A long time ago +Riddle

Toen ineens haar hand over over arm ging fronste de jongen even. Was was zij van plan om te doen. Hij had wel ergens een ideetje, al zou Nathan het natuurlijk niet met zekerheid kunnen zeggen. Toen ze grinnikte had hij wel zo een gevoel dat zijn vermoedens klopten,vmaar dat hoefde natuurlijk niet. Meteen van dat soort dingen uitgaan werkt natuurlijk ook weer niet. Nathan voelde zich ergens nog alles behalve moe, geen idee waarom. Maar ook nog voelde hii zich moe tegelijk, wat is dit nou weer voor een logica. Helemaal geen, dat gewoon. "Tijd gaat zoals gewoonlijk weer snel." Dat was altijd wel met de twee, maar dat was wel goed, want dat betekende dat ze het te druk hadden om ergens anders op te letten.

Ineens leunde de roodharige over hem heen en had haar handen naast hem neergezet, ehm, wat? Oke dan. Niet ernaar vragen. Bij haar opmreking glimlachte hij even. "Ja, dat zou het wel zijn." en het was totaal niet erg ook. Als hen twee samen waren mocht de dag wel heel wat langer zijn hoor, dan kon het ook misschien voelen alsof ze meer tijd samen hadden. Tijd die hij maar al te graag doorbracht. Het was toch lanzamerhand te voelen hoe hij zich meer en meer moe begon te voelen, wel, het was nu vrij laat dus zo gek was dat eigenlijk niet eens ook nog.

Bij het horen van haar geeuw grinnikte Nathan even, dus hij was niet de enige die langzaam moe begon te worden. Hij kwam ook maar even overeind, al was dat enkel om zijn vest en het shirt dat daaronder zat uit te trekken en ook nog zijn broek. Hij legde de kleding ergens anders neer, om vervolgens weer te gaan liggen, maar dan onder de dekens. Voor even keek de jongen naar Riddle, welke al klaar leek te zijn met omkleden, voor zover hij dat wist dan. De groenharige had niet geheel moeten omkleden, dat was eigenlijk best wel prettig dan weer, geen idee waarom vrouwen altijd zo moeilijk over dit soort dingen deden.

Zoals hij had verwacht duurde het niet heel erg veel langer meer of de roodharige kwam bij hem liggen, waarna de twee elkaar bleven aankijken. Echter bij wat Riddle sprak grinnikte Nathan kort. "Omdat ik, in tegenstelling tot jou, me niet zo helemaal hoef om te kleden." ja, simpel als wat was het gewoon. Voordelen van een man zijn was dat maar he, ja, zo was dat wel te noemen. Een kleine glimlach verscheen bij zijn gedachten, toch wel raar was het eigenlijk, maar ook weer niet,

Een geamuseerd gesnoof klonk van Nathan toen er van Riddle klonk dat het de voordelen van een man waren. "Niet dat ik er veel aan kan doen." Net zoveel hij er wat aan kon doen dat hij zo geboren was, het was nou eenmaal zo dat er daar niets niets aan kon worden veranderd. Er werd een 'niet eerlijk' geroepen waarna hij ineens een kussen in zijn gezicht kreeg geduwd, lekker dan. Het was te voelen hoe de zachte druk verdween en daarna gooide de jongen het ding van zijn gezicht af, richting de roodharige. "Was dat ook nodig?" Toch klonk en een geamuseerde klank in zijn stem, ten teken zeg maar dat het totaal niet erg was, eerder grappig.

Sloom knikte hij toen ze sprak dat het natuurlijk nodig was. Pfft. "En ik geloof dat denk je?" het was eerder een rethorische vraag, gezien het antwoord erop maar al te duidelijk was. Toen het kussen deze keer naar hem werd toegegooid ving Nathan het met gemak op, ach, het werd deze keer niet recht in zijn gezicht geduwd. Dat scheelde wel. Niet dat hij daar last van had, maar elke keer een kussen in je gezicht krijgen op die manier was niet altijd nou bepaald prettig.

Niet heel veel later werd het kussen van hem gepakt, waarna het ding werd weggelegd. Hierna was het te voelen hoe een stel armen om Nathan's hals gingen en hij keek Riddle vrolijk aan, wat voor hem vorlijk was betkeende dus een glimlach. "Natuurlijk ben je veel beter dan dat kussen." gaf de jongen als 'antwoord'. Langzaam sloeg hij zijn armen om haar heen, maar om wel zo een manier dat het nog prettig lag.