Ziektebeeld [+ Cecille]

"Je klinkt als mijn trainer." Zei hij droogjes tegen Fredrik. "En als wij in de buurt zijn.. is er meestal wel iets dat niet klopt. Het is maar goed dat wij dat soort dingen leuk vinden om te onderzoeken." Op dat moment moest Hero niezen. Schijnbaar omdat er nog wat kots in zijn neus zat. Hij kreeg meteen een gezicht alsof hij in een citroen had gebeten. Snel veegde hij het weg met een tissue. "Yeah." Zei Hero tegen Cecille. "Wil je nog wat eten halen voor in de auto?" Sommige mensen vergaten herinneringen, sommigen hun gedachten, en sommigen schijnbaar hun maag. Wat vrij vreemd is gezien hun eerste avontuur vrijwel begon in een grote maag. Dus hij herinnerde haar maar even aan haar vorige opmerkingen over dat ze honger heeft.

"Ja dat weet ik eigenlijk ook niet. Ik zal het zo eens vragen aan Hero." Zei Abra. Nu Fredrik het zo direct had benoemd.. dat was inderdaad vreemd. Zelfs nog vreemder dan hun gemiddelde avontuur. "Oh." Zei Hero. "Nou des te goedkoper dan." Merkte hij op. Hij wist écht niet wat hij erop moest zeggen. Normale gesprekken over normale dingen vond hij gewoon moeilijk. Gekke gesprekken over interessante dingen gingen hem dan weer zo gemakkelijk af als.. in zijn eigen woorden.. 'Het melken van een Miltank wanneer de vaas omvalt.' Ja, ik snap 'm ook niet. En hij maakte aanstalten om door te lopen in de richting van zijn busje. "Hero, gaat alles goed?" Vroeg Mix aan hem. "Ja." Loog hij. "Ik weet het wanneer je liegt Hero." "Weet je dan toevallig ook wanneer je eens je mond moet houden?" Mix durfde niks meer te zeggen. Normaal deed hij nooit zo gemeen.. Er moest wel echt iets mis zijn dan. Mix besloot, net als Fredrik schijnbaar gedaan heeft, extra alert te blijven.

Er werd gesproken over zijn busje. Het beeld dat in zijn hoofd opkwam deed zijn hart opluchten. Hij dacht meteen aan het geluidje dat de motor maakt als je het busje start. Dat geluid vond hij geweldig. Dat was zijn favoriete geluid in de hele wereld. Hij keek haar aan en knikte. Natuurlijk mocht ze raden. Met raden.. dan ga je je brein te raden. En als je je brein te raden gaat, dan ga je denken. En denken een een bijzonder goede manier om dingen op de juiste manier te doen. En dingen op de juiste manier doen zorgt er voor dat je trots op jezelf kan zijn. Dus prima. Hij kreeg een glimlach bij het noemen van een hippiebusje. Ja dat was inderdaad waar. En toen daarna ging het een beetje bergafwaards. "Het is inderdaad een hippiebusje ja. Maar de rest klopt niet echt." Hij had wel kaarten.. maar dat was vooral om er voor te zorgen dat hij niet verdwaalt raakte. "Moet ik het zeggen, of blijf je raden?" Hij wist het niet zeker, misschien vond ze het wel erg leuk.

"Dat zou heel leuk zijn geweest," Begon hij. ", maar helaas is dat niet het geval." Hij kon eens een keertje horen wat Cecille over hem dacht. Over wat voor soort persoon hij was. Daar dacht hij eigenlijk NOOIT over na. Hij deed gewoon wat hij deed. Hij was gewoon.. Hero? Maar dit was wel eens een keertje verfrissend om mee te maken. Ze zag hem als een soort avonturier die nooit tijd heeft om stil te staan.. dat tweede klopte wel.. of als een geluksvogel met een goed gevoel voor design. Hm, het was discutabel of hij een geluksvogel was, maargoed. "Laatste kans." Zei hij met een knipoogje. Hij was wel benieuwd hoor.

Hey kijk een pluisje. Wauw wat maakt die aparte bewegingen zeg. Hero wist niet dat de wind van die rare spinsels kon maken. Kwam vast en zeker door het verschil tussen warme en koude wind. Daarnaast verplaatste wind zich anders door steden heen en.. Zijn mond viel open van verbazing. Cecille had effectief een situatie verzonnen die nog raarder is dan ieder van zijn avonturen bij elkaar. Hij was een spokenjager? "Ik.. heb ooit wel eens een Gastlyjacht moeten uitvoeren voor.. uhm.. niet belangrijk.. en dat heb ik nog wel liggen in mijn busje. Maar de rest is niet helemaal waar. Maar dat had ik zelf wel erg cool gevonden. Als ik ooit echte spokenjagers tegenkom dat bel ik je meteen op." "Dat ga je vergeten." Stuurde Mix hem. "Waarschijnlijk wel ja.." Reageerde Hero. Maar ze konden zijn busje zo onderhand al aan de rand van de stad zien. Hij wilde er wat van zeggen, maar hij liet Cecille nog even reageren op wat hij had gezegd. Het was een donkerblauw hippie busje met een witte tekst erop. Er stond op: 'G.E.M.G.I.M' Dat stond natuurlijk ergens voor.

"G.E.M.G.I.M":

Hij knikte. Jazeker had hij dat gedaan. Het was een geestige dag, maar er was niks grappigs aan. Die moest. En Cecille leek ook heel blij dat hij haar zou meevragen. Oeps, nu zou het extra ongemakkelijk worden als hij het daadwerkelijk zou vergeten. "Ik help je wel herinneren." Zei Mix tegen Hero. Hero moest er even om grinniken. "Wat moet ik toch zonder jou?" Mix had iets over zich heen. Iets van veiligheid. het was prettig. En toen noemde ze Gemgim tam. Dat stak wel een beetje. Dit was zijn grote liefde waar ze over sprak. En geen liefde van Hero zou tam genoemd worden! "Dat is niet het woord dat ik zou noemen. Maarja, ik ken dan ook de binnenkant." Weetje, als hij het nou nog gewoon even een geheim zou houden, dan zal het extra spannend zijn. Hij pakte maar van de sleutels erbij zodat hij de deuren direct open zou kunnen maken bij aankomst.

Ze kon zo snel omdraaiden. Zo snel van rustig naar energiek. Het was werkelijk een van de meest bijzondere dingen die hij had gezien. En dat wilde iets zeggen in Hero's geval. Maar Cecille was dan ook een vrij bijzondere dame. Ze rende al weg en riep hem na. Hij voelde nog steeds niets voor rennen, hoewel dat zijn favoriete ding was om te doen, dus hij hield het maar bij snelwandelen en wat grotere stappen. Toen hij aankwam bij het busje deed hij de deur open en zette een stap opzij voor Cecille om naar binnen te stappen. Het busje stond vol met allemaal apparatuur. Dingen die biepjes maakten. Dingen die konden draaien. Dingen die licht gaven. Dingen me getallen. Dingen met letters. Er stond zelfs een mini werktafeltje met een gereedschapskistje erop. "Nou dit is het dan. Had je je dit kunnen voorstellen?" Vroeg hij nieuwsgierig. Zijn energie kwam even terug bij de gedachte aan het feit dat ze zo een stukje gingen rijden. "De spokenvanger zal vast ergens staan.. maar dan moet je even zoeken waar die is, want ik weet niet waar ik die heb neergezet." Vreemd. Het busje leek van de binnenkant groter dan die was van de buitenkant. Niet veel, maar toch wel een beetje.

Ze bleef zelfs energiek. Waar haalde ze dat vandaan. Hij wist waar hij het zelf normaliter vandaan hield, maar hij had zo het idee dat Cecille niet hetzelfde met zich aan de hand had, dus wat kon het zijn. Zelfs praten leek ze sneller te doen. Maar dat kon ook een gevoel zijn. Ze was in ieder geval erg onder de indruk. Het idee dat zij of Fredrik iets per ongeluk kapot zouden maken was nog niet eens in hem opgekomen. Zo was hij niet. Dat waren niet de eerste gedachtes die in hem op kwamen. Zo lang hij maar een geweldige en speciale dag kon hebben. Maar daar had hij toch niet zo'n vertrouwen in om eerlijk te zijn. "Uhm, het is een soort rugzak met een stofzuigerslang eraan." Hij stapte zelf nu ook het busje in. Hij ging zitten aan het stuur, zodat ze niet op elkaar gepropt zouden staan. "Jij mag trouwens kiezen waar we naartoe gaan. Er is maar één voorwaarde." Hij kreeg weer een glimlach. "Het moet fantastisch zijn." Ondertussen had Mix zich weten op te krullen op zijn schoot. Tja, hij moest nou eenmaal veel slapen.