Ziektebeeld [+ Cecille]

Dit.. soort situaties liggen echt precies in Hero's straatje. Als je hem ergens in het midden van de nacht voor wakker kon maken.. dan was het dit wel.. Maar vandaag even niet. Hij kreeg van Mix door dat hij het fijn vond om Cecille te zien glimlachen. Hero dacht verder niet na over de random opmerking en dacht. "Het lijkt er op dat je maag mensen weer in beweging weet te brengen. Je hebt een heel apart talent weet je dat?" Dacht hij. "Van de beste geleerd." Hero vond het grappig. Maar het lukte even niet om ook echt te lachen. Misschien kwam dat juist wel omdat dit letterlijk een binnenpretje was. Maargoed, ze liepen dus gewoon mee. Hero deed zich een beetje moeite om naast Cecille te lopen. Het kostte meer moeite dan normaal. Zijn schoudertas leek om de een of andere reden zwaarder. Vreemd.

Een ongemakkelijke Cecille. Een sterke geur. Een onoplettende Pokémon. Dit waren normaliter allemaal tekenen geweest voor Hero om actie te ondernemen. Hij had natuurlijk wel door dat er iets niet helemaal pluis was, maar hij had er om de een of andere reden helemaal geen zin in om het uit te zoeken. Zelfs Mix hield zich stil. Maar dat kon net zo goed zijn omdat hij in slaap was gevallen op Hero's schouder. "Is goed, maar wacht ik moet even iets uit mijn tas pakken." Hij opende zijn schoudertas. Freeze. Hij liep helemaal groen aan en boog zich voorover om te kotsen. Tussen het kotsen door zorgde hij ervoor dat hij de tas op de grond wierp. Nu had hij al helemaal geen zin meer in een bakkerij. Hij legde zijn hand op zijn maag. Ziekjes haalde hij wat tissues uit zijn binnenzak om zich wat op te frissen. Overgeven vond hij een van de meest onprettige ervaringen.

Hij was boos en verward tegelijkertijd op wat er in zijn tas zat. Dat had hij er zelf niet ingestopt. En hij voelde zich verschrikkelijk door het overgeven. Wat een rotdag. Hij knikte toen ze vroeg of het ging. Relatief gezien vond hij dit nog meevallen, dus hij ging er niet over klagen. Vervolgens schudde hij nee. Het kwam niet door de geur. Was het maar de geur geweest! Dat was vele malen beter geweest. Hij wilde eigenlijk een flesje water pakken om zijn mond te spoelen, maar hij zag het dus totaal niet zitten om nu zijn tas nog eens te openen. "Water?" Vroeg hij aan Cecille. Hij wilde niet nog meer woorden gebruiken, dan zou hij de smaak van kots alleen nog maar meer proeven. "Je weet dat ik het ook gezien heb hè?" Deelde Mix mede aan Hero. "Geef me een momentje." Dacht Hero. Zodra hij het flesje water zou krijgen zou hij een autoritje voorstellen, om de een of andere reden had hij daar zin in. Het was kalmerend.

Met een trillende hand nam hij het flesje aan. Hij nam een slok en spoelde er eens goed mee voordat hij het weer uitspuugde. Nu waren ten minste alle stukjes uit zijn mond. Daarna dronk hij de rest leeg. Als het moest regelde hij wel een nieuw flesje voor haar ofzo. Nou nou, een tictac had hij zelf ook nog wel en schudde daarom dus nee terwijl hij weer eens voorzichtig rechtop probeerde te staan. Hij leunde tegen de muur van de steeg aan en hield zijn handen op. "Ik ben niet zo'n knuffelpersoon." Hij voelde zich haast schuldig dat hij het zei. Maar zo was hij nu eenmaal. "Maar.. laten we inderdaad even ergens anders naartoe gaan. Ik ben deze steeg wel even zat zo. Misschien dat een roadtrip leuk klinkt?" Kon hij meteen van zijn tas af komen. En als Cecille het wilde kon ze nog van te voren snacks kopen voor in de auto. Ze had namelijk zo'n honger.. ofja.. als ze die nog had ten minste na het zien van zijn kots.

"Neu." Hij krabde achter zijn hoofd. "Ik heb een busje." Het was een volkswagen transporter. Het busje dat vaak werd gebruikt als hippiebusje. "Weet je zeker dat je kan rijden na dat kotsen?" Vroeg Mix. "Ik denk juist dat ik me er beter door ga voelen." Reageerde Hero in zijn gedachten. Ondertussen werd die kat terug geroepen. Een vonkje van de nieuwsgierigheid die hij normaal voelde kwam terug. Fredrik gedroeg zich schijnbaar, als hij Cecille goed inschatte, niet zoals normaal. Hoe dan? Hij moest het meteen weten. "Is Fredrik wel eens schichtig naar groene objecten Cecille?" Nu had hij alsnog niet gevraagd of Cecille wat eten wilde gaan halen voor de roadtrip. Ach, dat zou nog wel komen dan.

"Oh nou dat is dat goed voor Fredrik." Hij stopte even. "Anders zou hij het moeilijk kunnen krijgen met de inhoud van mijn maag dat hierzo ligt." Eigenlijk had hij de vraag om een andere reden gesteld, maar hij had er geen zin meer in om er verder op in te gaan. En aan de reactie van Cecille te zien zou zijn het waarschijnlijk ook leuker vinden om te gaan rijden. Hoe sneller ze dat gingen doen, hoe beter. Dat was ten minste zijn eigen conclusie. Maar dat kan net zo goed zijn omdat hij in het algemeen vrij ongeduldig is. Hij wachtte maar even af of ze het grapje ook leuk vond.

"Yo, waddup." Stuurde Mix Telepatisch naar Fredrik. Nu was hij ook enorm benieuwd geworden. "Misschien hoort dat gewoon bij het soort Pokémon?" Vroeg Hero. "Misschien denken die altijd wel dat er iemand achter ze loopt." Hij stak zijn handen zijn jaszakken. Hij kon weer zonder ondersteuning van de muur rechtop staan. Het trillerige gevoel in zijn armen en benen was heengegaan. Dat kreeg je nou eenmaal als je aan het kotsen sloeg. Verder had hij eigenlijk gewoon zin om naar zijn busje te gaan. Hetzelfde gevoel als je een drukke dag hebt gehad en je naar je bed verlangt. Ja, dat hij nu ook een beetje. En de dag was nog niet eens voor de helft om.