That was a long road

Bingo. Hij had de spuit. Matt trok zijn arm weg en Mel leegde de spuit boven het aanrecht, waarna hij de spuit weg gooide. Toen hij Matt naar een kast zag lopen met een Katana erboven op liep hij met een versnelde pas naar de jongen, waarna hij hem aan zijn arm weg trok van de kast en Mel zijn armen om hem heen sloeg. "Stop het Matthew..." fluisterde hij zachtjes. "Ik wil je alleen maar helpen... Laat me dat alsjeblieft doen..." hij lette er wel op dat zijn armen niet op het verband drukten, maar hij drukte zich wel heel erg tegen de voorkant van de jongen aan. Een soort van hug right..?

Hij werd opeens weg getrokken en keek even naar hem. Maar opeens werd hij een soort van gehugt... En staarde hij verbaasd naar de persoon die hem vast had... Wat? Wat was deze... "Stop het Matthew..." Klonk er al fluisterend. "Ik wil je alleen maar helpen... Laat me dat alsjeblieft doen..." sprak hij en Matt voelde even iets langs zijn linkerkaak gaan. Agh... Jankte hij nu? Hij snikte even en schudde zijn hoofd. "Dan ga je weg!" zei hij meteen waarna hij even zijn handen tot vuisten kneep. "Ik wil niet dat je weg gaat." zei hij wat zachter. "Doe ik dan alles verkeerd?" Hij slikte even. "Als niemand uit vrije wil wilt blijven dwing ik ze wel..." fluisterde hij. "Ik wil niet meer Melvin..." Hij zakte door zijn benen en leunde volledig tegen de ander aan. "Ik wil niet meer..."

Opeens hoorde hij een snik en Mel knipperde even. Huilde... De jongen..? "Dan ga je weg!" klonk er en Mel zuchtte zachtjes, alsof hij Matt in deze staat achter zou kunnen laten... Nope. "Ik wil niet dat je weg gaat." Oh, nu hoefde het niet meer dus... Het klonk wel iets zachter en Mel knipperde even. "Doe ik dan alles verkeerd?" klonk de vraag. Nou, niet precies... Maar eh... Tja... Hij was een goed persoon van binnen, die het allemaal goed bedoelde maar de manier waarop hij het aanpakte was niet goed... "Als niemand uit vrije wil wilt blijven dwing ik ze wel..." En daar zat het grootste probleem dus. "Ik wil niet meer Melvin..." Opeens zakte de jongen door zijn benen en leunde hij volledig tegen hem aan. Uh... "Ik wil niet meer..." Mel ging eerst rustig door zijn knieën, zodat ze beiden op hun knieën op de grond zouden zitten, aangezien hij nog steeds tegen hem aanleunde. "Ik ga niet weg Matthew... Maar dan moet je wel toestaan dat ik je ga helpen..." fluisterde hij zachtjes tegen de jongen, waarna hij een hand op het achterhoofd van de jongen legde en zijn vingers zich in Matthews haren vlochtend. "Als je niet toestaat dat ik je ga helpen... Kan ik ook niet veel anders meer Matthew..." murmelde hij zachtjes.

Hij werd op zijn knieën gezet en een beetje wezenloos staarde hij naar de grond... Tranen gleden uit zijn oog... Sigh... "Ik ga niet weg Matthew... Maar dan moet je wel toestaan dat ik je ga helpen..." zei hij waarna hij voelde hoe een hand zich een weg baande in zijn haren. "Als je niet toestaat dat ik je ga helpen... Kan ik ook niet veel anders meer Matthew..." Hij had geen hulp nodig... iedereen loog... Het was gewoon zo dat iedereen van hem weg wilde... En hun uitweg was meestal dood... Of naja, voor de personen die hij eerst dierbaar had eh... "Als ik vraag dat je me helpt... Blijf je dan bij me..." zei hij zacht... "Voor altijd?" Hij knipperde even en legde zijn hoofd tegen diens schouder aan.

Hij zag de tranen op de grond vallen... Hij huilde... Die arme jongen.. "Als ik vraag dat je me helpt... Blijf je dan bij me..." klonk er even zacht van de jongen af, waarop Mel hem rustig vast bleef houden. "Voor altijd?" Mel voelde en zag Matts hoofd tegen zijn schouder.. Ah... "Ja... Dan blijf ik voor altijd bij je..." fluisterde Mel zachtjes tegen de jongen, waarna hij even naar de jongen op zijn schouder keek. "Dat beloof ik je." sprak hij zachtjes, waarna hij uit een soort instinct een kus op de voorhoofd van de jongen zette. Hij had het niet eens echt door, als hij eerlijk was. Het gebeurde gewoon, of hij het wilde of niet.

"Ja... Dan blijf ik voor altijd bij je..." Klonk er even en hij sloot zijn oog... "Dat beloof ik je." Hij voelde iets op zijn voorhoofd... Maar liet eerder de woorden tot hem bezinken voordat hij zich wat terug trok en knikte naar de ander. "Ok... Help me..." zei hij zacht. "Ik... zal volledig meewerken..." mompelde hij zachtjes waarna hij even op zijn onderlip beet en een hand opstak om de tranen uit zijn oog te halen. Hij zuchtte even trillerig en sloot het rode oog... Het was een verschrikkelijk gevoel en zeker die angst... Die verschrikkelijk angst om iemand kwijt te spelen. Eerst was het alleen door dood... maar toen werd het gewoon erger gemaakt door de eenzaamheid en zijn hopeloze karakter.

De jongen trok zich wat terug, waarna hij even knikte naar hem. "Ok... Help me..." klonk er zachtjes van de jongen af. Mel begon zachtjes te glimlachen. "Ik... zal volledig meewerken..." Mel begon breder te glimlachen en keek dankbaar naar de jongen. "Ik ben echt zo blij, ik zou je wel kunnen zoenen nu!" sprak hij met een brede glimlach. Het was gewoon een gezegde... spreekwoord... Zoiets. Mel sloeg zijn armen om Matthews nek en trok hem in voor een hug, waar hij zijn hoofd naast die van Matt legde. "Ik ben zo blij dat je het gaat proberen." sprak hij al glimlachend, al kon de jongen dat niet zien. Hij zou vandaag dan alle wapens het huis uit schoppen, ver hier vandaan, en morgen de Psych bellen voor Matt. Yeah... Misschien.. Heel misschien... Zou dan de oude Matt weer wat naar boven komen, al verwachtte hij dat niet.. Een beetje hoop ging nooit weg eh..

Toen hij langzaam opkeek met zijn emotieloos oog zag hij de ander glimlachen... Aha... Dus hij was serieus happy... Aha... "Ik ben echt zo blij, ik zou je wel kunnen zoenen nu!" Wat? Hij knipperde even licht vragend, maar werd al snel in een hug getrokken... Heh... "Ik ben zo blij dat je het gaat proberen." Klonk er waarna hij knipperde en even het oog sloot... Sigh... Amazing... Hij wilde wel graag zijn stuff houden tho... je weet maar nooit wanneer je iemand moest neersteken... Logica van Matthew, jup. Naja, hij was in het oog gestoken door een of ander kind en had hem koelbloedig afgeslacht daardoor. Misschien was hij daardoor wat emotielozer geworden... Hij was hoe dan ook nog steeds gevoelig voor mensen die hem verlieten... En dat gebeurde jammer genoeg nog heel veel.

De jongen vermeldde niks meer en Mel trok na een tijdje terug uit de hug, waarna hij rustig opstond en zijn hand uitreikte naar de jongen. "Laten we dan eerst beginnen met wat dingen weg doen." sprak Mel even met een kalmerend glimlachje. Yeah, zoals die dingen als een spuit waarmee hij hem wilde verdoven waarschijnlijk... En één gun is wel genoeg... De rest konden ook allemaal weg... En misschien één gevechtsmes ofzo mocht hij nog houden, de rest zou weg gaan. En de spullen die overbleven gingen onder toezicht van Mel blijven en mocht Matt alleen maar pakken ofzo met zijn toestemming. Oftewel; ze zouden in een kluis komen waar alleen Mel het wachtwoord van wist. Want dat was alleen voor nood, vooral omdat Matt ook nog zijn pokémon had dan.

Hij nam terug en stond op waarna hij een hand uitstak. Matt knipperde en staarde even naar de hand... Huh... Hij knipperde vragend. Hm... Hij zei dat ze zouden beginnen met wat dingen wegdoen... Hij knipperde even. Wat? Spullen wegdoe'? Waarom.... Was toch nie nldig? Hij was een verantwoorderlijke, gezonde, volwassen mens.... Dus dat betekende dat ie mocht doen wat ie wilde... Ugh.... Hij zuchtte en pakte de hand van Melvin vast waarna hij zo zichzelf optrok en even tegen de ander leunde.. Maar toen terug nam. Sigh... Hij overhandigde hem met tegenzin het sleuteltje van de kast achter hem... Waar dus de meeste wapens zaten. "Krijg ik ze terug... Later?" vroeg ie even zacht.. Hij was immers een persoon die graag voorbereid was. Met andere woorden, reserves. "Anders... Voel ik me niet veilig..." pokémon vertrouwde hij ook nie volledig, so yeah.

De jongen pakte zijn hand vast en kwam overeind, waarna hij even tegen hem aanleunde. Mel liet hem even staan zo, waarna hij een sleuteltje overhandigd kreeg. "Krijg ik ze terug... Later?" klonk er even en Mel knipperde even. "Anders... Voel ik me niet veilig..." Mel zuchtte even zachtjes, waarna hij de kast opende. "Je mag één vuurwapen, één mes of iets wat daar op lijkt houden. De rest gaan allemaal het huis uit." Sprak Mel even rustig, waarna hij even naar de keuken liep om van een rol af een vuilniszak te halen. Hij opende deze en sloeg er wat lucht in, waardoor de zak groter werd, waarna hij naar de kast wees. "Ga maar uitzoeken." sprak Mel even rustig tegen de jongen.

DE ander liet een zucht horen en opende de kast. Kalmpjes keek hij naar de mooi gerangschikte wapens... Allemaal mooi opgepoetst... Netjes en... Mooi... meh... Zijn babys... "Je mag één vuurwapen, één mes of iets wat daar op lijkt houden. De rest gaan allemaal het huis uit." Klonk er waarna hij naar de keuken ging... Matt keek even naar hem en knipperde kalm waarna hij even in zijn kast de gun van zijn pap pakte. Diegene waarmee hij zichzelf had neergeknald. Het was een simpel, maar erg praktisch wapen, dus die hield ie het liefst. Daarna pakte hij ook nog de knife die hij meestal gebruikte. Hij gaf geen commentaar op de katana... Die was er meer als decoratie als je het zo bekeek. Hij zou er niet mee over straat gaan lopen ofzo. "Ga maar uitzoeken." zei hij en Matt knikte waarna hij de twee wapens omhoog hield en de blik van Mel bleef vasthouden. Het was jammer, maar anders was Mel weg... En dat wilde hij ook niet eh...

De jongen pakte meteen twee wapens, waarna Mel even knikte en alle spullen uit de kast in de vuilniszak begon te doen. Al die guns. Al die messen. Vervolgens keek hij naar de jongen. "Waar liggen nog meer wapens? En waar had je de spuit vandaan?" vroeg Mel even rustig aan de jongen. Want tja, bijna alles moest weg gaan eh.

En... Hij haalde alles door elkaar... Matt kon wel janken. Al zijn mooie baby's... Noes....die kindertjes hadden niks verkeerds gedaan.. Je moest ze met zorg behandelen wjw... Hij knipperde even en volgde elk wapen met zijn oog. Dagdag... Sigh... Vervolgens vroeg Melvin waar er nog wapens lagen... Uhm... Hij nam een stap terug en plaatste de twee gekozen wapens op een tafeltje waarna hij naar de gang ging en een schuif opende om daar nog wat wapens te tonen... Vervolgens stapte hij naar de keuken... Waar hij even het schuifje langzaam opende.. Hij wilde weten waar hij die spuit vandaan had.. Hm... Maar hief zat al het leuke spul... Al die verschillende soorten drug... Hij schoof het dan ook weer stilletjes toe... Alsof het niks was... En draaide zich om waarna hij ervoor ging staan en ertegen leunde... Niks hoor.

De jongen liep naar de gang, waar nog een hele boel wapens lagen. Mel stopte ze er allemaal in de zak en liep vervolgens de gang uit, om Matt nonchalant tegen het aanrecht te zien staan. "Waar haal je de spullen voor de spuit vandaan?" vroeg Mel even zuchtend aan de jongen. Kom op.... Hij probeerde alleen maar te helpen... "Want die heb je ook niet meer nodig." yeah want... Well yeah, hij was hier nu. Daar had je geen spullen voor nodig. Right?