We could paint the town red

Hij fronste lichtjes toen er werd gesproken dat ze het best grappig vond, wat was er dan grappig? "Hoe we vroeger nog maar zo klein waren..." hij glimlachte kort. "En kijk nu waar we staan," Het was wel heel anders ja, heer erg anders. "Hoeveel een mens wel niet kan veranderen," kort grinnikte de jongen. "Heel veel." greens hij. Niet altijd op een goede manier veranderde mensen, maar soms ook weer wel. Bij hem was het niet echt een goede verandering geweest, of hoe het dan ook genoemd mog worden.

Hij grinnikte even, waardoor ze ook even kort moest lachen. "Heel veel." zei hij waarbij ze knikte. Kijk hoe onschuldig ze vroeger was, met haar Eevee. Nu had ze gewoon een levend moordmachine op zak... Ah tja. Ze zuchtte even en duwde zichzelf overeind waarna ze even kort naar May keek, die dicht was gebleven, duidelijk nog wat bezorgd om haar trainster. "Ik ga het doen," zei ze even terwijl ze kort haar hand op het kopje legde van de Pokémon. "Morgen doe ik die gym," klonk er vastbesloten. Geen idee waar dat opeens vandaan kwam. "Het moet wel lukken..." zei ze even terwijl ze kort zuchtte. Dat kon gewoon niet anders.

"Ik ga het doen," kort fronste Nathan, wat ging ze doen? Nog voordat hij überhaupt de tijd had gekregen om het te vragen kwam er al wat ze ging doen. "Morgen doe ik die gym," gym, de derde toch? Even navragen kan geen kwaad. "De derde? Ik wens je er hoe dan ook succes mee." sprak hij met een glimlachje. Ondertussen was de jongen overeind gekomen, zat voorover gebogen en keek Tawn schuin aan.

"De derde? Ik wens je er hoe dan ook succes mee." Ze knikte even. "Jup," daarna keek ze even naar May. "Dan ga ik nu even gaan trainen," zei ze even. "Mezelf voorbereiden..." klonk er zuchtend waarna ze even naar de boom ging en het kleedje van eerder terug aandeed. De losse riem werd terug aangedaan. "Het was weer leuk je nog eens te zien," zei ze even met een lachje. "Geniet nog van het weer en ik zie je wel weer snel," zei ze terwijl ze kort lachte en zich omdraaide. "Bye," zei ze nog eens terwijl ze kort een hand opstak. Waarom ze opeens zo kortaf was, was simpel. De stress die opeens opkwam bij de gedachte dat ze de gym zou doen... Daarom wilde ze even alleen zijn met haar Pokémon. Maar dat zou hij vast snappen.

Het werd al snel bevestigd dat ze inderdaad de derde ging doen, was zijn gevoel toch nog goed erin geweest. In tegenstelling tot de blondine welke leek op te staan, bleef Nathan daar nog even zitten. Voorlopig, tot het gewoon te koud zou gaan worden zou hij daar te vinden zijn. Immers was het lekker weer, hij zag het nut er niet in om nu binnen te zitten. Soms wel, maar nu niet. "Bye," klonk er simpel van Tawn. Hij stak zijn hand op en zwaaide naar haar "Bye, ik zie je ooit wel weer." hierna ging hij weer liggen, gewoon genieten van het weer.