Drunken sailor~

Lilium zei dat hij haar wel gehoord had, waarna ze zei dat hij net zoveel vertrouwen kreeg als hij verdiende. Een enkele, dramatische zucht verliet zijn mond en hij stak zijn arm naar haar uit. “Je laat me nu helemaal koud en alleen hier liggen als straf? Dat gaat wel heel ver, Lil,” sprak hij veel te dramatisch, in de hoop dat ze er weer beter bij kwam liggen. “En ach… De dag dat jij al een sok vergeet zal als een wonder bestempeld worden,” merkte hij droogjes op. Nee, ze was vast heel wat netter in dat. Hij zou haar vast en zeker ook niet snel in een pyjama zoals die van Anita zien, waar Babs niet al te gemakkelijk over was. Maar goed. Daar moest hij maar mee leven dan. Drama, drama. Zielige Aiden.

Lilium vroeg wat hij ertegen ging doen als het misschien, heel misschien, wel zo was. Aiden trok één mondhoek omlaag, duidelijk even bedenkelijk kijkend terwijl hij op haar neerkeek. “Ik verzin wel iets,” zei hij rustig, al had hij echt geen idee. Ach, misschien ging hij wel gewoon heel zielig aan de andere kant van het bed liggen als een eenzaam kindje. Wel koud, want wie weet jatte ze de dekens nog.
Aiden fronste bij het zien van Lilium’s reactie op zijn opmerking. “Hmn?” kwam er daardoor uit, als een simpele ‘vertel het eens’, want hij was toch wel benieuwd wat er zo erg was aan wat hij zojuist gezegd had. Immers was het niet zo dat ze overdreven schrok van de broek-opmerking. De sok-opmerking was wat subtieler.

Er was niets, zei Lilium. Ze was weer tegen hem aan gekropen en wat twijfelend sloeg hij zijn arm om haar heen, haar lichtjes tegen zich aan drukkend. Het was soms wat apart. Nog altijd waren er die twijfels, maar gezien haar volgende woorden besloot hij haar het voordeel van de twijfel te geven. Hij wreef even wat met zijn hand over haar arm heen, iets wat een wat automatische beweging aan het worden was. “Dan blijf je maar lekker dichtbij liggen.” Alle tijd die ze nodig had, mochten er toch twijfels zijn.
Toen hem werd gevraagd of hij haar vannacht ging laten vliegen, trok een glimlach over zijn gezicht. “Ik zal mijn best doen. Misschien moet je je vannacht maar goed vasthouden. Voor de zekerheid enzo.”

Lilium zei hem zich geen zorgen te maken, dat ze niet van plan was ergens heen te gaan. Dan was het helemaal goed. Ze drukte haar lippen tegen zijn kin en even keek hij naar beneden, licht glimlachend. “Dan ben ik tevreden,” sprak hij rustig. Ja, dan was alles goed. Al was dat iets waar hij met de dag alleen maar zekerder over raakte. Ze waren al over zoveel hobbels heen gegaan, zoveel kuilen ingevallen… Heck, ze waren begonnen in een of andere door Jessie & James gegraven kuil. Maar, dat ging nu allemaal heel erg veel beter. Hij had zowaar hoop dat het opwaarts ging.
Kippenkracht. Aiden moest even lachen om de woorden van het meisje. “Als ik je laat vliegen heb je iets van me tegoed, ja?” vroeg hij geamuseerd. Ach, dan was het even hopen dat hij dat niet ging doen.

Zolang hij dat maar was. Even deden de woorden hem fronsen, al klonken ze te rustig en hielp het ook dat ze zich tegen hem aan nestelde, waardoor hij niet weer opnieuw hoefde te gaan twijfelen of hij haar misschien de verkeerde indruk had gegeven. “Dat zit wel goed,” zei hij met een kleine glimlach. “En anders ben je de eerste die het hoort.” Niet dat hij tegen haar zou gaan klagen dat dit en dit anders moest, maar dat hij het zou zeggen als hij ergens mee zat, als iets zijn tevredenheid schaadde. Dat was immers toch iets wat hen werkende hield, eerlijkheid. Zonder dat hadden ze bewezen het lastig te hebben.
Lilium vroeg wat er op het spel stond en haar volgende woorden deden hem even glimlachen. “Ik heb geen idee, hoe erg vind je het om te vliegen? Is je meenemen naar de vuurtoren genoeg om het goed te maken? Of moet ik je een hele dag naar wens gunnen? Misschien zelfs het midden van het bed?” vroeg hij, het doen klinkend alsof dat laatste echt wel zijn laatste offer was.

Lilium zei blij te zij om dat te horen en een lichte glimlach trok over Aiden’s gezicht. Ja, het was fijn om van elkaar te weten dat alles goed zat, vooral na hoe het er eerder aan toe was gegaan bij het tweetal. Hij kon er nog steeds niet echt over uit hoe ze veranderd waren. Zowel zelf als naar elkaar toe. Maar, hij kon niet zeggen de veranderingen niet te waarderen, dus besloot hij er voor nu even geen opmerking over te maken. Nee, haar woorden waren meer dan zat.
Ze zou hem misschien maar een beetje uitlokken en Aiden lachte. “Heb je er een hele nacht zonder dekens en in de meest oncomfortabele houding voor over?” vroeg hij, een lichte grijns op zijn gelaat toverend. Je wist het immers maar nooit.

Daar moest Lilium nog over nadenken, zei ze. Ze drukte zich wat meer tegen hem aan en hij glimlachte even, zijn arm beter rond haar sluitend en zijn wenkbrauwen heffend toen het meisje weer begon te spreken. “Een glas water?” vroeg hij, nadat ze leek te twijfelen of ze er levend vanaf zou komen als ze haar plan uit zou voeren. “Ik weet het niet, hoor. Ik denk dat het zwembad dan een gepaste straf is,” zei hij in alle rust, alsof het enorm normaal was wat hij zei. “Maar, als je vliegt hoor ik ‘t wel he?” vroeg hij geamuseerd. Ach, het was niet zo dat hij die dingen niet met ‘r zou doen als ze niet vloog, al kreeg ze het midden van het bed niet.