We could paint the town red

Ze schudde even hevig aan haar Charmeleon. Na enige tijd werd de slaapkop eindelijk wakker en rolde ze uit bed... lol. Tawn grinnikte even en ging vervolgens recht zitten op het bed. Ze begon te nommen van haar croissant. Onbewust begon ze ietwat te staren voor zich. Haar blik werd toch lichtjes aangetrokken door wat ze daar zag en eigenlijk was ze nog ietwat te slaperig om het goed te beseffen... Het duurde echt lang voordat ze doorhad dat ze aan het staren was en toen kreeg ze toch even een lichte blush op haar gezicht. Ze sloeg haar ogen van hem af en keek even naar de grond terwijl ze verder at.. Hmpf.

In de eerste instantie merkte de jongen het niet eens, maar uiteindelijk was het wel te merken door de groenharige dat Tawn naar hem leek te staren. Een kort gegrinnik klonk van hem. "Kan je het zien?" pas toen ook zij het echt leek door te hebben sloeg ze haar blik af. Duurde wel een tijdje zeg. Heh. Een geamuseerd geluid klonk van hem, het was best wel grappig.

Hij moest erom lachen en dat hielp echt niet. Haar blush werd groter en ze probeerde naar iets te kijken op de grond, maar er was niks... Dus was dat ook erg derp. "Kan je het zien?" Had hij nog gezegd en het blonde meisje keek even heel langzaam op, na enige tijd. "Hoe... Hoe bedoel?" zei ze even, licht van de kaart gebracht terwijl ze al snel terug naast hem keek. Ergens zag ze het ding wel in haar ooghoek en stiekem vond ze dat echt wel leuk... maar shh. Dat mocht niemand weten~

Bij zijn reactie leek Tawnee enkel meer te blozen, was best wel grappig om het zo te zien. "Hoe... Hoe bedoel?" een kleine grijns was ondertussen verschenen. "Of het zicht je bevalt." Jup, hij maakte er nu wel gewoon gebruik van dat ze het licht ongemakkelijk leek te vinden. Gewoon omdat het grappig was voor hem. Ondertussen had hij alweer het eten op en probeerde de blondine recht in de ogen te kijken, al leek dat moeilijk te gaan als ze deze leekt e ontwijken.

Ze werd alleen maar roder toen ze in haar ooghoek zag hoe hij een kleine grijns op zijn lippen krijg... Pfff... "Of het zicht je bevalt." Ze liet haar blik even nerveus van links naar rechts gaan. Nee, ze was hier nooit echt goed in geweest. Toch maakte ze even kort oogcontact met de groenharige, waardoor ze kort bleef kijken naar hem. "Uhm..." zei ze even ongemakkelijk. Daarna zocht ze iets in de kamer dat misschien voor afleiding kon zorgen. Miep nee, ze vond niks. "Tja... Uhm..." zei ze weer even. Nope, ze was hier nooit goed in geweest. Ze streek even over haar achterhoofd heen, amper beseffend dat het rood op haar gezicht enkel maar toenam.

Nog meer ongemakkelijkheid voor de blondine. Dit was grappiger aan het worden met de seconde als hij het eerlijk moest gaan toegeven. "Kan je ook nog praten." hij leunde daarna wat naar achter om onbewust wat meer te laten showen om weer wat te strekken. Wat. Het was natuurlijk nooit goed als ineens je spieren gingen schuren door teveel te bewegen zonder een opwarming of dergelijk. Bij het zien hoe haar gezicht langzaam een tomaat werd van kleur green hij enkel meer.

Ze keek even kort naar hem toen hij een grapje maakte over het feit dat ze niet uit haar woorden kwam. Kort kwam er een nijdige blik in haar ogen, maar deze werden groot toen hij zich uitrekte en datgene waar ze al een tijdje onbewust naartoe aan het staren was heel duidelijk werd. Mijn Arceus. Ze wist dat Nath gespierd was maar my lord wat waren die dingen prachtig... ze schudde lichtjes haar hoofd en plaatste haar handen even in haar gezicht toen ze ook opeens doorhad dat ze helemaal rood was. Ze liet zich even zijdelings op het bed vallen en sloot haar ogen even. Waarom Nathan...waarom was dat nu zo mooi? Ze opende haar ogen en tuurde door haar vingers heen naar hem. Arceus...

het zien van die nijdige blik maakte het enkel grappiger, voor hem dan natuurlijk. En ze was weer aan het staren, niet dat hij er een al te groot probleem mee had. Zelf vond de jongen het wel leuk. En toen viel ze achterover op het bed, waardoor er een frons verscheen. Zou het nog wel- Oh. Bij het zien van haar nig steeds rode gezicht werd zijn grijns van eerder enkel breder, wie had gedacht dat het zou makkelijk zou zijn. "Leef je nog?" kwam er plagerig uit van de groenharige.

Grijns... ze blies haar kaken wat op. Well... well... Haar ogen gleden over zijn lichaam. Damn... DAMN. Dat was echt hoe je het ook draaide of keerde erg aantrekkelijk. Ze schudde lichtjes haar kopje. Toen hij vroeg of ze nog leefde haalde diep adem. "Meh...," klonk er even zachtjes. Waarom was hij zo hot... zonder shirt. Het zorgde ervoor dat ze zich erg raar voelde. Ze haalde langzaam haar handen uit haar gezicht en ze duwde zich langzaam overeind. Ze staarde weer eens onbewust ernaar. Toen ze dat ook echt doorhad, werd ze weer eens rood, maar ze kwam overeind en liep naar de andere kant van het bed. Ze duwde weer eens tegen May. Derp...

Er klonk een zachte "Meh...," van de blondine op zijn vraag, voor zover dat te noemen was. Well, het leek erop dat het vaker ging geneuren gezien het echt warm zou gaan worden. Dus of Tawn bleef zo doen, of ze zette haarzelf eroverheen. Ach, waarom maakte de jongen zich daar zorgen over? Hij had er immers helemaal geen last van, het enkel best grappig vindend.

May tilde haar kop al snel op en het blonde meisje zuchtte even zachtjes waarna ze even met haar knieën op het bed ging zitten. Toen ze echter even opkeek spotte ze meteen dat ene en verstijfde ze even kort. Haar ogen werden lichtjes groter, maar ze sloeg haar ogen al snel weer af. Kijk, ze was gevoelig voor twee types jongens, de schattige en de stoere... Van uiterlijk. Daar kon ze echt niks aan doen. Nath viel duidelijk onder het tweede. August ook. Jason was onder vooral de eerste gevallen, maar had ook dingen mee gehad van de tweede... Lubbock was vooral een cutie geweest... Maar hey... Ze zuchtte even zachtjes en probeerde gewoon verder te doen met het schudden van de Charmeleon, die even door elkaar werd geschud.

Het bleef even stil tussen de twee, Nathan had weinig te vertellen en Tawnee leek ook weinig te spreken. Hierdoor leek een soort stilte te heersen tussen die twee. Hijzelf vond het wel even prettig, niet altijd hoefden er woorden worden uitgesproken. Voor de jongen in welk geval niet, natuurlijk konden andere mensen daar anders over denken. Maar daarom had iedereen ook een eigen mening. Al werd dat niet altijd geacepteerd, soms goed en soms slecht.

Ze beet even op haar onderlip en kwam overeind. Daarna begon ze wat rond te wandelen, zowat, doelloos... Ze wist niet echt wat ze moest doen. Opeens struikelde ze echter wel en toeval of gwn Bo lol wilde dat ze recht op Nathan's schoot viel. Nu had ze opeens een heel erg goede close-up van. Ze draaide even haar kop en keek recht naar die dingen. Haar kop werd meteen een tomaat. Dicht... Heel dicht... Help.

Toen Tawnee ineens leek te struikelen kwam ze wel erg dichtbij, of lees, ze kwam gewoon op zijn schoot. Wat wel erg knap was gezien de jongen stond. Toen ze naar zijn bortkas leek te kijken werd de blondine nog roder, als dat al mogelijk was. "Moest je echt nog dichterbij komen?" jup, hij zag het best wel grappig en trouwens, het maakte Nathan vrij weinig uit of er iemand zo dichtbij kwam. Het leek er echter wel op dat Tawn daar anders over dacht.

Ja hoe ze het deed was haar een vraag, maar ze kon het. Tawnmagic. Of ze viel gewoon tegen hem, lol, wat het ook was. "Moest je echt nog dichterbij komen?" Ze kwam overeind en duwde hem even naar achter. "He... het was een ongeluk," stotterde ze even zachtjes waarna ze zich omdraaide en even met een rode kop naar May keek. In haar beurt gebeurden er altijd veel ongelukken. Kwam vast omdat Bo Karma veel van haar hield.