Streak of Madness

Nathan bleek het nog wel grappig te vinden, en achteraf kon ze de humor er ook wel in zien. In ieder geval beter als gisteren. Op de een of andere manier was het al bijna makkelijker om te begrijpen dat er nu twee personen waren in plaats van dat Nathan nog een ergere asshole was dan normaal. In ieder geval wou de groenharige nog reageren, maar werd midden in zijn zin afgekapt. “Iemand onderbreken is erg onbeleefd” Merkte ze simpeltjes op. Maar blijkbaar had Eric een andere eerste indruk in gedachte, want zijn woorden waren… tja… niet echt iets wat ze had verwacht. Kort trok ze een wenkbrauw op. Wiebelde hij nu ook met zijn wenkbrauwen? Oké, ja, dit gebeurde. Gelukkig vond ze haar woorden terug. “Ik sla het aanbod wel af smári-drengur. Maar ik zal de eerste indruk wel veranderen van ‘serieus’ naar ‘lichtelijk ongepast’” Ze zei het wat uitdagend, aangezien ze het wel entertainment vond. Zeker, ze had het niet verwacht maar dat betekende niet dat ze er niet op in kon gaan. Al vroeg ze zich wel af wat die bijnaam betekende, of inde van zijn zin. Echt, voor haar pacht zei hij random broccoli in de zin en ze zou het nog niet weten. Oh, update over Aldrei. Die had Eric ondertussen in de persoonlijke top 5 van meest gehate personen gezet. Wat toch wel een hele eer was.

Wat moest ze hiermee? De ander deed alsof hij gekwetst was, al was het op de manier van doen die ze was gewent. Jammer genoeg verstond ze de bijgevoegde woorden niet, dus besloot ze er maar niet op in te gaan. Ze wist niet eens of ze de vertaling wel wou weten. Maar Eric leek niet uit het veld te slaan te zijn. Nee, deze ging gewoon verder met de ongepaste opmerking. Niet helemaal of guard deze keer leunde ze wat naar voren. “Nee, niet echt.” Zette ze hem op zijn plek, waarna ze terug ging zitten. De koffie werd gebracht en meteen een groot stuk vrolijker nam ze een slok van het spul. Yup, dat had ze nodig. Heel erg. Haar rode blik kwam geamuseerd weer omhoog. “Ik heb trouwens al iemand” Dat was duidelijk zat of niet dan? Daarbij kende ze de ander voor ongeveer 2 uur, wat nog niet de beste tijd was om meteen een motel kamer op te zoeken, naar haar mening dan.

Ragya was in volle glorie van haar koffie aan het genieten toen de ander het voor elkaar kreeg haar geschokt te krijgen. Bij zijn worden verslikte ze zich half in het bloedhete spul. Kort kuchte ze en met een uitdrukking die voornamelijk geschokt was keek ze de ander aan. “… Meen je dit?..........” Kwam er met dezelfde toon uit die uitstraalde; wtf. Gosh, ze moest hem niet gaan aanmoedigen. Het ergste was dat ze al in zijn stem had kunnen horen dat hij geen grapje maakte, maar de originele shock zat er nog in. Ragya had dus na haar stikken niet meer bewogen en was wat rood aangeslagen. Nope, hier kon ze dus niet mee dealen.

En hij meende het, ja natuurlijk meende hij het. Echt, dat licht ongepast kon veranderd worden naar zwaar ongepast. Je ging iemand niet vragen om een threesome wanneer het nog maar 10 uur in de ochtend was. Dat moest een van de ongeschreven regels zijn van sociaal contact. Ze had in de naam van Tyr nog niet eens haar koffie op. Op de natuurlijk ging ze dus ook niet in, bij de vraag kreeg ze het voor elkaar uit haar positie te komen en even haar haren uit haar gezicht te vegen. “So many things” reageerde ze, haar woorden iets gedempt omdat haar arm ervoor zat. Dit moest haar weer overkomen of niet soms? Nathan’s alter kon toevallig geen vriendelijke dude zijn waar je mee naar de bios ging. Ofcourse not.

En daar was Hotstuff weer, degene die ze blijkbaar wel kon vertrouwen. Haar blik reflecteerde die van de jongen, die het gelukkig ook niet had gewaardeerd. Bij zijn woorden knikte ze, haar wangen nog steeds rood. “Vertel mij wat” Kwam er wat kleintjes uit, waarna ze nog een slok koffie nam. Ze ging er ook maar niet op in dat de andere ruzie aan het maken was met zichzelf, ze had in alle eerlijkheid wel genoeg Eric gehad voor de dag. De roodharige had dus besloten dat de koffie ineens super interessant was. Het was ook niet dat ze hier iets wist om over te praten ofzo. Vandaar dat ze maar opzij keek richting Aldrei, die iets terug grauwde. “Ég get ekki lagað það” Mopperde ze terug, waarop Aldrei enkel richting de straat keek, haar punt hiermee duidelijk makend. De roodharige draaide zich weg van de vos. Hmmf. Nathan kon nu trouwens beter trakteren, dat was hij nu wel te goed.

Ondertussen nam hij maar een slok van de koffie, het hielp niet om de ongemakkelijkheid weg te halen, maar het maakte het iets beter, een heel klein beetje maar. Er werd zachtjes door de ander ingestemd dat dat vreselijk awkward was geweest. Wel fronste hij lichtjes toen de ander wat sprak in haar eigen taal, ergens willen dat hij wist wat er werd gesproken. Hij had ergens een gevoel dat dit soort situaties wel heel veel vaker konden gaan voorkomen met Eric, dit was niet echt iets dat hij nodig had. "En daar heb je helemaal gelijk in." klonk er dan ook van Eric, om zijn gedachten zowat te bevestigen. Well, shit. Dan was het maar enkel voor Nathan te hopen dat hij niet op de euh, foute momenten weer terug controle zou nemen.. Hij wou niet denken aan de dingen die daarbij gebeurden. Kort slikte hij even, verdomme.

En ze waren nu gewoon in stilte aan het zitten. Of tja, zij had een half gesprek met Aldrei en de ander had zijn eigen entertainment nam ze maar aan. Uiteindelijk stond de Ninetales op toen Ragya niks deed, keek schattend richting de groenharige en liep toen weg. Wat beledigd hief Ragya haar arm, maar de vos was al uit het zicht verdwenen. Beledigd ding. Ze nam nog een slok van de koffie, die al bijna leeg was. Aangezien de stilte haar ook niet beviel besloot maar small talk te gaan houden. “Dus, jij nog wat te doen vandaag?” Wie weet moest hij werken, de tango dansen, alles was beter dan hier zitten en naar koffie te gaan staren. Kom aan, beetje interessant zijn was geen zonde.

En blijkbaar had Nathan niks te doen in zijn leven. Nou, dat was toch eens teleurstellend. Zelf haalde ze haar schouders op, waarna ze opstond om haar jas uit te doen. Ze had hem in haar nachtelijke uitje aangetrokken, meer om uit het zicht te blijven dan wat anders. Maar nu was het gewoon .. warm. De roodharige ging de groen met leren jas over de stoel naast haar en gaf antwoord op de tegenvraag. “Niet echt nee” Dat was diepgaand zeg. Maar hier leek snel verandering in te komen, zoals vaker gebeurde in deze magische wereld, want iemand rende voorbij en nam haar jas mee. Wtf? In eerste instantie deed ze niet veel meer dan omhoog komen uit haar stoel, niet echt de moeite vindend om haar jas terug te stelen. Ze had het ding immers zelf ook gestolen. Maar toen kwam de realisatie wat erin zat. Een nadeel van zo’n jas was dat ze diepe zakken hadden, en je het al snel als een tas begon te gebruiken. Zo zat er dus iets in het kledingstuk wat ze absoluut niet kwijt wou. “Ertu að djóka?” schold ze, vrij luid. Hierna zette ze de achtervolging in. Geen idee wat de ander ging doen maar Ragya was deze onzin net iets te beu om netjes te vragen of hij nog eens dieven wou gaan villen.

De roodharige rekte haar pas uit, zo eenmaal in haar sprint komende. Ze kon best hard rennen als het nodig was, als het voor een korte afstand was dan. Het was echt een keuze maken tussen ver en lopen of kort en rennen. Jammer genoeg moest ze hiervoor rennen. Het ergste was nog dat ze Aldrei niet bij had, al floot ze nu wel richting de teef. Nathan leek ook te hulp te schieten, wat ze waardeerde. Wacht, nu ze eraan dacht, dat betekende dat ze niet eens hadden betaald. Want in haar verwachting had Nathan niet netjes een briefje van vijf achtergelaten. De dief sloeg af, waardoor zij hetzelfde deed. Damn this. Conditie, damn, die mocht wel beter zeg. Goede voornemen; meer hardlopen.