Time to get a new pokémon |&Lilium

<sub>Floyd was normaal geen persoon die dat zijn pokémon altijd uit hun bal liet. het verstoorde vaak de rust, maar toch mochten ze er soms wel uit om mee te wandelen. Die dag zat Bellamy ook uit zijn bal, maar niet om zijn pootjes even te streken. Nee. De jongen had eerder die dag iets gezien dat hij wilde hebben. Een meisje had het bij zich, en als hij zich niet vergiste was het een pokémon ei geweest. Wat er juist in zat was hem een raadsel maar toch wilde hij het ding hebben. Een heel plan had zich dan ook al ontwikkeld in zijn hoofd. 'Je weet naar wie je moet gaan hé?' vroeg hij aan de Wartortle die voor hem stond. Het blauwe wezentje knikten om aan te geven dat hij het wist. 'Nadien zorg je dus dat je haar mee weet te lokken, terug naar mij.' weer was er een knik waarna de pokémon weg liep in de richting dat ze het blonde meisje eerder nog hadden gezien. Ondertussen zetten Floyd zich neer op de grond, met zijn handen al op één van zijn enkels. Het plan was dat de Wartortle hulp zou halen omdat zijn trainer zijn enkel zou hebben verstuikt. Het meisje zou dan hopelijk helpen en ondertussen kon hij proberen om het ei te stelen. Het was enkel te hopen dat alles goed ging. Even keek de zwart harige jongen nog even naar zijn Wartortle. Hopelijk dat het beestje haar mee kreeg.


& eerste post voor Lilium</sub>

_{Het was Bellamy gebeurt. Zodra dat hij de pokémon zag terug keren was hij in gezelschap van het blonde meisje. Voor hem was het geen moeiten om een grijns te onderdrukken aangezien dat en een glimlach niet vaak op zijn gezicht verschenen. 'Meneer klinkt wel meteen heel oud.' was het eerste wat hij zei terwijl dat hij naar het meisje keek. Een glimlach waar je kleine tekenen van pijn in kon zien was te zien op zijn gezicht. 'Maar ik vrees dat ik mijn enkel heb omgeslagen.' zei hij terwijl hij zacht over zijn 'omgeslagen' enkel wreef. Floyd deed een poging om recht te staan, maar liet die expres mislukken waarna een zacht jammerend geluid maakten en traag zijn hoofd schudden. 'Ik heb zelfs geen idee waar ik over gestruikeld zou kunnen zijn. Er is hier werkelijk alleen maar gras.' Floyd keek ondertussen even om zich heen voor dat hij zijn ogen richten op het blonde meisje dat voor hem stond. In zijn hoofd zat hij met zijn plan al veel verder, maar in werkelijkheid duurde alles altijd veel langer. Je was al aan het denken aan wat je een uur ater zou gaan doen, maar tegen dat het uur er was leek het al een eeuw verder te zijn. 'Mij kennende zal ik wel over mijn eigen voeten zijn gestruikeld.' vervolgde hij maar met een korte lach. Hopelijk dat het meisje hem ook echt ging helpen.}

_{Floyd lachte even zacht wanneer dat het meisje zich verontschuldigde. 'Ha, maakt niet uit.' zijn poging om nadien recht te staan liet hij volledig mislukken. Volgens hem had hij zich ook meer zeer gedaan door het te laten mislukken dan hij ervoor had. Niet dat het moeilijk is meer pijn te hebben als ze ervoor geen pijn had. Het meisje kwam naast hem op haar hurken gezeten en zei dat het misschien kwam door een put in de grond. Daarbij haalde hij even zijn schouders op. 'Dat kan, of ik ben echt gewoon over mijn eigen voeten gestruikeld. Met mijn onhandig gedrag zou dat wel mogelijk zijn.' eigenlijk was het compleet het tegenovergestelde. Hij was juist zeer handig met de meeste zaken, ergens kwam dat gewoon doordat hij handig was met zijn handen. Mechanische zaken daarin tegen konden wel eens tegen slaan.
Wanneer dat het meisje vroeg of dat ze hem even moest helpen knikten hij. Het ging dan toch de goede kant op, ze vertrouwde hem. 'Dat zou handig zijn ja.' sprak hij terwijl dat hij zijn hand naar haar uit stak. Hem enkel even recht helpen moest vast genoeg zijn. Niet dat hij niet zelf recht kon staan maar op die manier was het toch makkelijker. Erg goed voor het meisje haar vertrouwen in andere was het natuurlijk niet. Eerst een wild vreemde helpen en nadien bestolen worden. Als alles natuurlijk goed liep. 'Ik ben trouwens Floyd.' stelde Floyd zichzelf ondertussen voor.}  

_{Het had inderdaad niet uitgemaakt wat er precies gebeurd was moest hij echt zijn gevallen. Een dokter zou waarschijnlijk dan ook gevraagd hebben wat er precies zou zijn gebeurd, maar het was niet dat hij het dokters type was. Floyd zou altijd zichzelf proberen te redden als er wat was. Dokters had hij niet nodig. Als je verkouden zou zijn en je zou naar een dokter gaan moet je geld betalen om enkel te horen te krijgen dat je een verkoudheid hebt. Waarschijnlijk schrijft hij dan ook nog eens medicatie voor waar je voor moet betalen en zo zou het blijven doorgaan. Ze hebben dan zelfs nog graag dat je terug komt voor een controle. Gelddieven. Dat waren het. 'Als het echt niet anders kan dan moet het maar.' zei hij maar met een glimlach.
Om in de rol te blijven steunde hij enkel echt op zijn goede voet terwijl dat hij werd recht geholpen door het meisje dat Lilium noemde. In ieder geval was hij al recht geraakt en stond hij terug op zijn benen. Om het allemaal wat echter te maken - of om te overdrijven - nam hij snel een schouder van haar beet om zeker niet terug de grond op te vallen. 'Sorry.' verontschuldigde hij zich meteen. In ieder geval stond hij recht. 'Dit is al één, nu nog bij de dokter geraken.' zei hij met een zucht. Ondertussen richten hij zijn blik even op zijn doel. Het ei. Nog even afwachten en hij zou zijn slag slaan. 'Wat zit erin?' vroeg hij maar. Als het een wurmple was of zo dan zou hij zelfs geen moeiten meer doen om het te stelen.}

_{Het meisje wist te zeggen dat ze ook geen grootte fan was van dokters, en hij kon het haar niet kwalijk nemen. 'Mja, ik ben in heel mijn leven nog maar amper naar een dokter geweest. Waarom naar zo'n kerel gaan als je het zelf ook kunt?' antwoordde hij rustig. Het meeste deed hij wel zelf. Wonden die genaaid moeste worden naaide hij en als hij zich echt rot voelde bleef hij gewoon in bed liggen. Rust was nog steeds het beste geneesmiddel.
Het meisje vertelde welk ei dat het was, en wat erin zat was niet slecht. Fenniken, niet zijn lieveling pokémon maar hij was er zeker van dat Team Rocket dat niet erg vond. Ze zouden er alleen maar blij mee kunnen zijn. Zijn hand nam hij weer van het meisje aan en ook zijn andere voet zetten hij weer op de grond. 'Geef die maar mooi aan mij.' zei hij vervolgens. De glimlach was van zijn gezicht verdwenen en uit zijn jaszak nam hij het kleine zakmesje dat hij altijd bij had. Kleinere zaken stalen ging vaak net iets simpeler. Je moest enkel het voorwerp uit de broekzak halen en vervolgens iets anders in de plek steken. Het moest dan echter wel op haast hetzelfde moment. Met iets groot als het ding van het ei was dat net iets moeilijker. Het zakmesje had Floyd natuurlijk al open geklapt. 'Het ei, de rest mag je houden.' zijn gele ogen waren strak gericht op Lilium.}  

<sub>Een duidelijke zucht was te horen zodra dat ze een pokémon uit zijn bal liet. Jup, het was een feit dat mensen tegenwoordig niks meer zonder hun pokémon konden doen. Wat zou er gebeuren met de mensheid zodra pokémon niet  meer gebruikt konden worden. 'Oh please, er gebeurd niks als je gewoon braaf dat ei geeft.' vanuit zijn ooghoeken keek hij even kort naar de - voor hem - vreemd gekleurde pokémon. Hij kon het niet echt paars noemen, maar het zag er gewoon vreemd uit. Hij besloot het geval gewoon te negeren. De pokémon was duidelijk sterker dan wat hij had, dus hij zou niet proberen om een gevecht aan te gaan met het ding. Ondertussen stapte hij gewoon rustig naar voor, dichter naar haar toe. Vanuit zijn ooghoeken keek hij even naar de Wartortle die van zijn trainer naar de twee anderen keek. De pokémon zou zeker wel gaan ingrijpen als dat andere ding iets zou uitproberen. Dat was soms het lastige, de blauwe pokémon reageerde op eigen wil. Hij luisterde, maar deed toch graag zijn eigen goesting. 'Ik zal deze zelfs weg doen.' hij klikte het mesjes weer dicht en hield het in zijn handpalm. Even vormde hij van dat had een vuist en wanneer hij die weer opende was het mesje weg. 'Zie, je moet je geen zorgen maken. Tenzij je het ei natuurlijk niet geeft.'


Ssst, hij kan nog geen gedachten lezen xD but het lastige is dat Lilium haar pokémon zo veel sterker zijn, een gevecht is nh mogelijk xD</sub>

<sub>'Er is een hele organisatie vol met mensen zoals ik, enkel ben ik nu degene die nog best aardig is.' Floyd pakten er ondertussen ook de pokébal van Cage bij. Als het echt moest dan zou hij maar zijn beide pokémon moeten gebruiken en misschien niet al te lief spelen. Hoe je het ook mocht noemen. 'Cage, gebruik Protect.' zei hij terwijl de pokémon iets voor hem stond en een onzichtbaar schild vormde. Op hetzelfde moment schoot de zwart harige jongen vooruit om het meisje haar schouders vast te proberen te pakken en vervolgens tegen haar knieholten te schoppen. Zo probeerde hij Lilium te tackelen, maar ook alleen maar als alles volgens plan ging, en het meisje het niet tegen ging of zelf wat probeerde. De protect hoorde ervoor te zorgen dat als de paarse pokémon wat zou doen, dat de aanval niet raak zou kunnen zijn. 'Bellamy gebruik je water gun.' zei hij terwijl dat hij ondertussen bezig was met zijn tackle techniek. Hij hield zijn ogen zelfs niet op het gevechten, maar hij kon wel het water horen worden afgevuurd.

Hm, zo heel effectief zijn al zijn aanvallen niet ze x] & al goe dat West wel aardig is voor Lilium c:</sub>

<sub>De jongen knikte zodra dat hij de nam van de organisatie hoorde komen uit het meisje haar mond. 'Precies ja.' veel mensen kwamen pas echt in de criminele wereld zodra ze lid werden van Team Rocket. Ervoor waren ze vaak maar onschuldige trainers die een uitdaging zochten. Floyd daarin tegen zat al van voor Team Rocket in de criminele wereld.
Floyd voelde de elleboog tegen zijn ribben aankomen, en het voelde niet bepaald geweldig. Zijn bewegingen werden erdoor even afgezwakt maar toch greep hij naar de arm van Lilium. Als hij die vast te pakken zou krijgen zou hij de arm goed naar achter tegen haar rug duwen. Voorzichtig ging hij in geen geval zijn. Het was dat ze een meisje was dat hij haar niet teveel schade wou aanrichten. Zeker niks dat blijvend zou zijn. Het was en bleef een meisje, en ergens had hij nog een zeker trots in zich.
Tussen de pokémon was het gevecht ondertussen ook al aangebroken. De Nidorino probeerde een aanval uit te oefenen maar de eerste werd tegen gehouden door de protect en vervolgens ging de Wartortle in de aanval. Zodra dat Bellamy echter merkte dat de pokémon om hem af kwam trok hij zich terug in zijn schild om te kunnen ontsnappen aan de aanval. Wanneer dat de aanval gedaan zou zijn, zou hij terug uit zijn schild komen om op de andere pokémon af te gaan met een Tackle.


West is gewoon een schatje <3</sub>