Long time no see~ [ &Lilium Florbelle ]

Hij verloor haar één seconde uit het oog, en de kleine dondersteen was er al weer vandoor geschoten. Echt, het was alsof hij op een stel kleuters aan het passen was. Misschien moest hij ze allemaal een halsbandje en een riem geven, dan bleven ze in elk geval in de buurt. Maar dat was zielig en hij vertrouwde zijn Pokémon, dus liet hij ze los lopen. Met een kleine frons liep hij door het stadje heen, goed om zich heen kijkend. Hoeveel mensen zouden hier een jonge Vulpix hebben? Vast niet veel. Cyllage City was sowieso niet zo groot, dus zou hij haar zo moeten vinden.

En inderdaad, daar zag Alphonse haar vuurrode, volle staart. Uit een tas steken. Die niet van haar was. Gehaast beende de jongen naar de tas en de Pokémon en greep hij haar om haar middeltje. "Aveline! Niet zomaar in andermans tassen snuffelen!" zei de Coördinator streng, hoewel het duidelijk was dat hij helemaal niet boos was, maar juist opgelucht haar terug gevonden te hebben. Hij was dan ook zo in de ban van zijn Vulpix, dat hij helemaal niet naar de eigenaar van de tas gekeken had.

Die stem! Die kende hij! Lilium! Een brede grijns verscheen om zijn lippen terwijl de jongen opkeek. Ja hoor, daar stond ze: Zijn blonde vriendin, in levende lijven. Hoe lang had hij haar nou niet gezien? Met een opgewonden uitdrukking op zijn gezicht ging de geschminkte jongen overeind staan. Hij zag er nog precies hetzelfde uit: De rode schmink onder zijn ogen, de paarse schmink op zijn oogleden... Het enige wat miste, was zijn rode hoedje. Die was hij thuis vergeten. "Woah, Lilium! Lang niet gezien!" zei de Coördinator opgewekt. Aveline leek dit een goed moment te vinden om zich uit zijn armen te wurmen en op sierlijk op vier pootjes te landen. Ze liep nieuwsgierig richting de Pokémon die beschermend bij Lilium stond en rook voorzichtig aan hem. Nu pas leek Alphonse de Pokémon door te hebben. Even bekeek hij de Pokémon, die hem wantrouwig aankeek. "Hai daar. Wie is dit?" vroeg hij nieuwsgierig. Oeh, ze had een nieuwe Pokémon, leuk!

Lilium leek ontzettend blij. Misschien hoopte hij gewoon dat ze blij was hem te zien en leek het daarom alsof ze een gat in de lucht kon springen, maar stiekem was Alphie er wel van overtuigd dat ze het leuk vond hem weer te zien. Ze waren al een hele tijd vrienden en na elkaar zo lang niet gezien te hebben, was wat vreugde wel geplaatst. Of althans, dat vond Alphonse dan. Zijn brede grijns vervaagde wat toen hij zag hoe de Croconaw haar tandjes naar hem ontblootte. Oh, nou, oké. Lilium sprak haar er kort op aan, maar er werd niet geluisterd: De Pokémon hapte naar Lilium's vingers. Haar straf was terug de Pokébal in gaan. Met een zucht stelde Lilium de verdwenen Pokémon voor. Bezorgd keek Alphonse haar even aan, maar toen vroeg ze naar Aveline, die wat verward naar de plek waar de Croconaw net gestaan had keek, klaarde Alphie's gezicht direct op. "Dit is Aveline, ze is ook nieuw. Ik heb haar gefokt," zei Alphonse opgewekt. De Vulpix keek even op naar Lilium's hand en zette er toen een stap naartoe. Ze wreef met haar kopje lang Lilium's handpalm, eisend om geaaid te worden. Alphonse grinnikte zachtjes, maar daarna werd hij weer wat ernstiger. "Gedraagt Lethe zich, um, altijd zo?" vroeg hij voorzichtig terwijl een wenkbrauw langzaam op zijn gezicht omhoog kroop.

Een brede grijns verscheen wederom om zijn lippen toen ze Aveline complimenteerde. "Dankje," zei hij. Stiekem was hij toch wel trots op haar. Hoewel haar ouders al het werk gedaan hadden, had hij toch wel een goede match uitgezocht. Ja, ze was zijn pareltje. En Deerling was zijn diamantje en Rayne zijn roosje. Al zijn Pokémon waren speciaal voor de coördinator. "Volgens mij zou Alyss nu iets lichter gekleurd zijn, meer richting geel. Mijn ouders hadden ooit een nestje met één Shiny, maar ik was te jong het me echt goed te herinneren," brabbelde Alphonse opgewekt. Ja, ouders die breeders waren zorgde zeer zeker voor een wijde kennis van Pokémon. Iets wat voor de jongen zeer goed van pas kwam. Lilium leek wat ongemakkelijker toen ze over haar Croconaw begon. Lethe was dus inderdaad nieuw. Even moeten wennen... Alphonse hoopte maar dat het inderdaad goed zou komen. "Vast, je bent een ontzettend goede-" Hij stopte abrupt met praten. Had hij het goed gezien...? Toen ze haar sjaal optrok...? Zonder pardon reikte hij voorzichtig uit naar haar sjaal, om het ding vervolgens omlaag te trekken. Zijn adem stokte in zijn keel toen hij de blauwe plek zag. Alphonse's vrolijke gezichtsuitdrukking verdween als sneeuw voor de zon. Er stond nu een ontzettend bezorgde frons op zijn gezicht. Hij liet zijn vingers heel licht over haar kaak glijden. Zijn ogen schoten naar die van Lilium. "W-Wat is er gebeurd?" vroeg hij voorzichtig. Zijn toon was zwaar en ernstig, iets wat helemaal niet bij de jongen leek te passen. Deze blauwe plek... Die was niet gekomen van een valpartij, dat kon hij zo zien... Wat was er gebeurt terwijl hij weg was...?

Hij hoorde niet meer wat ze zei. Zijn blik was gefocust op de nare blauwe plek die haar kaak bedekte. Lilium kwam met een zwak excuus en een geforceerde glimlach, maar het overtuigde hem niet. Alphonse was niet bepaald een expert op wonden, maar hij was vaak backstage bij circussen geweest en daar ging nogal vaak wat mis. Nee, hij geloofde er geen snars van. De jongen liet zijn hand futloos vallen. Hij haalde wat schokkerig adem, zijn ogen wederom gefixeerd op de hare. "Gevallen?" bracht hij uit, zijn stem een paar octaven hoger dan gebruikelijk. "Lieg niet. L-Lilium, ik herken een slagwond als ik er een zie. Wie heeft dit.. Wie heeft dit gedaan? Wat is er gebeurd?" Natuurlijk kon hij haar niet dwingen te vertellen wat er gebeurd was, maar Arceus, hij was toch bezorgd. Iemand had Lilium pijn gedaan? Was het die zak, die Aiden? Of was er nog iemand? Zat Lilium in de problemen? Hij zou niet zo bezorgd moeten zijn, dit was niet zijn leven, niet zijn wond. En toch. Lilium was wel een goede vriendin van hem en hij gaf veel om haar. Het deed hem pijn haar met wonden die door iemand anders veroorzaakt waren te zien. Het hoorde gewoon niet. Die lieve, vriendelijke Lilium hoorde niet met een kaak blauw van een slag rond te lopen. Het was gewoon verkeerd...

Lilium probeerde hem met al haar macht te kalmeren, maar het mocht niet baten. Alphonse was te overstuur. Kon het hem wat schelen dat andere mensen keken... Hij scheurde zijn blik echter wel van haar af om schichtig om zich heen te kijken. Inderdaad, mensen wierpen voorzichtige blikken hun richting in. Misschien moest hij inderdaad... Kalm aan doen. Langzaam begon hij in te ademen, en uit, en weer in, en weer uit. Oké. "L-Lilium, ik weet niet wat er gebeurd is, maar ik vertrouw erop dat alles goed komt," bracht hij met enige moeite en tegenzin uit. Hij vond het helemaal niet fijn om het zo te laten gaan, "M-Maar als er iets is waarmee ik kan helpen. Iets is wat ik kan doen... Laat het me direct weten, Lilium," voegde hij er ernstig aan toe. Zij blik boorde in haar helderblauwe ogen om zijn woorden extra gewicht te geven, waarna hij begon te ijsberen. "S-Sorry," bracht hij wat trillerig uit. Hij had even nodig te kalmeren, maar uiteindelijk lukte het hem, tot op zekere hoogte. "D-Dus, ehm, hoe gaat het met Jack?" Onderwerp veranderen. Hij kon een mogelijke stilte niet aan en aangezien Lilium veel om haar Pokémon gaf, was dit waarschijnlijk de beste manier een enigszins goed gesprek op gang te krijgen... Ze hadden elkaar zo lang niet gezien, hij wilde in elk geval met een glimlach weer vertrekken...

Goed. Ze zou hem laten weten als hij haar kon ondersteunen op de een of andere manier. Lilium was een slimme meid, zij wist als enige wat het beste was voor haar. Alphonse kon haar niet dwingen dingen te doen of zeggen die ze niet wilde... En toch voelde het naar het zo los te laten... Hij had echter gezegd dat hij haar vertrouwde, dus moest hij dat ook doen. Hij stopte met ijsberen, knikte wat afwezig toen ze vroeg of hij oké was. Nee, hij was niet oké, maar dat hoefde zij niet te weten. Het werkte echter goed om te horen over hoe Lilium haar team aan het herbouwen was en hoe ze gyms versloeg. "Echt? Wauw, dat is geweldig!" zei Alphonse, hoewel de gebruikelijke vrolijkheid in zijn stem miste. "Gefeliciteerd! Vijf is niet niks, zeg!" Het was zeer indrukwekkend! "Een nieuw team dus. Met een Croconaw, en...?" Hij hief zijn wenkbrauwen vragend op. Het was jammer dat hij Jackie Chan en de Wizard of Oz nu niet zou kunnen zien, maar haar nieuwe team bestond vast ook uit allemaal leuke Pokémon!

Ze leek het leuk te vinden om over haar team te vertellen, wat goed was. Een verrast lachje verliet zijn lippen toen ze zei dat ze een Charizard had. Het lachje kwam gevolgd door een rilling die over zijn rug liep. Charizard... Nee, hij had het niet zo met die beesten. "Een Charizard? Wauw. Dat klinkt inderdaad als een heel nieuw team. En een Banette! Knap hoor, heb je die gevangen?" Het klonk ook als een ruiger team, maar dat was wellicht nodig om de hogere gyms uit te dagen... "Mijn team, uh.. Weetje, we moeten nog heel wat bijkletsen, misschien kunnen we even ergens gaan zitten?" stelde de jonge coördinator voor. Zitten was misschien handig, nu stonden ze zo awkward op de straat... Zijn zeegroene ogen keken rond, op zoek naar een bankje of een tafeltje met stoelen waar ze konden gaan zitten.