Okay, maybe just for the silence~ (Tore Adolfsson)

De jongen was duidelijk buiten adem… van dat rennen? Gossie, hij moest wat aan zijn conditie gaan doen als hij niet elke keer gepakt wilde worden, misschien moest hij ook wat vechtskills leren, dan kon hij van zich afbijten, want niet in alle gevallen had je je pokémon om te helpen. Ze schudde deze gedachte even weg en keek hem even aan. Ze zag het zwakke grijnsje op zijn gezicht terwijl hij reageerde op haar woorden over dat het gelukt was. Het was zeker gelukt, ze waren nu zo goed als veilig. Ze was namelijk vaker in aanraking geweest met de politie, maar ze hadden haar serieus nog nooit hier gevonden, pff en dat was dan de politie. Ze was haar appartement binnen gelopen toen ze de deur had geopend en gelijk toen de blonde jongen binnen was, vroeg hij iets wat haar gelijk fronsend om liet kijken. Hoe rijk haar ouders waren? Niet rijk eigenlijk, ze hadden het niet slecht, maar ze waren niet rijk. Echter had mevrouw hier wat werk verricht om dit te verkrijgen. Ze had haar tas op de tafel gezet en had vervolgens verteld dat ze om ging kleden. Zijn vraag had ze dan ook gelaten voor wat het was… Ze verdween in haar kamer en ze gaapte even terwijl ze de deur achter haar sloot, ze wilde geen onverwachte, awkward moments nu. Ze liep naar haar kledingkast, die eigenlijk wel huge was, maar ze had dan ook veel kleding en daar was veel plek voor nodig. Ze opende het ding en ze trok er een outfit uit. Ze liep naar haar bed en legde het erop neer waarna ze haar schoenen uit begon te trekken en de kapotte panty… Ze was nog steeds kwaad over het feit dat ze haar fijne panty hadden gemold. Al had ze nog honderd andere liggen, maar toch. Ze hoorde opeens Tore’s stem, het was luid genoeg om te horen. Op het eerste gedeelte reageerde ze dan ook “Is goed!” riep ze maar terug terwijl ze haar jurk uit trok en deze in haar wasmand flikkerde. Die vieze mannen hadden het aangeraakt dus dat moest nodig gewassen worden. Vervolgens hoorde ze Tore’s stem weer… wat was hij allemaal aan het doen joh! Hij vroeg of ze een drankprobleem had, waardoor ze gelijk fronste. Ze trok snel haar jeans aan en een topje waarna ze haar kamer weer verliet. Ze liep de woonkamer in en zag daar Tore verschijnen, maar wat hij in zijn handen had liet haar fronsen, wat?! Hij had zijn hoofd opgeheven en liet een bierblikje tussen zijn vingers heen en weer bewegen. Met een opgetrokken wenkbrauw keek ze hem aan… Hij begon te spreken, dat het niet geschikt was voor een ‘ki-tomaat’. Ja, hij wilde weer ‘kind’ zeggen, maar hij verbeterde zich door ‘tomaat’ te zeggen al was dat ook niet echt haar favoriete bijnaam. Ze snoof even en voelde haar wangen weer rood worden, verdomme. Ze kon het nog steeds niet geloven dat ze zijn nacht onveilig had gemaakt. En dan die bijnaam, het was beschamend. Ze fronste echter nog steeds, maar ze liet de jongen eerst uitpraten, iets over dat de mueslirepen lekker waren. Nou… geweldig. Ze trok het elastiekje in haar blonde haren wat strakker “Ten eerste, ik heb geen drankprobleem” ja ze had zijn woorden van net echt wel gehoord toen ze nog in haar kamer was. “Ten tweede, ik drink geen bier…” sprak ze simpel, al was dat de waarheid, was het meer de vraag waarom ze dan bier in haar koelkast had, dat legde ze zo wel uit. “Ten derde, ik ben géén tomaat” sprak ze koppig tegen hem uit, ondertussen haar hand in haar zij geplaatst “Ten vierde, mooi dat de mueslirepen je smaken, ik moet echter nog boodschappen doen” dat verklaarde het feit dat er niet echt veel te vinden was in de koelkast. “Wat het bier betreft… mijn vader komt ook wel is op bezoek en die drinkt graag bier, niet te vergeten dat er soms ook andere mensen komen, op een of andere manier wilt iedereen altijd bier… het mannelijke geslacht dan” sprak ze waarna ze het blikje bier uit Tore’s handen griste “Maar… dit is ook niet geschikt voor jou” zei ze met een plagerige glimlach op haar gezicht. Waarna ze langs hem heen richting de keuken liep en het blikje terug in de koelkast zette en zelf ook een mueslireep pakte. “Wil je iets te drinken?” vroeg ze vervolgens maar, wetende dat er vast nog wel in de opslagkast lag… alleen maar fris waarschijnlijk. Ze pakte echter al twee glazen, anders konden ze altijd nog water drinken. Ze haalde ondertussen de verpakking van de reep en stopte het ding in haar mond, waarna ze even naar de kast liep en deze opende. Het was niet veel, maar er stond een fles cola, nice. Ze pakte het ding en liep terug naar het aanrecht om vervolgens al een glas met cola in te schenken. Geen idee of hij ook cola wilde though. Ze liet de fles dan ook staan en ging zelf heel charmant op de eettafel zitten, no shame. Als hij cola wilde dan kon hij dat zelf pakken. Hij moest zich eenmaal thuis voelen.

Ze had hem duidelijk laten weten dat ze geen drankprobleem had… Helaas had ze het idee dat meneer daar geen snars van geloofde na die nacht, maar dat was maar één nacht geweest. Daar werd je echt geen alcoholist van hoor… en als ze een drankprobleem had, dan zat ze nu ook al aan de drank. Dat soort mensen begonnen namelijk al om elf uur ’s ochtends met de drank. De jongen vroeg haar echter of ze dat zeker wist. Ze keek hem droogjes aan en ze had gezucht op zijn vraag “Ja, toevallig wel” sprak ze met een geforceerde glimlach, maar aan haar blik was duidelijk te zien dat ze het er niet mee eens was. Ze had nog even uitgelegd dat ze geen bier dronk en dat ze ook geen ‘tomaat’ was. Echter werd er weer een vraag gesteld… al die vragen, maar dit keer ging het om haar ‘tomaten’ gezicht, of te wel ze had een blos over haar gezicht staan. Het was gewoon een reactie van haar op dingen die haar lieten schamen ja… Maar goed hij vroeg dus waarom ze dan zo rood was als ze geen tomaat was. Opeens leunde hij naar voren en tikte hij tegen haar wang aan. Helaas was haar blos niet verminderd hierdoor en ze had even haar ogen gesloten bij het tikje, waarna ze met haar ene hand nors over haar wang wreef. “Niet alles wat rood is, is een tomaat” sprak ze koppig.



Niet veel later had ze echter het blikje bier uit zijn handen getrokken, tja hij was minderjarig dus geen bier voor hem, zeker niet op dit tijdstip van de dag, jeetje. Ze had hem echter voor de zekerheid maar gevraagd of hij iets wilde drinken. Hij had geantwoord met een ‘ja, graag’, maar inderdaad hij mocht het ‘voel je thuis’ heel letterlijk nemen, want de blondine had haar glas gevuld en was gewoon op de keukentafel gaan zitten terwijl ze het glas tegen haar lippen hield en een paar slokken nam. Ze merkte op dat de jongen dit duidelijk niet had verwacht… zelfservice, tja als ze iets sprak, dan was het ook zo. In tegenstelling tot haar, ging de blonde jongen echter netjes aan tafel zitten, op een stoel dus. Ook met een glas cola waarvan hij aardig blij leek te drinken. Mooi zo. Ze zette het glas even naast haar, op de tafel dus en ze rekte zich even uit, echter keek ze verrast naar Tore toen ze ineens bloed uit zijn neus zag komen. Ze keek hem een tikkeltje bezorgd aan… wat? Hoe? De jongen vloekte wat en ze wilde eigenlijk vragen of het wel ging, maar voordat ze zelf een vraag kon stellen, werd er een vraag naar haar hoofd geslingerd. Of hij iets mocht weten? Ze keek hem vragend aan, ja natuurlijk. Echter voordat ze er überhaupt een ‘ja’ op kon antwoorden werd de volgende vraag gesteld. Waarom ze in Team Rocket zat? Oh ja, shit, dat was ze helemaal vergeten. Ze pakte haar glas weer vast en nam er nog een paar slokken van terwijl ze even weg keek. Verdomme, de vragen gingen echter door. Of ze het om macht deed? Of om een minder ‘cliché’ reden? Ze keek hem weer even aan, heel kort eigenlijk, want daarna kwam er een vraag die haar ogen groot lieten maken, what the Muk? Ze keek hem dan ook meteen overdonderd aan, maar ze zag hoe de jongen ongemakkelijk weg keek. Fijn… dacht hij dat alle Team Rocket leden mensen vermoordde of zo? Waar had hij die kennis überhaupt vandaan?! Ze zuchtte even en zette haar glas weer neer, voordat het fout ging. “Waarom ik in Team Rocket zit?” herhaalde ze zijn vraag “Heel simpel eigenlijk… mijn ouders, de manier van opvoeding en de voordelen” sprak ze simpel, zonder in detail te treden, niet alles hoefde de jongen immers in geuren en kleuren te weten. Ze stopte met een hand wat blonde plukken achter haar oor en ze keek even de keuken rond. “Wat betreft je laatste vraag…” begon ze terwijl ze hem weer aan keek “Nee…” sprak ze luid en duidelijk “Daar doe ik niet aan en zie ik het nut ook niet van in” mompelde ze. “De kans dat ik iemand tegen kom die ik wil en kan van kant maken… is miniem” vervolgde ze haar woorden. De jongen mocht er verder mee doen wat hij wilde. Hij mocht nu gillend weg rennen of blijven zitten waar hij zat en z’n cola op drinken. Ze keek hem echter heel erg kalm aan.

Ze had haar glas met cola weer vast gepakt en nam weer een paar slokken, echter was het glas door de vrij koude cola aardig vochtig geworden aan de buitenkant van het glas, iets met condens of zo iets. Toen ze het glas dan iets te enthousiast terug op tafel wilde zette, schoot het ding uit haar ene hand waardoor haar ogen groot werden en ze het glas meteen weer vast wilde pakken, dit lukte, echter goot ze hierdoor de helft over haar zelf heen. Gelijk wilde ze zichzelf redden van het gehele glas over haar heen waardoor ze het over pakte in haar andere hand, alleen begon het glas een eigen leven te leiden. Het viel helaas voor haar… en hem, Tore’s kant op en er zat nog een laag cola in. Haar ogen werden weer groot “Nee!” riep ze, maar het was al te laat, want de andere helft viel over Tore en het glas viel op de grond… in duizend stukjes. Wat betreurd keek ze naar Tore en naar het kapotte glas op de grond, verdomme. Ze zuchtte diep, why?! En waarom… ugh. Ze maakte zich echter meer druk over het feit dat meneer onder de cola zat en het glas kapot op de grond lag dan dat ze zelf helemaal onder cola zat haar shirt was wit. En hoe… “En ik had net nieuwe kleding aan gedaan…” mompelde ze eigenlijk best wel gefrustreerd. Vervolgens kwam ze maar van de eettafel af, waar ook een boel spetters cola op lagen. Fijn… kon ze weer gaan schoonmaken en ze moest kleren zien te vinden voor Tore. Ze verwachtte namelijk niet dat hij nu kleren bij had en… hij wilde zo er vast niet bij blijven lopen.

De jongen had haar weer ‘tomaat’ genoemd en daarna had hij haar in haar wang geprikt, wat haar hoofd niet minder rood liet worden, verdomme. Hij vroeg vervolgens of het dan een ‘aardbei’ moest zijn… ze was een aardbei?! Ze snoof even en keek wat nors weg, na ja aardbeien waren lekkerder dan tomaten… dus misschien. “Een aardbei is tenminste wel lekkerder dan een tomaat…” mompelde ze, echter nog steeds nors. Al zag ze die grote grijns wel op zijn gezicht, waardoor het niet lukte om heel lang nors te kijken en er een heel licht glimlach op haar gezicht was verschenen. De vragen over Team Rocket had ze echter wel aan zien komen natuurlijk. Die achterlijke verhoorder had haar gewoon ronduit voor iedereens neus ‘verraden’. Het was voor haar nogal een raadsel hoe hij precies wist wie ze was… Nu moest ze nog op gaan passen ook als ze over straat wilde. Moest ze nu in een vermomming rond gaan lopen? of gewoon uit de buurt blijven van de politie? Dat was echter niet altijd een makkelijke opgave, na ja ze zag wel hoe ze over straat ging. Haar appartement was volledig veilig en dus ging ze maar gewoon heel veel tijd hier door brengen. Ze keek Tore echter wat verrast aan toen hij haar bedankte? Ze trok een wenkbrauw op… waarom? Ze snapte niet helemaal waarom hij haar bedankte, maar ze bedacht maar gewoon om het bedankje aan te nemen. Ze glimlachte lichtjes, eigenlijk niet zo goed wetend hoe te reageren in deze situatie “Geen dank…” sprak ze dan ook simpel.


De blonde jongen wilde zijn glas terug op tafel zetten en iets tegen haar zeggen, maar toen ging het bij Layla extreem fout. De jongen wilde weer spreken dat ze uh… dit keer onhandig was, maar ook dit keer kon hij zijn woorden niet afmaken, oeps. Toen de andere helft van de inhoud over Tore heen was gevallen had hij heel hard ‘gadverdamme’ geroepen, ach ja, het was maar cola… je ging er, gelukkig, niet dood van. Ze was van de tafel afgekomen en keek even naar Tore, hoe hij bedrenkt was met de cola en hij was duidelijk niet al te vrolijk, hij sprak zelfs dat hij ‘geluk’ had, maar echter moest ze nu toch wel even grinniken om het hele aanzicht. Ze wilde haar mond openen en iets zeggen, maar toen ze zag hoe de jongen ineens rood werd, keek ze hem wat vragend aan, huh? Wat was er nu dan? Ze trok een wenkbrauw op en hoorde zijn woorden aan, dat ze eerst maar is moest omkleden. Ja, duh, hij ook trouwens, ze zaten onder de cola, maar was dat een reden om rood te worden? Toen de jongen vervolgens sprak dat hij geen ‘herhaling’ wilde van de vorige nacht begon ze te fronsen. Wat? Herhaling? De jongen pakte ineens een doek en begon de tafel schoon te maken… dat was handig. Maar goed, ze wilde weer beginnen over uh.. die herhaling dan? Wat had ze dan in godsnaam bij hem gedaan? Had ze ook drinken over d’r zelf heen gegooid? Die vragen spookte door haar hoofd, maar opeens vroeg Tore of ze van dansende aardbeien hield. Nog verwarder dan ze al was, keek ze naar Tore “Wat?” mompelde ze wat afwezig, omdat ze nog over het andere zat na te denken. “Het was gewoon een leuk ding… toen besloot ik het te kopen en ik gebruik het dus, tja” sprak ze simpel waarna ze eindelijk haar blik op haar zelf legde, want ze voelde het shirt, door drenkt met cola ook tegen haar lichaam plakken. Het moment dat ze dan ook naar beneden keek, zag ze hoe erg haar witte shirt doorscheen. Even bleef ze verbaasd staan staren… Maar eigenlijk was ze in haar hoofd aan het bedenken wat dit met die nacht te maken zou hebben. Haar gezicht kleurde weer rood en… shit, eigenlijk wilde ze nu vragen wat dit te maken had met die nacht, maar dat was waarschijnlijk veel te gênant. Ze sloot haar ogen en snoof even, zonder er echt over na te denken, liep ze langs Tore heen “Pervert” mompelde ze nors, wetende dat het eigenlijk haar schuld was en dat hij er niet zoveel aan kon doen. Echter was ze beschaamd en was haar hoofd weer knalrood en wilde ze niet ‘weer’ tomaat… of nog beter aardbei genoemd worden. Ze verdween dan ook weer in haar kamer en gooide gewoon d’r kleding uit.

De jongen was nog steeds bezig over die doek die hij gebruikt had om de tafel schoon te maken… En ja ze had gezegd dat ze liever een aardbei genoemd had willen worden dan eu… ja een tomaat dus. De jongen keek echter fronsend naar de doek en sprak vervolgens dat dansende aardbeien ‘leuk’ waren en het werd vervolgd door een vraag waarom zij dan niet danste. Bij die vraag waren haar ogen wat groter geworden… dansen?! Zij?! No way. “Ik hoef niet te dansen…” had ze gesproken, maar verder gaf ze niet al te veel aandacht aan het onderwerp. Ze was dan ook langs de blonde jongen heen gelopen toen hij begonnen was over het feit dat haar witte shirt enorm doorscheen, oeps. Maar goed, ze was weer rood geworden en had hem een ‘pervert’ genoemd, gewoon ze had gewoon zin gehad om hem zo te noemen, en ze schaamde zich kapot, daar kwam het eigenlijk op neer. Zeker wetende dat dit iets te maken had met die nacht dat ze dronken bij hem was geweest. Echter wist ze nog steeds niet wat er ‘precies’ gebeurd was, wat haar alleen maar ongemakkelijker maakte. Ze hoorde zijn stem nog, waar dat op sloeg…?! Na ja gewoon, op alles, of niets, of urgh. Ze was haar slaapkamer al weer ingekomen en ze had meteen al haar vieze cola kleding uit gegooid. Kon ze vandaag voor de derde keer omkleden, fijn. Ze had een enorme was te draaien vandaag zeg… Zeker als Tore’s kleding er ook nog bij kwam. Ach, misschien ook maar goed, ze had namelijk niet voor niks een wasmachine.



Ze had haar wasmand vast gepakt en dat ding al bij haar deur neer gezet. In tegenstelling tot Tore was haar ondergoed wel onder de cola, na ja de bh. Die gooide ze dan ook bij de was. Echter wilde ze niet nog meer kleding vies maken, dus moest ze eerst naar de badkamer om alles plak vrij te maken. Ze trok dan ook simpel een handdoek uit haar kast die ze om haar zelf heen knoopte. Ze zuchtte en liep naar haar slaapkamer deur, ze pakte de wasmand op en opende haar slaapkamer deur. Precies op dat moment hoorde ze Tore’s stem, oh jeetje, waarom kon hij voor nu niet in de keuken blijven?! Hij was helaas al te dichtbij, alleen ze had niet verwacht dat hij zó dichtbij was, want toen ze de hoek om kwam, kwam ze gelijk tot een halt. Anders was ze zeker tegen hem op geknald, en in deze situatie was dat álles behalve prettig geweest… vooral heel awkward, maar dit was al awkward genoeg, want de jongen had gewoon al zijn kleren uitgetrokken. Hij stond recht voor d’r neus met zijn kleding in zijn hand, hij had alleen nog maar ondergoed aan. Verrast stapte ze dan ook gelijk achteruit en ze deed een poging om haar wasmand niet te laten vallen. Het was maar goed dat ze haar handdoek strak om had gedaan. Normaal was er nooit iemand thuis namelijk, want ze woonde alleen… verdomme. Ze stak de wasmand naar hem toe en keek met een blozend gezicht weg “Stop hier maar in…” mompelde ze nog steeds weg kijkend “Ik heb een wasmachine namelijk” sprak ze verder. Ze durfde hem echter weer aan te kijken, al duurde dat een seconde of zo. “Uh ga jij maar eerst.. of zo” doelend op de badkamer “Het is de laatste deur rechts in de gang” mompelde ze terwijl ze haast haar nek verdraaide om hem niet aan te kijken. “Ik ga de was wel doen” sprak ze ondertussen zo zacht dat ze het zelf amper hoorde, haar hoofd was helaas weer een tomaat… of een aardbei. Ze draaide zich vervolgens om, op weg naar de kamer waar de wasmachine te vinden was. Alleen vergat ze dat meneer geen kleding had… want zij had nu zijn kleding, Muk. “Ik zoek trouwens wel iets voor je wat je kan dragen… zolang je kleding niet schoon is…” riep ze nog achterna, waarna ze in de kamer van de wasmachine alle kleding in de wasmachine flikkerde, behalve zijn riem.

Ja, dit was niet helemaal het plan geweest, dat ze met alleen maar een handdoek en een onderbroek voor een half naakte Tore zou staan in haar eigen huis. Als er nou iemand van buitenaf binnen zou komen dan werd ze zeker aangezien voor pedo. De jongen was echter net zó verrast als haar, waardoor er dus ook niet zo heel veel zinnigs uit zijn mond was gekomen. De jongen had echter wel gesproken dat ‘geschreeuw’ niet nodig was geweest. Ze wist niet zo goed wat ze nou beter vond… misschien had ze op dit moment liever gehad dat hij een paar honderd meter verder was en haar niet kon zien en dat hij schreeuwde, dan dat hij zo dichtbij stond dat hij bijna in d’r oor kon fluisteren. Ze had haar rode gezicht weg gedraaid en om de situatie te redden van alle awkwardness had ze haar wasmand naar hem uitgestoken zodat hij zijn kleren daar in kon dumpen en hij zo snel mogelijk naar de douche kon, zodat ze niet meer hoefde weg te kijken, ja helemaal goed. Hij had haar nog bedankt, maar Layla had zichzelf ook al helemaal omgedraaid met een vuurrood hoofd en was toen heel snel naar de kamer met de wasmachine gelopen en had daar de was er in gedaan. Ze had het ding aangezet en had nog geroepen naar Tore dat ze kleren voor hem zou zoeken. Dat ging ze dan nu ook doen… Ze dacht echter even goed na of er toevallig nog kleding van d’r pa ergens lag? Het zal waarschijnlijk totaal niet passen qua grootte, maar beter dan half naakt door haar appartement lopen.



Echter net voordat ze naar de logeerkamer toe wilde lopen, waar oude kleding lag, hoorde ze een hoop kabaal in de douche. Ze bleef dan ook stokstijf stil staan en keek de richting van de badkamer op. Ze hoorde een zeer vreemd geluid en ze hoorde Tore’s stem een paar keer flink te keer gaan. Ze knipperde verbaasd… wat in hemelsnaam was hij aan het doen?! Zo nieuwsgierig als ze was, liep ze richting de badkamer. Nog steeds niet omgekleed echter… Ze bleef bij de deur van de badkamer stilstaan en hoorde een raar geluid, het was duidelijk stromend water.. na ja het klonk meer als spuitend water, maar zo klonk haar douche toch helemaal niet? Ze fronste en probeerde de deurklink, gek genoeg was de deur gewoon open. Arceus, Tore die had je echt wel op slot mogen doen hoor, maar misschien was het maar goed dat hij nu niet op slot was. Langzaam en voorzichtig deed ze de deur open, eigenlijk wel bezorgd over wat er in haar badkamer aan de hand was. Gelukkig voor haar was het toch niet maar de douche… echter schrok ze zich wel de pletter toen Tore ineens haar kant op ‘vloog’. Voordat ze het wist, kwam hij tot stilstand tegen haar en ze had zich schrap gezet, zodat zij ook niet om zou vallen. Ze had haar ogen gesloten voor een moment, maar die opende ze snel weer toen ze blonde jongen hoorde vloeken. Ze keek naar beneden, naar Tore, die tegen haar aan zat, nog steeds half naakt en zij had ook nog steeds niet veel aan… Gelijk werd haar hoofd weer rood, Muk. Ze kon echter haar aandacht niet te lang op Tore houden, want haar badkamer liep ondertussen zowat blank. Of na ja de wasbak. Haar ogen werden dan ook groot bij het zien van haar kraan… die gemolesteerd was en waar nu water uitspoot alsof het een fontein was. Wat heeft hij gedaan?! Paniekerig stapte ze op zij, geen idee wat er met Tore zou gebeuren, maar ze liep snel naar het water toe, al was het een hele klus om haar handen er tegen te drukken. Echter kon ze de straal aardig tegen duwen, maar ook zij werd nu kletsnat, fijn. Alsof ze niet genoeg nat was geweest vandaag. “Wat heb je in godsnaam gedaan?!” riep ze vervolgens vragend en schreeuwend, om boven het geluid van het water uit te komen “En hoe gaan we dit in godsnaam stoppen?” vroeg ze vervolgens. Tja, Layla was geen loodgieter of iets. Met al haar kracht probeerde ze het water tegen te houden, als het zo door ging, hoefde ze vandaag niet meer te douchen.

Tore had er ook niet lang over nagedacht en hij ging al aan de kant, van haar ‘af’ om het zo maar even te zeggen. Echter dacht Layla hetzelfde en was ze hem gepasseerd, omdat de kraan nog steeds water spoot… en hoe. De badkamer stond straks nog compleet blank op deze manier en dat wilde ze liever niet. Mocht ze blij zijn dat de rest van de badkamer op hetzelfde niveau zat als de douche waardoor het water daar weg kon lopen als ze het deurtje van de douche opende, maar goed ze stond hier nu drijfnat te worden terwijl ze het water probeerde tegen te houden. Ze had aan de blonde jongen gevraagd wat hij in godsnaam gedaan had, maar blijkbaar had hij ‘niets’ gedaan, hij had de kraan open gedraaid en toen was dit gebeurd… ja, dan had hij wel degelijk ‘iets’ gedaan. Tijd om er boos over te zijn had ze echter niet, want ze moest haar focus houden op die stomme kraan. Opeens kwam meneer dichterbij en keek ze hem wat moeilijk aan, ze wilde weer vragen wat ze er aan konden doen, maar de jongen sprak al dat hij iets ging proberen. Wat dan? Ze keek hem vragend aan, wat wilde hij doen… behalve het water tegen houden. Echter leek hij iets gevonden te hebben op de grond, ze keek hem na en zag dat hij iets van de grond op raapte. Echter toen de blonde jongen vroeg of ze is los wilde laten, fronste ze, los laten? Waarom? Dat ging er door haar gedachten, maar toen hij ineens dat ding op de kraan wilde duwen, had ze snel haar handen weg getrokken. Shit, dat ging ook nog is bijna fout. Echter liet het water zich niet zo snel in bedwang houden, stomme kraan. Ze keek toe hij Tore met al zijn kracht, het stuk kraan er weer terug op probeerde te drukken. Ze keek hem wat hoopvol aan, maar toen het lukte, slaakte ze een diepe zucht. Nu spoot het water tenminste in de wasbak i.p.v. in hun gezichten. Tore sprak dat dat stap 1 was en ze keek hem dan ook aan “Bedankt” sprak ze zuchtend terwijl ze een natte, pluk, blond haar uit haar gezicht wreef. De blonde jongen dacht echter op dit moment grappig te zijn en keek haar aan, grinnikend en sprak dat ze nu wel een ‘schone aardbei’ was. Ze keek dan ook wat verbaasd op en fronste meteen lichtjes, ze probeerde met alle macht de blos te onderdrukken, Muk, elke keer! Het werkte maar degelijk. “Uh ja, schoon ja” mompelde ze droogjes, waarna ze toch even lichtelijk moest grinniken. Echter spoot het water nog steeds met hoge druk uit de kraan waardoor ze haar aandacht daar op vestigde. Ze pakte de kraan vast en probeerde het ding met al haar kracht dicht te draaien. Wat moeizaam lukte dat gelukkig wel en uiteindelijk was de kraan dan ook dicht. Ze haalde een hand langs haar voorhoofd en zuchtte weer “Oke… voor nu is het ‘gefixed’” sprak ze terwijl ze Tore weer aan keek. Op dit moment besefte ze ook pas weer hoe ze er bij stonden… serieus… ze moesten echt kleding aan gaan trekken. “Uh… ik ga naar de kleding kijken” sprak ze snel, nog steeds een tikkeltje beschaamd en snel liep ze langs Tore heen. “Doe volgende keer ook de badkamer op slot…” sprak ze, ondertussen met een rood hoofd als een ‘aardbei’, waarna ze de badkamer uit verdween. Snel liep ze naar de kamer waar de was te vinden was. Het snelle wasje was na dit hele gedoe echter wel klaar. Ze opende de wasmachine en gooide alles in de droger. Die ze daarna ook weer aan zette. Vervolgens bleef ze even staan, haar ene hand in haar zij en nu wachten tot dat zij in de badkamer kon.

De jongen had zich nog verontschuldigd over het gedoe met de kraan. Na ja hij had het waarschijnlijk niet expres gedaan en op het moment waren haar gedachten bij hele andere dringen waar ze niet aan wilde denken en ze was dan ook zo snel mogelijk weg gelopen met een beschaamd gezicht, of te wel een rood gezicht. En ze had hem ook nog even duidelijk gemaakt dat hij de badkamer deur op slot moest doen… al deed zij dat nooit, maar ze was ook altijd alleen. Ze wist niet hoe lang de jongen hier ging blijven, maar dat was zeker iets wat ze in haar hoofd moest printen om rare acties te voorkomen. Ze schudde dan ook haar hoofd bij die gedachten, verdomme. Tore had nog een simpele ‘jaja’ gesproken, alsof hij het allemaal wel wist… waarom deed hij het dan niet?! Eenmaal was ze in de kamer beland waar ze de kleding van Tore en haar zelf van de wasmachine naar de droger had geplaatst. Ze kon goed voor zich zelf zorgen en wassen was daar een ding van, Tore hoefde dus echt niet bang te zijn voor te kleine kleding. Ze snoof even terwijl ze naar het rommelende geluid luisterde van de droger. Het duurde zo lang en ugh…

Niet veel later hoorde ze Tore’s stem echter, hij sprak dat hij klaar was en dat zij kon. Maar… dat betekende dat hij nog steeds geen kleding aan had. Haar blik ging naar de droger die ondertussen wel bijna klaar was. Geen idee waar de blonde jongen naartoe was gegaan in dit appartement, maar toch opende ze haar mond “Je kleding is bijna klaar” riep ze dan maar terug “De badkamer loopt niet weg…” mompelde ze vervolgens tegen haar zelf. Ze had nu liever dat Tore gewoon in kleding rond zou lopen, zij kwam later wel. De droger begon te piepen en voor ze het wist had ze de deur al geopend en de droger uit gezet. Ze haalde de kleding eruit, die allemaal nog intact was, gelukkig. Ze gooide haar schone, droge kleding ergens in een wasmand voor schone kleding. Ze had genoeg kleding dat ze schone was niet hoefde op te ruimen meteen. Dat was ook wel fijn. Met de kleding van Tore in haar handen liep ze de kamer uit. Ze liep de gang door en kwam in de woonkamer terwijl ze om haar heen keek, waar was hij?! Vervolgens hoorde ze iets in de keuken waardoor ze nieuwsgierig ging kijken. Daar zat hij weer aan de keukentafel. Zonder iets te zeggen, liep ze naar hem toe om zijn kleding voor zijn neus op tafel te leggen. “Alsjeblieft” sprak ze snel waarna ze zich gelijk weer om draaide en zo snel ze kon naar de badkamer stormde. Oké de hoeveelste keer was dit dat ze zich om moest kleden? Met die gedachte werd ze al moe. Muk, ze was haar kleding weer vergeten. Geïrriteerd rende ze zowat naar haar kamer om daar haar kast weer te openen en nieuwe kleding er uit te trekken. Met die kleding in haar armen rende ze vervolgens terug naar de badkamer. Eenmaal binnen deed ze de deur op slot.



Zuchtend draaide ze de deur van het slot en liep ze de badkamer uit. Ze had gelukkig weer een broek aan en een shirt. Nu hoopte ze dat ze voor even niet meer hoefde om te kleden, alleen vanavond voor het slapen gaan. Maar dat was dan niet, omdat haar kleding vies geworden was of dat iemand het gemolesteerd had… Ze ging die agent nog een keer keihard terug pakken, als ze hem ooit nog een keer tegen kwam dan. Met een borstel in haar hand waarmee ze haar droge, blonde haren aan het borstelen was, liep ze de gang door. In de woonkamer liep ze naar de bank en ging ze zitten op de grote bank. Toen ze vond dat ze genoeg geborsteld had, gooide ze de borstel op tafel en haalde ze haar haar elastiek tevoorschijn om haar haren in een hoge staart te krijgen. Ze hing vervolgens vanaf de bank voorover naar het tafeltje. Ze griste de afstandsbediening van het tafeltje en ging weer terug zitten. Ze drukte op de ‘aan’ knop en de tv ging aan. Haar blauwe ogen staarde naar het vierkante ding terwijl de bewegende beelden voorbij flitste. Halloween kwam steeds dichterbij waardoor er steeds meer reclames op Halloween gericht werden. Reclames over ‘mooie’ Halloween kleding en dingen die je kon kopen om je hele huis mee te versieren. Hmm.. misschien moest ze zelf ook maar wat haar appartement ‘opvrolijken’ voor Halloween, anders is het ook maar zo saai. Ze vroeg zich ondertussen wel af waar Tore was gebleven… precies op dat moment merkte ze op dat het al laat begon te worden. En meneer had geen ‘huis’ meer… wacht. Ze staarde even naar de tv alsof ze een geest had gezien. Betekende dat, dat hij hier ging blijven?! Of hij dat überhaupt wilde… hahaha… haha… ha, Muk. Ze kon hem moeilijk de deur uitschoppen na dit alles. Ze fronste ondertussen dan ook, wat kon ze doen?! Ach ze kon hem wel in de logeerkamer laten slapen toch… Dat kon geen kwaad, toch?