What the f*ck is going on?

“Misschien is het het eerlijkste als ik jou de volgende keer het genre laat kiezen,” sprak hij tegen haar, hoewel hij niet zeker wist of dat een goed idee was. Dadelijk koos ze zo voor een chicklit en dan zaten ze daar met hun tweeën. Zou Lima het soort meisje zijn dat huilde bij triestige scènes? Hij had eerlijk gezegd geen idee. Hij keek niet echt naar dramafilms of films waar je zogenaamd zware emoties van kon krijgen; het was ook alweer heel lang geleden dat hij nog eens naar de film was gegaan. Maar het was leuk om met hun tweeën naar de film te gaan en voor even te vergeten wat er allemaal om hun heen gebeurde. Het zou snel genoeg weer zijn dat ze naar een Quest moesten gaan en dat er dan weer van alles ging gebeuren waardoor ze weer in de problemen zouden komen. Maar ook zonder Quest raakten ze vaak in de problemen. Soul keek op zijn Holo Caster voor de tijd en zag dat de avondklok dadelijk in zou gaan. “Ik moest kiezen tussen de bak popcorn of jouw hand vasthouden en ik vond die tweede optie net iets leuker,” sprak hij op een nonchalante toon alsof hij haar net geen compliment had gegeven en rustig leidde hij haar naar buiten. Hij sloeg zijn arm weer om haar rug heen en voelde de koele avondlucht tegen zijn gezicht toen ze de bioscoop verlieten. Zijn oog viel op een groep mannen die bij elkaar stonden en met een fles aan het zwaaien waren, maar geen van hun had hun aandacht op het tweetal gericht en dat was een goed ding. Soul draaide zich naar Lima toe. “Wil je al terug naar Ambrette Town gaan of wil je nog even ergens iets gaan drinken?” Hoewel hij vermoedde dat als ze voor die optie koos dat het wel eens goed zou kunnen dat ze drank voorgeschoteld gingen krijgen. Maar goed, hij zou dan wel zien hoe hij daarop zou reageren en hoe zij erop zou reageren. Dronken worden stond nu niet echt op zijn programma en dus maakte hij zich daar ook weinig zorgen over.

Net toen hij zijn vraag had gesteld, zag hij één man naar de groep dronken mannen stappen. Ze hadden een korte woordenwisseling en opeens stoof de groep dronken mannen al schreeuwend en vallend uiteen. Het was ook niet zo bijzonder moeilijk om te raden wat er aan de hand was, want de man voor hun had een Pokémon tevoorschijn gehaald die erg groot leek te zijn. Het was voor Soul reden genoeg om het direct eens te zijn met de keuze van Lima en zonder te wachten tot zij Khaleesi tevoorschijn zou halen, haalde hij zijn Salamence al tevoorschijn. Hij wilde niet dat de Grunt naar hun toe zou gaan en Lima weer slechte herinneringen zou krijgen. De Grunt leek andere plannen te hebben en kwam richting hun gewandeld, zijn blik geïnteresseerd richtend van Salamence naar Lima. Waag het niet. “Waar denken jullie heen te gaan?” vroeg de Grunt aan hun. Dat gaat je niks aan, idioot. “We wilden eigenlijk net weggaan. De avondklok gaat dadelijk in en we willen de uren respecteren die jullie ons hebben opgelegd.” Het kwam er te sarcastisch uit en dat had de Grunt ook door, want hij trok een wenkbrauw op. Soul had zijn arm om Lima en zijn andere hand gleed al naar zijn riem voor het geval hij Houndoom tevoorschijn moest halen. Maar de man knikte enkel strak naar hun, draaide zich om en liep vervolgens weg met zijn handen diep in zijn zakken weggestoken. Blijkbaar wilde hij de confrontatie niet aangaan omdat hij ook wel slim genoeg was om zich te beseffen dat het tweetal meer Pokémon bij zich had dan dit alleen. “Sukkel,” bromde Soul en hij sprong op de rug van Salamence en wachtte totdat Lima achter hem zat voordat hij Salamence het teken gaf dat hij op mocht stijgen. Alsof Salamence wilde betuigen aan Soul sloeg hij wild met zijn vleugels zodat er zo’n enorme windvlaag opkwam dat de Grunt bijna zijn evenwicht verloor. Salamence was echter al in de lucht voordat de Grunt kon reageren en brullend van het lachen bracht hij hun terug naar Ambrette Town. “Salamence, dat was niet aardig van je,” grinnikte Soul, tevreden zijnde kloppend op de hals van zijn Pokémon en iets meer ontspannen achterover leunend.

Salamence liet een vrolijke brul ontsnappen toen zijn trainer en diens vriendin hem aanspoorden om de volgende keer zeker nog eens zo’n actie uit te halen. Hij kende zijn trainer goed genoeg om te weten dat hij zijn woorden niet meende en dat hij het de volgende keer nog wel wat erger mocht maken. Niet veel later landde hij op de grond en sprong Soul, vlak na Lima, ook van de dragon type af. Hij klopte dankbaar op de flank van zijn Pokémon en keerde hem toen terug waarna hij Lima het Poké Center in volgde en opende vervolgens de deur voor hun tweeën. Soul wierp een korte blik op het tweepersoonsbed waar Lima zich op liet vallen en kon het niet helpen dat hij even terug moest denken aan vanmiddag. Zijn hoofd werd wat roder en snel draaide hij zich om waarna hij een losse, wijde joggingbroek uit zijn rugzak pakte en zijn shirt over zijn hoofd deed. Hij deed zijn broek uit en trok vervolgens zijn joggingbroek aan. Daarna ging hij, met bloot bovenlijf, naar de badkamer waar hij snel zijn tanden poetste en liep vervolgens weer terug naar het bed. Lima was er immers aan gewend dat hij met bloot bovenlijf sliep en anders had hij het te warm ’s nachts. Misschien was het nu een iets minder aangenaam aanzicht met het litteken van die brandwond, maar daar dacht hij maar niet te veel over na. Hij liet zich ook zakken op het tweepersoonsbed en ging aan de kant van de muur liggen waarna hij zuchtte toen zijn rug contact maakte met het matras. “Arceus, ik zweer dat dat echt de beste dag was die ik sinds maanden weer heb meegemaakt. Op de dag na dat we samen kwamen natuurlijk.” Hij glimlachte zijn typische lach naar haar en hield zijn arm vervolgens uitnodigend wat naar omhoog zodat ze tegen hem aan kon gaan liggen als ze wilde.

Soul rolde met zijn ogen toen Lima aangaf dat ze nog haar tanden moest poetsen, maar keek haar echter geamuseerd na toen ze naar de badkamer snelde om dat te gaan doen. Hij hield zijn arm echter nog wat gestrekt zodat ze direct kon gaan liggen als ze wilde en staarde wat naar het plafond. Het enige lichtschijnsel was afkomstig van een lantaarnpaal die toevallig dicht in de buurt van hun raam stond. Soul trok het gordijn ietsje meer dicht zodat ze ’s morgens niet te snel gewekt zouden worden door het ochtendlicht en zag zijn vriendin toen weer terugkomen. Hij maakte ruimte voor haar en glimlachte tevreden toen ze tegen zijn arm ging liggen en vervolgens aangaf dat het goed lag. “Dat is ook de bedoeling,” zei hij op een droge toon tegen haar. Hij verplaatste zich op zijn zij zodat hij zijn andere arm beschermend om haar heen kon slaan en zodat haar gezicht bijna tegen zijn borstkas leunde. “Weet je Lima, over daarstraks…” Het was een beetje een awkward onderwerp, maar in elk geval kon ze hem hier niet zien blozen. Want hell, dat deed hij echt wel. “Ik wil gewoon dat je weet dat ik het niet erg vind als we met bepaalde dingen wachten. Ik vond vanmiddag fantastisch, maar als je ergens nog niet klaar voor bent, moet je daar gewoon eerlijk in zijn.” Op de één of andere manier had hij het altijd makkelijker gevonden om over serieuze onderwerpen te praten als het avond was en er was weinig licht in de kamer. Misschien omdat ze elkaars gezichtsexpressies daarom niet goed konden zien, hij had geen idee. Zijn vingers streelden ondertussen zachtjes over haar rug heen en de gevoeligheid in zijn schouder leek eindelijk wat af te nemen.

Hij wist dat het ergens wel belangrijk was om het over dit soort dingen te hebben zodat ze bieden wisten waar ze aan toe waren, maar dat maakte het er niet makkelijker op om erover te praten. Ook was het een beetje zielig van hem dat hij het deed als ze elkaar niet konden zien en zij dus zijn gezichtsexpressies niet kon volgen, maar daar kon hij zelf vrij weinig aan veranderen. Hij was nu eenmaal het soort kerel dat op liefdesvlak nog altijd heel awkward bleef en hij had het gevoel dat dat bij Lima niet veel anders was, ook al was ze in sommige dingen misschien wat losser dan hem. Ze kwam daarstraks ook zo met het grootste gemak bij hem onder de douche staan zonder een bovenstukje aan en Soul wist gewoon niet of hij dat zelf zou kunnen. Hij kon zich nog herinneren dat hij zichzelf flauw had genoemd omdat hij zich niet in haar buurt had willen omkleden en vervolgens zijn rug naar haar had toegedraaid toen hij het uiteindelijk wel had gedaan. Op een dag zouden ze verder gaan dan vanmiddag en dan zou ze het toch ook zien? Hij gaf een snel knikje toen Lima aangaf wat ze wel wilde en wat niet. “Alles op z’n tijd,” grinnikte hij en hij merkte dat zijn eigen ogen ook dicht begonnen te vallen. Hij begroef zijn neus in haar haren zodat hij haar shampoo - die ze vanmiddag in haar haren had gedaan – kon ruiken en merkte dat zijn spieren ontspanden omdat hij dicht bij haar was. Zijn ene been liet hij tussen de hare glijden zodat hij haar nog wat kon opwarmen als ze het koud zou hebben en zijn ogen liet hij vervolgens dichtvallen. Niet veel later ging zijn normale ademhaling over in een rustige ten teken dat hij in slaap was gevallen.

Hij kon niet slapen. Zelfs niet met Lima heel dicht tegen zich aan, zijn arm om haar heen en het meest rustgevende gevoel die hij kon hebben, kon hij niet slapen. En hij snakte naar een sigaret. Hij had de pakjes die hij nog in zijn zak had zitten weggegooid zodat hij niet in de verleiding zou geraken, maar daar begon hij nu spijt van te krijgen. Toen Lima in haar slaap van hem wegrolde en rustig verder sliep, was hij opgestaan om het raam open te doen en op de vensterbank te gaan zitten zodat hij één been uit het raam kon laten hangen en het ander in de kamer. Het waaide niet erg hard buiten en als het wel waaide, was dat een warme bries dat in zijn gezicht kwam en hem zijn ogen even liet sluiten. Arceus, wat had hij toch behoefte aan een sigaret. Gewoon zodat hij de rook kon inhaleren en weer terug naar buiten kon laten komen. Maar hij had tegen zichzelf gezegd dat hij niet meer ging roken en bovendien wilde hij niet dat Lima het vies zou vinden als ze met hem zou zoenen en ze zou de smaak van zijn sigaret proeven. Nee, dat was niet echt aangenaam en dat was de voornaamste reden geweest om te stoppen, maar tijdens nachten zoals deze miste hij ze toch wel. Zijn aandacht werd getrokken door Lima die plotseling lag te woelen in bed en traag liet hij zich weer terug de kamer in zakken. Hij liet het raam open staan en ging naar Lima toe. Hij ging naast haar op bed zitten en streek met zijn hand langs haar voorhoofd zodat een lok achter haar oor werd gedaan. “Lima?” vroeg hij zachtjes. Maar ze ging alleen maar harder woelen en haar gezichtsuitdrukking liet blijken dat ze een nachtmerrie had. En dus schudde Soul haar schouder met zijn hand. “Lima?” vroeg hij nogmaals. “Wakker worden.” Hij schudde nog wat harder zodat ze zeker zou wakker worden, maar hield ook wat afstand voor als ze hem per ongeluk zou slaan vanwege haar hevige nachtmerrie. Hij zou zelf wel zien wat haar reactie zou zijn als ze wakker werd, maar ze moest wakker worden.

Ze schoot wakker uit haar droom, maar niet op de manier waar hij op gehoopt had. Hoewel ze niet meer aan het slapen was en de droom dus niet meer meemaakte in haar slaap, zag hij dat ze het wel nog steeds meemaakte toen ze wakker was. Hij kon zich alleen maar voorstellen hoe dat de schokkende gebeurtenissen in haar leven zich afspeelden voor haar ogen en ervoor zorgden dat ze ging hyperventileren. En dat was ook precies wat er gebeurde: haar ademhaling ging sneller, haar ogen waren wijd opengesperd en het leek erop alsof ze zich niet eens bewust was van zijn aanwezigheid. En dus besloot Soul het eerste te doen wat in hem opkwam. Hij draaide zich half naar haar toe, deed zijn ene arm onder haar knieholtes en de andere hield hij tegen haar rug terwijl hij haar optilde. Het was niet gemakkelijk om haar in een zittende positie op te tillen, maar het lukte uiteindelijk en voorzichtig tilde hij haar naar zich toe. Hij ging wat naar achteren zitten op het bed en opende zijn benen wat zodat hij Lima met haar achterwerk op het bed kon laten leunen tussen zijn benen en haar benen over één van zijn benen hingen. Hij legde zijn hand op haar achterhoofd en deed zijn hoofd wat naar boven zodat ze tussen zijn hoofd en zijn schouder met haar hoofd kon leunen en streelde vervolgens ritmisch door haar haren terwijl zijn andere hand haar ondersteunde. “Stil maar,” murmelde hij. “Ik ben bij je. En zoals ik al zei, zal ik je altijd beschermen, Lima. Altijd. Je hoeft nergens meer bang voor te zijn, want ik ben bij je. Shhtt.” Hij prevelde zijn woorden zachtjes en op herhalende wijze tegen haar zodat het hopelijk tot haar door zou dringen dat ze hier niet alleen in was en zodat ze wat zou kalmeren.