Long time no see~ [ &Lilium Florbelle ]

Een lieve Charizard. Hij kon het zich moeilijk voor te stellen, om heel eerlijk te zijn. Niet zo gek, als je naar zijn ervaring met Charizards keek. Toen ze mededeelde dat Lilium haar Banette én Charizard van die Aiden gekregen had... Zijn gezicht verduisterde wat toen zijn naam viel. Wat was dat toch tussen die twee? Waarom zou Lilium in godsnaam met zo'n... creeper omgaan? Hij begreep het niet, maar begon er maar niet over. Hij zou die Aiden ooit wel uithoren, of zo. Het kon Alphie toch niets schelen wat die trainer van hem vond. Toen ze vervolgens instemde met zijn idee om te gaan zitten en rondkeek, volgde Alphie haar blik wederom. Zijn oog viel op een klein cafeetje dat er van de buitenkant wel schattig uitzag. "Daar?" stelde hij voor. Met lichte moeite wist hij een grijns weer om zijn lippen te toveren terwijl hij richting het cafeetje wees. Er was zo te zien genoeg plek om binnen te zitten, wat toch wel prettiger was dan in de kou blijven staan, niet?

Zodra Lilium ingestemd had om naar het cafeetje te gaan, knikte Alphie en Aveline terug liet keren naar haar Pokébal. De Pokémon zag er wat moe uit, dus die vond het vast niet erg om even te rusten. Vervolgens begon hij richting het cafeetje te lopen. Het was altijd gezellig met Lilium en hij voelde zijn bubbelende, vrolijke zelf al weer opkomen. Hij kon niet lang niet blij zijn, dat lukte hem gewoon niet. Hij lachte wat schaapachtig toen ze opmerkte dat ze hem gemist had. "Ah, sorry dat ik zo plotseling weg was, ik ben ook blij jou weer te zien," antwoordde hij terwijl hij met zijn hand over de achterkant van zijn nek wreef. Hij voelde zich stiekem toch wel een beetje schuldig... Eenmaal aangekomen bij het cafeetje hield Alphie de deur voor zijn goede vriendin open, als de echte gentleman die hij was, waarna hij haar naar binnen volgde. Het was een schattig cafeetje: De vloer, tafeltjes en stoelen waren van hout. Tegen de rechtermuur stond een bar waar twee mensen zaten, verder waren drie tafeltjes bezet. Niet zo heel druk. "Dit ziet er leuk uit," observeerde Alphie opgewekt, waarna hij langs haar heen naar een tafeltje liep. Hij schoof haar stoel als eerst naar achter (want hij is een echte gentleman, dôh) en ging nadat Lilium zat op de stoel tegenover haar zitten. "Dus," kwam hij opgewekt tot zaken, "mijn team. Ik ben 't nog aan het opbouwen, dus het is nog niet helemaal compleet. Ik heb nu Deerling, Rayne de Kirlia en Aveline de Vulpix. Ik wil hét perfecte team voor een coördinator samenstellen, hoewel dat toch wel wat lastiger is dan verwacht." Ook hij vond het leuk om over zijn geliefde Pokémon te praten en dat was wel te merken: Hij leek bijna te stralen nadat hij zijn verhaaltje gedaan was. Helemaal vrolijk, zoals men van hem gewend was.

Een opgewekt gegrinnik rolde over zijn lippen toen ze opmerkte dat hij wel een hele gentleman was. "Ik heb er goed op geoefend," grapte hij. Zijn ouders hadden hem gewoon geleerd netjes te zijn en heel vreemd vond hij dat niet. Hij had het zelf ook niet zo op die onbeschofte mensen die niks voor andere deden, dus wilde hij zo min mogelijk op hen lijken. Toen Lilium opmerkte dat Vulpixes ontzettend schattig waren, knikte de jongen instemmend. Dat waren ze zeker! "Ik denk dat ik haar wel ga laten evolueren, ja, maar alleen als zij dat ook wilt," antwoordde hij vrolijk op haar vraag. Hij had wel eens gehoord dat Pokémon helemaal niet wilde evolueren en Aveline had de luxe dat niet te kunnen zonder die Fire Stone. "Ja, ik ben erg blij met Aveline," verzuchtte de jongen gelukkig, waarna hij zich wat dieper in zijn stoel liet zakken. Hij ging echter snel weer overeind zitten en leunde over de tafel wat dichter naar Lilium toe. "Dus," begon hij met een opgewonden grijns, "Vijf badges. Dat is echt heel knap! Hoe ging het? Was het spannend? Hoe zagen de gyms eruit?" Hij had niet echt iets met trainen, maar gossie, hij vond de verhalen toch altijd wel spannend!