Drunken sailor~

Lilium vroeg of het glas water daar weer geen gepaste straf voor was en Aiden schudde zijn hoofd even enkele keren. “Ik zou ‘t niet proberen, meis,” kwam er liefjes uit. Nee, ze zou het voelen ook. Ze wist zelf ook wel dat hij dan geen genade meer zou hebben. Dan lag ze echt opnieuw in het zwembad, met pyjama en al.
Haar woorden deden Aiden even lichtjes snuiven. “Dan is het helemaal goed,” zei hij met een kleine glimlach. Nee, hij twijfelde er niet echt aan dat ze het zou laten horen als hij haar meesleurde, want de vorige keer had ze het ook goed duidelijk gemaakt. Hij gaapte een keertje (asociaal zonder zijn hand voor zijn mond, want zijn arm lag om haar en de ander lag achter zijn eigen hoofd). Hij was benieuwd hoe Hoenn zou worden.

Lilium begon te wurmen en Aiden hief zijn wenkbrauwen. Wat kregen ze nou dan? Haar volgende woorden deden hem echter al gauw weer glimlachen. “Ja, echt heel hard - tot je struikelt,” merkte Aiden rustig op. Ja, Lilium was wel het type om te vallen waardoor iedereen haar uiteindelijk toch nog in zou halen. Het zou hem echt gewoon helemaal niets verbazen als dat zou gebeuren. Sterker nog: het zou hem verbazen als het niet zou gebeuren.
Lilium vroeg of hij moe was, of dat het aan haar lag. “Alles is jouw schuld,” merkte hij rustig op, al waren de grijns en zijn ondertoon verraders en maakten ze duidelijk dat die woorden niet gemeend waren. “Maar, nee. Eigenlijk ben ik best moe, ja. Jij nog niet?” Hij zou zo in slaap kunnen vallen, had hij zo het idee.

Wat een vertrouwen weer van zijn kant. Aiden hief zijn schouders even kort. “Ik ben enkel realistisch,” sprak hij rustig. Al vond ze al gauw genoeg dat hij niet aardig was vanavond en werd er een opmerking gemaakt over een schip. Het was een vreemde vergelijking, maar hij leek hem te begrijpen en een grijns sierde zijn gezicht. “Ach, dit schip kan veel hebben.” Mocht hij toch hopen. Als hij iets er niet bij wilde hebben op het moment, was het een zinkend schip.
Hij werd in zijn wang geknepen en werd schattig genoemd, waardoor hij haar met een vernauwde blik aankeek. “Zegt er één wat,” bracht hij droog uit, al deed haar volgende vraag hem even fronsen. “Ik denk dat ik op deze manier wel snel weg ben, ja.” Hij moest toch eerlijk zijn. Als zij nog niet moe was, dan wilde hij nog best even wakker blijven, maar ontkennen dat hij binnen tien minuten weg zou zijn, kon hij niet.

Lilium leek het niet te geloven en zei dat er straks misschien allemaal gaten in de bodem zaten, al was zij niet van plan deze te veroorzaken. Aiden glimlachte. “Dan zullen we ze dichten voor het gehele schip zinkt,” zei hij rustig. “Kleine schade valt te herstellen,” volgde er met een knipoog. Totaal niet dubbelzinnig, totaal niet. Ze hadden het hier enkel over een schip.
Lilium’s opmerking deed hem even zijn mond samentrekken. Als in zo’n ‘niet grappig’-gezicht. Je snapt me. Haar daarop volgende woorden deden hem weer even glimlachen, al bleef hij stug op zijn plek liggen. Hij opende zijn mond om wat te zeggen, maar liet haar uiteindelijk los en kroop naar de rand van het bed, zijn rug naar haar kerend. “Puh.” Nu had ze het hele bed om asociaal te liggen. Zoals bepaalde mensen.

Die gaten moesten ze dan maar snel dichten, al vroeg ze wel of hij niet van plan was dit schip te slopen, nog even het roeibootje boven halend. Om één of andere reden moest hij bij een roeibootje aan Raven denken, maar die gedachte stopte hij zo snel als hij gekomen was, weer weg. Hij dacht niet al te graag aan Raven. “Ik zal dit schip in veiligheid houden zolang jij erop zit.” Een grijnsje trok over zijn gezicht. Die dubbele betekenissen waren toch wel heel erg mooi.
Lilium grinnikte en merkte op de alfa te zijn, terwijl ze ging liggen als een verrekte Staryu. Aiden draaide zich om, zodat hij haar aan kon kijken, en hief zijn wenkbrauwen. Hij wilde een foute opmerking maken, maar slikte deze in. “Misschien moet ik je maar vooral nooit uitnodigen als ik een huis huur,” kwam er zuchtend, maar plagend, uit.

Dat hoefde niet, zei het meisje. Haar volgende woorden deden hem even geamuseerd snuiven. “En jij denkt dat je dat zou durven?” vroeg hij, een grijns over zijn gezicht trekkend. “Volgens mij zou jij een uur staan te twijfelen voor je al ongevraagd aan durft te kloppen, pup.” Hij kon zich er veel te veel mee vermaken dat zij en hij zoveel van elkaar verschilden. Hij zou ergens nog via ‘t raam naar binnen klimmen. … Hij was wel eens ergens via ‘t raam naar binnen geklommen, zelfs.
Toen hem werd gevraagd hoe zijn rechtmatige plek beviel, slaakte hij een dramatische zucht. “Ik denk dat ik terug val op beiden een eigen kamer.” Zielig, sob, sob. Nee, hij vond ‘t wel prima. Hij kende ‘r langer dan vandaag. Ze zou toch wel bij ‘m komen liggen. Dat deed ze zelfs al voor het als normaal gezien werd.

Lilium zei dat hij moest oppassen en dat ze zijn wakende Charizard wel temmen zou. “Iets zegt me dat hij de deur nog persoonlijk voor je open zou doen.” Zucht. Ja, Tyrion was best wel gek op de blondine - altijd al geweest, zelfs toen het nog absoluut niet wederzijds was. Gelukkig was Tyrion over het algemeen sowieso al een allemansvriend, dus maakte het allemaal niet heel erg veel uit. Stel je voor dat die agressiviteitsproblemen had gehad…
Haar opmerking deed hem even zijn wenkbrauwen heffen. “Ik hoor het wel weer,” zei hij, zijn best doende zielig te klinken. “Dan ga ik wel helemaal zielig en alleen Lilycove rond morgen…” Want hij was dit keer wel van plan de regio eens zorgvuldig te verkennen.

Dan kwam ze niet eens ongevraagd. Aiden snoof eventjes droofjes. “Ach, Garrett zal je welkom heten.” Dan was het ineens wel weer ongevraagd, wist ze vast ook wel zelf. “Maar nee, je bent welkom,” zei hij met een lichte grijns. Hij zou haar nooit weigeren, tenzij daar wel een hele, hele goede reden tegenover stond.
Misschien moest ze maar meegaan, voor het geval hij verdwalen zou. Aiden schudde zijn hoofd eventjes, duidelijk toch wel geamuseerd. “En misschien moet je ook maar wat dichterbij komen liggen. Voor het geval ik kou vat, of zo,” merkte hij onschuldig op. Ach, ze konden zo wel een beetje doen alsof hij de zieligerd was in deze situatie. Want iedereen wist natuurlijk dat hij haar held dat niet was.