I refuse

Uh.... Hij wilde dit niet meer. "Lyan!" Eh... Nee. ga weg! Hij gromde even zachtjes. Laat hem met rust. "Zo zie ik je niet!" En hij werd tegen gehouden. Hij had het niet zien aankomen en struikelde half waardoor hij nu op de grond lag met enkel de arm die nog vastzat in de hand van de ander... UGh.... "Ik kan jou anders ook niet zien," kaatste hij meteen terug terwijl hij lichtje hijgde. "Wat is het verschil kleine broer?" klonk er even met een zachte grom... Ugh. "Wie zegt dat jij niet blind bent maar er gewoon al gewoon aan bent en wie zegt dat ik niet kan zien... Maar het juist wel kan maar ik het gewoon niet ken," en jup daar ging ie weer. "Iedereen liegt gewoon. Dat kan ik wel zien!" zei hij meteen. "Ik mag dan wel niet kunnen zien met mijn ogen, maar ik ben niet blind, ik kan ook dingen aanvoelen, horen, ruiken, misschien zelfs beter dan jullie!" zei hij. "Ik zie beter dan jullie!" Gvd.

De jongen struikelde half en lag hangend aan zijn arm... sigh... "Ik kan jou anders ook niet zien," kaatste de jongen licht hijgend terug. "Wat is het verschil kleine broer?" Ugh, noem hem niet de kleine broer. Hij was niet zoveel jonger als de ander... "Wie zegt dat jij niet blind bent maar er gewoon al gewoon aan bent en wie zegt dat ik niet kan zien... Maar het juist wel kan maar ik het gewoon niet ken," Wat... Hij zuchtte even en trok de ander even rustig overeind. Niet zo op de grond liggen Lyan. "Iedereen liegt gewoon. Dat kan ik wel zien!" Stop... Stop gewoon Lyan. Stop. "Ik mag dan wel niet kunnen zien met mijn ogen, maar ik ben niet blind, ik kan ook dingen aanvoelen, horen, ruiken, misschien zelfs beter dan jullie!" Dat viel allemaal niet onder de term 'blind' though.. Invalid Argument. "Ik zie beter dan jullie!" Ugh. Hij zuchtte even en liet de pols van de ander los. "Ik zeg niet dat je niks kan." sprak hij tegen de ander, waarna hij even snoof. "Ik zeg alleen dat je sommige dingen nog niet helemaal kan... Laat me je dan helpen tot je dat ook kan." sprak hij even tegen de ander. "Samen met Shinya.."

Hij werd zowat opgetrokken door zijn broer. Why... Waarom was dit? Hij snapte het niet. Hij slikte even en schudde zijn hoofd. Arceus.. Uiteindelijk liet Bryan hem los. Oh Bryan. Wtf. "Ik zeg niet dat je niks kan." zei de andere gast tegen hem. Wel zo klonk het anders wel voor de ander want hij was een blinde mol die zijn uitdrukking niet kon lezen. "Ik zeg alleen dat je sommige dingen nog niet helemaal kan... Laat me je dan helpen tot je dat ook kan." stelde de ander voor, waarop hij enkel even zuchtte en even zacht gromde. Wat was hij, een kind voor hem? Gvd. "Samen met Shinya.." Hij zuchtte en liet zijn hoofd zakken waarna hij zijn blauwe ogen sloot. Ja, hij wist dat hij blauwe ogen had, want hij had die dingen al voordat ie blind werd. "Ik ben geen kind of een oude man hoor," zei hij mopperend. "Ik ga je tonen dat ik alles zelf kan," zei hij luid en duidelijk. "Ik doe voor een dag alleen het huishouden!" Yes sir.

De jongen zuchtte bijna alleen maar, met soms een grom ertussen. Hij wilde alleen maar helpen, maar blijkbaar was zelfs dat een probleem voor de ander. "Ik ben geen kind of een oude man hoor," klonk er mopperend, waarop Bryan even een wenkbrauw ophief. Yeah... Yeah... Hij gedroeg zich wel zo, als een klein verwend kind. "Ik ga je tonen dat ik alles zelf," klonk er luid en duidelijk van de ander af, waarop Bryan hem even fronsend aankeek, was dat wel zo slim? Want hijzelf dacht eigenlijk van niet. "Ik doe voor een dag alleen het huishouden!" klonk er even, waarop Bryan een hand tegen zijn gezicht legde. "Goed, maar als het je niet lukt die dag moet je toestaan dat Shinya en ik je helpen." sprak hij even rustig tegen de ander.

Hm? "Goed, maar als het je niet lukt die dag moet je toestaan dat Shinya en ik je helpen." Heh. "En als het me wel lukt moet je toegeven dat ik het allemaal alleen kan," yeah. "Nu, naar huis," en Hij draaide zich om en liep tegen Bryan aan waardoor hij even zijn hoofd schudde, zich terug draaide en in een richting wandelde die waarschijnlijk compleet verkeerd was... Of juist niet. Lyan geloofde erin dat zijn richtingsgevoel geweldig was, dus dit zou ook geen probleem mogen zijn. Hij stapte zelfzeker verder maar draaide wat weg toen hij wat auto's hoorde, waarna hij een andere richting uitstapte, zich niet beseffende van het feit dat hij al zigzaggend cirkeltjes aan het lopen was. Hij kon dit best. Pst kuch. Tuurlijk kon ie het.

Hij keek rustig naar de jongen, het zou echt lastig worden om de ander helemaal te overtuigen dat hij het niet alleen kon. "En als het me wel lukt moet je toegeven dat ik het allemaal alleen kan," klonk er van de jongen, waarop Bryan even knipperde. "Deal." sprak hij even rustig tegen de ander. Wetende dat hij hoogwaarschijnlijk aan de winnende kant van hen stond. "Nu, naar huis." klonk er, waarna de jongen tegen hem aanliep en zijn hoofd schudde om de andere kant op te lopen richting de weg... gos... De jongen ging echt niet goed, of wel dan? Hij begon zigzaggende cirkels te lopen, waarop Bryan hem de goede richting op draaide en floot zodat Shinya er ook bij kwam. Want anders zou de Growlithe achtergelaten worden en dat was geen goed plan, of wel dan?

En de ander had nog deal gezegd en nadat hij wat klungelig opweg was gegaan, werd hij wat gedraaid, vast naar waar ze heen moesten. De ander floot en hij hoorde zijn vuurhond even luid en blij blaffen waarna hij al snel het geroffel van zijn poten hoorde. Hij ging tegen zijn benen staan en blafte luid. Het gehijg van de fire type gaf aan dat hij flink wat had geravot. Aw. Hij bukte, aaide zijn Pokémon even en pakte toen de leiband die nog steeds vastzat aan hem. Hij had natuurlijk eerst de Pokémon wat moeten aftasten, maar hij kwam er wel. Hij kwam overeind waarna de jongen in de juiste richting -althans dat dacht ie- werd getrokken door zijn hond. Dus hij liep er zuchtend achter en liet zijn hoofd wat zakken... Hij haatte dit alles. Nee, hij haatte gewoon alles.

De Fire-type kwam blij blaffend bij hen, mooi. Dus de hond was niet verdwaald geraakt ergens, of meegenomen door iemand. Dat was dus wel iets moois, want anders hadden ze een best wel groot probleem. De Growlithe moest wel erg hijgen, waarop Bryan even zuchtte, hoe was deze hond nou ooit in staat om zijn broer goed te begeleiden? Hadden ze hem niet beter een andere kunnen geven? Hij zou er nog wel even met de organisatie over praten, want anders hadden ze wel een klein probleempje. Lyan klikte de lijn aan de halsband van Shinya, waarna hij werd meegetrokken door de hond. "Shinya, deze kant op." sprak hij even waarna hij floot. "We moeten naar huis." Yeah... Dus niet opeens random wegrennen hond.

Na enkele stappen gezet te hebben voelde hij al snel gras onder zijn voeten. Dit leek niet de goede weg te zijn, was hij weeral fout gelopen? Hij had zelfs de begeleiding van zijn hond? wat deed hij in hemelsnaam verkeerd? "Shinya, deze kant op." Dit bevestigde enkel en alleen nog meer zijn twijfel. De jongen floot even waardoor de rode hond opkeek en blafte om al snel naar Bryan te rennen, althans dat dacht ie en daar halt te houden. Lyan werd gewoon een beetje meegesleurd door de fire type, iets dat hij duidelijk niet leuk vond. Dat kon je zien aan zijn mooie, mooie gezichtje. "We moeten naar huis." Klonk er en hij zuchtte even. De Growlithe blafte even instemmend en begon toen in de richting van... -Hij dacht toch- Hun huis te rennen... Of eerder te stappen. Goed, hij was nu tenminste een beetje kalm. "Was ie weer verkeerd gelopen? Echt een goede hulp is het," zei hij op een sarcastische toon. "En dan zeg je tegen mij dat ik jou en hem moet vertrouwen, wat een grap," klonk er na een zucht van de jongen waarna hij even zijn hoofd wat meer liet zakken, duidelijk toch een beetje down over de situatie.

Broluff 4 life:

De Growlithe rende gelukkig alweer op hem af, wat een goed teken gaf. Op de woorden dat ze naar huis moesten blafte de hond even instemmend, waarna hij richting hun huis begon te lopen. Mooi. Hij begon ook mee te lopen en stak zijn handen in zijn zakken. "Was ie weer verkeerd gelopen? Echt een goede hulp is het," klonk er op een sarcastische toon van de jongen. Yeah yeah... "En dan zeg je tegen mij dat ik jou en hem moet vertrouwen, wat een grap." Nouja zeg. Hij had de jongen toch geen verkeerde richtingen gegeven, of wel dan? Waarom is het dan een grap dat hij hem moest vertrouwen? ugh. Hij zuchtte even tegen de ander. "Hij zorgt er wel voor dat je niet tegen andere mensen of dingen botst." sprak hij even rustig tegen de ander, terwijl hij naar de Growlithe keek. "Ik ga binnenkort naar het bedrijf waar je Shinya vandaan hebt." sprak hij even rustig.

De ander liet een zucht horen. Wat was er nu weer? Deed hij iets niet goed voor hem? Was het weeral niet ok? Wat was het? Arceus. Hij wenste op zo'n momenten dat hij zijn uitdrukking kon zien. Gewoon, het zou fijn zijn weet je wel. Mensen lezen waren dingen waar hij goed in was en hij kon er geweldig op inspelen maar nu... Kon hij dit niet langer. Misschien was hij daarom zo kort, was hij daarom zo eigenwijs. Het kon allemaal maar dan opnieuw zou hij er niet aan toegeven. Hij was perfect normaal, echt waar. "Hij zorgt er wel voor dat je niet tegen andere mensen of dingen botst." Hij grinnikte even droogjes, een duidelijk sarcasme in zijn zacht gelach. "Ik ga binnenkort naar het bedrijf waar je Shinya vandaan hebt." Heh. "Shinya blijft, Shinya is leuk en nee, ik ben al vaak tegen mensen aangebotst door hem en je wilt niet weten in welk soort situaties ik al ben gekomen door hem," sigh...

De jongen grinnikte droogjes, overduidelijk dat de jongen sarcastisch was door de lach op zijn gezicht. Wat was er nou weer mis? Hij snapte de jongen negen van de tien keer echt niet. Hij wilde hem alleen maar helpen en dan kreeg hij nog op zijn dak. "Shinya blijft, Shinya is leuk en nee, ik ben al vaak tegen mensen aangebotst door hem en je wilt niet weten in welk soort situaties ik al ben gekomen door hem," klonk er meteen van de blonde jongen af, waardoor Bryan even knipperde en over zijn achterhoofd wreef. Dus het was nog erger dan hij had verwacht, fijn. Nu wilde hij alleen nog maar meer naar het bedrijf stappen. "Ik zeg niet dat hij weg moet." sprak hij even rustig tegen de ander. "Maar dat ze hem beter moeten gaan opleiden, want zo heb je niet veel aan hem." sprak hij rustig tegen de ander, waarna hij naar voren keek. "Je hebt hem om een reden en als hij die taak niet kan uitvoeren moet hij bijgeschoold worden."

Het was even stil nadat hij dit alles had gezegd. Mooi zo. Hij had er niks op te zeggen, de jongen zou er gewoon even mee moeten doen. Het was een feit waar hij echt al langer mee zat. maar het carede hem niet echt. Om eerlijk te zijn kon het fijn zijn want dan leerde hij soms nog mensen kennen. Niet echt op een vriendelijke manier, maar het was een manier. Hij had er tenminste een, niet zoals al die losers die zich opsloten en waah. Nog in geen honderd jaar dat hij zoals hen wilde worden. Een stille voorbijganger. NO FREAKING WAY. NOPE. "Ik zeg niet dat hij weg moet." sYeah anders ging hij hem slaan. En dan zou Lyan hem echt heel snel vinden. "Maar dat ze hem beter moeten gaan opleiden, want zo heb je niet veel aan hem." Hmpf. "Je hebt hem om een reden en als hij die taak niet kan uitvoeren moet hij bijgeschoold worden." Hij knipperde even en sloot zijn ogen, iets dat hij wel kon doen maar andere mnsen niet. Voor hem verschilde het niet of hij ze open of gesloten had... Het was immers even... Leeg. "Hij moet niet bijgeschoold worden, hij is perfect, hoe achterlijk hij ook is," yeah dat was hoe Lyan er immers over dacht. En het was zijn hond, zijn keuze geweest. Hij voelde zich meteen aangetrokken tot de Growlithe toen ze naar het bedrijf gingen. Hij had vaag gehoord dat hij weg zou gaan waarschijnlijk in een asiel zou gedropt worden. Maar ook Lyan had het aangevoeld. Hij was wild, speels en had een jong hart. Hij was een levensgenieter. "Geef hem gewoon wat tijd om te wennen," yeah. "Hij leert het vast wel," ooit wel.

De jongen naast hem sloot zijn ogen, wat waarschijnlijk niet zoveel verschil maakte voor hem. "Hij moet niet bijgeschoold worden, hij is perfect, hoe achterlijk hij ook is," klonk er even, waardoor Bryan even naar hem keek en zuchtte. Dat was niet hoe een blinde geleide hond werkte Lyan... "Geef hem gewoon wat tijd om te wennen," klonk er van de jongen, hij had al een jaar kunnen wennen, of niet dan? Ugh... Hij snapte het niet. Voor een normale pokémon was het prima geweest, maar een blinde geleide hond? Nee niet echt als hij eerlijk was. "Hij leert het vast wel," Bryan zuchtte even en opende het hek bij de ranch. "Hij moest het allang geleerd hebben." sprak hij tegen de ander. "Dat bedrijf moet hun werk beter gaan doen." mompelde hij even stug tegen de ander.

Hij hoorde een klik gevolgd door wat geluid, vast het hek die open ging. Hij knipperde even en hield toen zijn ogen open. Tja, waarom zou je ze sluiten? Niet dat het voor hem zo anders was, het was gewoon zo. Derp. Shinya stapte naar voren en blafte even blij, hij begroette vast de Pokémon die waren achter gebleven. Schattig. Hij bukte en klikte de hond los, waardoor hij wegrende en het weiland opliep om opzoek te gaan naar de Shinx van de ander. Hij wilde vast stoeien. Maar dit alles kon Lyan niet zien en wist hij niet, dat was zijn leven. "Hij moest het allang geleerd hebben." Zei de jongen. Gvd. "Dat bedrijf moet hun werk beter gaan doen." Hij zuchtte en wandelde kalm verder waarna hij wonder boven wonder het terras van hun huis vond... Hij liep naar de eerste buitenmuur die hij tegenkwam en begon als het ware de muur te huggen. Veilig thuis, veilig... Veilig... Het was gewoon vermoeiend en yeah, zelfs Lyan wilde soms ook wel eens veilig zijn... Thuis...