That was a long road

De jongen leek heel zeker te zijn van zijn zaak. Ach ja, hij zat dan wel in een groot huis.. Maar Arceus, Matthew was echt erg veranderd. Zoveel meer... Tja... Hij claimde hem meer dan vroeger om het zo te stellen. Mel liep de gang op en deed zijn sneakers aan, waarna hij naar de jongen keek en op een papiertje het adres schreef. "Daar is het." sprak hij even rustig, waarna hij het papiertje overhandigde en zijn vest wat dicht ritste. "Het valt me nog mee dat je geen vriendin hebt." sprak hij, zijn ogen nog gericht op de deur.

Hij ging al snel ook zijn schoenen aandoen en Matt volgde hem kalm... Het was eigenlijk wat je kalm noemde. Naja... Stel je voor dat Mel zich uit de voeten maakte... Kon ie altijd op hem springen en hem neerslaan... Dan kon ie hem vastbinden aan een stoel... Van hem. Had ie een friend. Hij liet Mel dan niet zitten. Hij was de beste gast op deze wereld. Zo goed.. Geweldig zelfs... Toen er een papiertje in zijn richting kwam keek Matt er even naar. De woorden van Melvin toonden aan dat het dus daar was... Op het adres. Matt knikte even kalm. Hij luistetde niet naar wat hij vervolgens zei... Het ging gewoon niet binnen. Een vriendin? Pff haha... Als je ze kon verdoven had je geen vriendin nodih. Wat een grap. Ha... Ha... Sigh... Hij knikte even en nam het papiertje waarna hij zijn geld ook nam en even naar mel keek. Hij opende de deur en lachtte charmant... Hij wilde alleen goed doen... Waarom zag niemand dat in?

de jongen knikte even en Mel stopte zijn handen in zijn zakken, waarna hij ging lopen en even zijn ogen sloot. Hij was echt verrekt veel veranderd, niet alleen qua uiterlijk. Mel pakte uit een binnenzak van zijn vest een foto en keek er even naar. Kijk ze happy zijn... Hij met een arm over de jongen geslagen en met een grote glimlach op zijn face... Daaronder Matthew die ook glimlachte... Mooie tijden.. Hij stopte de foto weer weg, waarna hij omkeek naar Matt. "ik heb geen idee waar we heen moeten." bekende hij eerlijk.

Mel begon al voorop te lopen en Matt sloot het huis goed af... Naja... Mary en Caesar waren thuis. Hijzelf had Barbara en Nyara op zak... Want je wist nooit... Heel deze werele was echt gewoon ugh... Hij zuchtte zachtjes en draaide zich glimlachend naar Melvin, die meteen bekende dat hij geen enkel idee had waar ze heen moesten gaan. Even lachte Matt schuin naar hem waarna hij naar het papiertje keek en knikte. "Dat weer ik wel zijn." zei hij kalmpjes waarna hij wat voorop ging, maar toch ergens naast de jongen bleef. Hij straalde gewoon helemaal... Waarom? Kijk... Hij moest niet dreigen... Dat maakte het allemaal zoveel mooier... Hehe. "Wat voor job heb je eigenlijk?" vroeg ie even terwijl hij kalmpjes naar de ander keek... Hm...

De jongen glimlachte schuin en knikte even naar het papiertje. Hij wist waar het was blijkbaar en Mel knikte even. De jongen begon voorop te lopen, maar ook nog een soort van naast hem. Waarom de jongen helemaal straalde? Geen idee. Maar iets in hem vertelde hem dat hij het niet hoefde te weten ook. Toen hij vroeg wat voor job hij had knipperde Mel even. "Iets makkelijks, je hoeft alleen maar dingen te doen als ze het echt van je vragen, voor de rest kan je gewoon dingen zelf bepalen." sprak de jongen even rustig tegen Matthew. Yeah, well... Matthew had zijn eigen winkels, dus hij zou een overbodige vraag stellen als hij vroeg wat hij als job deed. "Waarom heb je geen vriendin Matt?" vroeg hij even, "Je krijgt genoeg aandacht van ze, zelfs hier staren ze je met open mond na." sprak hij even met een grijnsje.

Hm.... Dat klonk wel ok.. Als job.. Wel vreemd dat hij er geen echte naam op plakte... Heh.. Ah... Was vast hem... Geen idee... En nu hij er zo over nadacht waren er best veel jobs die zo waren... Maar die nog anders en duidelijker tebeschrijven waren... Het was best vaag... Heel erg vaag zelf. Toen de vraag van de vriendin viel keek ie even op. Zijn opmerking was iets dat Matt al langer was opgevallen dan vandaag. Het was ook echt waar. Hik gaf Mel volkomen gelijk. Maar soms waren meiden nogal... Bang van zijn karakter. Vroeg of laat kwamen ze er wel achter dat er iets niet goed aan hem was... En dat ie meiden verdoofde als ze weg wilden... Het was echt gewoon gezelschap lenen... Het was nket dat hij ze vermoorde of erge dingen met ze deed.. Dat zou verschrikkelijk zijn.. Uhum... Hij haalde zijn schouders simpel op en sloeg een straatje in. "Ik heb nog niet echt de juiste persoon ontmoet..." Celes was wel aardig... Maar om eerlijk te zijn... Hij wilde der wel graag.. Maar het lag gexoon niet... Snap je? Het feit dat ze zo was... Dat ze hem zo plaagde enzo... Okay hij had gezelschap en een geweldigz tijd met der... Maar het mistte nog iets. Een basis die hij nergens leek te vinden... En dat irriteerde hem.

de jongen haalde alleen maar zijn schouders op en sloeg één of ander zijstraatje in. "Ik heb nog niet echt de juiste persoon ontmoet..." Klonk er en Mel maakte een 'o' vorm met zijn mond. Hij keek recht voor zich en liep rustig door. "Heb je wel iemand op het oog though?" sprak hij plagerig terwijl hij de jongen even in zijn zij porde met zijn elleboog. Hij keek plagend naar de jongen, zijn zwarte haren op en neer gaande terwijl hij liep en soms wat rare sprongetjes maakte. Hm.

Mel volgde hem en kalmpjes keek hij even naar de ander. Er kwam weer een vraag zijn richting op gegooid... Of hij iemand op het oog had.. Uhm... Soort van... Hm... Hij kromp lichtjes in elkaar en schoot wat opzij bij de por. Nee. Niet de por. Stout. Af. Wauw... Mel deed raar. Matt ftronste even en liep terug mooi naar zijn plek naast de andere gast. "Er is misschien een iemand." zei hij zacht met een zuchtje. "Maar il denk niet dat dat iets zal worden...." gaf ie eerlijk toe terwijl hij kalm zijn oog naar de grond afsloeg en even daarnaartoe staarde... Hij voelde zich wel heel vaak alleen.. Of een relatie daar iets aan zou verandere'... Eigenlijk wel... Het zou hem tenmknste wel veel kunnen helpen met zijn angst en gedrag... Heh... "Waarom wil je dat eigenlijk allemaal weten?" vroeg ie even aan de ander terwijl hij hem rustig aankeek vanuit zijn ooghoek.

de jongen schoot meteen opzij en vertelde dat er misschien iemand was, maar dat het waarschijnlijk niet zou werken. Mel knipperde even en knikte begrijpelijk. Toen de vraag kwam waarom hij het allemaal wilde weten haalde hij zijn schouders op. "Gespreksstof en ik probeer je levensstijl nu te schetsen." sprak hij even rustig tegen de jongen. Mel keek glimlached naar de jongen. "Ik zou zeggen, probeer het gewoon. 'Nee' heb je al en 'Ja' kun je nog krijgen." Wijze woorden van Melvin. De jongen glimlachte rustig naar de jongen. "Straks krijg je namelijk nog spijt dat je er niks mee hebt gedaan." sprak hij even rustig, waarna hij weer naar voren keek. Dat had hij een keer meegemaakt.. Dat was geen leuk gevoel.

Hij haalde zijn schouders op en zei dat het maar iets was... Om over te praten... Tru maar weet je.... Het was niet meteen het meest leuke om eerlijk te zijn... Daarna kwam wat advies en even keek hij kalmpjes naar Mel... Hij lachtte eigenlijk best veel nu hij erover nadacht... Hm... De sfeer rondom hem leek ook al een stuk beter. Dat was wel fijn. Hij glimlachte even en knikte waarna hij even voor zich uit keek. Bij zijn laatste woorden sloeg ie zijn ogen wat van de straat af en zuchtte even... Hij kende het... Het was al gebeurd.. Meerdere keren.. Maar meestal gingen ze voordat hij zelfs maar iets kon doen... En hij had een keer geprobeerd erachter te gaan... Zijn oog was het resultaat daarvan. Zuchtend ksam hij tot stilstand voor een apartementcomplex. Hij knipperde en keek even naar het nummer. "Het is hier." zei hij met een knikje waarna hij naar Mel keek en afwachtte... Waarom zei ie dat eigenlijk.. Het was niet dat Mel zich zo in zijn levensstijl zou mengen....

Het werd stil tussen hen en Mel genoot toch wel even van de stilte. Ookal was praten wel fijn hoor... Maar hij wilde gewoon... Tja.. Even rust was goed. Het complex kwam al snel in zicht en Mel ging alle nummers af met zijn ogen hij was er al zo vaak langs gelopen. Ze kwame tot stilstand bij zijn huis en Mel knikte even. Hij pakte zijn sleutel en draaide het slot open, waarna hij naar binnen liep en een tas pakte om wat kleding in te gooien die lekker zaten en voor de rest wat standaard dingen. Toen hij een zwarte map zag bladerde hij er even doorheen en propte hij deze er ook bij in de tas. Na een minuut of tien kwam hij met een tas weer bij de deur en keek hij naar Matt. Hij sloot de deur weer en deed deze weer op slot. Great. Gelukkig had hij Rem en Shiki altijd bij zich. "Ik ben klaar." sprak hij even rustig tegen de jongen. Al was dat eigenlijk onnodig maar oke.

Mel ging naar binnen en Matt besloot maar even buiten te wachten. De gast had ook zijn privacy nodig... Yeah... Matt dacht aan andere mensen. Geef het kind een oscar. Het deed zo zijn best.. Zo... Hard... Zijn best... Hij staarde wat naar boven terwijl ie tegen de muur van het complex leunde. Omdat het eigenlijk in een zijstraat zat kwamen er niet veel mensen voorbij. En voor wie wel voorbij kwam... Was hij wel heel intressant. Hij lachtte soms eens charmant naar mensen... En andere keren staarde zijn koele, rode oog dodelijk naar de persoon... Maar ah... Toen Mel terug kwam en zei dat ie dus klaar was knikte Matt even. Hij pakte zijn arm even en trok hem mee waarna hij de zak van de jongen overnam en even knipperde. "Uhm... Je weet nooit dat er iets in je rug schiet..." zei hij. "We gaan nog iets eten... Als je dat niet erg vind..." zei ie kalmpjes terwijl hij de zak over zijn schouder sloeg... Hij was verantwoordelijk geweest voor het ongeval... En nu kreeg ie weer allemaal beelden... Van dingen die konden gebeuren.. Ze waren allesbehalve fijn...

En opeens werd hij random meegesleurd. Uhm. Help? Zijn tas werd overgenomen en Mel knipperde verbaasd. Over zijn rug..? Wat.. Opeens over beschermend, oke dan. De jongen vroeg of het erg was of ze eerst iets gingen eten en Mel schudde zijn hoofd rustig. "Maakt mij niet uit." sprak Mel even rustig, waarna hij even naar de hand van Matthew keek die om zijn arm lag. "Ik kan best zelf lopen hoor." sprak de jongen even fronsend. Like yeah. Wtf.

Ok... Vond hij dus niet erg. Awesome. Hik liep kalmpjes verder, gewoon... Verder gaan eh... Zoals normale mensen. Het was toen zijn opmerking kwam dat Matt hem lostte en even zijn hand in zijn broekzak stak... "Sorry." zei ie kalm. Hij letter niet op. Dan gebeurde dit. Maar het was duidelijk dat Matt het niet erg had gevonden. En hij had er ook geen grote ideeën bij. Gewoon. Hij sleurde een vriend mee... Gebeurde toch vaker? Tsk... Yeah.. Hij stopte bij een restaurant waar ze snel iets konden eten en al snel werden ze naar een tafel voor twee begeleid. Dan moest ie vanavond niet meer koken. Je kon maar zo handig zijn eh. Hij plaatste de zak neer en ging zitten waarna hij zuchtte en even naar de kaart keek. Hij koos gewoon iets simpel maar keek al snel terug op naar Mel. "Heb jij eigenlijk iemand op het oog.... Nu of juist vroeger?" dit was een geheel nieuw onderwerp en Mel leek er heen problemen mee te hebben, dus vroeg Matt maar door.

En zijn arm werd los gelaten. Dat was al iets beter. Mel volgde de jongen naar een restaurant, waar ze aan een tafel voor twee gingen zitten. Mel knipperde even en keek even over de dranken kaart. Wat hadden ze hier allemaal voor drinken..? Toen de vraag werd gesteld of hij iemand leuk vondt bleef hij even met zijn blik gericht op de kaart. "Ik vond iemand leuk, maar het werkte niet." sprak hij simpelweg tegen de jongen. "En nu zit ik op niemand te azen, ik zie wel." sprak hij rustig. Hmm. Hij keek nu pas voor het eerst op van de drankenkaart en keek naar de jongen. "Had jij nog een speciaal iemand vroeger?"