Little miss winter is in town

Haar moeder had een oproep achtergelaten dat ze naar het pokémon center van Santalune City moest komen, omdat ze daar iets voor haar had afgeleverd. Nu kwam dat goed uit, omdat ze hier nog voor een nachtje wilde blijven om vervolgens verder te trekken en te trainen. Dat alles nog wel in de buurt van Santalune City, want dat was de plek waar ze haar eerste badge zou kunnen halen, maar met alleen Piper ging ze dat niet redden. Keira stapte rustig door de nu wat lege straten van Sentalune City en keek naar haar Fennekin die zoals altijd vrolijk voor haar uit rende. Ze had genoten van het Halloween Festival, want ze had een aantal nieuwe mensen leren kennen en op een aantal dingetjes na was het een leuke dag geweest. Piper was een beetje getraind in het spookhuis en ze merkte duidelijk dat ze nu echt in het ritme van hun nieuwe leven begonnen te raken, binnenkort zou ze waarschijnlijk haar eerste echte gevecht wel gaan krijgen. De weg naar het pokémon center was niet zo lang, en het duurde dan ook niet lang voordat het rode wezentje stopte voor een glazen klapdeur die al voor haar open was gegaan. Keira liep door de glazen deuren heen naar binnen en rook de heerlijke geur van eten al, net zoals Piper wiens maag ze zacht hoorde knorren. Samen liepen ze naar de balie waar een vriendelijke zuster Joy hen begroette. "Goedenavond, waarmee kan ik jullie helpen?" vroeg de vrouw met het rozige haar. "Mijn moeder heeft hier iets voor mij afgeleverd, en ik zou hier graag een nachtje willen blijven als dat kan. De naam is Keira Jones." De vrouw zocht wat op op haar pc en overhandigde haar de sleutels van een van de kamers in het pokémon center. "En je moeder heeft hier inderdaad iets afgeleverd," zei de vrouw met een wat mysterieuze grijns en ze liep door een andere deur, terwijl Keira rustig op de balie leunde en afwachtte. De vrouw kwam aanlopen met een witte handdoek in haar armen, en niet begrijpend keek Keira haar aan. "Alsjeblieft, wees er voorzichtig mee," zei de vrouw en gaf haar de witte doek aan. Nu pas zag Keira wat er in de doek gerold lag: een ei. Wat verward keek ze de vrouw aan. Waar had haar moeder in Arceus's naam het geld voor een pokémon ei vandaan gehaald? "Ja, zal ik doen.." mompelde ze licht verward en liep, gevolgd door een tevens net zo verbaasde Piper, de trap op naar haar kamer. Deze hadden ze al snel gevonden en voorzichtig legde Keira het ei op het bed neer. Piper sprong naast haar op het bed en snuffelde nieuwsgierig aan het ei. Keira zette haar rugzak neer in de hoek van de kamer en sloot de deur toen. Ze rommelde wat in haar rugzak en haalde er net wat eten uit toen Piper een wat geschrokken kreet slaagde en de kamer in een felgeel licht gehuld werd. Piper sprong van het bed af en rende geschrokken naar Keira toe, haar willen beschermend tegen wat er gebeurde met het ei. Na een tijdje werd het licht wat zwakker en was het ei verdwenen. Een vreemde pokémon stond op het bed en keek hen beide met grote oogjes aan. Keira en Piper kwamen wat dichterbij en Keira stak twijfelend haar hand uit. Met haar andere hand pakte ze haar pokédex en hield deze gericht op het driehoekige wezentje. "Snorunt, the Snow Hat Pokémon. Snorunt primarily inhabits very snowy regions. It has long been said that any home visited by a Snorunt will be blessed with good fortune." De Fennekin was op het bed gesprongen en maakte kennis met haar nieuwe teamgenote. "Well, welkom in het team dan, Snorunt," zei Keira en legde haar hand voorzichtig op de pokémon, die erg vrolijk leek te zijn onder dit alles. "Winter, zo noemen we je omdat jouw soort uit dit soort landschappen komt," zei ze met een kleine grijns en Piper maakte een vrolijk, instemmend geluidje.