Drunken sailor~

Aiden zette zijn voeten tegen de kant en haastte zich richting het meisje. Al zwom zij met aardige slagen, had ze niet veel kracht en zou hij sowieso sneller zijn, het was enkel nog hopen dat hij snel genoeg was. Hij wist dat ze aardig dicht bij het trappetje was, maar… Met snelle slagen werkte hij zich naar haar toe, waarschijnlijk pas bij haar zijnde als ze zich net op het trappetje waande, in een poging zijn voeten tegen de muur te zetten, armen rond haar middel en haar weer terug het water in te trekken. Nu zouden ze er in blijven ook. En als ze in beweging bleven, viel de kou nog mee ~

Ze had haar vingers al om het metaal van het trappetje gesloten toen ze ineens twee armen rond haar middel voelde. Oh Muk. Ze wist gewoon dat dat betekende dat ze screwed was. Het meisje slaakte een geschrokken gilletje toen ze gedwongen werd het trappetje los te laten. Neeneenee, Aiden alsjeblie-. En plons, daar ging ze achterover het water weer in, opnieuw eventjes onderwater verdwijnend. Eventjes spartelde ze wat wild om der heen, voordat ze weer wat balans vond en wat water uitspuwde. "Arceus Aiden," verzuchtte het meisje toen ze weer boven kwam. Haar blonde haren hingen als een dweil langs haar hoofd en ze zag er niet ál te geamuseerd uit, al trok een lichte glimlach wel aan haar mondhoeken.

Lilium zag er niet al te blij uit toen ze boven kwam, waardoor een onschuldige glimlach zijn mondhoeken deed opkrullen. Haar woorden deden hem even geamuseerd snuiven, terwijl hij enkele spetters richting haar gezicht liet gaan en even geamuseerd bleef kijken, voor hij toch besloot iets te zeggen. “Je wil toch niet zeggen dat je ondankbaar bent dat ik de moeite neem om een duik met je te nemen?” klonk er onschuldig, terwijl hij zijn voeten wat naar voren bewoog zodat hij iets naar achteren zwom, enige afstand van haar nemend voor hij ineens onder water geduwd zou worden. “En bovendien, van dichtbij is het ook wel mooi.” Plagerige knipoog. Oh Arceus, ooit zou hij zijn eigen graf nog graven.

Aiden nam afstand terwijl hij met haar sprak. Ja vlucht maar!! Lilium zuchtte eventjes lichtjes en schudde haar hoofd, waarna ze op haar rug begon te drijven in het water. Als ze nu toch in het water lag.. Kon ze maar beter een beetje proberen te vergeten hoe ongemakkelijk haar kleding aan haar lichaam plakte. Nog meer onbruikbare kleding, Arceus. Het was nou niet dat ze zo heel erg veel hard meegenomen. "Je bent een schat echt waar," merkte het meisje op, al gaf haar sarcastische toon heel erg veel aan. Bij zijn volgende woorden was het echter genoeg. Het meisje kwam weer overeind en stuurde een golf aan spetters Aiden's kant op (Lilium used Surf~).

Hij werd een schat genoemd, al maakte haar sarcastische toon duidelijk dat hij dit niet echt was, ondanks het feit dat hij zichzelf wel een schatje vond. Er werd een golf van spetters zijn kant op gestuurd en even blies hij wat water uit zijn mond, haar even lachend aankijkend. Onder water frommelde hij even aan zijn shirt, al leek dat een verloren zaak en al snel gingen zijn handen weer boven water, waarna hij op haar afschoot in een poging haar te kietelen. Eens zien hoe lang ze ‘t vol zouden houden om niet half te verzuipen. Want, dat zou weer heel wat minder plezierig zijn. Al was het best grappig als iemand kopje onder ging en even wat moest hoesten.

Haar aanval was super effectief, dat was duidelijk. Aiden werd bedolven onder een lading spetters en moest water uitproesten. Toen zijn handen echter dreigend boven water uitkwamen en hij op haar afschoot, werd het minder grappig. Lilium deed nog wat wanhopige pogingen om te ontkomen, maar natuurlijk was ze niet sneller dan Aiden in het water. Het meisje maakte nog wat geschrokken geluidjes toen hij haar begon te kietelen en spartelde wat om zich heen, pogingen doende om niet te lachen (en miserabel falend). "Neeee, Aiideeen," bracht het meisje al lachend en hijgend uit, terwijl ze hem in zijn zij probeerde te prikken als wraak.

Hij had haar beet weten te krijgen en deed een poging haar te kietelen, waardoor er gesparteld en gelachen werd. Ze bracht hijgend en lachend twee woorden uit, waarna hij in zijn zijen werd gepord. Nuh-uh! Met een snelle beweging, na toch helaas gepord te zijn en daar even een half-onderdrukt vreemd geluid door makend, pakte hij haar zijen beet en deed hij een poging haar weg te gooien, waardoor ze een meter verder weer in het water neer zou komen. Het was altijd zo mooi om die geschrokken hoofden te zien als ze vlogen en helaas werd zoiets niet in slowmo opgenomen, want dan zou hij vermaak hebben voor de eerstkomende jaren.

Het prikken was succesvol en Lilium lachte eventjes uitgelaten, totdat haar zijen beetgegrepen werden. Oh Arceus, oh help, oh- En daar ging ze. Voor een moment leek de wereld in slowmotion te zijn toen ze aan het vliegen was en Lilium opende haar mond even kort om een geschrokken gil te slaken, wat een hele foute keuze was geweest. Het meisje plonste in het water neer en kreeg een guts binnen, waardoor ze eventjes geschrokken om zich heen spartelde voordat ze boven kwam, het water uitspuwend. Ze hoestte eventjes kort en keek Aiden geschrokken en ongeamuseerd aan. "Dat is niet eerlijk," bracht ze wat hijgend uit, "jij bent veel sterker dan ik. Nu moet ik op andere manier wraak nemen." Want wraak zou sowieso komen.

Het meisje ging kopje onder en Aiden keek even met een kleine glimlach toe hoe ze even onder water bleef, voor ze hoestend en spartelend boven water kwam en zei dat het niet eerlijk was, omdat hij veel sterker was dan zij en ze nu op een andere manier wraak moest nemen. Aiden keek haar onschuldig aan en stak zijn handen uit, zijn voeten gebruikend om boven water te blijven. “Je kan me ook vergeven en nooit meer wraak nemen? ~” opperde hij liefjes, al zei iets hem dat deze optie niet mogelijk was. Nee, Lilium kennende zou ze zeker wraak nemen en was het onmogelijk om hieraan te ontsnappen. Helaas voor haar was hij voor wraak geboren en zou zij degene zijn die op zou geven.

Lilium had in eerste instantie eventjes moeite om bovenwater te blijven, niet heel erg meer gewend zijnd om te zwemmen en nog een beetje gedesoriënteerd zijnd van haar plotselinge duik. Ze trok haar wenkbrauwen op toen Aiden aangaf dat ze ook nooit meer wraak kon nemen. "Dat gaat sowieso niet gebeuren, mijn wraak komt nog wel," merkte het meisje rustig op, zwakjes glimlachend. Dat wraakmoment was echter niet nu. Ze strekte haar armen om zijn handen beet te pakken en zwom vervolgens wat rustiger naar hem toe, zijn armen gebruikend om zichzelf naar hem toe te trekken. "Af en toe ben je ook wel een vaag figuur," glimlachte het meisje zwakjes, terwijl ze haar voorhoofd op zijn schouder legde.

Dat ging sowieso niet gebeuren, zei ze. Haar wraak zou nog wel komen. Aiden glimlachte onschuldig, maar gelukkig pakte ze zijn handen beet en liet ze zich naar hem toe trekken. De natte kleren en alles waren gelukkig niet al te zwaar (vooral aangezien zijn jas aan de kant lag) en hij wist zichzelf zonder al te veel moeite boven water te houden, terwijl ze zich naar hem toe trok en haar hoofd op zijn schouder legde. “Dit is ook pas de tweede keer dat je in mijn bijzijn een spontane duik neemt,” zei hij vol onschuld. Nee, hij was daar heus niet de schuldige van en het was heus ook niet dit keer zo dat zij een duik had genomen door hem. Ze deed dit allemaal uit zichzelf. Ja, dat was absoluut de waarheid.

De jongen gaf aan dat ze al eerder een duik had genomen in zijn bijzijn en het meisje glimlachte zwakjes. "Oh, das waar ook." Toen was het nog herfst, nu was het alweer bijna lente. "Toen was je ook al zo lief solidair naar me," merkte het meisje vol onschuld op. Want ja, toen had ze Aiden ook vrolijk meegetrokken bij haar duik. "Waarom was dat okalweer dan?" vroeg ze vervolgens, het oprecht vergeten zijnd wat ze okalweer gedaan had. Ze glimlachte zwakjes en leunde tegen Aiden aan. "Hoe was je op dit idee gekomen trouwens, waar had ik deze duik aan verdiend."

Oh, toen was hij ook al zo lief voor haar geweest. Een kleine, onschuldige glimlach trok over zijn gezicht. “Ik ben een geboren schatje,” zei hij met een lieve glimlach. Toen ze hem vroeg waarom het die keer was, haalde hij zijn schouders even op. “Volgens mij had je een Miltank in m’n tas gestopt,” merkte hij rustig op. “En mijn wraak was een welverdiende duik,” ging hij rustig door, alsof het super normaal was.
Toen ze vroeg hoe hij op dit idee gekomen was, hief hij zijn wenkbrauwen even. “Je stond er zo goed voor,” merkte hij rustig op. “Verder had het geen spectaculaire reden. Ik had gewoon zin om je erin te duwen.”

Een Miltank, dat was waar ook. Lilium glimlachte wat breder bij de gedachte. Oh ja, dat was prachtig geweest. Het meisje grinnikte eventjes zachtjes en liet één van Aiden's handen los om haar haren weer uit haar gezicht te vegen. Het kleefde maar aan haar gezicht vast en ze moest zeggen dat dat niet het prettigste gevoel was. "Oh ja.. En toen kreeg ik een Paras van je," merkte het meisje op een zoete toon op, waarna ze weer zachtjes begin te grinniken. Ja, dat was de duik waard geweest. Deze duik was het echter niet waard geweest en ze snoof eventjes kort. "Seedot," verzuchtte ze, waarna ze eventjes naar de sterren. "Nu zal het wel te koud zijn op het dek om buiten te blijven, of niet," merkte het meisje op met een lichte zucht. "Je had het ook wel gewoon kunnen zeggen dat je niet naar buiten wilde hoor," merkte ze vervolgens plagerig op.

Lilium liet zijn hand los om haar haar uit haar gezicht te vegen en herinnerde zich iets over een Paras, waardoor hij even snoof. “Stomme zombie,” merkte hij op. Ze noemde hem een Seedot en zei dat het nu wel te koud zou zijn om op het dek buiten te blijven, maar haar volgende opmerking deed hem pas echt even lachen. “Zo kan je het ook noemen,” zei hij rustig, waarna een gigantische grijns over zijn gezicht trok. “Wie weet wilde ik je wel gewoon zo snel mogelijk terug de kamer in hebben.” Knipoog. Eens zien of hij haar zelfs in het koude water een rood gezicht zou kunnen bezorgen.