Drunken sailor~

De grijns op zijn gezicht liet haar al iets wegschuwen en wantrouwig terug kijken. Ze kende dit onderhand wel en wist zeker dat de woorden die uit zijn mond ontsnapten niet veel goeds zouden betekenen. En ja, ze had gelijk gehad. Zo snel mogelijk terug in de kamer. De knipoog maakte het af. Zelfs al had ze het steenkoud, een hoogrode kleur trok zich naar haar wangen toe en het meisje liet Aiden's handen per direct los, zichzelf wat verder onder water duwend zodat ze haar wangen kon maskeren. Haar adem kwam in kleine nerveuze bubbeltjes uit haar mond, terwijl ze voorzichtig weer inademde via haar neus. Een vuile blik, de zoveelste dit laatste halve uur, werd weer op Aiden gericht. Stomme Aiden, stomme Seedot.

En al gauw genoeg was haar kop vuurrood en werden zijn handen losgelaten, waarna ze haar mond onder water hield en ontevreden belletjes blies. Aiden kon hier niets anders op doen dan even lachen, voor hij zijn mond open trok om te reageren. “Je bent ook wel echt een pup ook, is ‘t niet?” vroeg hij met een grijnsje. Ze had die reactie in principe kunnen verwachten. Al moest hij toegeven dat het echt ijskoud was, dus dat het misschien tijd werd om terug te soppen naar de kamer. “Misschien moeten we maar eens de warme kamer opzoeken,” besloot hij te zeggen, wat naar achteren zwemmend in de hoop dat ze mee zou komen.

Lilium zuchtte eventjes lichtjes toen Aiden begon te lachen, waardoor er grotere bellen naar boven zweefden. Ze twijfelde niet lang om achter hem aan te zwemmen, zelf het zwembad uitklimmend. De trip terug naar de kamer was ook op z'n minst onplezierig te noemen. Haar schoenen en kleding sopte en ze trok er een vies gezicht bij. Ze was dan ook blij om op de warme kamer terecht te komen en zuchtte eventjes lichtjes, twijfelend. Ach.. Aiden had haar al in pyjama gezien... En hij was wel meer gewend. Dus hoodie enzo kon wel. Dus terwijl ze haar hoodie over haar hoofd heentrok, keek ze eventjes over haar schouder heen, wat ongemakkelijk. "Zou je zo de andere kant op kunnen kijken?" besloot ze te vragen. Ze moesten het ook weer niet gaan overdrijven.

En ze waren terug in de kamer. Hij had haar zijn jas aangeboden en deze over haar schouders geslagen, waarna ze maar moest zien in hoeverre ze het ding aantrok. Eenmaal in de kamer deed hij zijn schoenen onmiddellijk uit, om ze op de verwarming te zetten. De sokken werden in het vuile was-zakje gedaan (iets wat normaal minder van pas kwam dan nu) en hij trok zijn plakkerige shirt uit, net toen ze hem vroeg of hij de andere kant op zou kunnen kijken. Met zijn druipende shirt in zijn handen zuchtte hij een keer. “Prima, prinsesje,” kwam er geamuseerd uit, terwijl hij zijn rug naar haar toe keerde.

Prinsesje. Hmpf. Het meisje snoof eventjes kort. "Arceus, is dat de nieuwste bijnaam?" verzuchtte het meisje, waarna ze zich omkleedde in haar pyjama. Daaroverheen ging nog een dik vest en ook Aiden's jas werd eroverheen aangetrokken. Want ja, ze had het koud. Ze plofte neer op het bed en keek wat duffig voor zich uit, haar rug nog steeds naar Aiden toe. Aiden's kant durfde ze nog niet helemaal op te kijken, geen idee hebbend hoe ver hij was met omkleden. Ze wilde dat rode hoofd om die reden toch nog eventjes niet hebben, nope.

Toen ze vroeg of het de nieuwste bijnaam was, hief hij zijn schouders even kort. “Het is maar wat bij je past,” zei hij rustig. Hij trok zijn plakkende broek uit en deed deze en het shirt in dezelfde zak, waarna hij even met zijn hand door zijn kletsnatte haren heen ging. “Ik pak de douche wel,” zei hij rustig, terwijl hij zijn joggingbroek en schoon ondergoed pakte en richting de badkamer liep, om daar al gauw het laatste kledingstuk uit te doen en de warme kraan aan te zetten. Arceus, dat was absoluut veel beter. Lekker warm. Oké, veel postvulling zou er niet komen van de douche, dus al gauw stapte Aiden er weer onder vandaan en trok hij zijn schone dingetjes aan na het afdrogen, om de deur weer te openen en eruit te stappen.

Aiden begon te lopen en Lilium keek eventjes op. Hij was klaa- Oh Arceus. Het meisje verschoot eventjes lichtjes en staarde naar de muur. "Douche ze," merkte ze op, haar stem ietwat benepen en haar wangen rood. Die had ze niet aan zien komen. Ze zou morgen wel douchen of zo. Wat duffig pakte ze de dekens vast, een twee persoonsdekbed (dat ging nog een feest worden) en kroop ze eronder, zichzelf innestelend op het midden van het bed. Het meisje gaapte wat meer en legde haar hoofd op de kussens, het hele bed voor zichzelf claimend op het moment. Ach.. Aiden was er nu toch niet. Ze doezelde dan ook wat weg, genietend van de warmte die de dekens haar op dit moment konden bieden en gaapte diep. Toen Aiden eenmaal onder de douche vandaan kwam, had het meisje het niet eens echt door, omdat ze weggedoezeld was.

Aiden rekte zich even uit, met zijn hand door zijn warrige, rode haren gaand terwijl hij de deur opende. Voor een moment wreef hij langs zijn elleboog, welke hij pijnlijk hard gestoten had bij het aankleden wegens het minuscule badkamertje, voor hij zich richting de slaapkamer zette. Hier wandelde hij richting zijn tas, om zijn riem te pakken en er twee balls vanaf te halen. Het duurde niet lang voor zowel Élise als Amore buiten hun balls zaten. “Rustig gaan liggen en stil zijn,” zei hij rustig, knikkend naar de verwarming. Hij zette zijn en Lilium’s schoenen er nu onder. “Élise, zorg dat die morgen droog zijn, wil je?” vroeg hij en de Flareon knikte, zich er tegenaan leggend met haar wollige vacht, waarna Amore zich ook maar tegen de Flareon nestelde. Aiden zuchtte even, voor hij zich richting het bed zette en de deken omhoog hees, om zich naast Lilium neer te leggen.

Ze luisterde wat afwezig naar Aiden's gestommel en hoe hij Amore en Elise toesprak. Gezellig, waren die er ook uit. Het meisje glimlachte wat zwakjes en kroop automatisch wat meer tegen Aiden aan toen deze zich het bed in hees. "Hey.." mompelde ze wat afwezig, al draaide haar hoofd ondertussen overuren. Ze had immers nog een wraak in de planning staan, niet waar? Nu was het alleen de twijfel of ze het wel aandurfde. Eventjes hield ze kort haar adem in en beet ze op haar lip. Maar nee, ze ging het doen, dit verdiende hij. Het meisje hief haar hoofd wat meer op en steunde op haar arm om wat meer omhoog te komen, waarna ze haar mond naar zijn oor bracht. "Ik heb erover nagedacht wat we kunnen doen vannacht hoor.." merkte het meisje op een fluistertoon op, tot haar eigen verrassing er nog in slagend ook om een uitdagende ondertoon in haar stem te krijgen.

Die korte onregelmatige ademhaling en de twijfeling deden hem haar aankijken, terwijl ze haar mond naar zijn oor bracht. Bij haar woorden hief hij een wenkbrauw op. Bijna, bijna liet hij zich erin meenemen, maar al gauw genoeg ging de lichte schrik over in amusement en draaide hij zijn gezicht naar het hare, wat nu wel angstaanjagend dichtbij elkaar was. “Oh ja?” vroeg hij, zijn toon net wat te speels, wat te geamuseerd. “Ik kan niet wachten.” Nu was het hopen dat ze gigantische spijt zou hebben van haar grap, want Aiden weigerde te geloven dat ze de waarheid sprak. Nee, dit was een wraak van haar kant.

Het meisje had een enorme schrikreactie verwacht, zoals de vorige keer. Dit ging helaas absoluut niet zoals gepland. De jongen leek niet te schrikken en Lilium's wenkbrauwen schrokken op haar beurt al wat geschrokken de lucht in toen de jongen zijn hoofd naar haar toe draaide. Uhm... Oeps? Zijn toon was geamuseerd en ze wist ergens wel dat hij haar door had. Met wat rodere wangen en met een blik als een deerling die in de koplampen van een auto keek staarde ze terug, wat verstard. Zelfs met haar hoofd kon ze op dit moment even geen afstand nemen. "Euh.." kwam er wat stamelend uit.

404 Error, Lilium.EXE has stopped working.

Haar kop kleurde rood en haar blik verwijdde zich iets van schrik, terwijl hij nog even geamuseerd zo bleef zitten, haar gestamel aanhorend voor hij zijn voorhoofd zachtjes tegen die van haar liet komen, zijn ogen even sluitend. “Vergeet niet wie je hier probeert te klieren,” zei hij geamuseerd, voor hij zich met zijn hoofd in het kussen neerlegde, lachend omdat hij haar weer eens verslagen had in zijn eigen spel. Het zou zijn spel voor altijd blijven en daar kon ze gewoon helemaal niets aan veranderen. Hah! Jammer weer. Voor haar. Hij was veel te graag koning van zijn geplaag. “Maar, het was een leuke poging.”

Aiden's voorhoofd tikte zachtjes tegen de harde aan en Lilium leunde toch wel eventjes wat tegen de zijne aan, op haar beurt haar ogen ook wat sluitend. Aiden was ondertussen aan het lachen, hmpf. Het meisje trok eventjes een zielig gezicht en mompelde wat nukkig en onverstaanbaars, waarna ze haar armen over elkaar heensloeg en weer wegzonk onder de dekens, nu weer iets ruimte nemend. Misschien baalde ze er een heel klein beetje van dat haar grapje mislukt was. Eventjes, een beetje onhandig, trok ze Aiden's jas uit en legde die naast het bed neer. Ze had het nu niet meer koud nadat ze zojuist geschrokken was. Met een lichte zucht krulde ze zich weer wat meer op en keek ze naar Aiden. "Ik denk niet dat ik je op dit vlak kan verslaan nee.."

Lilium trok zijn jas uit en legde zich weer heerlijk in het midden neer, waardoor hij even zijn hoofd schudde. Dupperd dat het toch ook was. Ze zei niet te denken dat ze hem op dit vak kon verslaan en hij hief even een wenkbrauw. “Toch fijn dat je het doorhebt,” zei hij liefjes. Nee, het was niet mogelijk dat ze met haar onschuld ooit hem in zou halen op dit vlak. Daarom grijnsde hij droogjes. “Al moe, zie ik?” vroeg hij met een geamuseerde grijns. Ach, hij had ook niet echt anders verwacht. Met de stress die ze even had gehad, was het niet vreemd ook dat ze moe zou zijn.

Lilium snoof eventjes als reactie op Aiden's woorden. "Ik wil je niet eens op dat vlak verslaan," merkte het meisje op, haar neus eventjes iets optrekkend. "En nee, ik ben niet moe," kwam er even nukkig achteraan, waarna ze toch weer tegen Aiden aankroop. "Zeg maar niks," mompelde ze zachtjes, voordat er Seedotopmerkingen zouden komen van hem, "je bent warm," verklaarde ze vervolgens stilletjes, haar blauwe blik eventjes op Aiden richtend. Nee, uitdagende opmerkingen hield ze nu maar voor zich, dat durfde ze niet meer aan.