That was a long road

Hij schudde zijn hoofd... Wat nou? Was het nog steeds niet goed voor hem? Was het misschien weer een teken dat hij hem in de steek zou laten? Nou... Hij was de enige die daar echt bang van was tho... "Het is niet goed dat ik je pijn heb gedaan! Dat je uiteindelijk zo bent belandt!" zei hij waarna hij naar de grond keek. "Ik was hier alleen maar om te helpen... En dan doe ik je alsnog pijn..." klonk er op een zachte toon en Matt zuchtte even. "Het spijt me zo erg.." En hij ging op de grond gaan buigen voor hem... Yeah, obey him... "Het spijt me echt... Heel erg..." Matt ging rechtop zitten en keek even neer op hem met een licht neutrale blik in zijn ogen. "Ik zei toch al dat het goed is," zei hij even zuchtend. "Dus sta op, je stelt jezelf aan," zei hij opnieuw met een zucht.

Er klonk een zucht, waarna er niet lang daarna beweging hoorbaar werd. "Ik zei toch al dat het goed is," klonk er zuchtend van de jongen af en Mel knipperde even. "Dus sta op, je stelt jezelf aan." klonk er weer met een zucht, waarna hij deed wat de jongen van hem vroeg. Mel liep rustig naar de jongen toe en hugte hem zachtjes. "Eind van de middag gaan we ergens heen.." sprak Mel even zachtjes. Well yeah... Naar de psych eh... En daarna moest Mel nog zijn foto ophalen... Aangezien hij er nog geen tijd voor had gehad...

De ander kwam overeind zoals hij dus had gevraagd, mooi zo... Hij begon hem echter wel te huggen, waardoor Matt even schuin naar de zwartharige keek... Die hem nu dus in zijn armen hield... Great... Uhum. "Eind van de middag gaan we ergens heen.." zei hij zacht en Matt keek hem licht vragend aan... Ergens heen? "Waar gaan we heen?" was de vraag. Het was zoiets typisch. De ander zei dat ze ergens heen gingen maar zei nooit wat het was. Dan kon het dus twee dingen betekenen. Of het was een verassing of wat het ergens waar Matthew helemaal niet heen wilde gaan. En beide dingen zag ie momenteel echt niet zitten.

De jongen keek hem meteen licht vragend aan. "Waar gaan we heen?" klonk de vraag en Mel beet op zijn lip. Waarschijnlijk zou de jongen niet naar de psych willen... Vooral na gisteren niet.. Maar als hij niks erover zou zeggen zou hij ook een nijdige Matthew hebben... So yeah... "Naar de Psychiater..." sprak hij even zachtjes, waarna Mel zijn ogen even sloot. Hij wilde alleen maar helpen... Dat was alles...

De ander beet op zijn lip, wat een teken van nerveusiteit kon zijn. Naja, het kon ook gewoon zijn dat ze echt iets gingen doen dat Matt echt niet zag zitten... En het had vast iets met gisteren te maken. Want anders zou hij er niet zo over reageren. "Naar de Psychiater..." Hij zuchtte even en keek schuin naar buiten waarna er een korte, maar redelijke zware stilte viel. Hij bleef maar naar buiten kijken en sloot toen zijn ogen waarna hij terug naar mel keek. "Goed dan..." zei hij zuchtend waarna hij even achteruit leunde en dus zo terug op het bed lag... Ugh...

Er klonk weer een zucht van de jongen af, waarna er een doodse stilte viel. Mel bleef stil, niet wetende wat hij dan ook zou moeten zeggen. "Goed dan," klonk er even van de jongen, waarop Mel zachtjes begon te glimlachen. De lange jongen ging weer liggen en Mel stond rustig op. "Als je iets wilt eten moet je het maar zeggen, ik maak wel wat voor je." sprak hij rustig. Yeah, nu ging hij al helemaal koken enzo.. Want well... Voor zijn gevoel moest hij nu alleen maar meer goedmaken.

De ander begon te glimlachen op zijn antwoord, mooi zo, hij was er blij mee. Dat wilde hij ook. Hij kon best zagen, die Melvin... En daar kon hij nogal weinig tegenop brengen. Hij was misschien nog een grotere zaag dan hem... Maar dan opnieuw, Matthew was niet al te veeleisend... Toch? "Als je iets wilt eten moet je het maar zeggen, ik maak wel wat voor je." Hij keek even naar hem en knikte. "Ik wil iets eten..." zei hij dan ook simpel. Dus... Ga maar aan het werk... Als je zo graag wilde werken voor hem... Hij wilde koken... En niet uit eten gaan... Dus dan moest ie maar eten maken eh? Hij zou echt niet gaan koken want hij was het zat. Als hij besloot om uit eten te gaan was het nooit goed... Naja, meestal dan.

De jongen keek naar hem en knikte even. "Ik wil iets eten..." klonk er simpel en Mel knikte daarop. Hij liep de kamer uit, naar beneden, en pakte een pan. Hij deed er wat bakboter en kip in, waarna hij even keek naar wat hij er nog bij kon doen... Na de kip deed hij ei in de pan, waarna hij dit op een panini legde en alles op een bord deed. Zo... Moest goed genoeg zijn... Toch? Hij bracht alles weer naar boven en zette het bord neer op het nachtkastje. Zo...

Hij knikte op wat hij zei en was al snel verdwenen. Matt keek hem kalm na en kwam na een tijdje overeind. Hij kon de geur van de kip al ruiken en zuchtte even zachtjes. Hij ging naar de badkamer en verzorgde zijn haar even waarna hij zich kort wat opfriste en er al meteen een stuk frisser uitzag.. Zo... Toen hij terug de kamer binnen kwam zag hij dat Mel eten op het nachtkastje had gezegd en hij keek kalm naar de jongen waarna hij even knikte. "Bedankt..." zei hij even zacht. Het leek er haast op dat de ongemakkelijk sfeer terug was tussen hen... Hij ging op bed zitten en begon te eten van het voedsel dat de ander had klaargemaakt... Sigh...

De jongen kwam terug in de kamer en knikte een enkele keer naar hem. "Bedankt..." klonk er even, waarop Mel even rustig een keer knikte. "Geen dank.." murmelde hij zacht, waarna hij de kamer weer verliet. Muk. Het was weer awkward tussen hen. Hij haatte awkward... Maar ja dat had hij zelf veroorzaakt... Dus hij zou er niet om moeten zeuren eh...

De ander knikte naar hem "Geen dank.." zei hij daarna even. Het duurde dan ook niet zo lang of de ander had de kamer verlaten. Het was dus voor hem duidelijk dat hij deze soort sferen haatte... Dat had ie al opgemerkt. Het wat soepelder laten lopen door dingen voor de ander te doen waren soms dingen die mensen deden... Hij stond er namelijk erg bekend mee... En Mel was niet de eerste waarmee hij dit meemaakte. Toen zijn eten op was, zette hij het bord beneden. Hij rekte zicb kotrt uit en nam een ooglapje, die hij simpel aandeed. Hij ging in de zetel liggen en staarde naar het plafond... Sigh... en daar was het weer... Net zoals in het begin.

Na een tijdje kwam de jongen ook naar beneden en legde het bord op het aanrecht. Mel pakte het bord en begon deze af te wassen, waarna hij hem ook afdroogde. Hij legde het bord weg en zuchtte even zachtjes. "We moeten voor of na de Psych even iets ophalen." sprak Mel even rustig, waarna hij omdraaide en naar de woonkamer liep. Mel ging rustig zitten op de stoel en sloot zijn ogen even. Waarom moest hij zo nodig uit zijn slof schieten gisteren? Sigh. Nu was het... Dit... Waar hij zich niet zo gemakkelijk bij voelde... Want eh... Ja... Het was gewoon een ongemakkelijke stilte...

Hij hoorde hoe de ander afwaste. Dat was ook maar beter, hij deed wat ie wilde en wat hij vuil maakte moest hij opkuisen. "We moeten voor of na de Psych even iets ophalen." hoorde hij opeens en Matt keek even lichtjes op. Heh? Wat... Okay. Hij zuchtte even en draaide zich wat, maar kreunde van de pijn in zijn rug. Moest ie straks een shirt aan, great. "Is goed hoor, kies jij maar wanneer we gaan," het was duidelijk dat hij geen fut had. Hij had er geen zin... Gewoon geen zin in vandaag. Als hij dat had als ie alleen was dan bleef ie in bed... Maar nu was ie niet alleen... En anders trapte Mel het zeker af, de bitch.

De jongen zuchtte en draaide zich wat. "Is goed hoor, kies jij maar wanneer we gaan," klonk er, overduidelijk dat de jongen er geen zin in had. Mel zuchtte even zachtjes en legde een hand in zijn gezicht. Mel kwam overeind, waarna hij zijn jas en schoenen aandeed. "Laten we gaan dan." sprak hij even rustig. Misschien deed het naar buiten gaan wel goed... Voor hem werkte dat tenminste meestal.

De ander kwam overeind en hij hoorde hoe hij zich klaarmaakte. Dus hij kwam dan maar ook overeind en ging eerst naar boven. "Laten we gaan dan." Klonk er. Hij riep iets instemmend en nam een losse shirt, die hij aandeed. Hij nam een jas, die hij openliet en wandelde de trap af waarna hij al snel zijn schoenen aan had. De lange gast nam zijn sleutels en opende de deur waarna hij wachtte tot de ander buiten stond, voordat hij het huis op slot deed en zijn sleutels in zijn zak stak... Sigh... Waar wilde hij heen?