Long time no sea || &Lilium

Raven liet de badge even door zijn vingers glijden, voordat hij zijn arm weer liet zakken en zich een beetje lui over de railing liet hangen. Zijn grijze, lege ogen staarden in het niets bijzonders, al wist hij dat vlak voor hem het gigantische standbeeld van een mega-lucario stond. De meneer Gurkinn die hem na het gymgevecht met Korrina had geholpen, had hem gezegd hier naartoe te gaan. Iets met dat het hem zou helpen het antwoord te vinden. Raven was hier nu al bijna een uur, maar echt veel nuttigs was hem nog niet op komen dagen. Er ontsnapte een zachte zucht over zijn lippen. Hij wist dat hij blij zou moeten zijn met de badge, maar al waar hij aan kon denken was het beeld van Luca met de Lucario van Korrina in zijn klauwen, klaar om er een eind aan te maken. Gurkinn had uiteindelijk moeten ingrijpen om het te stoppen, en Raven haatte het dat hij daar zelf niet toe in staat was. Niet echt bepaald trainer van het jaar te noemen.

Omdat het verder leeg was in de toren, kon hij de aankomst van het meisje al van ver horen aankomen. Raven deed echter niet de moeite om te ontdekken om wie het ging, de kans was toch heel groot dat hij haar niet kende. Al had hij tijdens zijn reis al bijna met meer mensen gepraat dan in het landhuis, was hij nog steeds niet echt sociaal te noemen. Hij was dan ook ergens lichtelijk verbaasd toen ze hem plotseling begroette en hij wel degelijk de stem herkende. Zoals mensen soms geen gezicht vergaten, vergat Raven niet zo snel een stem. Dit was Lilium, het meisje waar Aiden het wel eens over had (want zij was net zoals Raven één van zijn pestobjecten), en die hem had geholpen in zijn wraakactie de Seedot in de zee te krijgen. Hij trok zijn mondhoek omhoog en draaide zijn gezicht een beetje haar kant op in teken van herkenning. "Ha die Lilium," merkte hij kort op. Ze leek zijn naam ook nog te herinneren, al was er lichte twijfel in haar stem te ontdekken. Raven beschouwde dat als een goed teken. Met een beetje geluk kon ze zich niet meer herinneren hoe hij haar schijnbaar 'getraumatiseerd' had, als hij de woorden van Aiden mocht geloven. Raven fronste lichtjes. "Wat brengt jou hier?" vroeg hij toen, ergens nieuwsgierig wat ze hier in de toren te zoeken had. Het was nou niet echt bepaald toeristenattractie nummer één.

Raven luisterde zwijgend naar haar en zijn vermoeden werden bevestigd. Lilium had ook een Keystone gekregen. Sycamore deelde ze niet aan elke trainer uit, maar het was ook niet echt bepaald moeilijk om de professor onder de indruk te krijgen. Raven liet even een sceptische glimlach op zijn gezicht verschijnen. Maar, met indruk alleen kwam je er niet, daar was hij zelf ook wel achter. "Mega evolution hu," mompelde hij, terwijl hij even met zijn pols draaide waar zijn Key Stone was bevestigd. "Zo ver hebben Luca en ik er nog niet veel succes mee gehad." Raven wist niet hoeveel Sycamore Lilium erover had verteld, maar als het net zo veel was als bij hem, leek het hem een goed idee om haar er alvast maar een beetje voor te waarschuwen.

Ze twijfelde, maar vroeg toen toch of het bij hem soms niet lukte om te mega evolueren. Hij kon aan haar stem horen dat ze er een beetje nerveus om werd, en besefte zich dat ze haar Key stone net gekregen moest hebben. "Dat is het niet," mompelde Raven kalm. "De mega-evolutie lukt prima, maar eenmaal Luca van gedaante is veranderd, raakt hij volledig de controle kwijt." Bovendien leek die verandering enorm veel impact op zijn Lucario te hebben. Hij was zelfs zo erg uitgeput van het gevecht, dat hij voor de verandering eens in zijn pokéball zat, iets wat Raven eigenlijk nooit deed. Hij fronste weer toen hij dacht aan die keer dat Luca bijna een lawine veroorzaakt had. De enige reden dat dat niet was gebeurd, was doordat Aiden te hulp kwam schieten met Tyrion. "Al is het wel een zeldzaam geval wat er met Luca gebeurt, bij de meeste Pokémon hoort het goed te gaan," citeerde Raven half van de professor, om haar hoop niet meteen totaal de grond in te boren. "Bij Aiden is er ook niks aan de hand, geloof ik."

Naarmate Raven het er meer over had, leek Lilium steeds nerveuzer te worden over het hele mega-evolutie idee. Het zou hem niets verbazen als ze straks die key stone gewoon weg stopte om het vervolgens nooit meer aan te raken. Raven wist ook niet of dat zo'n slecht idee was, zeker als ze er zo zenuwachtig om was. Mocht het uit de hand lopen, raakte ze misschien wel helemaal in paniek. Zwijgend begon Raven weer met de badge in zijn hand te spelen, diep in gedachten verzonken. Ze had echter zijn aandacht weer getrokken toen ze zachtjes opmerkte dat het, ook bij Aiden, niet altijd goed ging. Hij hoorde de vingers van haar hand over haar nek strijken, alsof ze voor een kort moment een nare pijn herbeleefde. "Niet?" herhaalde Raven vragend, om haar een beetje aan te moedigen er verder over te praten. Nu ze het genoemd had wilde hij ook weten wat er gebeurd was. Wat voor invloed mega-evolutie ook op andere Pokémon had. Misschien kon dat hem helpen in het vinden naar een oplossing voor Luca.

Haar korte antwoord gaf aan dat ze er niet veel voor voelde om het erover te hebben. Raven was dan ook niet echt het persoon om er dan over door te drammen, maar besloot er nog wel één ding over te vragen. Als dat antwoord ja was, dan wist hij genoeg. "Heeft het met de pijn in je nek te maken?" vroeg hij toen simpel. Hij had gemerkt dat ze iets moeilijker met haar nek draaide dan de meeste personen, al was het verschil heel licht. Een normaal persoon zou het met het oog waarschijnlijk niet ontdekken. Raven bracht zijn gezicht weer naar het beeld voor hem en terwijl hij afwachtte of Lilium erop zou reageren of niet, liet hij de badge soepel tussen zijn vingers glijden. Hij leek er niet eens zoveel om te geven dat het ding uit zijn handen naar beneden kon vallen.

Raven kon het niet laten even kort te lachen toen Lilium volledig in de stress schoot bij zijn vraag. Die reactie kreeg hij wel vaker als hij dat soort dingen flikte, en het amuseerde hem iedere keer weer. "Ik ben misschien blind, maar niet doof," merkte hij op. Soms vroeg hij zich af wie nou echt de blinde waren op deze wereld. Hij gooide zijn badge in de lucht, ving hem toen keurig weer op, en hief zich toen eindelijk eens van de railing af. Hij draaide zich om naar Lilium en liet zijn grijze, lege ogen doordringend op haar neervallen, al deed hij dit niet echt bewust. "Ik weet niet wat het veroorzaakt dat een Pokémon ineens zo kan flippen. Zowel Luca als.. Garret," - een wilde gok, want Tyrion leek geen problemen te hebben met zijn mega-evolutie en verder kende Raven geen andere Pokémon van Aiden die op die manier kon mega-evolueren - "zijn niet van een laag level, dus daar ligt het niet aan." Het was wel oké om het er eens hardop met iemand over te hebben, ook al was Lilium misschien wat minder blij met het gesprek. Het zette zijn gedachten een beetje op orde.

Hij had het blijkbaar goed geraden. Lilium vroeg hoe hij dat wist en Raven schudde even zacht lachend met zijn hoofd. "Je bent vrij doorzichtig," stelde hij simpel vast. Het was geen belediging, noch een compliment. Gewoon een simpel feit. Waarschijnlijk was het ook de reden waarom Aiden haar zo graag mocht, en waarom hij haar als slachtoffer had uitgekozen voor zijn pesterijen. Ze was in dat opzicht een vrij makkelijk doelwit.
Raven trok zijn wenkbrauwen weer even omhoog toen Lilium niet meer zo enthousiast werd over de mega-evolutie. Zijn verhaal had duidelijk niet veel goeds gedaan, maar hij vond niet dat ze het zo snel moest opgeven. Wie weet ging het bij haar wel moeiteloos, al zou dat voor zijn situatie dan alleen nog maar grotere vraagtekens creëren. "Voor welke Pokémon is het?" vroeg hij toen. Naar wat hij kon herinneren had hij alleen haar Vivillon en Flygon gezien, en om eerlijk te zijn had hij geen flauw idee of één van deze in staat waren te mega-evolueren.