A long time ago +Riddle

Zijn shirt was zowaar uit, wauw. Dat was dan ook snel gedaan voor zover het op die manier kon. Net op het moment dat de groenharige weer een beetje gewoon kon gaan ademen waren ze alweer nog voordat hij het wist aan het zoenen. Dat ging zo ook snel zeg, jeetje. Niet dat het erg was, oh nee zelfs. Laat het maar doorgaan, hoe lang maakte hem toch helemaal niet uit. Ook sloot de jongen zijn ogen, haar volop terug zoenen.

En toen was zijn shirt uit, ach, Riddle was nog steeds op dezelfde plek en daar mocht ze maar mooi gaan blijven ook hoor. Ineens stopte ze, maar voor zover hij het eventjes half kon gaan volgen was het omdat er een kleding stuk vloog. Echter kreeg hij er geen kans om erover wat te gaan zeggen, gezien de twee al weer even snel bezig waren met wat ze eerder aan het doen waren. Spijt ervan hebben de volgende ochtend? Hij zeker weten niet, dat wist Nathan nu gewoon.

Toen ze weer leek te stoppen kwam er een zacht gehijg van de roodharige, zo vermoeiend was dat toch ook weer niet? Of lag het omdat mevrouw dronken was? Wat het dan ook mocht zijn, een pauze was toch wel gewoon even prettig. Al zat Riddle nog steeds op hem, hield ze Nathan niet meer vast, wat wel even een soort van vrijheid gaf. Een zacht gegrinnik klonk van de jongen bij het zien van de glimlach op de roodharige. Oh, dacht ze dat het zo was? Wacht maar af.

Meteen werd er een wenkbrauw opgetrokken en een vragende 'wat' klonk er. "Oh, niets." Begon hij, met een kleine grijns op zijn lippen. "Dat je nu gewoon zo doet." klonk zijn stem geamuseerd. Hij kwam langzaam overeind, iets dat eigenlijk gewoon te gemakkelijk lukte. De roodharige had nu echt kippenkracht, wat eigenlijk best wel grappig was. Hoe ze het ook probeerde te zijn was nog het meest grappige voor hem, net een grote -maar wel leuke- grap.

Het duurde even een tijdje voordat er echt een antwoord kwam, voor zover het een antwoord te noemen was. Het was gewoon leuk en gezellig. Tja, daar kon hij niet oneens mee zijn. "Daar heb je weer gelijk in." sprak hij met een glimlachje. Dat Riddle op hem bleef zitten, prima. Nathan keek haar recht in haar rode ogen aan, misschien wel eens heel doordringend zonder het door te hebben. Zacht ademende de jongen, in en uit.

Een licht geamuseerde frons verscheen toen ineens tegen zijn wang werd geprikt. Waar was dat niu weer goed voor? Hij moest ergens mee stoppen, met wat..? Oh, hij kreeg het nu pas echt door. "Oeps~" hij had het echt niet doorgehad, maar nu wel en stopte de jongen er dus ook mee. Nathan pakte haar hand, om deze naar achteren te trekken in de hoop dat zij dus ging meeleunen. Vervolgens zoende de jongen vphaar weer vollop op haar lippen, pauze was wel weer lang genoeg geweest hoor.

Ze leunde inderdaad naar voren, zo dat hun weer aan het zoenen waren. Zijn ogen gleden langzaam dicht terwijl hij daar nog steeds zo zat, te genieten van het heerlijke moment. Zijn hand liet de hare langzaam los en steunde op het bed. Laat dit zo maar heel lang duren, het voelde alsof ze alle tijd hadden en misschien hadden ze die wel ook. Nergens heen te gaan, geen verplichtingen. Misschien wel andere, kleinere dingen te doen maar die kwamen wel een andere keer, waneer ze het niet zo drukken hadden met dit. Waar de twee nu mee bezig waren,

Toen het klonk alsof er ineens iets viel opende de jongen meteen zijn ogen, zoekend naar hetgeen wat was gevallen. Bij het zicht van drie Pokémon in de kamer stopte hij om er fronsend naar te kijken, natuurlijk gebeurde dat zomaar. Een kleine, lichtelijk geamuseerde glimlach was nu te zien. De Totodile van de roodharige was ondertussen bij hun gekomen, probeerde nu blijkbaar op zijn trainster te gaan klimmen. Gek ding. Kyra was ook blijkbaar bij hen gekomen, waarbij de groenharige langzaam zijn hand over het kopje van de Eevee liet gaan. Gekke Pokémon, ineens uit hun Poké balls gaan komen.