom." sprak hij even rustig tegen de ander. "En nu weer.."

"Iets verderop, ik zie hem daar lopen." Had de ander nog gezegd. Aha, nee, dat carede hem niet, sorry. Het ding was toch irritant. Toen het hele gebeuren... well... Gebeurde... Voelde hij plots een hand op zijn schouder. wat? Wie nu weer? Hij draaide zijn hoofd even wat woest. "Lyan, luister even." Oh het was Bryan. Hij ontspande zich wat meer en liet zijn hoofd daardoor wat zakken. Wat was er? "Je zat net te schreeuwen tegen een boom." Uh? "En nu weer.." Hij knipperde enkele keren en sloeg toen met een snelle beweging de hand van zijn schouder. "Nee, je liegt, jullie liegen allemaal, altijd," zei hij mopperend. "In feite staan jullie nu allemaal voor mijn neus me uit te lachen! Ik weet wel wat jullie doen!" En plots sloeg hij keihard tegen de kaak van Bryan. Hij had uitgehaald, niet gedacht dat het zou raken maar het was nu eenmaal zo en damn.. Die slag zou hij zeker nog een dag voelen, want zelf zijn hand deed er pijn van.

De jongen sloeg zijn hand van zijn schouder af, waardoor Bryan even zuchtte en zijn arm liet zakken. "Nee, je liegt, jullie liegen allemaal, altijd," klonk er mopperend van de ander. Wanneer had hij ooit tegen de ander gelogen? Niet dat hij kon herinneren tenminste. "In feite staan jullie nu allemaal voor mijn neus me uit te lachen! Ik weet wel wat jullie doen!" Wat... Sinds wanneer had hij de jongen hierom uitgelachen? Hij probeerde hem altijd te helpen! Voordat hij kon reageren was er een harde klap hoorbaar en staarde Bryan verbaasd voor zich uit, waarna hij een hand tegen zijn wang legde... wat... Auw... "Lyan, luister naar me." Sprak hij even zachtjes "Je hebt gewoon een beetje hulp nodig.." Auw... Zijn kaak man...

Hij hijgde even en kneep zijn ogen toe... Gvd.... Nee dit was niet fijn, echt niet. Gvd! Bryan. "Lyan, luister naar me." Ugh. Waarom zou hij luisteren naar hem? Daar had hij geen enkele reden voor en daar had de jongen ook echt geen zin. Echt helemaal niet. Hij slikte even en kwam overeind waarna hij even naar voren stapte en bijna tegen de boom liep. Hij moest niet luisteren. Nu niet, nooit niet, niemand zei wat ie moest doen. "Je hebt gewoon een beetje hulp nodig.." Wat? Hij stopte even en knipperde. "Hulp met wat?" klonk er meteen fel. "Wat wil je daarmee zeggen? Dat ik misschien gehandicapt ben? Is dat hoe je naar me kijkt? Als iemand die hulpeloos is? Als iemand die niks alleen kan?" zei hij grommend. "Ben ik dan gewoon een aagh!" Hij Draaide zich om en rende gewoon weg. Hij voelde tranen prikken, maar duwde ze gewoon weg. Hij jankte niet, hij wilde dat niet.

De jongen kwam overeind en liep van hem weg, duidelijk dat de jongen niet geïnteresseerd was om naar hem te luisteren. Om vervolgens weer bijna tegen een boom te knallen. Like.. wat... Maar de jongen stopte weer. "Hulp met wat?" klonk er fel van de jongen af. "Wat wil je daarmee zeggen? Dat ik misschien gehandicapt ben? Is dat hoe je naar me kijkt? Als iemand die hulpeloos is? Als iemand die niks alleen kan?" Wat... Lyan... Nee... Hij keek even verbaasd naar de ander. "Ben ik dan gewoon een aagh!" en de jongen draaide zich om om weg te rennen. "Lyan!" riep hij even naar de jongen, waarna hij achter hem aan rende. "Zo zie ik je niet!" ugh.. Hij pakte de pols van de jongen vast en stopte zelf met rennen. Lyan... Sigh...