We could paint the town red

"Ergens is het best wel stom dat we elkaar niet herkenden de eerste keer hier in Kalos." daar kwam het dan, iets dat hij dus ook dacht. Tja... Tawn was nooit echt een persoon geweest die snel mensen herkende... Of nuja, eigenlijk wel. Maar hij was best veel veranderd. Ze knikte even naar hem. "Maar... Je bent best wel veel veranderd..." zei ze even. "En ik herkende Agrona ook niet meteen..." zei ze even zachtjes. Toen was de Pokémon nog een kleine Charmander geweest... Waarom zou ze ooit de link leggen met de grote Charizard van Nathan? Ze legde niet vaak links, tenzij het om die voorwerpen ging, want die dienden ervoor... Om links te leggen. Ze zuchtte even zachtjes. Derpkind dat ze ook was.

Kort grinnikte Nathan bij het horen van haar antwoord, dat was wel waar ja. Hij was veranderd. "En ik ben niet de enige die veranderd is." zou ze eigenlijk nog, ehm, Saito hebben? Ergens was de jongen er wel benieuwt naar. Alhoewel, hij wist wel nog dat ze het ooit had over een Glaceon, dus zou dat misschien? Geen idee, misschien wel, misschien niet. Tja, Agrona had haar toen in Vaniville en later ook niet herkent, dus dat was gewoon zo. "Het is ook heel moeilijk om het te herkennen he?" klonk er met een plagende toon van de groenharige. Het voelde nu net alsof hij iets meer vrijuit kon praten, vooral omdat de twee waarschijnlijk hun jeugd samen hadden door gebracht.

"En ik ben niet de enige die veranderd is." Ze grinnikte even. Tja, ze was een tikkeltje veranderd... maar voor de rest toch niet zoveel? Haar haar was een heel stuk korter, dat was waar. Ze hield van korter haar, maar niet haar dat erg... Kort was. Naja. Ze zou er wel mee kunnen leven... maar niet zo lang.. "Het is ook heel moeilijk om het te herkennen he?" zei hij toen ze over Agrona begon. Ze keek hem even aan, met ogen die een beetje ongeamusseerd stonden. Tja. Kon zij toch niks aan doen? "Ja heel moeilijk," zei ze even terwijl ze een pruillipje trok. Daarna grinnikte ze toch even zachtjes. "Toen je zei dat je uit Kanto kwam... Waarom heb ik dan nooit aan Noah gedacht," grinnikte ze even zachtjes. Nuja... Hij had ook niet meteen aan Ryua gedacht toen zij zei dat ze ook Kanto kwam... Toch?

Waarom ze niet aan zijn vroegere identiteit had gedacht toen Nathan haar had verteld dat hij uit Kanto kwam? Tja, goede. Kort haalde de jongen zijn schouders op "Omdat meerdere mensen uit Kanto komen?" het was eerder een vraag dan een echt, goed antwoord. Ondertussen had hij al genoeg mensen ontmoet die daar ook vandaan kwamen, echt ervan opkijken deed de groenharige dus ook niet meer. Eerlijk gezegd was hij het een beetje vergeten, zelfs al waren er genoeg dingen geweest die hem eraan hielpen herinneren. Nu pas schoot het hem te binnen dat hij nog steeds met het mes, al druipend van het bloed stond. Hij maakte het ding met een veeg aan zijn shirt schoon, om het vervolgens op te ruimen in zijn mouw, waar het al die tijd had gezeten.

"Omdat meerdere mensen uit Kanto komen?" zei hij en ze knikte even instemmend. maar toch. Het enigste waar ze echt aan had gedacht was gewoon thuis. Misschien had ze toen al de hoop opgegeven. Ah tja. Ze keek even toe hoe hij mes even schoon maakte en terug stak in zijn mouw. Zij nam even de ketting vast en stak hem terug onder haar kleren. Het was echter zo dat Tawn het altijd daar hield. Je wist maar nooit wat ermee kon gebeuren als het open en bloot ging. Ze keek even naar het lichaam en knipperde toen kort. "Ik denk dat het beter is als we even naar ergens anders gaan...." Merkte ze kort op. Niet iedereen reageerde erg neutraal zoals zij bij het zien van bloed met een gast ernaast... Bedekt in diens bloed... Of nuja, zo erg was het nu ook weer niet.

De jongen knikte kort bij Tawn haar voorstel, het zou inderdaad maar een beter idee zijn om weg te gaan. Van deze plek af. "Goed idee ja." Het zou Nathan niets gaan verbazen als in de kortste keren het geluid van politiesirenes ging klinken. Hij ging het maar niet harpop zeggen, stel voor dat het nog echt eens ging gebeuren ook. Het was best grappig hoe droogjes erop werd gereageerd door Tawnee, naja, ze was niet echt bepaald geschrokken, dus dat scheelde wel weer. Geen nood om alert te zijn dus, voor dit soort dingen dan.

Hij knikte. "Goed idee ja." Ze draaide zich om en begon te wandelen, waarna ze even meteen het eerste de beste straat inging en daar even op hem wachtte. Ze vroeg zich af... Of hij zich nog veel van toen herinnerde. Want dan wist hij van Sachi. Bij die gedachte sloeg ze even haar ogen op de straat en zuchtte ze. Haar rechterhand was nog steeds in een wollen ding gewikkeld... Handschoen. Het was inmiddels zomer geworden... Ze zou het eens door iets met een dunnere stof moeten vervangen... Straks kwam er nog een hittegolf en dan zat ze hier met haar wollen handschoen. Zucht.

Zou hij misschien wat moeten gaan doen aan het lijk dat daar op straat lag? Neh, als iemand het toch al zou gaan vinden waren hun twee al lang genoeg weg. Geen zorgen dus om over te gaan maken. Nu begon hij ook weg te lopen, in de richting die de blondine was opgegaan en liep al snel naast Tawnee. Het viel wel mee gelukkig hoe laat het was, als de jongen moest gaan gokken zonder echt te gaan kijken, iets van acht uur? 's avonds natuurlijk. Kort rekte de jongen zich uit, gewoon om zijn spieren niet al te stijfjes te laten worden. "En wat heb jij de laatste tijd gedaan?" afgezien van die ene keer dat hij weer terug was gekomen in Kalos naar de korte vakantie in Hoenn, had hij de blondine amper gezien.

Al snel kwam de groenharige naast haar en ze keek even schuin naar hem op. Hij was groot... Alsof ze dat nog nooit eerder had gezien, goed bezig Tawn. "En wat heb jij de laatste tijd gedaan?" Ze zuchtte even en keek toen kort voor zich uit. "Niet veel..." bekende ze kort. "Althans... Niet veel nuttigs," ze keek even kort op. "Ik heb geprobeerd die Aggron rustig te krijgen..." bekende ze even. "Maar dat gaat gewoon niet," ze zuchtte even, maar kon het niet laten kort te lachen. "En jij?" zei ze. Naja, ze kon niet veel anders vragen.

Weinig gebeurt dus bij haar, bij hem was het min of meer hetzelfde. Al was de jongen gewoon meer druk met andere dingen geweest. Een klein glimlachje verscheen op zijn gezicht toen ze over haar Aggron sprak, met dat ging het dus niet al te goed. Ach jeetje, dat was niet al te handig. "Er zijn wat Pokémon geëvolueerd, heb een nieuw teamlid en heb de vierde gym verslagen." long story short. Alles luisterde gelukkig wel nog prima, dus daar hoefde de jongen zich ook geen zorgen over te maken. Hij had het zichzelf voorgehouden om maar een keer per maand een gym te gaan uitdagen, tenzij hij een uitdaging ging verliezen natuurlijk, dan zou hij het wel weer snel gaan uitdagen.

"Er zijn wat Pokémon geëvolueerd, heb een nieuw teamlid en heb de vierde gym verslagen." Ze lachte even terwijl ze haar hoofd kort schudde. "Ik kom echt achterop te liggen," zei ze even zachtjes. Tja, ze wilde echt nog steeds niet de derde doen. En ze had ook nog steeds geen key stone. Joy. Naja, ze had sterke Pokémon. Daarvoor had ze geen mega's nodig om dat te bewijzen. Ze grijnsde even kort bij die gedachte. "Dan feliciteer ik je toch even," zei ze even terwijl ze hem kort aankeek. Een lachjes danste kort op haar lippen. Ze leek even veel te onschuldig voor wat ze eigenlijk was... Tja.

Kort grinnikte hij toen er werd gesproken dat Tawnee achterop begon te liggen, dus ze was nog steeds niet begonnen aan de derde? Niet dat ze dat net had gezegd, maar toch. "Dan feliciteer ik je toch even," kort knikte de jongen "Bedankt." toch gingen zijn gedachten weg van het gesprek, hij zat er nog steeds mee met het hele Team Rocket gebeuren dat er aan de gang was. Onwillekeurig greep zijn hand naar de donkere Poké ball die bij zijn riem, maar toch goed geborgen zat. Waarom, geen idee, maar door het ding in handen te hebben gaf het de jongen een rustgevend gevoel.

"Bedankt." Ze keek even naar hem. Daarbij zag ze hoe hij zijn hand even naar zijn riem liet gaan. Haar ogen werden even kleiner toen ze zag welke kleur de ball had die hij opeens aanraakte. Ze slikte even en stak haar hand weer eens uit waarna ze zijn pols vastpakte en hem wat optilde zodat ze de ball wat duidelijker kon zien. Toen ze werkelijk zag dat het een was, grinnikte ze even. "Dark Ball eh?" zei ze even. Daarna keek ze even op naar Nathan. "Dus werk je ook voor hen?" zei ze even. wauw, ze kwam over hem teweten vandaag.

Hij keek meteen op bij het horen van haar stem, blijkbaar wist ze eens waar ze het over had. "Dark Ball eh?" had hij niet volledig van haar verwacht. "Dus werk je ook voor hen?" net op het punt dat hij wou gaan antwoorden drong het echt toch hem door wat Tawnee zojuist tegen hem had gezegd. Of hij ook voor hen werkte. Dus dat was haar werk, geen wonder dat ze het niet wou gaan vertellen. Niet informatie die je zomaar zou gaan weggeven. Hij zou maar gewoon de waarheid vertellen, waarom ook niet. "Nope, dat doe ik niet." nog niet in ieder geval.

"Nope, dat doe ik niet." zei hij na een tijdje. Ze loste zijn pols even en vernauwde haar ogen wat. Nu... Zoiets zou hij niet stelen.. Toch? "Wat doe je dan met dat ding?" zei ze even kort terwijl ze hem strak bleef aankijken. Natuurlijk herkende ze de Dark Ball. Het was het ding dat haar interesse in de organisatie had gewekt. Allemaal dankzij een bepaalde gast. En toen was het allemaal begonnen. Wacht... Had ze nu... Ook... In die zin geplaatst. Oh Arceus... Wel daar ging haar mooi cover...