That was a long road

Na een halfuur was ie terug, of minder zelfs, mooi zo... Heel erg mooi... Matt keek niet op, wetende dat het Mel was. "Ah, wat wil je eten? Ik heb verschillende dingen meegenomen." Hij haalde enkel zijn schouders op. "Mij maakt het weinig uit," mompelde hij zachtjes. Yeah... Kon hem echt weinig schelen. Hij bleef gefocust op de saaie film die bezig was... Maar ergens verlichte het zijn nijdige en niet zo vrolijke humeur, wat opnieuw een pluspunt was.

De jongen haalde alleen maar zijn schouders op. "Mij maakt het weinig uit." mompelde de jongen zacht, waarop Mel knikte en aardappelen liet koken. Lalala. Hij zou eigenlijk een goede huisvrouw zijn. Maar ksst. Hij was heel mannelijk hoor. Best wel heel erg mannelijk, dus een huisvrouw zou hij niet zijn yush. Na twintig minuutjes had hij een drie gangen diner klaar gemaakt... yush. "Eten is klaar." sprak hij met een brede glimlach.

Hij begon met rommel te maken, die hij dan waarschijnlijk ook weer ging opruimen... Sigh... Matt bleef naar zijn filmpje staren... Saai maar verdragelijk.... Deze hele atmosfeer stond hem echt niet aan... Op dagen zoals deze, of eerder momenten zoals deze, vroeg hij zich af waarom hij zo graag mensen bij zich had... En dan kreeg hij weer zo'n aanval, om hem er vriendelijk en zachtaardig aan te herinneren... Sigh... "Eten is klaar." Even keek de zwartharige op waarna hij zuchtend overeind kwam en aan tafel ging zitten... Kom maar op...

De jongen kwam zuchtend overeind en kwam aan tafel zitten. Yush. Mel pakte de twee koppen. "Vers bereidde kippensoep." sprak hij met een glimlach, waarna hij deze voor Matthew neerzette en vervolgens voor hem zelf. Mel ging rustig zitten en pakte een lepel. "Eetsmakelijk." sprak hij met een glimlach.

Sigh... Hij leunde op een hand en keek schuin naar buiten. Het was alweer avond... Hoeveel dagen was Mel al hier? Drie... Vier dagen? En ze waren alweer bij af... Ze waren gewoon niet meer zoals vroeger... Allesinds.. Dat vond matt... Hij presenteerde het eten... Verse kippensoep... Ah... Klonk nog niet zo slecht. Hij nam een lepel en roerde er even in waarna hij een schep nam en even blies. Hij nam een hap en knipperde even waarna hij het doorslikte en even naar Mel keek. "Die maakte je vroeger toch ook klaar?" zei hij rustig.. Kip.

De jongen tegenover hem begon rustig met zijn lepel door de soep te roeren, waarna hij een volle lepel omhoog bracht en er even op blies. Mel nam zelf ook een hap van de soep en slikte het rustig door.. Hm.. "Die maakte je vroeger toch ook klaar?" klonk er rustig van de jongen af, waarop Mel even knikte met een glimlachje. "Omdat je zoveel van kip hield." sprak hij met een glimlachje, waarna hij weer een hap van de soep nam. "Ik weet nog wel dat als je ziek was... Ik altijd een hele pan vol kwam brengen." sprak hij licht grinnikend. Yeah, hij was gewoon heel beschermend en zorgzaam voor de jongen geweest... En kijk hem nu... Hij was nu een reus.

Hij knikte op zijn woorden en alsof het een teken was van goedkeuring, begon de zwartharige jongen verder te eten, sneller dan eerst. Hij hield van die soep... "Omdat je zoveel van kip hield." Hm... Uhm... Yeah... Hij hield eigenlijk van alles van eten, zolang het meer lekker was eh. En niet al te vies eruit zag... Dat was verschrikkelijk brrr... "Ik weet nog wel dat als je ziek was... Ik altijd een hele pan vol kwam brengen." Matt keek op en haalde de lepel uit zijn mond waarna hij knikte. "Yeah, verzachtte de pijn wel," zei hij rustig waarna hij verder at... Hm... Zo lekker. Nomnom. Misschien was het idee alleen al dat Melvin ze ahd gemaakt... Met die gedachte... Iets dat het zo lekker maakte...

De jongen begon sneller te eten dan daarvoor, teken dat het lekker was misschien? Heh. Toen hij zei dat hij altijd een pan voor hem klaarmaakte toen hij ziek was haalde Matthew de lepel uit zijn mond en knikte even rustig. "Yeah, verzachtte de pijn wel," klonk er rustig van de jongen af, waarop Mel even oprecht gelukkig glimlachte. "Gelukkig..." sprak hij met een glimlach, waarna hij de rest ook op at en even naar de jongen keek. Hmm..

Hm... Nomnom, soep... Hij vond soep amazing... was gewoon zo goed... Jam... Hij sloot even zijn oog en at verder.. Hm... "Gelukkig..." zei hij waarna Matt even naar zijn kom keek en de lepel erin liet. Hij leunde even op zijn hand en keek naar de ander met zijn ene, rode oog en zuchtte even waarna hij deze terug sloot. Was dat het? Of was er meer? Want voor iemand zoals hem was dat verre van genoeg... Misschien dat het de honger voor een uur ver zou stillen, maar meer niet...

De jongen sloot zijn oog even, waarna hij verder begon te eten... Hmm... Mel stond rustig op en pakte de lege kommen even, waarna hij naar de keuken liep om een hele gebrade kip te pakken en deze op de schaal met salade legde eronder. Lala.. Hij bracht eerst de borden en de rest van het bestek naar de tafel, waarna hij twee wijnglazen pakte en een wijnfles uit de koelkast pakte en deze op tafel zette. Hmm.. Hij schonk de wijn tot halverwege het glas in, waarna hij de fles op de tafel liet staan en terug liep om de schaal met de kip erop te pakken. Hij liep met een glimlachje terug naar Matthew en zette de kip op tafel, waarna hij weer ging zitten. "Ik hoop dat het niet al te erg is dat ik weer kip heb genomen." sprak hij even met een zacht glimlachje. Maar deze kip had hij wel gekruid... so.... Yeah.. Was toch wel anders.

Het leek erop dat de ander nog niet klaar was met zijn diner... Hij pakte wijnglazen en nam de kommen weg... Er werd wijn ingeschonken en Matt keek even naar hem... Was dat wijn van zijn collectie? Gawd... Pls... Zeg alsjeblieft dat het niet van zijn collectie was... Zo'n dingen konden echt moeilijk te vinden zijn en hij hield ze gewoon... Voor de sier? Geen idee... Sommige waren lekker... Andere dan weer niet... Hij keek naar de schaal met kip die op tafel werd gelegd en zuchtte even... "Ik hoop dat het niet al te erg is dat ik weer kip heb genomen." Matt zuchtte nogmaals en duwde een hand in zijn face waarna hij zijn hoofd schudde... "Nee... Nee... Is goed...." zei hij kalm waarna hij naar de ander keek... Hoe gingen ze dit opeten? Gewoon zo? Als een bende beesten...? Gawd...

Er klonk een zucht bij de schaal.. Uh... Sorry... Er klonk weer een zucht, waarna hij een hand in zijn face legde en zijn hoofd schudde... Sorry... "Nee... Nee... Is goed..." klonk er kalm waarna hij kalm naar hem keek met zijn ene rode oog. Mel knikte even rustig en pakte een scherp en groot mes. "Welk stuk wil jij? Dan snij ik het voor je af." sprak hij met een zachte glimlach tegen de jongen. Yush. Hij had alles goed voorbereid.

Hij nam een mes nadat hij had geknikt. Doe voorzichtig met dar ding man... En dat dacht het gestoorde kind... Hm... Nou hij was niet gestoord... Hij was gewoon speciaal... Punt uit... Hij was uniek en daar kon niemand tegenop ha-ha! "Welk stuk wil jij? Dan snij ik het voor je af." oh yeah... Hij moest eten. Kip. Mes. Miep... Yeah. Yeah. Hij lette op hoor... "Geef maar wat van de borst..." zei hij rustig. Hij was niet zo voor billen... Moest ie teveel met zijn handen bezig zijn en dat vond de jongen helemaal niet fijn... Echt niet... Noem het kieskeurig of raar... Hij kon er gewoon niet tegen...

"Geef maar wat van de borst..." klonk er en Mel knikte rustig, waarna hij een stuk van de borst af sneed en op Matthews bord legde. Hij zelf nam een poot van de kip... De rest konden ze een andere keer wel gebruiken. Morgen ofzo... Of als Matt nog iets wilde... Mel nam een slokje van de wijn... Ach... Het was de duurste wijn van Lumiose.... So yeah... Moest ook wel goed zijn eh. Mel proefde de wijn en slikte even dit door. Yeah... Was best goed... Hij sneed een stukje van het vlees af en stopte deze in zijn mond... Heh... De volgende keer een minuut of vijf korter... Yush... "Smaakt het een beetje?" vroeg hij met een glimlach.

En hij had eten hoozah. Hij keek ernaar en sneeds een stuk af waarna hij begon te eten... Het was gewoon kip... Niks speciaals... Niks verschrikkelijk... Het was gewoon... Kip... Hij at verder en stopte even om te drinken van de wijn.. Ah.. Ze was goed... Okay... Hij kende ze niet... Ah... Wat maakte het ook... "Smaakt het een beetje?" vroeg hij en matt knikte. "Het is ok..." zei hij.. Het was kip... Kip was altijd lekker... Kip was love, kip was life. Nee... Kip is love, kip is life.
4ever and ever. Hail the kiplord.