What the f*ck is going on?

Soul keek tevreden zijnde toen ze het niet verwacht leek te hebben, maar verwachtte wel al een tegenaanval van haar. Dat vond hij juist zo leuk aan haar: ze liet zich niet doen. Door niemand niet. Al was het maar om te plagen, toch kon je iets terug verwachten van haar. Ze was niet het type dat beledigd een eindje verderop ging staan mokken, maar pakte je terug op de één of andere manier. En hij kon nog wel honderden dingen noemen waardoor hij zich aangetrokken tot haar voelde, maar dat was er alvast één van. Hij keek met een glimlachje naar zijn vriendin toen ze het water in dook. Zoals verwacht voelde hij iets tegen zijn benen, maar hij had verwacht dat ze hem gewoon een simpele duw ging geven. In plaats daarvan trok ze zijn been achter hem door zodat hij naar voren viel. Hij hapte net op tijd naar adem voordat zijn gezicht contact maakte met het water en bubbels gingen naar de oppervlakte toen hij grinnikte om wat er gebeurde. Hij trok zijn voet – voorzichtig uiteraard – los en zwom weer terug naar boven waarna hij met samengeknepen ogen naar haar keek. “Jij,” zei hij vervolgens dreigend. Daarna stak hij nonchalant zijn hand op: “Hi.” Hij veegde het natte haar wat uit zijn gezicht en keek naar de helderblauwe lucht boven hun. Hoe laat zou het zijn? Hij had echt geen idee, maar hij hoopte dat ze nog lang bij elkaar konden blijven. Door hun Ranger jobs konden ze sowieso weinig bij elkaar zijn en ze waren ook al twee weken van elkaar weggeweest omdat hij naar Snowpoint had gemoeten. Hij stond op en kwam langzaam naar haar toe. “Houd me eraan dat als ik de volgende keer naar Snowpoint City word geroepen dat ik niet ga,” zei hij zuchtend. “Dat waren echt de langste twee weken van mijn leven. Zo lang kan ik je echt niet meer missen.” En Amelia was nog een reden waarom hij niet meer zou gaan. Hij wilde bij zijn vriendin zijn en niet bij haar. En hij wist hoe Lima over haar dacht. “Plus ik mag je natuurlijk niet te lang alleen laten. Wie weet wat voor knappe jongens jouw aandacht wel niet trekken. Of jij die van hun.” Hij gaf haar een plagerig zetje en op zijn gezicht was te zien dat hij het niet meende, want jaloezie was een emotie die hij niet kende. Dacht hij.

Soul trok even zijn wenkbrauw op toen ze haar vraag stelde. Tja… dacht hij dat eigenlijk? Hij vond zichzelf nu ook weer niet bijzonder knap en zijn karakter was nu ook weer niet zo dat je zei wauw. Sure, hij gaf om haar en hij dacht ook wel dat hij dat duidelijk liet merken, maar misschien wilde ze iemand hebben die wat losser was. Misschien vond ze het niet fijn dat hij zijn gevoelens zo weinig met haar deelde en zo veel mogelijk voor zichzelf hield. Om dan nog maar niet te spreken hoe sadistisch hij wel niet kon zijn als iemand hem of haar kwaad deed. Tijdens een Quest kon hij zijn kalmte soms ook wel eens verliezen als hij iemand iets zag doen dat echt absoluut niet kon volgens hem. En dus haalde hij zijn schouders naar haar op. “Ik durf te wedden dat er qua karakter misschien leukere jongens zijn en qua uiterlijk misschien wel knappere jongens, dus ik zou geen idee hebben.” Wauw. Dat kwam ook weer over alsof hij weinig vertrouwen in haar had. “Ik hoop natuurlijk van niet, maar het kan natuurlijk altijd gebeuren dat je iemand anders leuker of knapper vindt. En ik hoop dat als dat moment komt dat je dan ook gewoon eerlijk tegen me bent.” Hij zei het misschien allemaal wel heel nonchalant, maar vanbinnen woedde er een storm. Zijn hart klopte hard in zijn keel bij het idee dat ze iemand anders leuk zou vinden en hem niet goed genoeg zou vinden. Hij rolde met zijn ogen toen ze haar opmerking over Amelia maakte. “Ik denk dat het het beste is als we beiden gewoon in Kalos of in Hoenn blijven. Ik heb geen zin om je op te gaan zoeken in de gevangenis. Bovendien heb je toch niets te vrezen, want ze is mijn type niet eens. Ik hou niet zo van meisjes die er heel opvallend bij lopen en super opdringerig zijn en gewoon doorgaan ook al heb je al een paar keer aangegeven dat je graag hebt dat ze stopt.” Hij drukte een kus op haar wang. “Maar ik apprecieer de bezorgdheid.”

Hoewel Soul vrij nonchalant was over alles, had hij wel het gevoel dat Lima hem doorhad en dus wist dat hij twijfelde over zijn gevoelens en over hoe hij eruitzag. Toch vond hij het niet leuk om dat letterlijk te zeggen en als dat moest via een omweg waarbij hij haar gevoelens misschien kwetste, dan moest het maar zo. Hij wist dat het onredelijk was en dat het misschien zelfs grof was op een bepaalde manier, maar hij vond het nog steeds heel moeilijk om zijn gevoelens heel hard naar haar door te laten schijnen, ook al wist hij nu al wel dat ze er niet mee ging lachen en dat ze hem er al helemaal niet voor zou verlaten. Hij liet zijn ijsblauwe ogen naar haar glijden toen ze dichterbij kwam en sloot zijn ogen voor een paar luttele seconden toen ze haar handen tegen zijn kaken liet komen en haar voorhoofd tegen de zijne rustten. Zijn handen vonden een weg op haar heupen en hij opende zijn ogen weer zodat ze elkaar konden aankijken. “Ja en ik vraag me al die maanden nog steeds af wat die reden is,” zei hij op een droge manier tegen haar, maar besloot om het topic voor de rest van de dag gewoon te laten vallen. Het had geen zin om er bezig over te zijn, want hij kon het gewoon heel simpel stellen: hij was bij haar, zij was bij hem en dat was dat. En als er veranderingen zouden zijn in de toekomst zou hij dat dan wel weer zien, maar hij had nu geen zin om zich daarover druk te maken. Hun kleine ruzie van daarstraks bewees wel hoe graag ze hem zag en dat ze elkaar nog niet kwijt wilden, anders hadden ze elkaar wel een stuk makkelijker laten gaan. “Klinkt goed,” sprak hij met een knikje naar haar. Hij liet haar los, liet zijn hand ook in de hare glijden en ging terug naar het strand. Hij liep naar zijn handdoek en liet haar hand los zodat hij zijn spullen bij elkaar kon pakken. Daarna keerde hij zijn Pokémon terug en ging in de richting van het Poké Center, ervan uitgaande dat zijn vriendin hem wel zou volgen. Toen hij in het Poké Center zelf was, liep hij richting de balie. “Mogen wij een kamer hier hebben voor straks?” vroeg hij. Hij wilde vermijden dat ze weer in een gevaarlijke situatie in Santalune City terecht zouden komen en hier waren de straten veel rustiger en was er dus veel minder kans op gezeik. “Een kamer voor twee, graag.” De zuster knikte naar hem en gaf hem vervolgens een sleutel aan. Soul liep terug naar hun kluisjes en haalde zijn spullen eruit. “Zullen we onze spullen droppen in de kamer en dan kijken wat we daarna eventueel gaan doen?” vroeg hij aan haar. Bovendien moesten ze sowieso het zand nog even van hun lichamen wassen en zich even omkleden, dus dat konden ze net zo goed op de kamer doen.

Soul pakte een driekwartbroek uit zijn rugzak en een los shirt die hij aan kon doen. Hij was zonder shirt weer terug in het Pokémon Center gegaan, maar de zuster leek er zich niks van aan te trekken en dus had hij het ook niet echt doorgehad totdat hij in de kamer stond. Hij haalde zijn handdoek over zijn natte haren heen en veegde toen vervolgens de druppels van zijn borstkas af. Zo ging hij naar beneden totdat hij onder zijn zwemshort kwam waarna hij zijn benen begon te doen. Toen Lima haar vraag stelde, dacht hij even kort na. Ze konden natuurlijk ook straks douchen als ze terug zouden komen, maar aan de andere kant had hij overal zand hangen en het zeewater was nu ook niet echt super lekker om te ruiken, bij beiden niet. Dat zou op hun huid blijven hangen en dan zou het misschien echt gaan stinken. En om nu naar zeewater ruikend door de stad te wandelen of wat ze dan ook wilden gaan doen, zag hij niet echt zitten. “Laten we nu maar douchen,” sprak hij dan ook. “Dan hebben we het gehad. We kunnen gewoon zoals we nu aangekleed zijn onder de douche gaan.” Er viel even een stilte. “Of het moet zijn dat je liever alleen doucht?” Hij grinnikte. “Ik weet ook niet of de douches groot genoeg zijn. Voordat ik dadelijk weer wat gezegd heb.” Zijn mondhoeken gingen omhoog op die typische manier waarop alleen hij lachte. Toen liep hij wat naar voren, legde zijn vinger onder Lima’s kin en bewoog vervolgens naar haar toe. “Maar eerst dit,” murmelde hij en daarna drukte hij zijn lippen op de hare. Zijn hart sloeg een slag over en er kwam weer dat vreemde gevoel in zijn buik. Opeens lagen zijn handen niet zoals gebruikelijk in haar hals of op haar heupen, maar lagen ze op haar schouderbladen en gingen ze langzaam naar beneden. Terwijl Soul haar kuste, gleden zijn handen wat naar voren en bleven twijfelachtig hangen op de band van haar bikini die zou leiden naar voren, naar een gedeelte waar hij haar nog nooit eerder had aangeraakt. Zijn twijfel was duidelijk te merken en hij opende zijn ogen even om haar met een vragende blik aan te kijken, het bloed naar zijn wangen stijgend en zijn hart kloppend in zijn keel.

Soul’s hart klopte wat sneller toen Lima naar hem knikte, maar alsnog wachtte hij heel even voordat hij zijn handen naar voren bewoog. Hij wilde niet het soort jongen zijn dat daar gelijk aan begon, maar het gewoon rustig opbouwen. Benieuwd of hij dat ook nog ging zeggen nadat hij het een keertje geprobeerd had. In elk geval waren ze nu al iets langer in hun relatie en was het misschien ook wel de tijd dat ze hun eigen grenzen af gingen tasten, hoewel Soul’s grenzen nu ook weer niet zo groot waren. Het was eerder wachten op Lima of ze het wel allemaal oké vond, want hij was niet zomaar iemand die alles met anderen deelde en al zeker niet als het over dit soort dingen ging. En dus besloot hij dat de subtielere aanpak beter was en dat hij dan wel vanzelf zou ontdekken wat ze fijn vond en wat niet. Maar ze had hem toestemming gegeven en dat wilde dus zeggen dat ze het oké vond. En dus bewoog hij zijn handen voorzichtig naar voren totdat zijn vingertoppen contact maakten met het gedeelte dat hij nog nooit had aangeraakt. Hij voelde zijn wangen rood worden toen zijn vingers met het grootste gemak onder haar bikini doorschoten en bewoog vervolgens zijn hand naar boven. Om het wat minder awkward te maken, duwde hij haar naar achteren zodat ze op het bed lag en ging boven haar hangen, zijn knieën aan weerszijden van haar lichaam. Hij liet zijn hand het werk doen en probeerde haar ondertussen zo teder mogelijk te zoenen, maar vroeg zich af of ze het wel fijn vond. Voorzichtig kuste hij van haar mond naar haar kaaklijn en naar haar hals en weer terug naar haar mond. Zijn hoofd was inmiddels zo rood geworden als een tomaat, maar hé, hij was hopelijk goed bezig.

Soul kon het niet ontkennen: zijn lichaam reageerde op haar. En dat was misschien niet zo vreemd, maar het zorgde er wel voor dat het bloed naar zijn wangen steeg. En dat bleef net zo lang duren totdat hij zichzelf kalmeerde met het feit dat zij het al even fijn vond, dat zij zich liet doen door hem en dat ze hem niet stopte. Dat wilde iets zeggen, toch? Lima kennende had ze het allang aangegeven als ze het niet fijn vond en dus ook nu. Maar ze leek het fijn te vinden, want ze liet hem zijn gang gaan. En Soul had geen idee wat hij daarvan moest vinden, want hij had het idee dat hij steeds minder controle over zichzelf kreeg. Haar daar aanraken waar hij haar nu aanraakte zorgde ervoor dat er een bepaald gevoel in zijn buik loskwam wat hij nog niet eerder had meegemaakt. Opeens leek zijn lichaam zelf te weten wat het moest doen en kuste hij haar niet langer op haar mond, maar ging naar beneden toe. De spieren in zijn schouders bewogen mee terwijl hij langs haar hals naar beneden kuste en tussen de plek waar hij haar aan het aanraken was door naar haar buik. Daarna kwam hij weer naar boven en peilde haar reactie. Zijn handen schoven voorzichtig het bikinitopje weg en zijn handen vonden hun plek weer opnieuw waar ze zachtjes masserende bewegingen maakten. Opeens rolde hij op zijn rug langs haar en pakte haar vast bij haar armen waarna hij kracht zette en haar op zich trok. Hij kwam zelf ook weer wat overeind zodat hij in een half zittende en half liggende positie zat en schoof zijn handen over haar rug naar boven totdat hij bij de sluiting van haar topje kwam. Daar ging hij weer terug naar voren toe en ging weer verder waarmee hij eerder bezig was, genietend van het vreemde gevoel dat zich door zijn binnenste verspreidde.

Hij moest eerlijk toegeven dat dit er heel anders uitzag. Dat zíj er anders uitzag. Natuurlijk hadden ze elkaar nog nooit op deze manier gezien, want ze waren ten eerste nog nooit gaan zwemmen en ten tweede hadden ze dit nog nooit gedaan, maar Soul dacht wel dat hij hier aan kon wennen. Ze had echt een mooi lichaam en hij hoopte dat ze dat ook wist. Alles was perfect aan haar en die mening veranderde niet nadat hij haar zo had gezien zoals hij nu deed. Soul verstijfde even toen ze naar voren boog en plotseling met haar tong over zijn oorschelp ging. Er ging een fijn gevoel door zijn binnenste heen en Soul zuchtte even genietend. Hij wist niet hoe ze opeens op het idee was gekomen om dat te doen, maar hij zou er niet tegen protesteren. Dat wilde hij ook helemaal niet. Hij nam aan dat haar lichaam hetzelfde reageerde als het zijne en dat ze instinctief overgingen naar een paar acties die ze waarschijnlijk nooit hadden gedaan als ze beter hadden nagedacht. Zijn handen gleden naar achteren, vonden de sluiting van haar bikini en na zeker een halve minuut hoorde hij een plofje ten teken dat het kledingstuk niet meer op haar lichaam zat. Soul deed haar haren voorzichtig opzij en zijn lippen vonden ook algauw haar oor. Hij opende zijn mond en zachtjes, heel zachtjes, beet hij in haar oorlel om te zien wat voor effect dat zou geven. Hoewel hij tegen haar wilde zeggen dat ze echt heel erg mooi was, wist hij dat dat het moment tussen hun nu zou verbreken en dit moment wilde hij graag nog even vasthouden. Hij pakte haar stevig vast door zijn handen op haar achterwerk te leggen en draaide de rollen weer om zodat zij beneden lag en hij boven. Vervolgens begon hij weer van boven naar beneden te kussen en bewoog zijn handen tijdens het kussen mee tot een bepaald punt waarbij hij haar weer vragend aankeek. Want wat wilde ze eigenlijk zelf?

Soul liet zijn handen wat zakken toen hij de twijfel in haar ogen zag. “Het hoeft n…” Maar toen legde ze haar hoofd naar achteren en maakte ze een instemmend geluidje. Oké. Nu wist hij even niet meer wat hij moest doen. Hij wilde zo veel dingen tegelijkertijd en er schoten te veel opties door zijn hoofd. Dit had hij nog nooit gedaan en dat was wel duidelijk. Alleen al de tijd die hij er aan had gespendeerd om haar bikinitop los te maken liet merken hoe onervaren hij hierin was. Maar hij dacht dat Lima hier wel hetzelfde in was tenzij ze een partner had gehad waar hij niets van wist. En opeens vond hij het heel erg vervelend om te denken aan Lima die dit deed met een andere jongen. Niet aan denken, Soul. Zelfs al zou het zo zijn dan is ze nu van jou en van niemand anders. Misschien wel hij toch wel een klein beetje jaloers. Een klein beetje maar. Zijn handen haakten zich achter het laatste kledingstuk dat haar lichaam bedekte en zonder na te denken liet hij zijn handen een zakkende beweging maken. Hij keek niet naar waar mee hij bezig was, maar richtte zijn blik op haar om haar reactie te peilen. Als ze dit niet meer wilde, wilde hij direct stoppen en dan gingen ze een andere keer wel verder. Ook al had hij het gevoel alsof hij zijn eigen lichaam bijna niet meer onder controle kon houden met de vreemde, fijne emoties die nu vrijkwamen. Hij kuste zachtjes weer terug naar boven terwijl hij zijn hand naar beneden liet dwalen. Terwijl zijn hand voorzichtig de grenzen afspeurde, duwde hij zijn knie wat tegen haar linkerbeen aan om ruimte te maken zodat hij zijn been tussen de hare kon leggen en zichzelf kon ondersteunen op zijn arm. Hij keek naar zijn hand en weer terug naar haar om haar reactie te peilen en drukte ondertussen zacht zijn lippen op die van haar.