That was a long road

Toen hij opeens een kaart en cadeau uitgereikt kreeg keek hij er even naar en nam ie ze aan waarna hij eerst even het pakje op tafel zette zodat ie met beide handen de enveloppe kon open maken.. Hij opende het kaartne en las het waarna hij zuchtte en even opkeek naar de ander met een lach. "Tis al 4 jaar geleden dat ik dit... Heb... 'Gevierd'..." sinds zijn ouders rip waren eh... Sigh.. Hij glimlachte en sloeg zijn armen om Mel. "Ik hou van je..." murmelde Matt zachtjes terwijl hij de ander aaide... Wacht... WACHT WAT. "Ik bedoel... Ik hou van je als een vriend eh hehehe...." die save tho.

Hij nam de cadeau en enveloppe aan, waarna hij zijn cadeau even op de tafel zette. Hij maakte de kaart open en begon te lezen wat er stond. Er klonk een zucht, waarna hij zijn rode oog ontmoette. Hij glimlachte wel... Dus dat was goed. "Tis al 4 jaar geleden dat ik dit... Heb... 'Gevierd'..." Ah... Arme Matt... De jongen glimlachte weer en sloeg zijn armen om hem heen. "Ik hou van je..." Klonk er opeens en Mel kreeg grote ogen. W-wat? Hij bedoelde... Wat? "Ik bedoel... Ik hou van je als een vriend eh hehehe..." Klonk er en Mel glimlachte zachtjes. Hij sloeg zijn armen ook om Matt heen en drukte zich tegen de jongen aan, waarna hij zijn hoofd tegen zijn borstkast aanlegde. "Ik hou ook van jou..." Murmelde hij zachtjes tegen de jongen. Dit was de Matthew die hij zo had gemist...

Hij glimlachte op zijn woorden en Matt werd er warm van vanbinnen... Well yeah... Het was toch fijn een oprechte lach te zien van een vriend? Niet dan... Geen idee... Het was al zo lang geleden voor hem... Hij keek hem aan met zijn ene oog en bleef lachen... Hm... "Ik hou ook van jou..." aha... Haha.... Arceus.... Hij sloeg zijn blik even lachend van de ander af waarna hij een stap terug nam en het cadeautje erbij nam. Hij opende het voorzichtig en keek er even naar... Was dat niet... Dat boek? Hij sloeg het open en bekeek de foto's even... Degene die ze nog maar net samen hadden bekeken... Hij knipperde en glimlachte zachtjes waarna hij opkeek. Hm... Yeah... Het was dit soort stuff dat ie wilde... En niet dure dingen... Het was altijd fijner om zoiets te krijgen dan een Arceus wist hoe duur ding. Toen hij de bladzijden omsloeg kwam hij bij een foto die hij nog niet had gezien... Hij knipperde verbaasd en keek ernaar... Wacht eens even... Hij wees ernaar en keek toen naar Mel. "Waarom vond je het hier wel fijn en niet vanochtend?" oh Muk. Hij sloeg een hand voor zijn mond en keek weg waarna hij slikte ... Dammit Matthew dammit.

De jongen nam even een stap terug, om zijn cadeau te pakken. De jongen pakte het cadeau voorzichtig uit... Yes. Hij kon zelf geen beter cadeau verzinnen dan dat. De jongen keek naar het boek, waarna hij deze opende en naar de foto's keek. De jongen begon glimlachend op te kijken. Kom hij hieruit concluderen dat zijn cadeau een succes was? Waarschijnlijk wel yes. De jongen bleef naar de foto's kijken, tot het moment dat hij bij de laatste onbekende foto was gekomen... Naja, onbekend voor Matthew. Hij wees er even naar en vervolgens naar hem toe, hm? "Waarom vond je het hier wel fijn en niet vanochtend?" Mel schoot meteen knalrood aan en wendde zijn gezicht af. Wat was dat nou weer voor een vraag... "H-het waren andere s-situaties..." Mompelde hij stotterend. Aah. Waarom moest hij dat weer opbrengen? Mel liep naar de jongen toe en sloeg zijn armen weer op hem heen, zijn gezicht verstoppende in het shirt van de jongen. "Ik vond het wel fijn..." Murmelde hij zachtjes tegen de jongen.

Hij schoot meteen rood aan en Matthew fronste waarna hij dichter wilde komen en hem beter wilde bekijken weet je wel. Waarom deed ie zo? Het was toch maar slapen... Gawd... 'H-het waren andere s-situatues...." klonk er op een mompelende toon. Hij stotterde ook, was hij hier zo nerveus en awkward over? Wauw... Gewoon... Wauw... Matt zuchtte even zachtjes... Het... Was nogal lastig dat hij zich zo gedroeg over zo'n dingen... Sigh.... Toen de ander echter opeens naar voren kwam en zijn armen rond zijn lichaam kwamen keek Matt fronsend neer op de gast. "Ik vond het wel fijn..." zei hij zacht en de zwartharige jongen slikte even waarna hij ook zijn armen langzaam rond Melvin sloeg, zijn gezicht wat in zijn haren brengende... "Ik dacht dat je... Me raar vond... Omdat ik zo deed .. In m'n slaap..." sigh... "Ik dacht dat je boos was..." yeah.... "Ook voor gisteren..." hij knipperde even en keek schuin weg, maar hield wel nog z'n face in diens haren... So soft..

De lange armen van de zwartharige kwamen ook om hem heen, waardoor Mel even slikte. Hij voelde de warme adem van de jongen tussen zijn haren door glijden, waardoor kippenvel over zijn lichaam verspreidde. Agh... "Ik dacht dat je... Me raar vond... Omdat ik zo deed... In m'n slaap..." Klonk er en Mel knipperde een keer. Well... Dat viel wel mee... Naja eerst was hij wel geschokt maar... Tja... Zo erg was het nou ook weer niet. "Ook voor gisteren..." Mel verkrampte iets en hield de jongen steviger vast, waarna hij zich meer tegen hem aandrukte. "D-dat was een ongeluk..." Murmelde Mel zachtjes in het shirt van de jongen. "En we hebben vaker zo geslapen..." Sprak hij zachtjes... Hm...

Hij voelde de jongen verkrampen... Was hij hier dan zo ongemakkelijk bij? Arme Melvin... Hij had zin om hem te aaien, maar dat zou hem in deze situatie niet helpen, echt niet... Sigh... Het was jammer maar ook de waarheid... Mensen deden altijd zo bij hem... En daar kon weinig aan veranderd worden.. Hij was maar een creepy gast die enkel vrienden kon worden met mensen die hij opsloot... Die gedachte raakte hem... Voor het eerst in tijden... Waardoor hij even tranen voelde prikken... Niemand... Niemand. Niemand! Zijn onderlip trilde wat terwijl hij de tranen in zijn oog probeerde tegen te houden.... "D-dat was een ongeluk..." zei de ander en Matt slikte even... Er zat een rare smaak in zijn mond... Hij wilde niet janken .. Dus hij hield het maar tegen... Sigh... Dit hele gedoe maakte hem soft en totaal niet mannelijk en cool dammit... "En we hebben vaker zo geslapen..." een traan rolde over zijn wang en vond zich een weg in de haren van de ander waarna er meer kwamen... "A... Aha..." zei hij zachtjes... Hij... Vond hem niet meer aardig ofzo dus... Vroeger had ie er nooit problemen mee gehad... "Y... Yeah... Ik snap het al..." zei hij terwijl ie een arm optilde en daarmee even wat tranen uit zijn face haalde... Dammit...

Toen hij zijn haren langzaam nat voelde worden werden zijn ogen groot. Was hij... Aan het huilen? "a... Aha..." Klonk er zachtjes. W-wat? Mel beet op zijn onderlip, waarom... Waarom huilde Matt? "Y... Yeah... Ik snap het al..." Klonk er waarna er een arm weg ging en Mel met grote ogen opkeek naar de jongen. Nog nooit meer dan nu... Had hij het gevoel... Hij trok het hoofd van de jongen dichterbij en drukte zijn lippen zacht en teder tegen die van de jongen. Niet huilen Mattie... Het was zijn birthday namelijk... Mel had eigenlijk niet eens goed door wat hij aan het doen was... Oeps.

En toen hij zijn oog terug opende om te kijken naar Mel zag hij hoe hij hem aankeek met grote ogen... Hij werd opeens dichter getrokken en al snel waren de lippen van de ander teder tegen de zijne gedrukt... De lange gast keek even verbaasd naar hem... Wa... What the... Waaaah? Hij stond der maar aan de grond genageld, niet goed wetende wat te doen. Zijn rode oog groot en een beetje in shock gericht op de ander... Waa... Wat?... Wat gebeurde er... Hij trok terug en legde een hand op zijn eigen lippen waarbij hij even met zijn vingertoppen erlangs streek. "W... Waarom..." murmelde hij zachtjes... "Het ene moment lijk je me niet in de beurt te willen hebben en het andere... Doe je zo..." zei hij... "Mel... Waarom..." hij haalde trillerig adem en keek naar de ander met zijn oog... "Hoe denk je over mij?" zei hij. "Wat voel je voor mij?" murmelde hij zachtjes terwijl hij schuin wegkeek. "I... Ik... Ben bang dat je... Me haat..." zei hij met trillende stem.. Pls dont hate...

De jongen trok terug en toen pas besefte Mel wat hij had gedaan. Aaaaah! De jongen tegenover hem streelde met zijn vingertoppen zijn eigen lippen... Fuu.. "W... Waarom..." Murmelde de jongen zachtjes tegen hem. Hij wist het ook niet... Oke... "Het ene moment lijk je me niet in de buurt te willen hebben en het andere... Doe je zo..." Mel slikte even en keek weg met een knalrood hoofd. "Mel... Waarom..." Klonk er waarna de jongen tegenover hem trillerig adem haalde. Hij wist het niet. Hij wist het gewoon niet. "Hoe denk je over mij?" Klonk er opeens, waardoor Mel opkeek met grote ogen. Huh? "Wat voel je voor mij?" Wat... Voelde hij..? De jongen keek schuin weg en Mel slikte even. "I... Ik... Ben bang dat je... Me haat..." Klonk er met een trillende stem. Mel sloeg zijn armen weer stevig om de jongen heen en aaide zijn rug rustig. "Ik... Ik weet het niet Matthew..." Murmelde hij zachtjes tegen de jongen. Verdomme. "Ik haat je niet... Dat kan ik met zekerheid zeggen..." Murmelde hij zachtjes. Maar verder... Wat voelde hij? "Ik hou van je... Alleen ik weet niet meer op welke manier..." Fluisterde hij zachtjes. Als een vriend? Ouder? Familie? Relatie..? Hij wist het echt niet. "Daarom... Weet ik niet wat ik doe... Daarom raak ik snel in de war..." Fluisterde hij zachtjes. Hij wist gewoon niet wat hij voelde en help. "Ik weet alleen... Dat ik je niet meer wil laten gaan..." Murmelde hij zachtjes tegen de jongen.

De armen kwamen steviger om hem heen en de lange jongen snikte even... Het was verdomd lastig om zo met iemand om te gaab tho... Waarom... Kon hij niet gewoon... Gewoon well yeah... Normaal doen? Hij werd ook geaaid, dat gaf een fijn gevoel... Echt waar... Het zorgde vopr een of andere voldaning waar hij geen naam op kon plakken... Alsof zijn hart overspoeld werd met opluchting... Hij zou namelijk nooit zo doen als hij hem haatte... Daarvoor kende Matt genoeg mensen die hem werkelijk haatte... "Ik... Ik weet het niet Matthew..." sprak hij zacht... De lange gast keek even naar hem en slikte langzaam... Dammit... "Ik haat je niet... Dat kan ik met zekerheid zeggen...." klonk er zacht... Het bevestigde de opluchting alleen maar. Het was een teken dat zijn hart het recht had zo te voelen tegenover hem... Gelukkig maar... Hij haalde diep adem en slikte nogmaals waarna een zucht langs zijn lippen gleed... Dammit... "Ik hou van je.... Alleen ik weet niet meer op welke manier..." aha... Matt knikte als teken dat hij het snapte... Yeah.. Hij keek schuin weg en zuchtte zachtjes... Hij haf nooit gesnapt hoe die hele shizz werkte... Hij was er zo verward over en well yeah... Hij was er gewoon geen held in... Dat was overduidelijk... "Daarom... Weet ik niet wat ik doe... Daarom raak ik snel in de war .." klonk er zacht... Matt keek naar hem en knikte begrijpend .. Hij voelde zichzekf gewoon goed bij hem. Hij had zich altijd al zo bij hem gevoeld en hoe je het ook draaide of keerde dat gevoek bleef, doorheen welke situatie dan ook. Hij zou geen masker opzetten zoals hij bij andere mensen deed, het viel spontaan af... Ookal was hij daaronder vies gezind... Of iets anders... Hij wist dat de ander het zou zien en er rekening mee zou houden... Dat wist ie... Diep vanbinnen in zijn onderbewustzijn... "Ik weet alleen... Dat ik je niet meer wil laten gaan..." de jongen keek even naar hem en knikte langzaam.... "Ik wil je ook niet laten gaan..." zei hij zachtjes... "Ik... Voel me goed bij je... Ik kan altijd mezelf zijn... En toch blijf je lachen..." hij zuchtte even zachtjes en slikte even, zijn mond voelde zo droog aan... "Soms irriteert het me wel... Maar ergens vind ik het fijn om je zo te zien..." zei hij zacht... "Ik... Ben blij dat je me bent komen opzoeken..." een kleine lach kwam op zijn lippen terwijl hij zijn armen weer rond de ander wikkelde en zijn gezicht in zijn zachte haren legde... De geur... De aanrakingen... Het voelde zo beschermend en goedbedoeld aan... Hij verwelkomde het met open armen ... Sigh...

De jongen knikte even langzaam op zijn antwoord. Hij hield echt... Heel veel van deze gozer. Hij snapte alleen niet op welke manier... Het was anders dan vroeger, dat kon hij wel vaststellen. "Ik wil je ook niet laten gaan..." Klonk er zachtjes, maar dat antwoord had hij wel verwacht van de jongen. "Ik... Voel me goed bij je... Ik kan altijd mezelf zijn... En toch blijf je lachen..." Mel slikte even en keek rustig op naar de jongen... Matt... "Soms irriteert het me wel... Maar ergens vind ik het fijn om je zo te zien..." Klonk er zacht en Mels ogen werden iets groter... Matthew... Tranen vormden in zijn ogen, ookal wist hij niet eens echt waarom. "Ik... Ben blij dat je me bent komen opzoeken..." Klonk er waarna een lach op Matthews lippen kwam en de armen van de jongen ook rond hem kwamen. Mel sloot zijn ogen en legde zijn hoofd weer tegen het lichaam van de langere jongen. Het gezicht van Matthew kwam weer in zijn haren, waardoor hij de warme adem van de jongen voelde. Het voelde zo rustgevend en zo... Fijn... Mel leunde genietend tegen Matthew aan, zijn handen de rug van de jongen aaiend. Als ze gewoon zo konden blijven staan voor een tijdje... Als ze alleen maar zo stonden... Dan was het voor hem zelfs goed geweest... "Eigenlijk ben je zo breekbaar..." Fluisterde hij zachtjes tegen de jongen, terwijl hij hem bleef aaien. "Iedere keer als je breekt... Zal ik proberen alles weer aan elkaar te lijmen... Zo goed als ik kan..." Murmelde hij zachtjes tegen de jongen.

Het was een hele tijd stil tussen hen en het gaf een rustgevend en fijn gevoel die hem echt op zijn gemak liet voelen... Agh... Hij zuchtte zachtjes, waardoor de haren wat heen en weer bewogen. Hij opende zijn oog en keek ernaar... Waarom waren zijn haren zo zacht...? Waarom rook het zo goed? Was dat misschien altijd zo? Geen idee... Hm... "Eigenlijk ben je zo breekbaar..." Wat? Hij keek even naar de jongen, licht verbaasd over deze simpele, korte uitspraak... Wat bedoelde hij daar precies mee? Dat hij gevoelig was of gewoon... Niet goed was? Wat... Huh? Hij was toch niet zo erg? Hij was perfect in orde... Toch? "Iedere keer als je breekt... Zal ik proberen alles weer aan elkaar te lijmen... Zo goed als ik kan..." Ah... Aha... Hij lachte even zachtjes en nam terug in de hug. "Dan houd ik je eraan," zei hij met een zachte lach terwijl hij naar de ander keek met zijn ene, rode oog. Hij was gewoon te lief voor hem... Veel te lief voor de persoon die sommige mensen voor zich zagen... "Dus..." zei hij rustig terwijl hij even kalm rondkeek. "Zullen we nog iets doen vandaag?" vroeg hij dan maar.

De jongen lachte even zachtjes en nam voorzichtig terug uit de hug. "Dan houd ik je eraan." Klonk er met een zachte glimlach terwijl de jongen naar hem keek met zijn ene rode oog... "Dus..." Klonk er rustig terwijl hij kalm rondkeek. Ehem. Herpakken. "Zullen we nog iets doen vandaag?" Klonk er en Mel stak even zijn vinger op, waarna hij naar de keuken liep. Yush. Hij pakte de taart, waar met glazuur op stond: 'Gefeliciteerd met je 22e verjaardag Mattie!' Hij zette de taart op tafel en pakte een mes. "Beginnen met een stuk taart lijkt me wel een goed plan." Sprak hij met een knipoog.

Hij stak een vinger op en was al snel verdwenen naar de keuken. Kalm keek Matt hem na waarna hij zuchtte en even zijn oog sloot. Waarom... Vond hij dit zo fijn? Hij snapte zichzelf echt niet... Soms dan toch... Toen hij weer voetstappen hoorde opende hij zijn oog en keek hij naar waar het vandaan kwam... Oh... Hij kwam terug met een taart... Wauw... 22 alweer... Hij werd echt oud zo te zien... Binnenkort was ie 30 en hij had nog niet eens een goede, vaste relatie gehad. Het leek er ook op dat er niet echt een meisje was die hem zo wilde hebben... Sigh... "Beginnen met een stuk taart lijkt me wel een goed plan." Hij knikte ven instemmend. Yush taart als ontbijt, was goed voor hem hoor. Zolang het lekker was eh.