Okay, maybe just for the silence~ (Tore Adolfsson)

Ze had nog wat gerommel in de keuken gehoord, of na ja een stem die niet zo vrolijk had geklonken, maar Layla zat te veel in de reclames over Halloween dat ze verder niet meer had opgelet. Ze zat dan ook als een zombie… toepasselijk, naar het scherm te staren terwijl ze op de grote bank zat. Ze had haar benen er ook opgetrokken en keek nog steeds zo naar het scherm. Echter hoorde ze ineens iemands stem, verrast keek ze op, eigenlijk werd ze gewoon uit haar aandacht op de tv getrokken. Haar blauwe ogen keken naar de blonde jongen die aan kwam lopen. Ze knipperde even, aangezien de jongen haar naam vragend had uitgesproken. Wat was er? Ondertussen alweer vergeten dat de jongen waarschijnlijk hier moest verblijven voor een tijdje. De jongen ging op een stoel zitten… waarom ging hij niet op de gigantische bank zitten?! Daar was dat ding nou eenmaal voor. Normaal zat ze er in haar eentje op, maar eigenlijk werd hij gewoon te weinig gebruikt. Na ja ze bleef Tore maar vragend en een tikkeltje nieuwsgierig aan kijken. Hij begon dat hij het zou snappen als ze het zou weigeren. Ze hield haar hoofd wat scheef… wat? Hij ging verder of er een mogelijkheid was of hij ‘hier’ een tijdje kon verblijven. Ze knipperde weer, nog steeds verrast, alleen een seconde later drong het tot haar door. Oh ja… shit! Ze keek even om haar heen, haar blik langs de tv en wilde haar mond openen om wat te zeggen, maar ze keek Tore weer aan die duidelijk nog niet klaar was met praten. Al vond de jongen het blijkbaar heel ongemakkelijk om dit te vragen, want hij keek weg, al gebaarde hij vervolgens naar zijn Holo Caster. De rest van zijn woorden kwamen, een kennis reageerde niet en hij kon niet zo snel een ander hotel vinden die veilig was… tja, dat was inderdaad een groot probleem. De meeste hotels kon iedereen binnen rennen. Zoals Layla die ’s nachts aan je deur staat, maar goed daar ging het nu niet om. Ze was haar enige hoop waardoor ze hem even aan keek waarna ze even lichtelijk begon te grinniken. Ze rekte zichzelf uit en keek voor een seconde naar de tv, hoezo afleidend. “Die mogelijkheid is er… ik heb namelijk gewoon een logeerkamer” sprak ze met een glimlach “Vergeet die kennis en een ander hotel, daar ben je niet veilig” ging ze gewoon door en ze keek hem dan ook weer aan. “Je mag zo lang blijven als je wilt” sprak ze vervolgens met diezelfde glimlach “Normaal zit ik hier altijd helemaal alleen dus wat gezelschap kan een keer geen kwaad”. Ze keek dan ook even naar de klok… daarnaast was het veel te laat om hém de deur uit te schoppen. Ze was een Team Rocket lid ja, maar zo erg was ze nou ook weer niet… “Ik zei toch dat je je thuis moest voelen” sprak ze lachend, doelend op de woorden die ze had gesproken toen ze net het appartement binnen waren gekomen. Ze liet zich achterover op de bank vallen en keek op deze manier naar de tv. Duidelijk geen moeite hebbend dat meneer hier langer ging blijven. Ze pakte een van de kussens die op de bank lag en plaatste die op haar om vervolgens haar armen om heen te slaan. Ondertussen was ze weer te veel naar de tv aan het staren… echter bedacht ze ineens dat er misschien al Halloween films op tv waren, ze kwam dan ook gelijk weer recht om Tore wat enthousiast aan te kijken. “Wil je een film kijken?” kwam er vervolgens vragend uit terwijl ze de blonde jongen aan bleef kijken. Hij zat nog steeds op die random stoel, terwijl de bank…. Ze keek hem dan ook strak aan “Ga op de bank zitten…” sprak ze bijna commanderend, ja zo’n huge bank en dan gaat ie op die stomme stoel zitten. “Daar is de bank nou eenmaal voor” sprak ze waarna ze zich weer achterover liet vallen en zichzelf nog een keer uitrekte.

Ze had hem verteld dat hij zich thuis moest voelen en dus ook haar logeerkamer kon gebruiken als eigen kamer. De kamer was al heel lang leeg geweest, dus misschien maar goed ook als hij wat gebruikt ging worden, toch? De jongen had gegrinnikt op haar woorden, over haar vorige woorden dat hij zich dus thuis moest voelen, tja, dat was nu ook wel letterlijk zo. Ondertussen had ze haar aandacht weer op de tv gericht. Tja, de tv was een verslavend iets en ook iets om lekker naar te staren zonder een woord te spreken. Echter sprak Tore ineens dat het een prachtige, magische doos was… Ze keek hem dan ook verrast aan toen ze zijn stem wel hoorde, maar het even duurde voordat het helemaal binnen kwam wat hij precies zei. Haar blauwe ogen bleven Tore aankijken “Uh… ja” mompelde ze, niet zo goed wetende wat hierop te zeggen. Ze had daarna gelijk voorgesteld om een Halloween film te gaan kijken en tot haar verbazing kwam er geen tegenspraak van de blonde, was zijn angst voor bloed dan toch niet zo groot als ze dacht? Ze keek hem dan ook wat verbaasd aan, al had ze daarna hem laten weten dat hij op de bank moest gaan zitten en niet zo eenzaam op die stoel. Die was voor uh… mensen waar je een ‘serieus’ gesprek mee had of zo. Haar vader zat vaak op die stoel. Layla had even naar Tore gekeken toen hij op de bank zat, maar met het kussen nog steeds in haar armen keek ze weer naar de tv. Echter werd er ineens gesproken dat een ‘6+’ Halloween film wel veel te saai zou zijn. Ze had niet eens opgemerkt welke zender erop stond, dus tja. Ze keek Tore dan ook licht fronsend aan. Er waren anders wel leuke reclames op deze zender… en niet alleen maar kinderprogramma’s hoor. Maar goed, dat ging ze Tore niet proberen wijs te maken dat zou toch zinloos zijn. Haar blik ging weer op de tv en in haar ooghoeken merkte ze op dat hij bezig was met zijn Holo Caster.

Nieuwsgierig als ze was, keek ze dus weer zijn kant op. Niet veel later kreeg ze dan ook een mobiel zowat in haar gezicht geduwd, wat haar dus een beetje naar achteren liet deinzen, waarna ze haar blik focuste op het schermpje van de Holo Caster. Terwijl Tore de woorden sprak over een film op Kalos1 was ze de tekst op de mobiel aan het lezen. Het was een film, het ging over wapens die zielen aten… aha. Die woorden werden door Tore dan ook nog een keer herhaald waarna ze van de mobiel op keek naar hem. Een glimlach verscheen op haar gezicht “Oke dan” sprak ze waarna ze omhoog kwam en de afstandsbediening vast pakte die ze nog steeds naast haar had liggen. Ze richtte het ding op de tv en klikte op de zender… Kalos1 kwam niet veel later in beeld. Natuurlijk was er eerst nog een reclame, maar vijf minuten later begon de film dan ook echt. Layla was er weer comfortabel bij gaan liggen en hield haar blik op de tv gefocust “Ik ben benieuwd” mompelde ze. Haar kussen had ze nog steeds in haar armen en toen ze naar de klok keek zag ze dat het echt al aardig laat aan het worden was en ze hadden nog niet eens gegeten… oeps. Na ja dat kwam in de pauze wel, nu was er een film bezig. Haar ogen schoten dan ook terug naar de tv toen de begin credits over waren. Gelijk kwam er een meisje met een gigantische zeis in haar handen in beeld. Ze liep door de straat en niet veel verderop was er een soort van ‘monster’ verschenen. Zonder te twijfelen rende het mens erop af en begon ze het ding af te slachten. Gek genoeg was er geen druppel bloed te zien… Na ja het was dan ook alles behalve echt. Er bleef een glimmend balletje over, wat zweefde in de lucht. Echter was Layla gelijk verraste was het moment dat de zeis in een dude veranderde, oke dan. Verbaasd bleef ze naar de tv staren. De jongen at vervolgens het glimmende balletje op. “Dat zijn dus zielen…” mompelde ze weer, terwijl ze haar aandacht op de tv hield.

Layla had terwijl de film begon nog wat dingetjes gemompeld al had de blonde jongen daar absoluut niet op gereageerd, nee hij had geen woord gesproken, niet eens een geluidje gemaakt. Al maakte het Layla maar weinig uit, ze mompelde vaak tijdens films en ze verwachtte dan ook geen antwoord voor niemand. Ze ging weer lang uit op de bank liggen en legde het kussen nu onder haar hoofd als steuntje. Haar blauwe ogen keken naar de bewegende beelden op de tv. De witharige jongen was uit zijn ‘zeisvorm’ gekomen en at de ziel op, tenminste ze dacht dat het een ziel was, maar daarna werd al snel duidelijk dat ze gelijk had gehad. Ze moesten nog een ziel van een heks en dan hadden ze alle zielen opgegeten die ze nodig hadden om de jongen een ‘super’ wapen te maken, aha, interessant. Layla bleef aandachtig kijken terwijl de film verder ging en er nog meer dingen gebeurde. Er verscheen vervolgens een ‘heks’, tenminste zo zag ze eruit, maar het persoon zei ‘meow’, zat op een pompoen en was nogal uh… voluptueus, ja dat ja. Ze knipperde dan ook even en ze vertrouwde het ook totaal niet. Ze vroeg zich dan ook af of dit personage wel degelijk een heks was. Niet veel later was er een of andere discussie en wilde de jongen overlopen naar de ‘heks’, maar na wat drama gebeurde dat toch niet en gingen ze verder met aanvallen. Toen de ‘heks’ in een kat veranderde, fronste Layla dan ook… wat? Dit was sowieso geen heks. Haar blik schoot echter naar Tore die een ‘serieus?’ uitsprak, duidelijk verrast, waardoor ze even lichtelijk moest grinniken. Haar aandacht trok vervolgens weer naar de film, maar de heks was gewoon naar huis gegaan… vreemd. Het tweetal was duidelijk nog niet klaar met hun en ging naar de woning toe. Echter ging het daar grandioos mis toen de dude in bad belandde bij die… heks… vrouw… kat wat het ook was. En ze was naakt! Haar ogen werden groot, oke dit soort dingen hoefde ze dan ook weer niet te zien, zeker niet samen met uh… Een blos was op haar gezicht verschenen en ze keek om naar Tore die zijn hand voor zijn ogen had geplaatst en dus niet meer keek. Hij zag dus duidelijk niet wat er allemaal gebeurde, ze keek dan ook weer terug naar het scherm. Waar de jongen nog meer tegen haar voorgevel aangedrukt werd, jeetje. Ze zuchtte even en keek even de andere kant op, het was echter niet alsof ze nog nooit perverse dingen had gezien. Maar het was nu wel ongemakkelijk stil. De scene was gelukkig bijna voorbij en toen de film dan ook verder ging en de perverse scene voorbij was, keek ze naar Tore “Het is voorbij hoor” sprak ze, haar lach inhoudend, oke ze was zelf ook rood, maar ze kon het niet inhouden hoe grappig het was om hem zo te zien zitten met zijn hand voor zijn ogen, alsof hij dit soort dingen niet mocht zien van zijn moeder of zo. “Bereid je maar voor” begon ze terwijl ze haar blik op het scherm hield “Misschien ga je dit later ook wel zien” grapte ze “Als je een girlfriend hebt natuurlijk~”.

De jongen haalde eindelijk zijn hand van zijn gezicht af en keek weer naar de film toen de scene voorbij was, gelukkig voor hun. De jongen had gesproken dat dat ‘beter’ was, ja op zich wel ja, zeker in deze situatie. De film ging ondertussen verder en de blos was helaas nog niet van d’r gezicht af gekomen. Al kon ze het niet laten om wat tegen de jongen te zeggen over dit onderwerp, of hij het nou leuk vond of niet. Ze had hem gezegd dat hij zich moest voorbereiden en de jongen keek haar gelijk verrast aan waardoor ze gelijk moest grinniken toen hij vroeg waar hij zich dan op moest voorbereiden. Ze had verder gesproken dat als hij een vriendin had ‘ooit’ dat hij dan ook misschien wel dat soort dingen zou doen, je wist maar nooit. Misschien nu nog iets te jong voor dat soort dingen, maar ook hij werd een keer achttien. Echter reageerde Tore nogal ‘aangebrand’ waardoor ze hem toch wel lichtelijk geamuseerd aan keek, zeker toen hij zijn woorden sprak dat hij niet zo pervers zou zijn als die jongen. Die dude uit de film dus, maar films waren meestal ook nogal onrealistisch. Vervolgens kwam hij ermee dat zijn liefdesleven haar niks aan ging waardoor ze weer lichtelijk moest lachen en haar aandacht op het scherm hield. “Gossie” sprak ze simpel, echter nog steeds super geamuseerd. De film was ondertussen op een punt gekomen waarbij er een gevecht was ontstaan tussen een jongen met zwart haar en het koppeltje van net… met de idioot dus. Ze leken echter flink te verliezen in het begin, maar dat veranderde naar mate de film vorderde. Layla zat ondertussen weer helemaal in de film, maar haar aandacht werd daar volledig uit getrokken toen ze ineens Tore’s stem hoorde. Ze keek hem dan ook gelijk aan en bij de dingen die ze hoorde werden haar ogen eerst groot. Of ze dat soort dingen al eerder aan ‘iemand’ had laten zien, aan haar vriendje bijvoorbeeld. Nou… die had ze… die gedachten werden echter compleet weg geduwd toen hij sprak dat ‘hij’ problemen zou hebben dan aangezien ZIJ alleen in een beha rond had gerend in de nacht. Of te wel die nacht dat ze bij hem was. De jongen leek echter geen problemen te hebben met het spreken van die woorden, maar die woorden kwamen bij Layla nogal binnen als een bom. Haar gezicht was al rood, maar nu werd haar gezicht nog roder “W.ww…wat?!” kwam er enorm beschaamd en verward uit. Ze negeerde de film compleet. Dus hij wilde zeggen dat ze die nacht dat ze dronken was, ze geen shirt meer aan had gehad bij hem en hij alles in alle glorie had gezien?! Bij die gedachte keek ze snel weer weg, verdomme, hij meende dit niet serieus toch?! Oké ze had geen vriendje dus hij ging geen problemen krijgen, maar dit was misschien wel het meest gênante wat ze ooit gehoord had. “I..i..ik heb geen vriendje dus maak je niet druk” mompelde ze zachtjes, Tore niet aan durven kijkend. Hij deed er veel te luchtig over, of dat leek zo. Nerveus begon ze aan haar blonde haren te plukken, het liefst stond ze op en rende ze gillend naar haar slaapkamer, maar wat zou dat helpen? Dat zou misschien alleen nog maar raarder zijn. Nu te beseffen dat hij een van de weinige was die dát had gezien. Oké meerdere hadden het al gezien, maar… dit was anders… ?! Ja, dit was sowieso anders, niet te vergeten dat hij nog maar vijftien was. Arceus, Layla wat heb je gedaan. Ze had haar hand ondertussen voor haar gezicht geplaatst en als een zielig hoopje zat ze nu op de bank, met een hoofd als een tomaat of aardbei~.

Zijn reactie was mooi geweest, ja het was mooi om dat soort reacties te zien. Het was tenslotte plagerig bedoeld en absoluut niet serieus, ze had dan echter ook wel zo’n reactie verwacht. Ze deed het allemaal voor de grap natuurlijk. Echter nadat ze zich weer op de tv had gericht, kreeg ze de actie van net drie dubbel terug. Ze had een verraste ‘wat’ gestotterd, maar daar had ze nog geen reactie op gekregen. Ze wist gewoon helemaal niks meer van die nacht, dus hoe moest ze weten dat ze zoiets beschamend had gedaan, recht voor zijn neus. De blonde jongen keek ondertussen weer naar de tv, maar Layla was iets te beschaamd om nu nog normaal naar die film te gaan kijken alsof er niks aan de hand was geweest. Ze had dan ook gemompeld dat ze geen vriendje had, als verduidelijking. Als hij het al niet opgemerkt had, want tja, het was nou niet aan haar appartement te zien dat ze een ‘geliefde’ had, laat staan dat ze hem dan hier zomaar liet logeren… Dat zou gewoon vreemd zijn geweest, niet dat ze iets met het verblijven bedoeld natuurlijk, ugh. De blonde jongen had daarna weer zijn aandacht op de tv gelegd, maar Layla kon alles behalve naar de tv kijken. Ze zag niet zoveel eigenlijk, want ze had haar hand voor haar gezicht geplaatst en met een rood hoofd zat ze een beetje bekrompen op de bank, verdomme. Ze wilde niet weer voor tomaat of aardbei uitgemaakt worden. Het was gewoon heel gênant om te weten dat ze dus wel zó erg was geweest tijdens haar dronkenschap in zijn hotelkamer. Opeens hoorde ze Tore’s stem weer, dat ze gewoon moest ‘genieten’ van de film, want er was geen perverse scene bezig. Ze bleef echter gewoon zo zitten, wetende dat ze aangekeken werd door de jongen. Maar het ging hier niet om een perverse scene op tv… meer een perverse scene die ze zelf had gedaan bij iemand thuis. Die gedachte, maakte het echter alleen nog maar erger helaas. Opeens begon Tore met een serieuze stem tegen haar te praten, waardoor ze langzaam haar hand weg haalde voor haar gezicht en hem voorzichtig aan keek. Hij sprak dat ze hem niet verkeerd moest begrijpen en dat er écht niks gebeurd was. Vervolgens nog iets over dat hij een handdoek om haar heen wilde doen, maar blijkbaar had ze het te warm gehad. Ze staarde hem nog steeds aan, niet zo goed wetend wat ze hiervan moest vinden. Ze kreeg weer een tik tegen haar voorhoofd aan waardoor ze met haar hand over haar voorhoofd ging en hij sprak dat hij dus geen ‘pervert’ was. Echter verpeste de film dit moment compleet door een blonde trien in de film keihard te laten schreeuwen.

Tore was duidelijk van het padje af en Layla had ook even een korte, lichte hartaanval overleefd, Arceus. Echter kwam Tore even tegen haar aan met zijn schouder toen hij ook was verschoten. Ze keek hem dan ook wat verrast aan, maar de jongen was te druk met de film, niet veel later werd er dan weer wat gemompeld. Doelend op de film die hun had laten schrikken zowat. Niet veel later ging hij weer goed zitten, waardoor zijn schouder bij haar verdween. Toen hij echter ineens sprak dat hij geen pervert was, keek ze hem nu wat verbaasd aan, al kwam daar snel een glimlach voor in de plaats. Een grinnik ontsnapte uit haar mond terwijl ze even naar de film keek, maar al snel terug ging naar Tore “Yeah, sure…” sprak ze, tikkeltje plagend. Het einde van de film was ondertussen ook in zicht, tenminste daar leek het op. Dat blonde wijf werd dan ook verslagen… waarom eindigde het altijd happy. Na ja het was in ieder geval moeilijk om een film te vinden waarbij het niet happy eindigde. Ondertussen kwamen de eindcredits in beeld en zuchtte ze even “Nou dat was een ‘enge’ film” sprak ze vervolgens op een wat sarcastische toon, maar wel licht lachend. Ze stopte wat blonde haren achter haar ene oor en rekte zich vervolgens weer uit en pakte het kussen onder haar hoofd vandaan. Ze ging weer goed rechtop zitten en keek even naar het kussen en van het kussen keek ze naar…. Tore. Een niet zoveel goeds betekende grijns verscheen op haar gezicht, waarna ze het, veel te zachte, kussen naar Tore’s hoofd ‘gooide’. Toen het met een doffe plof tegen hem aan kwam moest ze lichtelijk grinniken. Ja, je als een kind gedragen was soms gewoon nog gewoon grappig.

De jongen had nog gesproken toen de eindcredits bezig waren dat zij de volgende keer de film moest kiezen. Maar de film in de bioscoop had ze toch gekozen, of gingen ze nu om en om kiezen voor films? Ach hij had deze film gekozen en het hoorde een Halloween film te zijn, maar… het kwam niet echt door voor een goede Halloween film, het was duidelijk een film geweest voor kinderen. Na ja ook niet helemaal met die gênante scene er in, maar goed. Ze moest dan ook even grinniken om zijn woorden, echter had ze zelf ook een reactie op de film gegeven over dat het zogenaamd ‘eng’ was. Haar blauwe ogen keken Tore aan toen hij sprak dat ze al een Halloween film hadden gezien. Ze knikte lichtjes “En die was ook nog eens veel enger dan deze…” had ze nog even gesproken om te bevestigen dat dit de minst enge Halloween film was die ze ooit had gezien. Ze had veel engere films gezien, maar het was nog geen Halloween, dan draaide meestal de echte thrillers en halloween films op tv en die waren wel degelijk eng. Ze moest ook toegeven dat ze dat soort films nooit in haar eentje keek zelfs niet bij daglicht, dan zou ze zeker de hele nacht wakker liggen. Maar als ze samen met iemand de film keek dan was het meestal lachen, maar dan moest er daarna meestal wel een ‘leuke’ film gekeken worden om de engheid weg te krijgen.



Echter was Layla al weer met andere dingen bezig terwijl Tore nog op de film was gefocust. Ze had zonder een woord te spreken het zachte kussen in zijn gezicht gegooid. Ze had toe gekeken hoe het ding in zijn gezicht belandde en het was heel moeilijk om haar lach in te houden. De jongen had echter het kussen alweer vast gepakt en was duidelijk een tikkeltje verbaasd over haar actie. Er kwam een ‘serieus?’ gevolgd met de vraag dat zij dan geen kind was. Echter kon ze nu moeilijk boos worden om die opmerking en kon ze ook niet normaal reageren, ze kon alleen maar lichtelijk gniffelen. Ja, dit was te amuserend en het was het allemaal waard. Echter leek de jongen voor even er niet op in te gaan wat haar wel een beetje zou teleurstellen hoor. Ze keek hem dan ook bijna een beetje sip aan, maar hij sprak dat op elke actie er een reactie volgde. Gelijk keek ze op na deze turn of events. Niet veel later was de jongen gaan verzitten op de bank en kreeg ze het kussen dan ook tegen haar gezicht, wel zachtjes, maar hij liet het ding niet los dus hij had het nog steeds. Een beetje overdonderd kieperde ze bijna om, op de bank zelf. Ze begon meteen te lachen. Oké die had ze wel verdiend, al was het alles behalve een harde klap geweest. Er werd vervolgens uitdagend gesproken ‘Kom maar op, aardbei!’ waardoor ze hem voor een seconde verrast aan keek, maar er een grijns op haar gezicht verscheen. De blonde jongen hield het kussen boven zijn hoofd en was al weer klaar om uit te halen. Zonder er nog langer over na te denken griste Layla een kussen van verderop op de bank om vliegensvlug terug te zitten “Hier komt de ‘aardbei’ hoor!” riep ze half lachend waarna ze half op de bank ging staan en zich gewoon voorover liet vallen om op haar knieën terecht te komen recht voor Tore’s neus. Ze was hopelijk een tikkeltje sneller dan Tore en duwde het kussen weer in zijn gezicht, no mercy. Terwijl ze dat deed probeerde ze het andere kussen uit zijn handen te trekken. Ze lette echter wel op dat ze hem niet liet stikken daar onder dat kussen… dat zou een beetje… vervelend zijn.

Het gesprek over de film was in ieder geval voorbij toen ze aan het kussengevecht waren begonnen. Er was nu vooral reclame op tv, maar Layla’s aandacht was dit keer niet bij het vierkante scherm, maar bij de blonde jongen waar ze nu strijdlustig tegenover op haar knieën zat. Ze stonden nu nog gelijk, aangezien ze beide een rake ‘klap’ hadden uitgedeeld, maar Layla was dit keer snel toen hij haar weer wilde meppen met het kussen. Pech gehad, want ze had het kussen in zijn gezicht gedrukt met een hand en met haar andere hand probeerde ze het andere kussen van haar te krijgen. De blonde jongen had zich ondertussen op zijn rug laten vallen waardoor ze mee ging, al zat ze nog steeds op haar knieën. Ze probeerde weer zijn kussen van haar te maken, maar helaas ging dat niet zoals ze het wilde, want niet veel later kreeg ze dat kussen tegen haar achterhoofd, waardoor ze voorover plofte met haar gezicht in haar eigen kussen. Ze was ook te druk bezig om te realiseren dat er alleen een kussen tussen hun gezichten zaten. Maar de tijd kreeg ze niet, want de jongen was ondertussen al opgestaan onder haar vandaan en Layla probeerde in alle macht weer overeind te komen, want ze was toch wel een tikkeltje overdonderd geweest door dat kussen tegen haar achterhoofd, maar ze gaf zichzelf niet zó snel gewonnen. De jongen stond ondertussen op de bank en Layla ging rechtop zitten en keek hem fronsend aan, verdomme. Ze moest echter eventjes lachen bij het zicht van een hele, competitieve Tore, echter zorgde dat er wel voor dat ze afgeleid raakte en ze weer een klap van het kussen kreeg. Ondanks dat het niet extreem ‘hard’ was, raakte ze uit balans en flikkerde ze bijna van de bank af. Achterover lag ze nu op de grond. Met haar benen in de lucht en haar rug op de grond, keek ze hem nog norser aan terwijl hij sprak dat ‘Sherlock’ wel teleurgesteld was, maar dat ze toch een waardige tegenstander was… met haar mooie bijnaam ‘aardbei’ erachteraan. De jongen was echter duidelijk aan het hijgen en had een grote glimlach op zijn face. Waardoor ze haar lach niet verder in kon houden, want het nors doen was hartstikke expres. Langzaam kwam ze overeind met het kussen nog in haar handen, maar niemand had gezegd dat het gevecht nu over was. Een grijns verscheen dan ook weer waarna op de bank sprong met twee benen. Ondanks dat meneer nog steeds enkele koppen groter was dan haar haalde ze hem toch onderuit om hem bij zijn been vast te pakken en hem proberen onderuit te trekken, op de bank. Ze wilde geen ongelukken though. Als hij eenmaal weer een koppie kleiner was, haalde ze weer uit met het kussen “Ik ben nog niet klaar met jou!” riep ze, ondertussen ook hijgend van alle inspanning. Haar hart ging ook te keer als een gek.

Layla was nadat ze, van de bank gekukeld was door zijn slag met het kussen, weer opgestaan en op de bank gesprongen om nu ook net zoals Tore op de bank te staan. Gelukkig was deze bank wel ergens tegen bestand, anders zou de bank het niet overleven van dit wilde gedrag. Maar goed de jongen wilde weer uithalen met zijn kussen, maar ze gaf hem die kans niet door naar zijn been te grijpen en deze vast te pakken en hem onderuit te halen. Er kwam gelijk een verraste ‘wat?!’ uit zijn mond waardoor ze even grinnikte, het was gelukt, want de jongen belandde op zijn rug. Nog steeds stond ze recht op de bank en keek ze naar beneden naar de blonde jongen die nu op zijn rug lag. Vervolgens had ze hem een mep verkocht met het kussen. Ze keek hem grijnzend aan, ook een tikkeltje triomfantelijk, maar lang blij zijn over haar ‘overwinning’ kon ze niet, want zijn benen werden in haar benen gehaakt waardoor ze gedwongen voorover viel. Zichzelf opvangend op haar handen om te voorkomen dat ze weer boven op de jongen lag. Met een verraste blik keek ze naar Tore die vervolgens weer wat schreeuwde, maar ze had een te korte tijd om die woorden helemaal door te laten dringen, want na het neer halen van haar kreeg ze het kussen weer volop in haar gezicht. Ze had haar ogen gesloten en hijgde een beetje, verdomme, dit was vermoeiend en zoveel deden ze nou ook weer niet. Al was het inderdaad veel leuker dan een gymles. Gymles was daarnaast verplicht… dit niet, iets wat niet verplicht was, was altijd veel leuker. Ze schudde haar hoofd en kwam weer bij van het moment dat ze voorover was gekukeld en nu weer over de jongen heen hing. De klap had haar ook even van het padje gebracht, maar al snel focuste ze zichzelf weer. Haar blauwe ogen keken recht in Tore’s bruine ogen toen hij vroeg of ze nu al op gaf of wat? Ze keek hem glimlachend aan “Denk je dat ‘ik’ zó snel op geef?!” sprak ze vooral verbaasd. Hey, ze was niet voor niks een Team Rocket lid, daar deden ze niet aan opgeven. Ze grinnikte en in plaats van dat ze nu haar eigen kussen gebruikte, legde ze die snel achter haar neer, zodat meneer er voor nu niet bij kon. En in een snelle reactie pakte ze het kussen vast wat Tore ook vast had en trok ze het snel uit zijn handen. Tenminste dat was de bedoeling. Als het gelukt was, wreef ze het kussen lekker in zijn gezicht. Niet te hard, maar wel genoeg om het irritant te maken. Ondertussen grinnikte ze geamuseerd “Giving up is not an option” mompelde ze vastberaden. Ze was dan misschien wel een ‘meisje’ en moest het opnemen tegen een dude een paar koppen groter dan haar, maar dat schrok haar niet vanaf. Dat zou hij moeten weten als hij goed had opgelet bij het politiebureau. Al was dit natuurlijk volledig voor de lol en sprak hij deze woorden alleen maar om haar uit te dagen, maar als hij het deed om haar uit te dagen dan kreeg hij het ook. Na een tijdje stopte ze echter ook om het kussen in zijn gezicht te wrijven en ging ze rechtop zitten, ze hijgde nog steeds en kuchte even. Ze kreeg hier een droge keel van, ze zuchtte dan ook even. Ze keek even naar Tore met een glimlach met zijn kussen nog steeds in haar handen.