A long time ago +Riddle

Toen het hem was opgevallen dat hij waarschijnlijk nogal snel liep voor de roodharige, begon hij onmiddelijk wat slomer voor haar te lopen zodat ze makkelijk bij hem kon lopen. "Sorry." kwam er met een klein grijnsje uit, waarna hij rustig naast haar probeerde te gaan lopen. Echter lukte dat niet even makkelijk, gezien de groenharige steeds per ongeluk sneller ging lopen en zodra Nathan dat doorhad ging hij weer slomer. Uiteindelijk kwam het Pokémon center in zicht. Gelukkig. Een kleine zucht kwam van de jongen, geen idee waarom.

Eenmaal binnen het gebouw knipperde de jongen even wat met zijn ogen, vooral om sneller gewend te raken aan het felle licht in vergelijking met buiten. Schuin keek de jongen naar Riddle, welke ergens achter hem hing. Kort grinnikte hij bij het zicht, ach jeetje toch. Na een sleutel voor een kamer te hebben aangevraagd liep de jongen die kant op, nog ervoor zorgend dat de roodharige Nathan bleef volgen. Niet heel veel later had de jongen de juiste kamer gevonden, bij het opendoen van de deur zag hij dat het net zo een kamer was als die hun gister hadden gekregen, maar wel weer een andere. "Kom, naar binnen." mompelde hij.

Zodra Riddle naar binnen was gelopen volgde de jongen haar, meteen achter zich de deur sluitend. Zijn tas ergens neerleggend en de sleutel op de tafel, om meteen door naar Riddle te gaan. Een glimlach was op zijn mond verschenen, waarna hij bij haar kwam zitten. De roodharige vervolgens te omhelzen. "Ik ben er toch al." sprak hij, lichtelijk geamuseerd. Wat er ook ging gebeuren, de jongen was er wel vrij zeker van dat het totaal niet erg zou zijn, heh. Hm, waar waren ze gebleven in het café? Natuurlijk, bij een leuk gedeelte~

Er werd lichtelijk uitdagend gesproken waarnze waren gebleven, maar ineens werd de jongen achterover geduwd waarna Riddle op hem ging zitten. En ineens ging ze over hem heen, bijna zoenend. Er werd gemompeld dat dit veel beter was, waardoor de jongen even lichtjes moest grijnzen. Hierna lagzen ze gewoon te zoenen, ah, wat een heerlijk moment. Hij zou gaan liegen als de jongen sprak dat hij nergens heen kon gaan, maar om het ze te doen was ook wel eens leuk hoor. Met haar handen op de zijne gedrukt kon hij zich niet gemakkelijk bewegen, maar gewoon om het moment niet te verstoren liet de groenharige het maar zo gaan.

Het voelde heerlijk, een moment dat nog wel heel erg veel langer mocht gaan duren. Ineens was het te voelen hoe er een hand werd losgelaten, waarna er wat onder zijn shirt werd gedaan. Als het mogelijk was, als hij het niet te druk met wat anders had zou er een glimlachje op zijn mond hebben staan. Dat de rollen zo een keertje waren omgedraaid was niet erg. Liet het maar doorgaan ja. Zelfs al was zijn hand losgelaten, bleef het daar gewoon liggen. Hij kreeg het nog lang niet benauwd door weinig adem, kon nog wel een tijdje doorgaan.

Nu werd wel zijn losse hand opgetild, waarna deze naar haar hoofd ging om deze vast te gaan pakken. Nog steeds waren zijn lippen waar ze eerder ook waren, niet dat het erg waa. Beter, het was heerlijk. Een prettig gevoel dat alleen zo te voelen was, of dat dacht de jongen. Ach, maakte niet uit, op het moment was er dit aan de hand en het was een geweldig moment. Het was duidelijk dat Riddle meer dingen deed als ze dronken was, dat mocht ze ook wel eens zonder doen hoor. Als hun twee natuurlijk de privacy hadden.

Ineens werd ook zijn andere hand losgelaten en onder zijn shirt geschoven. Oh? Heh, blijf maar doorgaan hoor. Niet heel veel later stopen ze ook even met zoenen, al waren hun gezichten nog zo dichtbij dat er nauwlijks ruimte tussen zat. Hij was nog steeds zacht.. Hij moest er echt even over gaan nadenken waar ze het over had, tot de jongen doorhad dat ze naar die ochtend refereerde. Oh? Was dat dus zo? Met diezelfde grijns op zijn gezicht zijn zijn andere hand langzaam over haar wang, verder deed hij niets echt iets veels. Nee, gewoon even een moment voor de twee.