Drunken sailor~

Cynisch keek Lilium Aiden eventjes aan. Hij en rustig liggen. Ze was alweer vergeten wat een drama hij was in bed. "Ik ga vannacht weer vliegen, ik weet het zeker," merkte het meisje op een klagerig toontje op, al waren haar mondhoeken nog steeds geamuseerd omhoog gekruld. Ze zuchtte wel eventjes kort bij de gedachte en schudde ze haar hoofd. "Probeer maar rustig te slapen, je kan het, ik geloof in je." Nee, ze geloofde er niet in.
Ze liep rustig achter Aiden aan en keek haar ogen uit op het moment dat ze het dek betraden. Het was zo groot en alle lichtjes in het donker maakten het alleen maar beter. Een brede glimlach verscheen op haar lippen terwijl ze rondkeek, een paar stappen voor Aiden uitlopend. "Moet je eens kijken~!" bracht het meisje uit, een rondje om haar eigen as draaiend.

Aiden was een wilde in bed, dat viel niet te ontkennen. En dat dan natuurlijk onschuldig bedoeld, want ze mochten het hier niet hebben over vieze dingetjes in verband met jonge kindertjes. Bovendien wist Lilium daar toch nog niets van. Maar goed, dat maakte niet uit. Het was al heel wat dat ze wist hoe hij onschuldig wild in bed was en misschien werd het tijd dat deze post weer het goede pad op ging. Lilium zei dat ze in hem geloofde en Aiden knikte. “Ik kan best rustig zijn, ja,” besloot hij te zeggen. “Hoop ik.”
Lilium leek tevreden met het uitzicht en draaide een rond om haar eigen as, waardoor Aiden even moest lachen. “Ja, bevalt ‘t meis?” vroeg hij, rustig doorlopend tot hij bij de reling aankwam en hier voorzichtig op leunend met zijn ellebogen. “Het is inderdaad een heel interessant uitzicht.”

Lilium snoof eventjes lichtjes toen Aiden aangaf dat hij best rustig kon zijn. Het meisje sloeg haar armen over elkaar heen en trok haar neus lichtjes op, waardoor haar blonde haren over haar schouders heen dansten. "Je bent vreselijk in bed, dat je het maar weet," mompelde ze met een zucht, totaal geen idee hebbend van het feit wat ze impliceerde. Wat haar betrof bedoelde ze gewoon dat hij teveel bewoog terwijl hij sliep. Hoe Aiden het opvatte was aan hem.
Lilium keek op toen Aiden weer tegen haar begon te spreken en knikte uitgelaten. "Het is zo mooi," merkte ze op met een brede glimlach, waarna ze nog een keer rondkeek. Maar vervolgens kwam ze toch naast Aiden hangen en leunde wat over de reling heen, nieuwsgierig naar de golven kijkend. "Wat zou daar allemaal onder het water zitten.." mompelde ze zachtjes, geïntrigeerd naar beneden starend.

‘Je bent vreselijk in bed.’ De woorden deden hem zijn ogen even verwijden, terwijl er een rode kleur over zijn wangen trok, waardoor zijn gezicht eindelijk paste bij zijn haarkleur. Even bleef hij zo in complete stilte staan, voor hij zich realiseerde dat ze het dáár moeilijk over kon hebben omdat ze, nou ja, daar niets vanaf wist. Het duurde dan ook niet lang voor hij begon te lachen. “Arceus, Lil,” lachte hij. “Ik heb wel anders gehoord.” Knipoog.
“Nog meer water.” Well done, Aiden. Well done. Hij hief zijn schouders eventjes. “Misschien moeten we eens zo’n duikerspak aanschaffen, had ze de vorige keer in Hoenn in een winkel zien hangen. Dan kan je ‘t voor jezelf zien,” sprak hij met een kleine glimlach, terwijl hij naar de golven keek. Maar, als daar zich monsters als Petyr bevonden, dan wist hij niet zo wat hij ervan vond.

Aiden kreeg een totaal rode kop bij haar opmerking. Heh? Eventjes keek Lilium wat verbaasd naar de roodharige jongen, waarna het besef toch wel langzaam in begon te zinken wat ze nou eigenlijk gezegd had. Hierop was het juist haar beurt om een rode kop te krijgen. Oeps. Maar ondanks haar roodheid die haar wangen deed branden, begon ze toch te lachen. "Je bent zo rood als je haren," merkte ze op, zachtjes nagrinnikend, al kreeg zijn volgende opmerking haar al wel weer stil, met een totaal nieuwe verschieting erbij. Arceus Aiden.
Een beetje verstoord keek het meisje op toen Aiden aangaf dat er nog meer water onder het water lag. "No shit Sherlock," merkte ze op met een zuchtje, glimlachend. "Zo'n duikerspak klinkt als een idee.. Al heb ik op het moment geen Pokémon die met me mee kan duiken," merkte het meisje met een licht fronsje op.

Aiden kreeg een totaal rode kop bij haar opmerking. Heh? Eventjes keek Lilium wat verbaasd naar de roodharige jongen, waarna het besef toch wel langzaam in begon te zinken wat ze nou eigenlijk gezegd had. Hierop was het juist haar beurt om een rode kop te krijgen. Oeps. Maar ondanks haar roodheid die haar wangen deed branden, begon ze toch te lachen. "Je bent zo rood als je haren," merkte ze op, zachtjes nagrinnikend, al kreeg zijn volgende opmerking haar al wel weer stil, met een totaal nieuwe verschieting erbij. Arceus Aiden.
Een beetje verstoord keek het meisje op toen Aiden aangaf dat er nog meer water onder het water lag. "No shit Sherlock," merkte ze op met een zuchtje, glimlachend. "Zo'n duikerspak klinkt als een idee.. Al heb ik op het moment geen Pokémon die met me mee kan duiken," merkte het meisje met een licht fronsje op.

Lilium merkte op dat hij zo rood was als zijn haren, al was haar hoofd ook van kleur verschoten. Hij lachte na zijn eigen opmerking weer. “En precies die onschuldigheid is zo perfect,” merkte hij geamuseerd op. Nee, hij kon zich er inderdaad prima mee vermaken. Het was in ieder geval heel erg anders dan hij was.
Lilium merkte op dat het duikerspak klonk als een idee, al had ze op het moment geen Pokémon die met haar mee kon duiken. “Ik denk dat Claire ons prima kan beschermen,” zei hij met een kleine glimlach. Nee, daar maakte hij zich niet echt zorgen over. Hij vond het wel lekker rustig als ze dit met z’n tweeën zouden doen, eigenlijk. Er hoefden niet altijd monsters bij te zijn, of wel? Dan werd het al bijna een situatie van een getrouwd stel met kinderen.

Lilium snoof eventjes kort en trok haar schouders wat op, niet helemaal zeker hoe ze op Aiden's woorden moest reageren. Maar uiteindelijk besloot ze toch wat het offensief in te gaan tegen de roodharige jongen, hem kort in zijn buik prikkend met haar wijsvinger. "Zegt degene die nog roder is dan een Tomato Berry," merkte het meisje op met een lichte snuif, al brandden haar wangen alleen maar erger. Ze moest haar eer toch op de één of andere manier redden. Dat ze van de regen in de drup ging maakte niet uit.
Ze keek eventjes met een licht glimlachje naar Aiden. "Moet ik nu alweer op je vertrouwen qua bescherming?" merkte het meisje op met een licht zuchtje, al maakte het haar weinig uit. Ze vond het wel best, ze kon Aiden immers vertrouwen. "Maar goed, we hebben een deal," kwam er rustig achteraan.

Hij was toch niet zo rood? Aiden schudde zijn hoofd even, voelende dat de rode kleur al aardig weg begon te trekken. Hij snoof even door de por, maar besloot er geen oneindig por-gevecht van te maken. “Ik voelde me even oprecht beledigd,” merkte hij op. “Tot ik me realiseerde dat je het daar niet over kon hebben.” Want daar wist ze helemaal niets vanaf. Helaas.
Ze hadden een deal. Aiden grijnsde. “Natuurlijk, dat is goed voor mijn ego,” sprak Aiden rustig, als antwoord op haar eerdere vraag. “Maar, dat is goed. Ik kijk er naar uit,” zei hij met een grijnsje, kijkende hoe de golven langs kwamen. Het was toch iets wat je niet al te vaak op deze manier kon zien.

Lilium zuchtte eventjes lichtjes en glimlachte zwakjes naar Aiden. Ze schudde haar hoofd eventjes kort. "Waar jongens hun trots wel niet uit kunnen halen," merkte het meisje op met een lichte zucht. "En nee, inderdaad, daar kon ik het niet over hebben." Merkte ze op met een zachte glimlach, haar hoofd schuddend, waarna ze ongemakkelijk met haar voet over de grond schoof. Arceus.
Haar blik gleed over de eindeloze golven heen, waar ze ook maar keek, er was water. Het was vreemd om te weten dat ze nergens in de wijde omgeving land kon zien, bijna benauwend. "Ik ben benieuwd wanneer we Hoenn kunnen zien.." mompelde het meisje zwakjes, haar kin op haar armen leggend. "En ik kijk er ook naar uit," kwam er vervolgens met een glimlachje achteraan. Dat zeker.

Waar jongens hun trots wel niet uit konden halen, merkte het meisje op. Aiden hief zijn schouders voor een kort moment, maar lachte alweer toen ze zei dat ze het daar niet over kon hebben. “Jammer weer,” merkte hij teleurgesteld op, al begon hij al snel te lachen. Het moest immers niet zo zijn dat ze dacht dat hij het serieus meende. Alhoewel- Nee, stop. “Grapje.” Even om haar niet al te bang te maken, dan maar.
Het blondje zei benieuwd te zijn wanneer ze Hoenn konden zien en Aiden glimlachte. “We zullen ‘s ochtends aankomen, dus waarschijnlijk worden we wakker en staan we al aangemeerd,” sprak hij rustig. Toen ze zei er naa ruit te kijken, duwde hij zich weer van de reling af. “Kom,” besloot hij te zeggen, terwijl hij langs de reling liep, op naar de achterkant van het schip.

Lilium verschoot opnieuw toen er een 'jammer weer' klonk. Moesten ze het daar nou weer over gaan? Het meisje zuchtte eventjes zachtjes en schudde haar hoofd met een zacht glimlachje. "Ik denk dat je je kapot schrikt als ik dat ineens van je vraag," sprak ze op een nog redelijk rustige toon. Ergens was het onderwerp voor haar heel erg ongemakkelijk, maar het feit dat ze Aiden ermee kon treiteren was toch te verleidelijk, en misschien trad er ook wat gewenning op.
Het meisje keek eventjes wat teleurgesteld op toen de jongen vertelde dat als ze wakker werden, dat ze dan aangemeerd zouden zijn. "Oh.. jammer.. Ik had Hoenn eigenlijk wel vanuit de verte willen zien," verzuchtte het meisje zachtjes, maar vervolgens keek ze al vlug weer naar Aiden. "Kom al!" merkte ze op, waarna ze achter Aiden aanliep, haar pas iets versnellend om de afstand tussen hen te verkleinen.

Lilium zei dat hij zich kapot zou schrikken als ze dat ineens van hem zou vragen en Aiden hief zijn schouders. “Ja, ik weet ook niet hoe blij ik ben met een onervaren pupje,” zei hij onschuldig, voor hij weer begon te lachen. “Sorry, grapje. Nu kan ik je nog van alles leren.” Grijns, grijns, grijns. Sorry.
Lilium zei Hoenn wel vanuit de verte te willen hebben gezien (die zin klopt niet maar goed), al haastte ze zich al snel genoeg naar hem toe. Hij liep met kalme passen door, de wind trotserend. Trapje op, langs wat kamers, trapje af en toen waren ze op het uiterste deel van de boot, waar hij opnieuw de reling opzocht en erover leunde. Vanaf hier kon je het al niet meer zien, de regio die ze hadden verlaten. “We zijn al een aardig stuk van Kalos vandaan,” zei hij daarom.

Ze had hier niet aan moeten beginnen, ze had zich niet moeten verspreken en zou voortaan beter op haar woorden moeten letten. De eerste woorden van Aiden sloegen al in als een redelijke atoombom. Het meisje werd rood en keek weg, ergens niet zo blij met zijn woorden. Want ja, dat was al één van haar onzekerheden geweest, al een hele lange tijd. Maar zijn volgende opmerking maakte het nog een paar gradaties erger (Verdomme Anita). Lilium verschoot totaal en verslikte zich in haar eigen speeksel. Ze begon te hoesten van schrik. "Arceus Aiden," bracht ze uit.
Lilium keek verwonderd om zich heen terwijl ze de boot overgingen. "Er is hier zoveel," mompelde ze, terwijl ze keek naar een cafétje en wat er dan ook zich allemaal op een boot bevond. Ze volgde Aiden naar boven en bleef een beetje achter hem staan. "Je kan nog wat licht zien in de verte," merkte het meisje op met een glimlachje. "Maar Kalos is inderdaad al een heel eind weg.."

Lilium leek niet blij met zijn woorden en Aiden grijnsde zijn tanden bloot na haar gehoest. “Sorry meis,” grijnsde hij, haar zacht op haar rug kloppend. “Ik dol maar wat. Je bent he-le-maal goed zo~” sprak hij veel te geamuseerd. Sorry, Lil. Hier had hij nog net wat te veel pret in. “Je weet-” Hij viel stil. “Sorry ik stop al.”
Lilium zei dat er hier zoveel was en merkte op dat er nog licht te zien was, maar dat Kalos inderdaad al ver weg was. Hij stapte wat naar haar toe en sloeg zijn arm om haar heen. “Omdat ik zo lekker warm ben,” grijnsde hij plagerig, voor hij over het water heen keek.