What the f*ck is going on?

Soul liet Lima als eerste haar keuze maken en nadat ze haar keuze had gemaakt, waren ze aan de beurt waardoor hij snel moest bedenken wat hij wilde hebben. Uiteindelijk pakte hij een middelfriet, een hamburger met ketchup en een cola. Nadat ze hun eten op hadden gehaald, gingen ze aan een tafeltje voor twee zitten en konden ze beginnen aan hun eten. Soul legde zijn hand onder tafel heel even op Lima’s knie en glimlachte naar haar. Hij was blij dat ze het niet erg vond dat hij niet breed naar haar lachte, maar enkel zijn mondhoeken naar haar optrok zodat het een soort van glimlach was. Breder dan dat kon hij toch niet glimlachen en de momenten dat hij echt lachte, was wanneer hij hardop lachte. En dat gebeurde zelden, maar bij haar des te meer. “Ik vind het fijn dat we eens een dagje vrij hebben om leuke dingen te doen samen. En ik vind het heerlijk dat we straks nog eens een keer bij elkaar kunnen slapen. Dat is alweer zo lang geleden.” Hij dacht niet dat hij nog een keertje twee weken wegging zonder haar. Hoewel hij het niet altijd liet merken – en al zeker niet via de Holo Caster – miste hij haar wel heel erg op momenten dat hij bij haar wilde zijn, maar dat niet kon. Zijn frieten waren binnen no time op en daarna begon hij aan zijn hamburger terwijl hij grote slokken cola nam. “Je wilt echt niet weten hoe een marteling het wel niet is als je elke dag gezond moet eten en je water bij je avondeten moet drinken.” Hij rolde met zijn ogen. “Die vriend van mijn moeder is heel erg tegen op vetten zoals frietjes en dus moet er elke dag wel iets van sla bij zijn avondeten zitten. Ik kan niet geloven dat ze zich zo heeft laten meesleuren door hem. Ik weet dat liefde je soms blind kan maken, maar dit is echt erg.” Hij hield er maar over op, want hij wilde hun avond niet verpesten en bovendien werd hij er kwaad over. Misschien hadden ze het straks er wel nog over. Hij slikte en at weer van zijn hamburger, maar al met iets minder zin dan voor hij over zijn moeder begon.

Het voelde ergens wel goed om over zijn problemen te praten met Lima, maar er was ook een deeltje in hem dat alles wilde minimaliseren en net wilde doen alsof er niets aan de hand was. Alsof hij geen problemen had en alsof hij sterker was dan iedereen op de wereld. Ironisch genoeg verwachtte hij dan wel weer van haar dat zij haar problemen juist wel aan hem vertelde en dat ze er samen als een koppel over konden praten. Ja, hij wist dat het geen logische volgorde was en hij kon zich voorstellen dat ze er zich aan ergerde, maar het was ook geen knop die hij zomaar kon omzetten zodat hij meer tegen haar praatte over hoe hij zich voelde. En hij dacht wel dat ze dat begreep, maar misschien was dat alleen maar voor tijdelijk. Misschien zou ze het op een dag beu zijn dat hij enkel uit zichzelf begon te praten wanneer hij dat nodig vond en ging ze hem wat meer aandringen om wat meer over zichzelf te vertellen. Het was tot dusver nog niet gebeurd, hoewel ze gisteren wel pissig had geklonken aan de Holo Caster toen hij haar niet direct wilde vertellen wat er aan de hand was. Hij richtte zijn blik op haar en haalde zijn schouders op. “Ik heb ook niks tegen gezond eten, maar elke dag sla is inderdaad heel erg overdreven. Er was ook totaal geen variatie in de groenten, want hij klaagde echt over alles.” Hij onderdrukte een zucht. “Zelfs mijn driftbuien kon ze niet uit elkaar krijgen. Dat had ik ook niet verwacht, want ze heeft niet genoeg om me gegeven om er lang voor me te zijn toen Fever en mijn vader net overleden waren en ze geeft nu ook niet genoeg om me om me tegen te houden om terug naar hier te komen. Ze heeft niet één keer interesse getoond en het is echt zo frustrerend.” Soul ontspande zich wat toen hij merkte dat hij aan het trillen was van woede. “Het kan haar niet schelen hoe het met mij gaat en het kon haar ook niets schelen toen haar dochter en haar man op hetzelfde moment overleden. Ze had die man al redelijk snel na hun dood en nu gaat ze er ook nog mee trouwen. Echt belachelijk gewoon.”

Soul had nog niet eerder meegemaakt dat iemand zijn handen had vastgepakt en deze zachtjes streelde terwijl hij zijn verhaal deed. Het werkte troostend, maar in zekere zin ook kalmerend. Het zorgde ervoor dat hij zijn verhaal beter kon doen zonder dat zijn woede hem constant onderbrak en dat hij rationeel kon blijven nadenken, dat hij zichzelf niet verloor in zijn eigen woede en dat het weer de foute kant op zou gaan. Lima hield hem op aarde als hij naar zijn eigen boze wereldje dreigde te gaan en dat was iets wat hij enorm aan haar apprecieerde. En ja, misschien was het beter als hij dit soort dingen vertelde als ze alleen ergens rustig waren zoals straks in het Poké Center, maar hij had het idee dat hij dan te snel af kon dwalen naar zijn woede, ook als Lima daar zou zijn om hem te troosten. Hier was hij zich ervan bewust dat anderen zijn driftbui zouden kunnen zien en dat het ook slecht uit zou pakken voor Lima en kon hij zich om die reden al wat meer koest houden. Hij wilde niet dat Lima hem zou meemaken zoals tijdens die twee weken: boos, verward en wanhopig een boksbal zoekend om zich op af te kunnen reageren. Zijn knokkels deden nog steeds pijn als hij herinneringen ophaalde van de twee weken waarin hij ontzettend kwaad was geworden op zijn moeder en haar bijna had geslagen toen ze hem had geslagen nadat hij tegen haar had gezegd dat de moord op zijn vader en zusje door haar beraamd was. En hij wist niet of hij dat kon delen met Lima. Hij schudde ongelovig zijn hoofd toen ze sprak over zijn moeder, maar natuurlijk begreep ze het niet als hij niet het hele verhaal aan haar had verteld. Hij had enkel verteld dat zijn vader en zusje overleden waren en de manier waarop, maar hij had nooit verteld wat de rol van zijn moeder in het verhaal was. En dus kon hij ook onmogelijk van haar verwachten dat ze het zou begrijpen. “Je bent lief dat je het vanuit haar positie probeert te zien, maar ik denk dat ik je nog niet alles verteld heb wat je moet weten.” Hij keek haar aan. “Dat is voor een andere keer, als we alleen zijn.” Misschien was het een verwijzing naar dat ze er straks over zouden praten, misschien was het een poging om het weer voor de zoveelste keer uit te stellen. Hij wist het nog niet. “Nu wil ik onze geweldige dag gewoon leuk afsluiten en dat gaat niet als we het daarover hebben.” Hij gaf een kneepje in haar hand en hoopte dat ze het begreep. Hij haalde zijn handen weer onder tafel vandaan en at zijn hamburger op, dronk de laatste slokken uit zijn flesje cola en legde toen zijn beide handen weer op haar knieën. “Zullen we dan maar gaan?” vroeg hij op een nonchalante toon alsof hij zojuist niet half woedend voor haar had gezeten, pratend over wat hem dwarszat.

Lima gaf een knikje en Soul zag dit als teken om hun spullen op te ruimen. Met een kalme blik pakte hij zijn spullen bij elkaar en liep naar de vuilnisbak toe. Hij hield zijn dienblad er voor de helft in zodat de vieze servetten en kartonnen waar de friet in had geleden in de vuilbak schoof en zette zijn dienblad toen in een rek met andere dienbladen. Hij ving de blik van diegene die de friet aan hun verkocht had en stak groetend zijn hand op waarna hij naar buiten ging, aannemend dat Lima hem wel zou volgen. Hij stak zijn handen in zijn zakken en fronste toen hij verderop een paar figuren zag staan. De avondklok zou pas over twee of drie uur ingaan, maar hij was er vrij zeker van dat Grunts nu al zicht hielden op de stad. Zogenaamd waarschijnlijk om de burgers ervan te verzekeren dat zíj hier vanaf nu de leiding hadden. Als het al Soul lag, hadden ze allang actie ondernomen. En hij kon er niks aan doen, maar zijn arm ging beschermend rond Lima’s rug heen toen hij oogcontact maakte met één van de mannen. Soul brak oogcontact door naar links af te slaan en Lima zo mee te leiden naar de bioscoop. Hij drukte snel een korte kus op haar wang en liet zijn hand van haar rug naar haar hand glijden zodat hij deze kon vastpakken. Hij zei voor de rest niets en gaf ook geen uitleg over waarom hij haar opeens had vastgepakt, maar wees in plaats daarvan naar het schermpje dat liet zien welke films er draaiden. “Zullen we eens een keertje iets engs proberen?” vroeg hij aan haar. “Een thriller of een horrorfilm of zo?” En hij kon er niets aan doen, maar het klonk een klein beetje uitdagend. Alsof ze het niet zou doen en hij dat wilde testen. Hij wierp een zijdelingse blik op zijn vriendin en grinnikte.

Natuurlijk zou hij haar nooit dwingen om iets te kijken wat ze niet wilde, maar hij vond het leuk om haar van tijd tot tijd eens een keertje uit te dagen. En als ze het echt niet wilde, gingen ze gewoon iets anders kijken. Hij fronste even toen hij haar uitdagende blik naar hem gericht zag en toen ze een film aanwees, knikte hij enthousiast. Hij had altijd al een voorliefde voor thrillers gehad. De spanning die door je heenging, de klamme handjes en zijn hart die hij voelde kloppen, maakten het geweldig om naar dit soort films te kijken. De kans dat er romantische scènes in voorkwamen, was vrij klein waardoor het zeker niet awkward zou worden om naar het scherm te kijken. “Goed dan,” sprak hij en hij gaf haar een knipoogje. Vervolgens sloeg hij zijn arm weer terug om haar rug zodat hij haar door de drukte kon begeleiden en had hij niet veel later tickets besteld. Zoals afgesproken betaalde hij enkel zijn deel zodat zij de hare kon betalen en hield hij niet veel later de tickets vast waarna ze naar de shop gingen waar ze eten en drinken konden meenemen. Na even getwijfeld te hebben, koos hij voor een vrij grote bak gesuikerde popcorn. Lima mocht mee eten als ze wilde, daar was de bak toch wel groot genoeg voor. Nadat hij een Fanta had uitgekozen om tijdens de film te drinken, liep hij weer terug naar haar toe en ging hij haar voor naar de kassa waar ze konden afrekenen. “Schuif het niet op mij af als je straks nachtmerries hebt,” zei hij plagend tegen haar, hoewel het toch wel zijn schuld was omdat hij haar praktisch gezien had uitgedaagd om deze film te gaan kijken. Toen de jongen achter de kassa het ticket zag en de film die ze hadden uitgekozen, grijnsde hij naar Soul en gaf een goedkeurend knikje. “Succes,” zei hij toen op een droge toon tegen Lima en Soul trok haar geamuseerd zijnde mee. “Zit je het liefste een beetje vooraan, in het midden of achteraan? Ze hebben ook stoelen waar je met z’n tweeën kan gaan zitten.” Hij had geen idee waar haar voorkeur naar uitging en dus liet hij haar maar kiezen. Voor hem was het altijd goed.

Hoewel Soul er grapjes over maakte, hoopte hij dat Lima straks echt wel goed kon slapen straks. Hij had deze trailer namelijk via zijn Holo Caster bekeken en het was echt niet te doen. Het ging over een massamoordenaar, maar dan wel eentje met een masker en een eng gezicht als hij zijn masker af zou doen. Maar goed, ze had zelf voor de film gekozen, dus ze moest ook zelf de gevolgen dragen. Oké, ze had niet helemaal zélf gekozen voor de film, want hij had er ook een rol in meegespeeld, maar ze had ook kunnen zeggen dat ze hem niet durfde te kijken. Maar hé, Lima wilde stoer zijn, dus dan zou hij eens zien wat daarvan zou komen. Soul knikte toen ze het had over het midden. Hij vond dat je van voor te dicht op het scherm zat en van achter zaten meestal de luidruchtige mensen, dus in het midden was prima. Soul ging naast Lima zitten en pakte zijn bak popcorn bij zich waarna hij het niet kon laten om even een vieze blik te werpen op haar zoute bak popcorn. Gatver. Hij snapte echt niet wat ze moest met die zoute shit. Daar werd hij te dorstig van. Er speelden verschillende reclames en trailers van andere films af en Soul at wat verveeld van zijn popcorn. Na nog wat muziek en het licht aan, doofde het licht langzaam en wist hij dat de film zou beginnen. “Succes schatje,” sprak hij plagerig en hij duwde een kus op haar wang. Hij zette zijn bak popcorn op zijn schoot en wachtte rustig totdat de film zou beginnen. De film begon al vrij spannend met een heftige scène en geïnteresseerd zijnde keek Soul naar het scherm. Het ging over een meisje dat door een landhuis dwaalde, op zoek zijnde naar iets. Toen klonk er gebonk op de deuren en door het huis heen en had ze geen idee waar het vandaan kwam. Daarna kwam er opeens een schaduw van uit het niets en draaide ze zich met een ruk om, maar ze zag nog steeds niets. Opeens werd er een soort van bloederige klauw voor de mond van het meisje geslagen – die probeerde te gillen – en rolden haar ogen weg in haar kassen terwijl met een hard geluid de naam van de titel van de film tevoorschijn kwam. Soul wierp een zijdelingse blik op Lima en at nonchalant verder van zijn popcorn. Eens zien hoe lang ze het ging volhouden.

Soul moest eerlijk zeggen dat de poster van de film er veelbelovender had uitgezien dan de film zelf. Hij moest ook zeggen dat hij dat haatte als zoiets gebeurde. De eerste tien tot vijftien minuten gebeurde er niet eens iets en als er een schrikmoment kwam, wist je dat één minuut van te voren al. Het enige wat hij dan wel chill vond aan de cinema was dat het geluid zo hard stond dat je, ondanks dat je het zag aankomen, alsnog heel hard kon schrikken. Toch leek Lima er minder last van te hebben dan hij in eerste instantie had gedacht en Soul liet zich wat onderuit zakken op zijn stoel. Hij had halverwege de film zijn popcornbak al meer op de helft op en dat begon hij te voelen, dus zette hij de popcornbak even neer op de grond en keek opzij naar Lima net op het moment dat er een keihard geluid door de cinema ging. “Als je een arm om je schouders nodig hebt of je hebt een borstkas nodig om op te steunen, I’m all yours,” sprak hij plagerig tegen haar. Toch liet hij zijn vingers al naar haar hand glijden zodat hun vingers in elkaar verstrengeld konden raken. Niet omdat hij dacht dat ze het per se nodig had, maar eerder omdat hij het gewoon aangenaam vond om haar aan te raken en dichtbij haar te zijn. Soul keek weer terug naar het scherm en merkte dat, nu ze over de helft van de film waren, het nu opeens wel spannender begon te worden. De eerste onverwachte scare zorgde ervoor dat hij slechts lichtjes in zijn stoel overeind veerde en dat zijn hart sneller begon te kloppen. De film begon nu al met wat meer geloofwaardigere effecten te werken en dat maakte dat zijn interesse toch weer gewekt werd. Hij zakte echter weer terug nonchalant in zijn stoel terug alsof er niks gebeurd was en keek of er nog meer zou gebeuren, maar dit ging al meer de kant op van zijn hoge verwachtingen van de film en daar was hij blij mee.

Soul grinnikte geamuseerd toen hij zich de blik van Lima weer voor de geest haalde nadat hij haar had aangekeken. Ze had het duidelijk genoeg gevonden met zijn geplaag, maar dat wilde natuurlijk niet zeggen dat hij zich daar echt iets van aantrok. Hij had zijn concentratie echter weer terug naar het scherm laten gaan en het volgende uur ging in een sneltrein voorbij omdat het toch wel spannend was, maar nog steeds niet aan Soul’s hoge verwachtingen tipte. Hij was wel nog een paar keer geschrokken, maar dat was minder erg geweest dan voor hij Lima’s hand vastpakte. De laatste beelden konden misschien wel wat griezelig zijn, maar de laatste scare – waarbij de man met het masker richting het scherm kwam – had hij wel zien aankomen. Hij kon dan ook moeilijk begrip opbrengen voor het meisje dat voor hun zat en dat bijna gillend steun zocht bij haar vriend die haar een beetje onbeholpen op haar schouder sloeg. Hij kwam tot de realisatie dat hij een jaar geleden misschien ook zo had gereageerd, maar nu zou hij Lima waarschijnlijk dicht tegen zich aangetrokken hebben en gefluisterd hebben dat het wel goed zou komen, dat het maar een film was en dat hij er was om haar te beschermen. Of zo stelde hij zich dat toch voor; het kon natuurlijk zijn dat de realiteit een beetje afweek van de voorstelling in zijn gedachten. Een beetje maar. Over Lima gesproken: ze was vrij rustig gebleven tijdens de film. Hij draaide zijn hoofd naar haar en zag dat ze naar hem keek. “Een beetje saai in het begin, werd spannender in het midden en het einde was voorspelbaar. Bovenal viel het dus reuze mee en ging het een beetje tegen mijn verwachtingen in. De volgende keer kies ik de film.” Hij drukte een kus op haar wang en gaf haar een knipoog. “Je was echt saai trouwens. Ik had verwacht dat je minstens één keer bang zou wegkijken. Je overtreft mijn verwachtingen, Matton.” Hij porde haar plagerig in zijn zij en kwam vervolgens overeind. Zijn halfvolle popcornbak pakte hij op en terwijl hij voor haar uit liep om naar beneden te gaan, at hij er nog snel een kwart van – zodat zijn mond niet bepaald charmant vol kwam te zitten – en gooide de bak toen in de prullenbak.