Long time no see. [&NOA BURNS]

Met een verveelde blik en met een sigaret stekend uit zijn mond richtte Soul zijn aandacht op een vrouw die stond te schelden tegen een man die achter een kraampje stond. Schijnbaar verkocht hij wafels en waren ze niet lekker, want de vrouw gooide de wafel recht in het gezicht van de man. Normaal gezien werd er van hem verwacht dat hij op een harmonieuze manier de ruzie op zou lossen, maar hij stond er echt niet voor in om orde te houden tussen twee ruziënde mensen. Nee, hij was eerder voor de Quests waarmee hij zijn rang op z’n minst nog omhoog zou krijgen. Die Tauros die hij toen had gevangen werkte er ook wel goed aan. Als het goed was zou hij over twee Quests een Ranger kunnen worden. Hij had geen idee hoe hij zich erbij moest voelen. Trots? Misschien moest hij het Fever laten weten. Hij ging maandelijks langs bij haar graf, maar was met alle drukte nu al meer dan één maand niet meer gegaan. Hij wist dat hij vandaag de tijd had om langs te gaan, maar hij voelde er niet veel voor. Nee, hij zat liever in Coumarine City naar een ruziënd stel te kijken. Hij schudde zijn hoofd. Er was echt niet meer nodig voor hem om zichzelf te verachten. Alsof zijn Houndoom zijn negatieve gedachten in de gaten had, stak de Pokémon zijn snuit uit en botste daarmee tegen Soul’s arm. Soul gaf de fire type een aaitje. Hij wist dat hij zichzelf niet zo naar beneden moest halen, maar hij kon er niks aan doen dat hij nog steeds een schuldgevoel had omdat Fever dood was. Omdat hij zo nodig dat gesprek moest gaan doen om toelating te krijgen tot de Ranger Academy terwijl dat juist Fever’s droom was geweest. Fever had hem aangemoedigd, maar was zelf te jong geweest om zich in te schrijven bij de Ranger Base. Als hij nu een paar jaartjes gewacht had, had hij samen met zijn kleine zusje zich kunnen laten inschrijven. Maar nee, hij had dat gesprek weer eerder moeten doen. Hij gromde, liet zich wat verder tegen de rugleuning zakken en nam een trekje van zijn sigaret. Hij blies de rook bedachtzaam uit en liet zijn ogen lui naar de omgeving glijden. Hij sloot zijn ogen, nam nog een trekje en blies de rook daarna weer even sloom uit. Je zou bijna denken dat hij high was. Hij opende zijn ogen weer en schoot vervolgens overeind. Nee, dat kon niet. ‘Noa?’ bracht hij uit.

Het feit dat hij zich niet had vergist kon hij zien aan zijn Houndoom. Deze gromde lichtelijk enthousiast toen hij Noa zag. Zijn neusgaten sperden zich open zodat hij haar geur op kon snuiven, want ook de fire type leek niet zeker te weten of hij wel echt zag wat zijn ogen hem probeerden te vertellen. Maar dat blauwe haar, die blauwe ogen en die lach konden alleen maar aan haar toebehoren. Noa was zijn penvriendinnetje van een lange tijd geleden. Ze hadden elkaar ontmoet op een vakantie, maar hun contact was sindsdien wat verwaterd. Hij moest eerlijk toegeven dat dat voornamelijk zijn schuld was om wat er was gebeurd met zijn vader. Hij had Noa er nog niet over verteld, had dat niet de moeite waard gevonden. Bovendien had hij het meisje niet op willen schepen met zo’n nieuws. Ze was immers jong op dat moment en hij had niet de behoefte om haar aan het huilen te brengen. Hij wist dat ze een sterke meid was en dat ze niet veel huilde, maar dat nieuws kon zelfs voor haar pijnlijk zijn. Oh Arceus, als ze maar niet ging vragen naar Fever of naar zijn vader. Noa had Houndoom natuurlijk nog als kleine Houndour gekend, dus het moest vast als een verrassing voor haar aankomen dat de voormalige Houndour geëvolueerd was. En wat ook als een verrassing moest aankomen was dat hij rookte. Haastig gooide hij het verslavende ding op de grond neer, blies de rook uit en trapte het vervolgens kapot. Daarna liep hij naar haar toe en bleef even twijfelend voor haar staan. Hij was ietsje groter dan haar. Zou hij haar een knuffel geven? Normaal gezien deed hij niet aan dat soort dingen, maar dit was Noa. Bovendien was na al die tijd dat hij het liet afweten een knuffel geven wel het minste wat hij kon doen. En dus boog de jongen zich op een onhandige manier over haar en sloeg zijn armen even kort om haar heen. ‘Goed om je weer te zien,’ sprak hij, hopend dat de stank van zijn sigaret niet te hard te ruiken was in zijn mond. Hij trok zich weer terug en liet Houndoom zijn kopje begroetend tegen Noa’s buik duwen. ‘Ik zie dat je al een half team hebt,’ grijnsde hij. ‘Je weet toch dat je voor de eerste gym maar twee Pokémon mag gebruiken?’ liet hij er plagerig op volgen. Als ze trainer werd tenminste.