Drunken sailor~

Nee, ze was niet moe. En dat zei ze terwijl ze tegen hem aankroop. Aiden schudde zijn hoofd even licht geamuseerd, terwijl ze zei dat hij niets moest zeggen en dat het was omdat hij warm was. “Als dit alles is, moet ik toch toegeven meer te hebben verwacht na je start van net,” sprak hij, gespeeld teleurgesteld, waarna hij even gniffelde en zijn arm rond haar sloeg. “’More, licht uit,” merkte hij uit, waarna hij een zucht hoorde en al snel een klap tegen het lichtknopje klonk, waardoor de kamer in complete duisternis gehuld werd. Geamuseerd ging Aiden wat verliggen, wat blonde lokken van het blondje aan de kant leggend. “Je voelt je niet zeeziek?”

Lilium verstarde eventjes kort toen Aiden nog wat doorging over haar opmerking van net. Dat had ze van hem kunnen verwachten ja. "Dat wil je niet eens," mompelde het meisje, proberend zo overtuigend mogelijk te klinken. Arceus. Ze moest er nog maar eens over na gaan denken hoe ze dit allemaal wilde, voordat Aiden haar niet meer boeiend zou vinden. Dat schrikken moest toch ook een keer oud worden. Maar.. ze had geen idee hoe ze dat nou weer aan ging pakken. Een arm werd rond haar geslagen en het meisje ontspande weer terwijl het licht uitging. "Beetje.." mompelde ze wat, "maar niet heel erg.." Het was al een tijdje terug op komen zetten, maar het was te verwaarlozen. Zo erg was het niet, alleen maar wat onprettig.

Dat wilde hij niet eens, zei Lilium. Aiden hief zijn wenkbrauwen even een keer, voor een grijns over zijn gezicht trok. “Dan vergis je je ten zeerste in me, Lilium,” sprak hij met een zeer serieuze uitdrukking en stem. Maar al gauw genoeg trok er weer een glimlach over zijn gezicht en gniffelde hij wat. “Grapje maar. Je bent safe,” sprak hij droogjes. Nou, niet echt. Hij was en bleef immers een jongen, maar het was allang goed als ze op zijn minst dacht dat het allemaal veilig was.
Een beetje zeeziek, zei ze. Aiden snoof eventjes zacht en schudde zijn hoofd heen en weer. “Dan moet je het inderdaad maar rustig aan doen,” zei hij met een kleine glimlach. Lekker rustig blijven liggen, dus ~

Lilium keek Aiden eventjes kort aan bij zijn woorden en murmelde wat onverstaanbaars toen hij haar begon te plagen. Ze legde haar voorhoofd tegen Aiden's borstkas aan en sloot haar ogen eventjes. "Voor nu dan," merkte ze op met een zwakke glimlach. Ze zag wel waar dat schip (hihi) strandde. Voor nu lag ze veilig en warm bij Aiden en dat was genoeg voor haar.
Dan moest ze maar rustig aan doen. Het meisje glimlachte wat zwakjes. "Kzal m'n best doen," murmelde ze, "Ik kan niks beloven, wie weet spring ik zo wel weer rond" kwam er wat onschuldiger achteraan. Het ergerde haar vooral dat haar lichaam weer eens niet deed wat ze wilde dat het deed. Het meisje ademde rustig in en uit, zich dicht tegen Aiden aan nestelend. Voor nu ging ze nog niet rondspringen, ze had het nog koud van de duik en Aiden was warm.

Voor nu, dan, zei ze. Voor nu was ze veilig. Maar, gezien haar voorhoofd tegen zijn borstkas lag, wist hij wel dat dat allemaal goed zat. Het was allemaal zo vreemd om terug te denken hoe het eerst was geweest. Bijna alsof hij een heel ader persoon bij zich had.
Lilium zei dat ze haar best zou doen, maar dat ze niets kon beloven. Aiden keek even met een kleine glimlach op haar blonde haren neer. Veel meer kon hij niet zien, omdat ze tegen zijn borstkas aan gedrukt lag. “Ik denk dat ik je maar hier houd,” sprak hij onschuldig. Lekker warm, lekker rustig. Hij vond het helemaal prima. “Dan kunnen we het vanavond altijd nog eens hebben over die leuke plannetjes voor ‘s nachts.” Sorry, Lil. Dat had ze nooit moeten proberen.

Een lichte glimlach speelde op haar lippen terwijl ze tegen Aiden aanlag, haar handen tegen zijn borstkas aangelegd. Ze vond het wel prima om hier gehouden te worden. Ze lag rustig, ze lag veilig en er was op dit moment niets aan de ha-. Fout gedacht. Aiden's woorden lieten het meisje verstarren en de alarmbellen rinkelen. Nopenopenope. Volledig automatisch zette ze kracht op haar armen, zichzelf van schrik bij hem wegduwend, naar achter schietend met een volledig rood hoofd, Aiden waarschijnlijk ook een zet naar achteren gevend. Ze had spijt van die opmerking van daarstraks, spiijjt.

Hij had gestribbel verwacht. Hij had verwacht dat ze zich weg zou duwen en dat ze hem met een gigantisch rode kop aan zou kijken. Maar, wat hij niet had verwacht was dat ze zich zo hard van hem af zou duwen, dat hij aan de kant geschoven werd. Omdat ze asociaal in het midden had gelegen, lag hij dicht bij de rand en voelde hij het bed onder zich verdwijnen en deed hij een verwarde poging zich omhoog te trekken, waardoor het dekbed en één van de kussens met hem mee naar beneden ging. Een klap klonk toen hij op de grond landde, gevolgd door enig gekreun terwijl hij op te grond bleef liggen, het kussen enkele centimeters boven zijn hoofd waardoor het geen enkel nut had gehad en het dekbed half over hem heen, half op het bed. “Moest dat?” Ughe.

Misschien had ze toch wel wat meer kracht in haar Lillipup armen dan dat ze verwacht had. Misschien had ze wel een klein beetje hard geduwd. Een klap klonk en Aiden lag half naast het bed. Eventjes bleef Lilium liggen, wat geschrokken, waarna ze toch langzaam naar de rand van het bed kroop en eroverheen tuurde, waardoor haar blonde haren wat langs het bed naar beneden vielen. Aiden lag op de grond, half onder het dekbed en met een kussen. "Sorry," bracht ze uit, met nog steeds een rood hoofd. Al kon Aiden dat waarschijnlijk niet zien, omdat ze wat bedeesd en timide enkel de bovenste helft van haar gezicht over de rand van het bed had gestoken. Maar uiteindelijk begon het meisje toch zachtjes te grinniken. "Betekent dit dat het nu mijn bed is? Heb ik gewonnen? Ben ik de alfa Lillipup?" klonk ze onschuldig. Ergens kon ze de humor er wel van inzien. Het gebeurde niet vaak dat je iemand het bed uit kon keilen die zoveel sterker was.

Sorry. Ja, dat hoorde hij vaker. Toen ze vroeg of ze nu de alfa Lillipup was, ging Aiden overeind zitten en keek hij naar het blondje, voor hij zich overeind zette en wat naar haar toe leunde. “Je bent absoluut de alfa teef,” sprak hij met een grijnsje, voor hij zich snel over haar heen zette, zodat hij op het midden van het bed neer kon ploffen, het kussen meesleurend en even aan het hoekje van het dekbed trekkend zodat die weer wat op het bed lag. “Nu lig ik veilig,” merkte hij op, het zich comfortabel makend in het midden. Ze mocht willen wat ze wilde (beste zin ooit), maar hij bleef degene met de broek aan hier. Al hoefde ze maar zielig te kijken en dan kreeg ze toch wel wat ze wilde. Dat moest maar even geheim voor haar blijven, anders werd hij nog het persoonlijke sloofje hierzo.

Lilium dook toch eventjes kort naar achter toen Aiden omhoog kwam en snoof eventjes lichtjes. Dat klonk toch wat minder dan 'Alfa Lillipup', hoe je het ook wendde of keerde. Lilium keek wat geschrokken op toen Aiden over haar heen ging en in het midden neerplofte. Het meisje trok eventjes een pruillip en keek naar Aiden. "Oi, mijn ruimte," merkte ze op op een zielig toontje, waarna ze eventjes een kort duwtje aan Aiden gaf. "Schuif eens een stukkie op~" Ze wilde haar midden terug, dat had ze al voorverwarmd immers voor zichzelf! En bovendien, zij had het als eerste geclaimed! "Anders ga ik je porren hoor.." kwam er nog op een dreigende toon achteraan.

Haar ruimte. Lilium zei hem een stukkie op te schuiven en dreigde hem te porren, waardoor Aiden enkele centimeters opschoof en zijn arm uitstak. “Als je nou gewoon rustig hierbij komt liggen, delen we samen het grote, veilige midden,” opperde hij rustig, een kleine grijns over zijn gezicht trekkend. Aangezien Anita er nu pas achterkwam dat Aiden was vergeten zijn pyjamashirt te pakken maar hij het volgens de posts totaal niet koud had, had hij dus geen pyjamashirt aan. Iets wat hij ook alleen maar aandeed als zij erbij was, dus erg wonderbaarlijk was het niet ook. “Al kan je ook proberen te porren, maar dan slaap je vannacht naast het bed.” Nee, dat zou hij toch niet doen. Maar hij kon er best wel even mee dreigen. Dreigen deed niemand kwaad.

Blijkbaar werkte een dreiging met porren bij de roodharige jongen, aangezien deze enkele centimeters opschoof en zijn arm wat naar haar uitstak. Lilium glimlachte licht verlegen en kroop weer dichterbij, rustig in en uit ademend terwijl ze zich weer onder zijn arm nestelde. "Als je me geen reden tot porren geeft.. Kan dat misschien wel uitblijven ja," merkte het meisje met een licht glimlachje op. Nu konden veel dingen redenen zijn tot porren, geen gespreksstof meer hebben, verlegen raken, verveeld raken, een uitdaging aangaan... Maar dat hield ze nog maar even voor zich. "Je bent je Pyjamashirt vergeten trouwens," mompelde het meisje zachtjes, op een wat verlegener toon, "had jij het niet ook koud?" Niet dat ze het héél erg vond, maar het was anders. En het was toch wel apart.

Lilium kroop weer tegen hem aan, zich rustig tegen hem aan nestelend en Aiden sloeg zijn arm rond het meisje. Haar woorden deden hem even rustig glimlachen. “In plaats van porren kan je me ook gewoon schouderklopjes geven en zeggen dat ik het goed doe?” probeerde hij. Wist hij veel. Na al zijn pessimistische gedachten vond hij ook stiekem dat hij het goed deed. Hij had haar, ze kwam dichtbij en het ging goed. Hij was blij dat ze zo dichtbij was en dat was iets wat hij niet snel voor mogelijk had gehouden.
De woorden over het shirt deden hem even geamuseerd snuiven. “Klopt, maar ik had de douche vrij warm staan,” merkte hij op. Daarna ging hij altijd even half dood van de hitte. “En ik slaap normaal zonder, dus het is me misschien wat ontgaan,” merkte hij rustig op. “Als mijn vetrollen je in de weg zitten, dan hoor ik het wel. Dan is het enkel hopen dat ik de volgende keer geen broek vergeet.” Grinnik.

Voorzichtig hief Lilium haar hand en klopte Aiden wat op zijn schouder. "Je doet het geweldig," kwam eruit, zonder enige overtuiging. Z'n ego moesten ze niet teveel voeden, niet waar dan? Maar hierna glimlachte ze zachtjes. "Nee, je doet het echt prima," murmelde ze, oprecht deze keer, "ik kan veel meer van je hebben dan goed voor me is." Haar toon was onschuldig, maar het was waar. Ieder ander persoon had ze niet zo snel vergeven.
Lilium snoof eventjes op haar beurt. "Vetrollen valt wel m-" dead silence door zijn volgende opmerking. Het meisje verstarde en eventjes spande ze haar handen weer aan en legde haar hoofd eventjes kort naar achteren met een diepe zucht. "Ik geloof dat jij je broek niet per ongeluk vergeet."