A long time ago +Riddle

Uiteindelijk leken de stemmen weg te gaan, zonder godzijdank vragen te stellen. Echter was de jongen niet klaar waarmee de twee bezig waren. Nee, dit was veel beter joh. Tot Nathan te weinig adem had, toen pas stopte de jongen ermee. Meteen had ook op zijn mond een grote grijns plaatsgemaakt. Hehe, en Riddle nog wel zeggen dat ze hem niet ging aanraken. Nou, dit was wel heel wat anders dan dat. Iets anders dat wel heel erg veel in de smaak viel zelf. "Zo erg was dat toch ook weer niet~" klonk de stem van de groenharige geamuseerd.

In het begin ja, maar later niet meer. Toen hij ineens weer een kus op zijn wang kreeg moest de jongen glimlachen "En dat dan?" niet epdat het erg was. Mocht ze wel vaker doen hoor, hij zag het probleem er daar niet in. Uiteindelijk had Riddle hem wel weer losgelaten, waarna hij snel nog als laatste zijn broek omwisselde en de broek en vest opbergde. Als enige had hij dus het shirtding aan, gelukkig was het totaal niet koud, dus daar had hij geen last van. Hij slingerde de tas weer over zijn schouder en keek Riddle aan, als zij klaar was konden ze gaan. Hij keek weer naar zijn handschoenen, gelukkig viel het bloed door het zwarte leer niet echt bepaald op, dus hij kon ze wel nog gaan aanhouden.

Hij was al half het steegje uit toen de roodharige eindelijk kwam, eindelijk was wel een groot woord, maar toch. Het was heel snel zels, gezien Riddle niet zo heel veel later klaar was als Nathan. "Maar gelukkig dat het niet erger is geworden." sprak hij met een glimlachje, he, stel voor ze waren wel gepakt. Allemaal scenes in zijn hoofd maakten het idee er alleen maar erger op, nee bedankt. Het werd drukker en drukker met de tijd, gelukkig dat het niet net zo was. Dan zaten ze echt in diepe problemen.

Hm, misschien was het niet eens zo heel erg zijn geweest als er meer mensen waren geweest bij het tweede keer toen ze probeerden niet gezien te worden, of niet gepakt was een betere verwoording. Bij haar vraag om wat te drinken knikte de jongen "Goed idee." maar waar, dat was een betere vraag. Genoeg plekjes open, meer dan genoeg keuze. Hij keek om zich heen en zag een gezellig uitziend cafeetje, nogal vrolijk van de buitenkant. "Daar?" terwijl hij wees naar dat plekje. Misschien had de roodharige sel een betere plek, geen idee, wie weet.

Meteen zodra ze had ingestemd ging de roodharige alvast lopen, maar al snel had Nathan haar ingehaald en liep dus alweer naast haar. Zodra de twee binnen waren zag de jongen dat het er best druk was, wel gezellig druk en niet overvol. Hij liep alvast naar een plekje, aannemend dat Riddle hem ging volgen en nam plaats. Het was zo een leuk plekje bij het raam, waar je naar andere mensen kon kijken die buiten stonden zonder dat hun het doorhadden. Nathan wachtte nog tot Riddle haar keuze had gemaakt met het drinken, daarna zou hij wel gaan.

Pas toen Riddle haar bestelling plaatste had Nathan gemerkt dat er een serveerster bij hun tafel was gekomen. Dat was ook snel zeg, ze zaten daar net, een halve minuut. Een wijntje, was ze daar zeker van? Mevrouw werd namelijk al dronken bij het eten van chocolade, of dit dan een goed idee was. Klonk niet zo. "En een wodka." hij wist wel van zichzelf tot hoever de groenharige kon gaan met drinken zonder dronken te worden. Of het gelde voor de roodharige, dat was maar een vraag. De serveerster krabbelde wat op een briefje in haar handen, de bestellingen opnieuw mompelend en liep daarna weg.

Niet heel erg veel later werden hun drankjes gebracht en op de tafel neergezet. Een klein slokje werd door Nathan genomen van het spul, het was wel lekker, kon ermee doorgaan. "Pas je wel op dat je niet teveel drinkt? Ik weet nog wel hoe je al dronken werd na een paar chocolaatjes." klonk er, lichtelijk geamuseerd door de jongen. Ach, zij zou er zelf op moeten gaan letten en hij was onschuldig als ze nog echt dronken wel ook. Wat hij dan ging doen als de roodharige dat werd? Geen ideem het was wel aanzien wat er ging gebeuren.

Er kwam pas een antwoord van de roodharige nadat ze een flinke slok had genomen, waarbij ze sprak dat ze wel ging oppassen. Jep, wat ze daarbij deed sprak haar woorden wel enrom tegen. "Dat zullen we dan wel zien." sprak Nathan, lichtelijk geamuseerd maar nam vervolgens een slok van de wodka. Hij moest dit plekje gaan onthouden voor als de groenharige ooit weer hierheen ging. Het was er prima, gewoon gezellig. Ergens in zijn ooghoeken was het hem opgevallen dat ze een bar hadden, nog beter. Hij staarde in zijn glas voor even, nog voor de helft vol, ging zo naar binnen.