Streak of Madness

Zodra hij hun drank weer had opgehaald, werd hij kort bedankt met een knikje, was goed genoeg als je het hem vroeg. Bij wat er door hem daarna werd gesproken, moest de roodharige weer met de opmerking komen dat ze wel aan een persoonlijke butler kon gaan wennen. Hierop klonk er lekker simpel, maar toch direct van de groenharige. "Dan heb je pech." nee, hij was niet van plan om voor butler te gaan spelen. Hij wist niet hoe het met de ander zat qua de drank, maar zelf had Nathan bij lange na nog niet genoeg op om zelfs een beetje aangeschoten te voelen. Hij had, na zelf vaak genoeg gedronken te hebben, meer glazen nodig dan een in welk geval. Hij nam weer een slok van het spul dat hij, of eigen Eric, had besteld. Het was eigenlijk best goed ook. Voor een Iers die niet goed tegen drank kon, had die best een goede smaak.

[justtify]Het was nog te horen hoe de ander sprak dat dat het niet leuk was. Ze kon maar iemand anders vinden die dat voor haar wou spelen. Hij nam een slok van zijn drank, om enkel niets meer over haar opmerking te zeggen. De enige reactie die hij had gegeven, was met zijn ogen gaan rollen. Oh? Een drankspel? Daar zou je hem niet over horen klagen noor, absoluut niet. "Prima, weet jij dan al iets?" het leek hem sterk, maar hij kon het altijd nog gaan vragen. En als ze het niet wist, dan had hij altijd nog wel het een en ander aan spellen die ze wel konden gaan doen. Hij was gewoon rustig tegen de stoel gaan leunen, met zijn armen wat over elkaar. Hij wou alweer wat nemen van zijn drank, maar als ze zo een drinkspel gingen doen, kon hij het beter voor dan gaan bewaren. In zijn hoofd was het te horen hoe Eric het ook wel een goed idee vond om dat te gaan doen, mooi dan, dan waren ze het er alle drie in welk geval mee eens.[/justify]

Nu pas leek de roodharige het kleine vlammetje te gaan doven die ze een tijdje geleden al aan had gestoken. De bar was niet in vlammen opgegaan, daar was hij al blij genoeg mee geweest. echter leek zij geen spel te weten, maar daar hadden ze hem voor volgens haar. Het was wel dat ze een punt had, hij kon meer dan genoeg drinkspellen, dus ook nu kon hij er wel met gemak op eentje komen. "Wat denk je vander van 'bullshit'?" dat was een grappig spel om te doen, dus waarom nu niet? Ze zaten hier toch namelijk. Hij had geen speelkaarten bij zich, maar vast wel dat hij er wat van hier kon gaan lenen, of dat was anders maar te hopen. Als dit namelijk niet het geval was, dan moesten ze een ander spel doen, iets dat niet te maken had met welk soort kaarten dan ook eigenlijk.

De roodharige leek wel zeker geïnteresseerd te zijn in het spel dat hij had voorgesteld, dat was in welk geval al iets dan. Er werd gevraagd wat de bedoeling van het spel was, hierop greens hij kort. In selk geval was het wel dat de alcohol hem weer wat kon laten grijnzen. Dat was al iets in welk geval. "Het is vrij simpel eigenlijk. Elke speler krijg een aantal kaarten, dit zijn er vaak ongeveer vijftien, maar gezien wij met ons tweeën zijn, ieder de helft van alle kaarten. Je moet bij elke beurt aan aantal kaarten op de stapel leggen, bijvoorbeeld drie koningen, en dan zeg je dat je drie koningen hebt. Echter kan het ook zijn dat ze een andere kaart zijn. Dus dat je bijvoorbeeld twee koningen en een twee erop legt, maar zegt dat het drie koningen zijn." hij stopte even en keek de roodharige aan, kijkende of het het nog begreep. Hierna ging hij weer rustig verder. "Als je denkt dat de ander inderdaad niet alle kaarten erop heeft gelegd wat is gezegd, kan je zeggen dat het 'bullshit' is en dan kan je die kaarten omdraaien om te zien of het waar is of niet." weer stopte hij voor even. "Maar pas op, als het toch de kaarten zijn die de ander heeft gezegd, moet jij én de hele stapel nemen, en je glas in een keer leegdrinken. Dit geld ook andersom; heb je dus wel gelijk, moet de ander de stapel pakken en glas leegmaken. Je hoeft niet om elke ronde dit te zeggen, anders schiet het niet op weer. Je doel is om je deck zo snel mogelijk leeg te maken, zonder uiteraard betrapt te worden." hij keek Ragya aan met een kleine glimlach op zijn gezicht, en, wat vond ze ervan?

Zodra hij klaar was met de regels uitleggen, leek Ragya het wel te begrijpen aan haar gezicht te zien, dat scheelde dan in welk geval. Er werd dan ook gesproken dat het nog wel te doen leek, met dat ze ging kijken of ze hier kaarten hadden. Kort knikte Nathan, om ondertussen een slok van zijn drank te nemen. In een enkele minuut kwam de roodharige al terug, en nog voor hij iets had kunnen vragen werd hem een pak kaarten toegeschoven. Hij pakte het ding vast, om de kaarten eruit te halen, te checken of er nog onnodige kaarten tussen zaten, zoals jokers, en begon ze te schudden. Hierna begon de groenharige de dingen uit te delen, beiden de helft van de kaarten. Zodra hij klaar was met uitdelen, pakte de groenharige zijn eigen stapeltje en begon rustig door te kijken met was hij had, er zaten nu al een paar of twee in waarvan alles hetzelfde nummer had, mooi. "Ik begin wel." sprak hij, immers was het dan duidelijk wat het ogneveer was. Hij viste drie kaarten uit zijn stapel, welke drie koningen dan ook waren. "Drie koningen." sprak hij, de jongen ging niet meteen beginnen met valse dingen, wel waarschijnlijk volgende ronde, kwam het hem goed uit.

Dit spel was eigenlijk gewoon puur een pokerface oefenen, of hopen dat je al een vreselijk goede had. Hoe dan ook, het kwam wel voor beiden zo te merken goed uit, vooral gezien ze deze blijkbaar ineens goed konden opzetten. Hij had nog, voor het delen, een kleine stapel van acht kaarten naast de stapel gelegd, waarom? Puur omdat het wel heel makkelijk zou worden dan voor beiden. Nu kon het altijd nog een optie zijn dat er ook kaarten die de ander op de stapel ging 'leggen' eigenlijk tussen die kon liggen. Hierom lagen nu dus zowel dit stapeltje, als de speelstapel met omgedraaide kaarten, allemaal hun achterkant naar boven wijzend. Blijkbaar had de roodharige er drie keer een zeven opgelegd, iets waarvoor hij meteen zijn eigen kaarten afging, kijkende of hier twee zevens of meer tussen zaten. Echter had hij zelf maar een zeven, dus dat was ook niet genoeg. Haar gezicht sprak niets, jammer. Hij viste twee kaarten uit zijn stapel, twee vijfen. "Twee keer vijf." echter was het het gezicht dat hij trok, die het niet geloofwaardig kon maken, als was het maar een klein iets geweest. Leek het er net op dat hij loog. Bluffen, dat was een van de beste manieren.

En ze hapte ook nog. Zodra ze had gesproken dat het bullshit was, moet hij even glimlachen. Dit enkel moest al genoeg zeggen dat zij het bij het verkeerde eind had. Enkel leek ze hem wel verwachtingsvol aan te kijken, iets waarop hij fronste. "Je moet dan de kaarten omdraaien en kijken of je gelijk hebt." hij lette niet erop dat ze een conversatie had met haar vos, of nou ja, reageerde er niet op was een betere verwoording ervoor. Het mocht er nu voor hem raar uitzien, maar niet dat het veel anders kon zijn als hij met Eric een diep gesprek had in het openbaar. Dat werd je pas raar aangekeken zeg. Maar dat maakte hem dus eigenlijk gewoon niets uit, hij leefde er nu mee. Wennen? Ja, dat was het wel zeker, maar het was te doen. Niet dat de jongen een keuze had,cwant om diens bestaan nou te gaan ontkennen, nee, dar was ook niet te doen voor hem zeg. Omdat hij weer wat drank wou hebben, pakte de jongen het glas weer, om er een slokje vanuit te nemen. Wel liet hij er meer dan genoeg drank in om het zo in een teug te kunnen opdrinken en dat het redelijk veel was.

Ze leek nu al meteen door te hebben dat dit inderdaad geen goed teken was, iets dat al werd bevestigd voor haar toen ze zijn kaarten had omgedraaid. De roodharige pakte haar glas, om het spul in een keer op te drinken, om daarbij ook nog het stapeltje kaarten te pakken dat voor de twee lag. Hierna werd er duidelijk gezucht, waarna er twee kaarten werden neergelegd, waarvan er werd geclaimd dat het twee zessen waren. Nu ging hij in welk geval niet moeilijk doen, vooral met de gedachte dat ze nog steeds de waarheid kon gaan spreken. Hij viste drie tweeën en een twee uit zijn stapel, om deze er vervolgens op te leggen. "Vier tweeën." echter scheelde het voor hem dat hij zowel en een goede pokerface had opgezet, als dat al die kaarten redelijk dicht vij elkaar lagen, anders was het een stuk minder geloofwaardig waarschijnlijk.