That was a long road

De ander bleef hem aaien... Hm... Zalig... Voelde goed... Gewoon...betrouwd... Hij lachtte zachtjes.. Tussen het snikken door zn zuchtte even kalm. Mel vroeg even waarom hij hem zou verlaten, want hij had hem na al die jaren terug... Matt knikte even heel langzaam en keek glimlachend op waarna hij zijn armen ook om de ander sloeg. Hij bleef even zo staan en haalde trillerig adem... Na enkele tellen spande hij echter opeens zijn spieren aan en trok ie Mel mee onder water toen hij onder dook. Hij bleef daar even en lostte hem waarna hij naar boven schoot en zachtjes lachtte. Hm.. Hij knipperde even met zijn ene oog... Hah.. Wauw...

De jongen knikte heel langzaam en keek glimlachend naar hem. Mooizo... Hadden we dat ook weer gehad eh. De jongen sloeg zijn armen ook om hem heen en Mel glimlachte zachtjes, waarna hij opeens voelde hoe de jongen zijn spieren aanspande en hem mee onderwater trok. What the... Die vuile... Hij schoot overeind zodra hij werd losgelaten en hoestte even het onverwachte en ingeslikte water eruit. "Dat was niet grappig." sprak Mel even terwijl hij met een hand door zijn natte haren ging. "Ik dacht echt dat je verdrietig was." sprak hij waarna hij de jongen even sloeg, met zijn vuist, tegen de arm van de jongen. Al die moeite om hem onder water te krijgen.. Geez.. En dan was hij echt bezorgd om de jongen geweest.

Toen Mel nogal moeizaam boven kwam en redelijk wat hoestte, grinikte Matt toch wel even zachtjes. Hehe. Wauw... Hij grijnsde even charmant. Hij verwachtte een lach terug, maar die kreeg ie niet.. In dz plaats daarvan leek Mel erg van slag... En begon hij zelfs te zeggen dat dat dus niet grappig was... Maar... Hij dacht dat hij echt verdrietig was... Matt nam even een stap terug toen een vuist zijn arm raakte. Hij keek even licht sipjes naar de ander en pakte diens vuist waarna hij hem even strak aankeek met zijn ene oog. "Dat was ik ook..." zei hij zachtjes. Hij glimlachte even naar de ander... En lostte diens vuist waarna hij even naar hem bleef kijken. Hehe.

De jongen pakte zijn vuist vast en keek hem strak aan met zijn rode oog. "Dat was ik ook..." klonk er zacht, waarna hij naar hem glimlachte en Mel even fronste. De jongen liet zijn vuist weer los en Mel liet zijn arm rustig zakken. "Het leek meer alsof je het als afleidingsmanoeuvre deed." sprak hij even rustig tegen de jongen, waarna hij uit het niets tegen de jongen aan duwde, met als doel dat de jongen omviel, zo het water in. Serves you right. Maar ja, hij meende wel ieder woord die hij tegen de jongen had gezegd, ookal zou de jongen het misschien niet geloven.

Hij fronste en zei daarbij dat het leek alsof hij een afleidingsmanoeuvre ervan maakte. Matt grijnsde even, maar werd toen omgegooid en kwam even onverwacht onder water. Hij sperde een beetje panielzrig het oog open en spartelde waarna hij zijn hoofd snel boven stak en naar adem hapte. Hij keek even nijdig naar Mel, maar haalde toen een lach op zijn gezicht.. Hm.. Hij rekte zich uit en ging naar de rand waarna hij eruit kwam en het oogding af deed. Het begon irritant te doen... Het gaf geen echt fijn gevoel... Dus daarom deed hij het ding af. Zo kon hij even knipperen met beide ogen. Hij kwam overeind en keek even naar Mel. Hij kon gerust nog even doorzwemmen. "Als je wil mag je nu best Shiki erin laten." sprak ie even vrolijk. Hij was best happy hehe.

De jongen keek eerst een beetje nijdig naar hem, waarna hij toch begon te lachen. Mel grinnikte even, maar zag dat de jongen eruit ging, waardoor hij even een sip gezicht trok. "Als je wil mag je nu best Shiki erin laten." klonk er vrolijk van de jongen af en Mel knikte met een brede glimlach. Hij klom snel op de kant en liet Shiki eruit, waarna hij op de kop van de Gyarados klom en de Gyarados richting Matthew liet zwemmen. De Gyarados liet zijn kop omlaag gaan en Mel stak een hand uit richting de jongen. "Zin om wat hogerop te gaan?" vroeg hij met een glimlachje aan de jongen.

Hij zuchtte even en keek toe hoe de ander zijn Pokéball erbij nam. Matt ging even zitten op een stoel en legde het ooglapje aan de kanten. Nyara kwam meteen alert het water uit, haar gezichtje stond duidelijk op onweer. Ze zag er niet blij uit met het feit dat de blauwe draak weer in het water zat... Draak... Naja... Misbouwde vissenface eigenlijk. Matt knipmerde even en keek toe hoe Mel op diens kop kroop. Heh wauw. Toen hij echter dichter naar hem kwam, fronste de jongen toch even. Wat wilde het? Ksst, eng beest was niet aangenaam.. Echt niet... Toen Mel echter een hand uitstak, rees een wenkbrauw de lucht in als teken dat hij wel verbaasd was over het feit dat hij zo zat. Toen kwam de vraag of hij wat hogerop wilde gaan. Dude. Je vroeg het aan een gast die al de twee meter voorbij was. Zuchtend knipperde hij even, maar kwam hij toch overeind waarna hij de arm nam en voorzichtig erbij kwam... Hij wzs echter wel redelijk bang en klzmde zich daarom meteen vast aan Mel. No... Scary...

De jongen fronste toe hij en Shiki dichterbij kwamen. Toen hij vroeg of Matt hoger wilde klonk er een zucht, maar kwam de jongen toch overeind en pakte hij zijn arm vast, waarna hij naast hem kwam zitten. Toen de jongen het echter ietwat eng leek te vinden en hem helemaal vastpakte grinnikte Matt even. Mel gaf wat klopjes op Shiki's hoofd, die voorzichtig omhoog ging en Mel geamuseerd rondkeek. "Kijk... Heb je hier geen prachtig uitzicht?" Sprak Mel even met een glimlachje. Hij vondt het hier wel mooi... Kijk dan... Het uizicht was prachtig op de hoogte va Shiki...

Het was er niet leuk. Het was er juist eng en al helemaal niet aangenaam... Hij slikte even nerveus en klemde zich nog wat meer aan Melvin vast... Hij had misschien wat hoogtevrees, maar in het algemeen viel dat mee. Het was eerder het feit dat het ding zo afzichtelijk en eng was dat hij er niks mee wilde... De vissenkop van de Pokémon was gewoon te groot en het was eng... Gewoon... Nee... Ga weg... Toen hij voelde hoe het beest wat hoger ging en dus in beweging kwam, klemde hij zich nog meer aan de jongen vast... Hij weigerde om de Gyarados zelf vast te pakken... Nope, dat zou in nog geen honderd jaar gebeuren... "Kijk... Heb je hier geen prachtig uitzicht?" Hij hield zijn ogen voor een tijdje stug dicht, maar opende ze wel na een paar minuten. Hij knipperde langzaam en keek schuin op, zijn face had de hele tijd tegen Mel aangelegen. Hij keek nog wat op en kwam wat verder van de ander af door zijn armen wat te lossen en wat meer overeind te zitten. Hij had gelijk, het was best mooi. Hij knikte langzaam en keek even kalmpjes rond. Het was er echt heel mooi... En je kon best ver zien... Heh...

En de jongen klemde zich nog meer aan hem vast. Arceus... Toen Matts gezicht ook tegen hem kwam knipperde Mel even. Ehm.. Zelfs toen hij vroeg of het geen prachtig uitzicht was bleef de jongen zijn oog dichthouden. Sigh. Na een aantal minuten opende de jongen toch zijn ogen en keek hij op. De jongen hield hem losser vast en ging iets meer overeind zitten, waarna de jongen even langzaam knikte en rondkeek. Mel glimlachte even en aaide de Gyarados over zijn kop heen. "Vooral met zonsondergang is het mooi." sprak Mel met een glimlachje, zijn ogen gericht op de omgeving. "Toen ik in Johto zat en net uit het revalidatiecentrum kwam, vond ik dit heerlijk om te doen.." sprak hij met een glimlach. Dat gaf hem een zoveel fijner gevoel... Vooral omdat hij eerst jaren niet meer naar buiten mocht.

Heh... het was nog niet zo erg... Het kon er nog net mee door om eerlijk te zijn. Hij glimlachte even schuin en zuchtte zachtjes waarna hij even naar Mel keek, die ook glimlachte. "Vooral met zonsondergang is het mooi." vertelde hij terwijl ie rondkeek... Aha... "Toen ik in Johto zat en net uit het revalidatiecentrum kwam, vond ik dit heerlijk om te doen.." Hij keek even van Mel naar de rest van de omgeving en slikte even langzaam waarna hij knikte. "Dat was vast een groot stuk uit je leven die gewoon weg is..." zei hij zacht. Die jaren dat hij aan dat soort dingen vastzat... Matt knipperde even en keek daarna kort schuin weg met een zucht. Als hij nooit zo dom was geweest... Sigh...

Mel zag in zijn ooghoek dat Matt even knikte en Mel draaide zijn hoofd naar de jongen toe. "Dat was vast een groot stuk uit je leven die gewoon weg is..." klonk er zacht en Mel knipperde even, waarna hij zijn schouders ophaalde. Mel sloeg een arm om Matthews nek en wreef even met zijn vuist over het hoofd van de andere jongen. "Ik ben al blij genoeg dat ik nog leef en kan lopen." sprak hij grinnikend, waarna hij het hoofd los liet. De doctoren dachten eerst dat hij nooit meer zou kunnen lopen, maar hij had stevig door gezet en laten zien dat hij dat wel kon. Hij moest immers nog iets weten, voordat hij stierf. Hij moest weten waar Matthew al die tijd gebleven was. En nu had hij dat eindelijk kunnen ondervinden..

Hij haalde zijn schouders op, een vaag antwoord dus. Mel nam hem echter al snel rond de nek en trok hem naar zich toe, waardoor Matt licht verbaasd naar hem keek. Hey... HEY. NIET HET HAAR WAAH GA WEG. Hij spartelde meteen tegen toen Mel zo in zijn haar begon te wrijven. No, no. NO. BAD MELVIN KSSSST. "Ik ben al blij genoeg dat ik nog leef en kan lopen." klonk er grinnikend waarna hij los werd gelaten. Wel meteen ging Matt rechtop zitten waarna hij zijn haar goed begon te leggen... Jezus, why... Dit wilde hij echt niet, was heel aardig... Ugh... Hij keek even ongeamuseerd naar de ander en zuchtte even zachtjes.... Daarna keek hij even naar Mel met zijn beide ogen en sloot hij deze even... "Je was echt dom... Zomaar achter me aan gaan..." zei hij kalmpjes. "Je bent nog steeds een idioot, dus dat is zeker niet veranderd na al die tijd." Hij tikte even tegen het voorhoofd van de ander en glimlachte zachtjes. Zo'n stomme idioot...

De jongen begon meteen te spartelen, hehehe. Toen hij hem had losgelaten keek de jongen totaal niet geamuseerd naar hem en begon zijn haar weer goed te leggen. Mel schudde lachend zijn hoofd, zolang zijn haar maar goed zat eh? Er klonk een zachte zucht van de jongen af, die vervolgens naar hem keek met beide ogen, maar deze al snel sloot. "Je was echt dom... Zomaar achter me aan gaan..." klonk er kalm, Mel knipperde even. Maar.. "Je bent nog steeds een idioot, dus dat is zeker niet veranderd na al die tijd." Er kwam een tikje tegen zijn hoofd en Mel wreef even over het plekje heen en keek even weg van Matthew. "Laten we maar zeggen dat ik er zo mijn redenen voor had." sprak hij met een zacht glimlachje, waarna hij op de kop van de Gyarados klopte. De Gyarados ging rustig naar beneden en stopte weer bij de rand van het zwembad, waar Mel van de kop afklom en een handdoek pakte. "Ik heb nog iets mee, misschien kunnen we dat vanavond na het eten gaan bekijken?" vroeg hij even aan de jongen, met een lichte glimlach.

Hij wreef over de plek heen waar hij tegen had gedrukt en Matt knipperde even een paar keer droogjes naar hem... Heh... Hij keek ook weg, waardoor er toch lichte nieuwsgierigheid werd gewekt bij hem en hij lichtjes naar voren leunde om te weten wat er met hem was. "Laten we maar zeggen dat ik er zo mijn redenen voor had." Zei hij met een glimlach. Zijn redenen? Heh... Wat voor redenen lieten je zomaar onder een bus lopen? Like serieus... Ze waren goede vrienden, maar om dan perse om die reden onder een bus te lopen... Well yeah, Matt zou dat nu niet meteen doen. Ze zakten af, waardoor Matt wat verbleekte. Zodra hij dan ook de kans kreeg om van de kop af te gaan, deed hij dat ook. Stuntelig stond hij aan de kant en knipperde hij even waarna hij al snel ook een handdoek pakte en zich begon af te drogen. "Ik heb nog iets mee, misschien kunnen we dat vanavond na het eten gaan bekijken?" De lange gast keek even naar hem en knikte even neutraal. "Sure..." zei hij rustig. Hij had niet echt een idee wat het kon zijn.. Maar ah, vast wel iets.. Hij wandelde kalmpjes naar binnen toen hij droog was en rekte zich daar nog eens uit. Hm...