We could paint the town red

Opeens een knikje naar de grote oranje draak. Dus Tawn zette, net als Nathan, een stapje terug. Al snel keek ze naar wat de Charizard deed. May hield even een pootje voor haar kopje door de plotse hitte en ook het blonde kind moest even haar ogen lichtjes sluiten. Ze was minder intens vuur gewend, dat was waar. "May zou gewoon veel ermee moeten gaan oefenen." zei de groenharige toen de Charizard klaar was met haar aanval. Ze knikte even naar Nathan. May was sterk voor een Charmander. Maar ze had niet meer in zich en dat was jammer. Opeens opende May haar bekje en vuurde ze een veel... veel... Grotere vuurstraal af. Deze blies meteen een gat inde muur en Tawn sprong, lichtjes geschokt, naar achter. Wat deed Inferno opeens hier. Ze had het zelfs nog nooit gezien bij die Charmander. wat was dit?

Toen de Charmander van de ander ineens het nog een keer probeerde, maar toen deze er veel krachtiger uitzag fronste de jongen even. Dat was wel.. Erg snel zeg. Oh, wacht eens even, hij herkende deze aanval en dat was geen Flamethrower geweest. Nou, May leerde wel snel, dus dat was wel goed. Toch? Ja, vast wel joh. "Dat was.. snel. Eerste keer voor haar?" ja, dit was wel vrij normaal voor de jongen. Immers had hij nu twee, bijna drie Pokémon die Inferno konden. Heel erg raar keek hij er dus ook vooral niet meer naar op.

De Charmander knipperde even en grijnsde toen even droogjes. Puh. Ze kon ook wel iets van dikke nek gedrag hoor. "Dat was.. snel. Eerste keer voor haar?" Ze knikte even naar de groenharige. "Ja... Ik denk het wel," zei ze even. De goudkleurige Pokémon keek even kort naar haar trainster en was duidelijk blij met wat ze hier naar voren had gebracht. Tja, Tawn was eigenlijk ook erg blij met wat ze hier presteerde, dus ze lachte ook even. Misschien kon de kleine die Lucario wel aan. "Is die Lucario erg moeilijk?" vroeg ze dan maar aan de ander.

Ze dacht van wel. Natuurlijk, daar hadden ze veel aan. Wel schudde hij zijn hoofd bij haar vraag "Viel wel mee, ik had Agrona hier ertegen gebruikt." het was snel over toen, dus dat viel dan wel weer mee hoe moeilijk het was. Of het lag aan hem, of zelfs de vierde gym was makkelijker geweest. Of het kwam gewoon omdat alles toen makkelijker was door het laten te verbranden, maar dat maakte weinig uit.

"Viel wel mee, ik had Agrona hier ertegen gebruikt." Ja dan was het best makkelijk. "Als Kido nog toegestaan was... Liet ik haar gewoon de gym omver walsen..." mompelde ze even zachtjes. Daarna lachte ze even. Ze zou eigenlijk gewoon van buiten een Hyper Beam naar binnen moeten gooien met Saiko. En dan zou ze gewoon naar binnen kunnen gaan en die badge gewoon kunnen nemen. Oh, ze zag het al voor haar. Ze grinnikte even bij die gedachte. Hehe. Daarna keek ze toch even naar Maybel. Deze keek even verbaasd naar haar. De kleine Charmander was altijd verbaasd als ze ging lachen... Meh.

Een glimlach verscheen op zijn gezicht, tja, als het zo gemakkelijk ging was de jongen vast al verder bij de gyms. "Dan had je wat eerder moeten zijn, ik zou ook zelf nog wel willen dat Agrona bij andere gyms was toegestaan." dan zouden deze allemaal eigenlijk gewoon gaan branden, zo simpel lag het nou eenmaal. Ach ja, bij de zesde gym kon de groenharige haar weer gebruiken. Iets wat hij zeker ging doen. "Wel jammer dat er nu een limiet op zit."

"Dan had je wat eerder moeten zijn, ik zou ook zelf nog wel willen dat Agrona bij andere gyms was toegestaan." Ze knikte even lichtjes. "Ik heb de dag voor dat de limieten ingingen de tweede gym gedaan..." zei ze even met een kleine lach. "Toen heb ik die verslaan met twee Pokémon van level 50..." Ze grinnikte even. Het ding had toen staan trillen, arme gym. Ze vond het wel grappig... Buiten het feit dat ze natuurlijk ijs in der face had gekregen. "Wel jammer dat er nu een limiet op zit." Ze knikte weer eens naar hem. "Ik voel me nu echt soms... Zo zwak..." murmelde ze even zachtjes terwijl ze haar ogen van hem afwende.

"Ik heb de dag voor dat de limieten ingingen de tweede gym gedaan..." dat had hij niet eens meegemaakt nog, alhoewel, alleen bij de eerste gym dat er geen limieten waren. Bij de tweede gym wel al, jammer genoeg. Ho, wacht eens even, de blondine voelde haar soms zwak? Hoezo was dat nou weer? "Hoezo dan Tawn?" het lag er wel aan in wat soort opzicht het werd bekeken; sommige mensen waren bijvoorbeeld zonder hun Pokémon machteloos. Maar de blondine viel daar niet onder, toch?

"Hoezo dan Tawn?" Ze keek even op, alsof ze licht verrast was dat hij dat had gehoord. "Omdat ik me niet kan bewijzen," En omdat je een onschuldig klein kind bent die niemand serieus neemt. Die gedachte was recht op een zwak punt gemikt en ze knipperde even. Tja. het was de waarheid. Ze schudde lichtjes haar hoofd. May fronste even en wandelde naar voren, alsof ze iets wilde doen, maar stopte al snel en keek een beetje doelloos rond. Ze zette een stap naar voren en wees even naar een andere muur. "Nogmaals Flamethrower," De gouden Charmander keek even schuin naar haar, maar draaide zich toen om, om nogmaals een reeks vlammen af te vuren. "En nu doordoen," zei ze even. haar stem had krachtiger moeten klinken... Maar in werkelijkheid klonk ze heel zacht, bijna onnatuurlijk zacht. Ze zuchtte even, maar klemde toch even nijdig haar tanden op elkaar. Had zij weer.

Omdat ze haarzelf niet kon bewijzen, natuurlijk. "En waarom zou jij je dan moeten bewijzen?" niet iedereen hoefde zich altijd te bewijzen hoor, misschien dat andere mensen dat anders zagen maar hij in welk geval niet. Er werd door de blondine bevolen nog een Flamethrower te doen, waarna nog iets anders klonk wat zo zacht klonk dat de groenharige niet kon verstaan. Door Agrona werd iets gegromd naar de Charmander, hij had werkelijk geen idee wat het was. Misschien iets van motivatie? Ach, waar dacht hij aan, het zou niet mogelijk zijn om het te weten. Om het ooit te gaan weten.

"En waarom zou jij je dan moeten bewijzen?" Ze balde haar handen tot vuisten. Kijk... Mannen konden dit nooit verstaan. Dit wist ze gewoon. Omdat ze een zwak, klein kind was... daarom. Echter reageerde ze er niet op en keek ze gewoon toe hoe May haar ogen sloot. "Sterker en meer," zei ze even op zachte toon. Het had harder moeten klinken... Een heel stuk sterker... dat wilde ze. Gewoon sterker zijn. ze snoof lichtjes en zette een stap naar voren. Ze verhief haar stem met al de kracht in haar en snoof lichtjes. "Sterker," haar stem klonk hees, maar een heel stuk luider. Ze vernauwde haar ogen wat. dammit... Dammit. Ze balde haar handen wat strakker en keek toe hoe de Charmander steeds meer haar best deed... maar duidelijk snel moe werd. Kom op May.

Kort hield hij zijn hoofd schuin toen er geen antwoord kwam? Was het omdat hij er niets van kon begrijpen? Of omdat ze het gewoon niet wou vertellen. Dat hij er misschien niet iets van zou snappen, betekende niet dat hij niet naar haar wou gaan luisteren ervoor. Dat zou ze weg weten onderhand, de jongen had wel een luisterend oor als bepaalde vrienden dat nodig hadden. Stilletjes keek hij toen naar de twee, Agrona was ondertussen achter haar trainer gaan staan. Het was duidelijk dat Tawnee ergens mee zat, zelfs nog een blinde kon dat zien, oke, technisch gezien niet maar toch. Het ging over wat hij bedoelde. De groenharige hing voor haar staan om vervolgens zijn handen op haar schouders te laten rusten. "Het is misschien dat ik niet alles begrijp waar je mee zit, maar ik zal wel luisteren." dat mocht ze weten ook.

Opeens verscheen hij voor haar. Daardoor moest ze wel even lichtjes haar blik naar boven verplaatsen. Ze keek hem even aan. Wat... wat was er? "Het is misschien dat ik niet alles begrijp waar je mee zit, maar ik zal wel luisteren." Ze sloeg haar ogen van hem af en keek toe hoe de Charmander even stopte om adem te halen, waarna ze al snel weer verder ging, duidelijk haar best doende. De handen op haar schouders deed haar echter wel goed... Een gevoel van geborgenheid... Bijna veiligheid. Dat had ze wel soms... Zo bij bepaalde mensen. Geen idee waarom ze dit bij hem had. Hij was iemand waartegen ze alles kon vertellen... Dat wist ze wel. "Ik... Ben het gewoon zat zo snel gebroken te zijn..." zei ze even zachtjes. Dat was gewoon wat haar zwak maakte. Ze keek hem niet aan en balde haar handen wat meer tot vuisten. Dit gebeurde altijd...

Het duurde een klein tijdje voordat de blindine antwoord gaf, maar hij zou er geduld voor hebben. Verbetering; hij zou er zelf geduld voor gaan 'maken' om te horen als er iets bij haar dwars zat. "Ik... Ben het gewoon zat zo snel gebroken te zijn..." dat viel toch wel mee? Of bedoelde Tawnee het op een andere manier? Hij had geen idee hoe hierop te reageren, want stel voor, hij bedoelde het ene, maar zij bedoelde iets heel anders? Daarom hield hij maar voor even zijn mond, denkend over een antwoord. Hij kon natuurlijk gaan vragen op wat voor manier ze 'gebroken' bedoelde, maar dat zou weer zo harteloos overkomen, onbegrijpend. Een inspirerende quote, iets? Iets dat hem kon helpen om een awkward stilte te voorkomen? "Je hoefd je niet altijd sterk te houden, wist je dat het soms beter kan zijn om minder 'sterk' te zijn?" hij zei dit wel, maar de jongen sprak op sommige momenten zijn acties zelf tegen.

Er kwam een stilte en ze sloeg haar ogen even naar de grond. Daar bleef ze even naartoe staren. Hij moest geen antwoord geven... Als hij dat niet wilde... Ze vond het al genoeg dat ze het tegen iemand had kunnen zeggen... had kunnen uiten... Dat kon ze niet zomaar tegen iedereen. Misschien August... Vroeger Alana... Maar nu ze wist wat zij had gedaan in haar leven wilde ze niet echt nog getroost worden door haar. August reageerde altijd hetzelfde op de dingen... Wilde haar niet verdrietig zien... Vond ze goed hoor... Maar soms... Wilde ze gewoon wel eens zo zijn... Maar steeds opnieuw kreeg ze dat verschrikkelijk schuldgevoel als ze zo was... "Je hoefd je niet altijd sterk te houden, wist je dat het soms beter kan zijn om minder 'sterk' te zijn?" Ze keek even naar hem. Kort knipperde het blonde meisje even met haar ogen. Ze bleef hem aankijken, in zijn goudgele ogen. Even lachte ze kort. "Het voelt niet goed," zei ze even kort. "Om altijd degene te zijn die machteloos is..." Haar lach brak langzaam af en ze keek even schuin naar de gouden Charmander. Deze deed haar best om een grote Flamethrower te maken... Maar Tawn was werkelijk nergens met haar gedachten bij de prestatie van May...