Streak of Madness

Gelukkig offerde de ander zich op als een ober, want het was nogal duidelijk dat de roodharige niet meer op ging staan van haar stoel. In ieder geval, niet de komende tijd. Bij de vraag hoefde ze ook niet meer na te denken en gaf vrij simpel antwoord. “Iets met Vodka” Het interesseerde haar allemaal weinig, voornamelijk omdat haar kennis over drank nog vrij geringt was. Ze wist eigenlijk alleen dat dit sterk was en niet behoorde tot die zoetige zooi, dus ze nam er maar vrede mee. Iets in haar vroeg zich af of het wel een goed idee was nu te gaan drinken, maar ze ging er vanuit dat ze voor de rest van de dag niks te doen had, wat haar rede genoeg gaf. Haar blik volgde Nathan kort naar de bar, waarna ze een poging deed de onderlegger in brand te steken met de Team Rocket fanmerch zippo die van Flynn had gehad. Het ding werkte verassend goed, dus ze had het gehouden. Daarbij hielp het de pyromaan goed opweg.

Ragya was net bezig haar onderzetten flambé over te plaatsen naar een ander voorwerp op tafel dat brandbaar had geleken. Het was van hout gemaakt, best klein maar opgevult. Geen idee wat het was, misschien iets om later kaarten in te doen? Voor nu was het entertainment genoeg. Ze keek dus maar schuin op van haar actie toen Nathan aan kwam lopen met het drinken. “Thanks” Met linkerhand pakte ze het glas en nam rustig een slok, in haar andere hand nog altijd de onderzetter houdend. Meteen voelde ze een licht branden in haar keel, maar het ijs erna maakte het best prettig. Geen idee wat het was trouwens, maar Nathan had blijkbaar goede smaak. “Best goed eigenlijk” zei ze uiteindelijk hardop, al was haar blik terug naar het houten ding gegaan. Het werd jammer genoeg alleen maar zwart voor op het moment, maar ze gaf de hoop niet op.

Bij de verklaring van de naam knikte ze even, waarna ze onderzoekend naar het glas keek, alsof ze wou besluiten of het er wel bij paste. “Klinkt al fancy” Verklaarde ze uiteindelijk, om hierna nog een lok te nemen. In alle eerlijkheid was ze hier juist met het doel om zulke dingen te zijn vergeten aan het einde van de.. voormiddag. Klonk nog steeds raar. Ondertussen leek het haar te lukken om de vlam over te zetten van de onderlegger naar het houtje. Triomfantelijk grijnsde ze ernaar en legde het nog brandende viltje op tafel, om hier hierna te doven door het koude glas erop te zetten. Nu hadden ze een groter vlammetje, al was het nog steeds niks bijzonders. Het leek zich ook niet de verspreiden. Voor nu was het in ieder geval genoeg de roodharige zowel voldaan als bezig te houden. Zo makkelijk in de omgang was ze ook.

Het was sterk, maar Ragya leek het niet verschrikkelijk te deren. Ze moest toegeven dat haar drankgebruik noemingswaardig omhoog was gegaan na de ontmoeting met Irish coffee. Een mix van koffie en whisky. Ze kon Flynn bedanken voor die geweldige verbreding aan haar smaakpallet. Hoe dan ook, haar drank tolerance was flink omhoog gegaan in vergelijking met het laatste drankuitje van haar en Nathan. Haar pyromanische trekken waren wel hetzelfde gebleven, waardoor ze geamuseerd in haar huidige vuurtje zat te porren om het te manipuleren naar haar wil. Ze was nog helemaal tevreden, het was immers zo klein, maar ze had de zelfbeheersing niet alles in brand te steken als ze ernaar voelde. En je kon haar geloven, op het moment voelde ze zich er ernaar. “Ik beloof niks” Kwam er dus ook met een grijnsje uit, wetend dat dit de volle waarheid was. Alcohol en vuur dingen immers heel goed samen. De ander leek te grijnzen in zichzelf, al trok die even snel weer weg. Het was Ragya wel opgevallen, en ze zou zichzelf niet zijn als ze niet in andermans gedachtes ging porren. “Wat is er?” Kwam er dus ook subtiel uit, waarna ze een slok nam van het geval.

Bij de verklaring besloot Ragya maar niet verder te pushen. Voornamelijk omdat dit ook gewoon haar eigen wantrouwen kon zijn die sprak. Dit kwam vooral omdat ze geen reden zag waarom Nathan’s grijns dan was verdwenen. Misschien had Eric een opmerking terug gemaakt. Of zag Nathan ineens alle zondes van zijn leven in, voor nu was het in ieder geval niet haar probleem om zich druk om te maken. Ze grijnsde dus even goed als reactie, haar nieuwsgierigheid en wantrouwen voor zichzelf houdend. “Dan is hij wel een hele slechte Ier” Reageerde ze, om hierna een slok alcohol te nemen. Ze had echt meer nodig. Ongeamuseerd keek ze naar haar glas.

Het was nogal triest dat Nathan hier een gesprek met zichzelf voerde en Ragya er zomaar naar kon kijken. Bij het gemopper van Eric keek ze dus ook geamuseerd terug over haar glas heen. “Als je het zelf wilt geloven, ik heb jou in ieder geval nog niks zien drinken” Maar ze had haar antwoord nog maar net gesproken en ze had weer Nathan voor haar neus. Lichtelijk fronsend aangezien dit wel heel snel bleek te kunnen, nam ze nog een slok, om hierna de ego van de ander maar eens te gaan strelen. “Nee hoor, valt best mee” Klonk er, misschien lichtelijk plagend, van de roodharige. Echt, ze vroeg zich af hoe vaak dit nog moest gebeuren voor ze er zelf gek van werd, het was immers heel.. apart om het bij te houden. Haar reacties op Nathan en Eric scheelde nu eenmaal, voornamelijk omdat ze bij een van de twee wantrouwiger was, al deed Nathan nu zeker een goede poging dat gelijk te trekken. Wederom probeerde ze er niet te veel aan te denken en ging weer verder met haar vuurtje. Aangezien alcohol op haar vinger had gezeten sloeg de vlam over, pas toen de vloeistof opgebrand was en haar huid begon te raken voelde ze de drang het te doven. Hoe konden mensen dit nou niet leuk vinden?

Ragya was weer afgeleid en voerde een random voorwerp aan het vlammetje, toegegeven, Nathan was niet zo interessant. Oké, nu zei het vuur ook niks maar in ieder geval vernielde die wel alles wat je erbij in de buurt bracht. Bij degene voor haar leek dit heel specifiek te werken en zelfs dan bleef er nog dingen over. Tja, mens verloor weer zoals vaker gebeurde. Op dat moment nam ook zij de laatste slok van haar drankje en veelzeggend keek ze naar de groenharige. Zou hij zijn nut nog kunnen bewijzen? Het was bewezen bij pokémon dat ze je pas interessant vonden als je ze voedsel gaf. Misschien werkte het ook met meiden en alcohol. Who knows. Nathan was hoe dan ook opgewaardeerd tot op en neer loper en drankhaler. Zijzelf was immers heel goed bezig met een scheikundige reactie.

Het leek erop dat Nathan goed afgericht was, want hij protesteerde enkel door zijn wenkbrauw te bewegen en laat Ragya op dat moment net naar iets anders kijken. Hoe dan ook, de ander kwam al snel terug met het drinken, wat ze aannam met een dankbaar knikje. Toen hij hierna claimde dat ze zelf moest gaan lopen de volgende keer trok ze een pruillipje. “Ik kon juist wel wennen aan een persoonlijke butlet” De helft van diens kleren leken er ook op alsof hij dit beroep deed. Steeds meer eigenlijk, aangezien meteen hiervoor een camo-disaster was. Want je had nooit genoeg groen op je lichaam zo bleek. Urgh, ze werd al aangeschoten, ze merkte het al aan zichzelf toen ze nog een slok nam. Het maakte haar wat opgefokter en minder tactloos. Nog meer? Nog meer ja. Damn ze werd hier echt kriebelig van.