Back in town

De wind was killer dan dat ze verwacht had, terwijl ze haar leren jack strakker over d'r schouders heen trok. Misschien had ze er toch aan moeten denken om een trui aan te doen, dan alleen maar een t-shirt en een blouse onder haar jack. Ze nam een trekje van haar sigaret, waarna ze de rook uitblies en om zich heen keek. Ze stond onder de gevel van een winkeltje, waar ze net een nieuw pakje peuken had gehaald. "Waarom moet ik altijd naar buiten in het Cloyster weer," mompelde ze licht geïrriteerd. Het regende al de hele dag en zij moest zo nodig door dit weer naar buiten toe. Misschien kon ze van iemand een lift krijgen terug naar haar hotel, maar voor nu zou ze maar hier blijven staan totdat de bui overgewaaid was. Al hoe wel de lucht donker genoeg was om dat nog een lange tijd te laten duren. Great...

[+Soul Storm]

Soul trok een gezicht terwijl hij naar de prijzen keek van de spullen. Hij wist dat hij er vroeger geen zier om zou hebben gegeven en dat hij het alleen al zou hebben gekocht omdat Fever het leuk had gevonden, maar hij begon nu pas te beseffen hoe duur al die prijzen wel niet waren. Fever was dan ook niet één van de gemakkelijkste geweest als het op cadeautjes uitzoeken kwam. Altijd wilde ze wel iets duurs hebben en werd ze boos als ze het niet kreeg. Zijn vader had het irritant gevonden en zijn moeder had er mee gelachen, maar het had Soul altijd alleen maar gefrustreerd gemaakt als hij zijn zusje niet kon geven wat ze wilde hebben. Hij beet op zijn onderlip toen hij besefte hoe leuk ze dat beertje zou hebben gevonden. Hij liet het ding los, draaide zich om en keek toevallig recht in de ogen van de kassière. Ze haalde haar wenkbrauwen enkele keer na elkaar op. Hier had hij dus geen zin in. De jongen draaide zich om, negeerde de kassière compleet en wilde naar buiten lopen. De schuifdeuren gingen voor hem open en hij zuchtte zachtjes toen hij de regendruppeltjes naar beneden zag vallen. Het weer was dus gelijk met zijn gevoel: neerslachtig. Waarom werd een beertje altijd gelijk gelinkt aan een relatie? Hij werd er kotsmisselijk van. Alsof hij ooit liefde zou kennen in zijn leven. Daar was hij niet voor gemaakt. Hij was daar veel te ingewikkeld, te bot en in zichzelf getrokken voor. Terwijl hij zich nog wat na irriteerde aan de kassière ging hij naast een meisje staan. ‘Omdat het leven hard is en wij er middenin zitten,’ zei hij met zijn ogen rollend op haar opmerking. Waarom praatten mensen altijd hardop tegen zichzelf als ze zich vervelend voelden? Hij wist zeker dat hij het niet deed. Hij stak zijn handen in zijn zakken en keek naar de regendruppeltjes terwijl hij nonchalant tegen de deurstijl van de winkel leunde.

Terwijl ze tegen een steunpilaar aangeleund stond, was er nog iemand het winkeltje uit gelopen en had een opmerking gemaakt op haar gemompel. Geweldig. Waarom moesten mensen atlijd op haar reageren? "You nailed it, dude," zei ze op een sarcastische toon terug. Ze nam een trek van haar sigaret en keek eventjes opzij naar de blonde jongen die bij haar stond. Hij was jonger dan haar, een jaar of twee hoogstens. Zou ze dan maar gewoon een gesprek aanknopen? Het zag er niet naar uit dat het droog ging worden binnenkort, dus in plaats van in self pity weg te kwijnen, kon ze net zo goed sociaal zijn. "Dus, waarom moest jij naar buiten?" vroeg ze daarna om maar nonchaland aan de jongen bij haar.

Soul rolde met zijn ogen toen hij haar woorden hoorde. Ah, was het weer zo’n persoontje. Ze klonk een beetje als hem en men zou dan denken dat hij het goed met haar zou kunnen vinden, maar dan had men het toch echt fout. Soul kon het namelijk met niemand vinden, ook al zou hij proberen. Hij had tijdens zijn hele reis nog niet echt vrienden gemaakt en hij wist niet of dat aan die mensen lag of aan zijn eigen attitude. Waarschijnlijk aan dat laatste, maar hij schoof het graag op anderen en dat was wat hij nu dus ook weer deed. Hij fronste toen het meisje nog iets tegen hem zei, want hij dacht dat het zo’n type was dat voor de rest niks meer wilde zeggen. Misschien was het hem dan toch niet. De sigaret die uit haar lippen stak liet hem zelf hunkeren naar een sigaret en dus graaide hij in zijn zakken, maar kwam tot de conclusie dat hij zijn sigaretten op de Ranger Base had laten liggen. Even overwoog hij om zo’n Student Ranger op te roepen om het hem te gaan brengen, maar alleen het idee al vond hij vals klinken en dus schudde hij onmerkbaar zijn hoofd. Nee, dat was niet hoe hij dingen aanpakte. Hij kon anderen niet laten opdraaien voor zijn fout. Hij haalde zijn schouders op naar de dame. ‘Omdat binnen zitten ook geen nut heeft,’ zei hij. ‘En om wat dingen uit mijn hoofd te zetten die er koppig in blijven steken.’ Meer ging hij niet zeggen. ‘En jij?’ vroeg hij maar om toch een poging te doen om het gesprek op gang te houden.

Geen makkelijk figuur om mee te praten, dat had ze al direct door. Niet dat het haar wat uit maakte, als hij niet wilde praten was het fine by her. Ze kon de stilte ook wel waarderen, al had ze af en toe ook wel eens behoefte aan wat gezelschap. Al zag het er naar uit dat ze dat van hem niet zou kunnen krijgen.
Wel merkte ze dat hij naar iets opzoek was en nonchalant hielt ze haar pakje sigaretten aan hem voor. Ze zag er misschien niet zo uit, maar ze had weldegelijk manieren, al kwam het maar door de vervloekte invloed van haar step-douche. "Pak maar," zei ze rustig, terwijl ze zelf de rook weer uitademde. Rustig luisterde ze naar wat de blonde jongen te zeggen had en haalde haar schouders op bij zijn conclusie. Het was een legit reden, maar ze wist niet zeker wat ze ervan moest denken. "Je kijkt ernaar," zei ze rustig, knikkend naar het pakje sigaretten in haar handen.

Soul beet geërgerd op de binnenkant van zijn wangen toen het meisje plotseling het pakje sigaretten voor zijn neus hield. Was het dan zo opvallend geweest? Aan de ene kant wilde hij weigeren, maar aan de andere kant kon hij niet weerstaan aan de verleiding. Hij moest sigaretten hebben. Maar hij vond het nogal belabberd van zichzelf dat hij daarvoor bij een ander ging schooien. Zou hij een ander een sigaret hebben aangeboden als deze gekeken had naar zijn pakje sigaretten? Hij wilde er niet over nadenken, want op dit moment wist hij niet eens of hij dat wel gedaan zou hebben. Een zachte zucht verliet zijn lippen toen hij zijn hand uitstrekte naar het pakje en er behendig eentje tussenuit pikte. Hij was aan de ene kant geërgerd, maar voelde ook een blos over zijn wangen trekken omdat ze hem betrapt had met het staren. Hij zocht in zijn zakken naar een vuurtje en vond deze gelukkig wel. Anders moest hij nog wat meer bij haar staan schooien. ‘Bedankt,’ zei hij enkel met een kort knikje en hij stak de sigaret tussen zijn lippen waarna hij het aanstak. Hij inhaleerde de rook diep en blies het daarna weer rustig uit waarbij hij zijn neus gebruikte. Hij sloot zijn ogen even tijdens het blazen en opende ze daarna weer om naar het meisje te kijken. ‘De volgende keer als ik je zie en ik heb mijn sigaretten bij me krijg jij er ook eentje van mij.’ Een belofte die hij waarschijnlijk niet eens ging nakomen want de kans dat ze elkaar weer zouden ontmoeten was vrij klein. Kalos was erg groot en hij was niet van plan om zijn nummer te geven, noch om te zeggen waar hij momenteel verbleef. Hij bracht de sigaret weer naar zijn lippen, nam weer een trekje en keek nadenkend naar de regen. ‘En wat doe je naast staren naar de regen en hopen dat het overgaat nog meer in je leven?’ vroeg hij.