The Wild Wolf {SIU}

_{Dat iemand zo...zo geweldig kon zijn. Floyd had nooit gedacht dat hij iemand als Marcus zou tegen komen. Een wereld vol idioten, maar tussen al die idioten liep hij. Marcus. Hij moest wel een geschenk zijn van de Goden. De man boog zich voorover, en automatisch nam Floyd zijn schouders vast om hem wat tegen te houden. Dat allemaal terwijl er een grote glimlach op zijn gezicht lag. ‘Ik zou ook vaak naar mezelf kijken moest ik eruit zien als jij,’ zei hij, al half wegdromend.
De grap was verschrikkelijk. Trok nergens op, maar toch schoot de zwart harige daar in de lach alsof hij net een geweldige mop had gehoord. Tranen begonnen zich zelfs in zijn ogen te vormen die hij met één vinger weg wreef. ‘Ho Arceus,’ wist hij nog lachend uit te brengen. Met zijn hand taste hij naar de plek waar eerder zijn drankje nog had gestaan, maar het was weg. Verdwenen! Oja, dat was waar ook het was gevallen. Wat dom. Hij wilde een nieuw drankje bestellen, maar de barman leek hem er geen meer te willen geven.}

_{Toen Floyd begon te lachen om zijn grap begon hij ook maar mee te lachen. Marcus was helemaal in zijn nopjes. Hij had zojuist de grap van de eeuw verteld. Toen kreeg hij plots een idee. Een idee zo briljant dat zijn mond er van openviel en hij enthousiast zijn armen omhoog deed. "We moeten dit .. dit allemaal vastleggen op onze holocasters!!" Riep hij heel erg hard. "Dan kunnen we onze vriendschap voor eeuwig bekijken!" Juichte hij en hij zocht in zijn zakken naar zijn holocaster, schommelend als een hobbelpaard op zijn barkruk. "Wacht .. zijn we zojuist beste vrienden geworden!?" Vroeg hij op een toon alsof de hele wereld van deze ene vraag afhing.}

_{‘Fantastisch idee!’ Wanneer dat het briljante idee van de man naar boven kwam begon Floyd meteen te zoeken. ‘Waarisdatding,’ mompelde hij op een onverstaanbare toon tegen zichzelf. Hij controleerde elke zak van zijn jas en zijn broek, zelfs de achterzakken maar niks. Waar had hij d- ow ja, hij had binnen zakken. Het machientje nam hij boven, maar hij had geen idee hoe hij er iets anders mee moest doen dan berichtjes versturen. Dat hij er niks van kende was te merken aan het feit dat hij het ronddraaide en er wat naar staarde. ‘Uhm,’ terwijl dat hij nog aan het sukkelen was kwam Marcus af met het meest geweldige van heel de avond. Een beste vriend? Had hij zowaar een beste vriend gekregen die avond?! ‘Ja! Ja natuurlijk zijn we het!’ riep hij vrolijk. ‘Jullie horen het, mijn beste vriend dus oprotten!’ er was niemand die echt aandacht schonk aan het tweetal, maar het ging om het gedacht dat telde.}

_{Terwijl Floyd ging zoeken naar zijn holocaster kreeg Marcus het idee dat hij hem ook kwijt was. Waar was dat ding nou? Niet hier .. daar? Had hij hem laten vallen? Toen de jongere man begon te roepen keek Marcus met een grote glimlach op. "Ik! Hij bedoelt mij! Ik ben zijn beste vriend!" Zei hij terwijl hij met zijn vinger op zijn eigen borst tikte, zodat iedereen op dat moment kon weten dat hij het was. Waar is .. die holocaster? Marcus fronste. Waar was dat ding!? Oh .. Marcus haalde hem te voorschijn uit zijn broekzak. "HAhaha Floyd! Hij zat al die tijd in me zak" Zei hij met een dubbele tong en hij begon te grinniken. Oei oei wat was dat toch een domme actie. "Barman.. drankjes! Wathijhebtt" Zei hij tikkend op de bar met zijn arm en wijzend met zijn linker vinger naar het drankje van iemand achter Floyd. "Ok Floyd, floydfloydfloyd! Floyd! Ik ga een foto maken" Begon hij en hij sprong van zijn kruk af. Hij viel bijna om maar bewaarde zijn evenwicht door zijn arm verminkte arm om Floyd heen te slaan en de holocaster voor hen uit te houden. "Oké .. en .." Hij draaide zich naar Floyd toe en had het idee om hem weer te gaan zoenen. In zijn dronken staat miste hij dat en eindigde hij op Floyd zijn wang. Toen hij een foto had genomen stond hij op de foto voorover gebogen met zijn tong tegen Floyd zijn wang aan. "Oeps.." Mompelde hij droogjes.}

_{Hij had een beste vriend! Wie had dat nu ooit gedacht. Floyd Duncan een beste vriend. Yeah! ‘Ja! Wat hij zegt!’ en hij wees naar de man aan zijn zeide. Iedereen mocht het weten, neenee, iedereen MOEST het weten.
Marcus vond ondertussen zijn holocaster terug. Goed, dat was zeer goed, misschien dat die niet stuk was. ‘Haha, gekkie!’ verliet lachend zijn mond. Hij had de man ook een zacht boksje gegeven, maar dat echt zonder enige kracht. Dat was dom.
Marcus had zijn Holocaster ding, en het werkte. Eigenlijk wist de gewoon hoe dat het ding werkte en zou die van Floyd ook wel werken maar de jongen ging ervan uit dat die van hem gewoon kapot was. Wanneer zijn naam vaak en snel werd uitgesproken en een foto werd gemaakt deed Floyd een poging snel te denken. Zijn Holocaster gooide hij daarom gewoon weg naar ergens. Marcus zijn tong had ondertussen zijn kaak bereikt en de foto was genomen. ‘Nhaw, ‘tis zo cute~’ zei hij over de foto toen die werd laten zien. Met één vinger tikte hij zacht op het schermpje. De positie van Marcis klopte niet volledig, zoveel besefte hij nog ‘MAAR wacht WACHT wacht! Laat me helpe,’ en hij. Hij nam ondertussen Marcus zijn kaken tussen zijn handen om de man zijn hoofd op de juiste plek te houden voor een volgende poging om een goede foto ervan te maken.}

_{Marcus was apetrots met zijn hartstikke mooie foto. Hij zou dit voor altijd koesteren natuurlijk! Toen Floyd zich klaar maakte om ook een foto te maken deed de roodharige elite officier zijn best om er zo fotogeniek op te staan. Hij tilde zijn knie op en legde die tegen de barkruk waar Floyd op zat. Hij trok een gezicht wat in zijn hoofd eruit zag alsof hij enorm sexy was, maar in het echt meer op het gezicht van een geile oude man leek. Ondertussen kreeg hij weer een impuls om zijn zonnebril op te zetten. Dan zag hij er 100 keer beter uit. Zoekend in zijn zak probeerde hij hem te vinden. "Ik ben alles kwijt vanavond" Zei Marcus op een hele zielige toon. Hij had zijn zonnebril thuis gelaten bleek het uiteindelijk. Shit! Geen probleem! Floyd had ondertussen de 1ste foto al gemaakt. Marcustrok de bovenste drie knoopjes van zijn shirt open en stak zijn borst vooruit. "Zo, nubenik helemaaaal goed voor duh foto" Floyd nam zijn hoofd in zijn handen om hem goed te houden voor de foto. Toen hij genomen werd begon Marcus te juichen alsof ze zojuist een enorme overwinning hadden gemaakt. "Nu kunnen we deze avond.. voor ALTIJD koesteren! Beste vriend" Gromde hij terwijl hij dronken heen en weer wiegde.}

_{‘Letterlijk,’ sprak Floyd instemmend terwijl hij even naar de misvormde arm keek van de man. Dat was misschien niet die zelfde nacht gebeurd maar hij was het wel kwijt. Het klopte dus ongeveer wel. De zwart harige was er ondertussen ook uit geraakt hoe foto’s moesten worden genomen wanneer dat Marcus zei dat hij eindelijk helemaal klaar was. Drie knopjes van zijn hemd had hij los geknoopt. ‘Rawsssssssh~’ Snel wierp Floyd een blik om zijn eigen T-shirt en trok even een pruillipje wanneer dat hij merkte dat hij zelf geen knoopjes kon los maken. Waarom droeg hij ook altijd zwarte T-shirts?
Zijn gezelschap zorgde er echter alweer snel voor dat zijn goede humeur was terug gekeerd, en een nieuw foto werd getrokken. Eén die gewoon wel pure perfectie moest zijn!
‘We zouden er een ding van moeten maken, je weet wel zo’n ding op uhm...op papier!’ zei Floyd misschien wat onduidelijk maar Marcus zou hem vast wel hebben begrepen. Dat kon niet anders. ‘Kunnen we het ophangen in onze kamer~’ Het precies woord was nog steeds niet in hem op gekomen. Een foto was ook zo een lastig woord om te onthouden hé, natuurlijk dat hij het toen vergat.}

<sub>Marcus keek ondertussen naar de barman. Waarom kwam er geen drinken? Hij tikte nogmaals op de bar. "Barma-haan! Drinkuh" eiste hij met een boze blik. Zijn aandacht ging echter weer naar Gloyd toen die een voorstel deed om de foto in te lijsten. Dat klonk nou nog eens als een plan. "Dan kunnen we iedereen laten zien wad voor goeje vrienden weh zijn" Zei Marcus heel erg duidelijk en hij tikte met zijn gewonde arm op de bar. "Laten we dat nu gaan doen!" Hij sprong van de barkruk af, verloor zijn evenwicht, wilde Floyd vastpakken met zijn rechterhand, kwam tot de ontdekking dat die er natuurlijk niet meer was, en viel voorover op de grond. Zijn gezicht klopte pijnlijk en hij kreunde. Hij rolde op zijn rug en zag sterretjes. "Helppp! Floyd! Lichtjes!" Riep hij in paniek terwijl hij versuft bleef liggen.

OOC: Dit topic moet gewoon afgemaakt worden, tis te mooi om dat niet te doen >3</sub>

<sub>De geweldige ideeën vlogen haast door de ruimte heen. Eerst was het foto’s maken, dan inkaderen zodat iedereen het kon zien. Het was gewoon allemaal geweldig! De plannen waren zo geweldig dat Marcus er zelfs al meteen mee wilde beginnen. Al ging dat niet lukken als ‘ie besloot op de grond te gaan slapen. Floyd kon er echter niet aan doen dat hij in de lach schoot wanneer de man vrij onhandig op de grond kwam te liggen en begon te ratelen over lichtjes.
‘Lichtjes?’ Floyd liet zich ondertussen op de grond zakken om naast de man op de grond te gaan liggen. Bedenkelijk keek hij om zich heen maar nope, geen lichtjeuhs! ‘Duuuuuude,’ begon hij terwijl dat hij zich snel recht zetten en ging zitten in kleermakerszit. ‘Jij hebt veeeeheeeeel te veel binnen, like seriously,’ ondertussen tikte hij met één vinger tegen Marcus zijn gezicht. Het was de bedoeling dat hij op zijn voorhoofd zou tikken, maar het concentreren lukte niet echt waardoor hij ieder puntje in de buurt tikten. Arceus, straks zou hij nog een oog uitsteken. Ghehe, dan had ‘ie echt dikke pech.

OOC: Helemaal mee eens xD vermaak mij hier veel te hard mee~</sub>

_{De lichtjes verdwenen niet snel. Toen Floyd naast hem kwam liggen wees hij naar zo veel mogelijk lichtjes. "Het zijn er echt veel" Zei hij heel erg serieus. Toen Floyd hem niet geloofde werd hij boos. "Nee jij hebt ook te veel opp, man. Kijk maar, daar" Ze begonnen al te verdwijnen. Hé! Was dit een illusie? Kreeg je illusies als je dronken was? Dit herinnerde Marcus zich echt niet. Toen Floyd hem bijna in zijn oog stak zei hij al 'auw' voor hij zijn gezicht maar aanraakte. Hij duwde zichzelf overeind maar kwam niet verder dan een zittende houding. "Ze zijn weg, Floyd! En ik wilde ze nog wel vangen in een pokebal" Zei hij teleurgesteld.}

_{Marcus was er vol van overtuigd dat er wel lichtjes waren. De zwart harige keek dan nog maar is naar de plek waar de man eerder naar had zitten kijken. Zijn ogen vernauwde hij want hij deed echt, maar dan ook echt zijn best om de lichtjes wel te kunnen zien. Hij wreef zelfs in zijn ogen maar niets hielp. Helemaal niets! ‘Wat? Nee!’ zei Floyd zeer teleurstellend wanneer dat Marcus zei dat de lichtjes weg waren. ‘En ik had ze nog niet eens gezien,’ zei hij op dezelfde toon. Zijn schouders liet hij hangen en een zeer diepe zucht kwam uit zijn mond. Dat was niet leuk. Het was echt niet leuk. Misschien dat hij de lichtjes wel gezien had als hij Marcus eerder had geloofd. 'Ik wilde ze zo graag ook zien Marcus.' Floyd had zich ondertussen terug naar de man toe gedraaid.}

_{Marcus probeerde moeizaam overeind te komen. Hij duwde met zijn palmen tegen de grond en wist zich omhoog te duwen. Hij verloor zijn evenwicht opnieuw, zwaaide met zijn armen en greep de bar vast. Hij zakte door zijn benen en gleed bijna weer naar de grond. "Ik weet het, Floyd!" Brulde hij opeens. "We gaan naar 't hoofdkwartier!! Daar hebben ze vast wel van die lichtjus" Zei hij op een toon alsof hij zojuist een oplossing had gevonden voor zijn hele leven.}  

_{Het hoofdkwartier...het hoofdkwartier? Oh ja! Maar natuurlijk het hoofdkwartier was the place to go! Marucs was al recht gesukkeld. Floyd stond dan ook maar recht en bij hem ging het toch een heel pak soepeler. Wanneer dat hij recht stond was hij even wat licht in zijn hoofd maar hij wist recht te blijven. ‘To ta headquarters we goh!’ zei Floyd waarbij dat hij één arm even in de lucht stak en zich nadien een weg naar de uitgang probeerde te banen. Iedereen die in zijn weg stond duwde hij uit te weg wat verschillende kwade blikken teweeg bracht. Ach, het was niet dat hij met veel kracht duwde. Eenmaal bij de deur probeerde hij die ook te openen door te trekken, maar dat ding ging maar niet open. ‘OH MY Arceus! We zitten opgesloten!’ riep Floyd in halve paniek. Het kwam totaal niet in hem op dat je moest duwen.
Wat gingen mensen toch blij zijn als die twee eenmaal weg waren.}

<sub>De roodharige man hield zich stevig vast aan de bar terwijl hij wachtte tot Floyd ook recht stond. Hij stemde in met Marcus' plan en riep een strijdkreet. Hopelijk wist hij de weg nog want hij wist het zeer zeker niet meer. Hij moest eerst bij de Prism Tower komen, vanaf daar zou het wellicht wel gaan. Toen Floyd ook recht stond volgde hij hem naar de deur. Wankelend pakte hij de man voor hem vast met zijn linkerhand zodat hij hem niet kwijt zou raken in de menigte, wat sowieso gebeuren zou door zijn grote drankinname na deze avond. Gelukkig raakte hij heelhuids bij de deur. Floyd trok aan de deur. Hij .. ging niet open. "Nee! Ze hebben ons gevonden, Floyd! SNEL! RENNEN!" Riep Marcus. Deze deur ging hem niet in de weg staan. Oh nee, Allison zou hem dood maken als ze nu gepakt werden. Hij nam een wankele aanloop en rende er toen op af. Hij stak zijn hand en zijn stompje uit en liep er vol tegenop. Door de impact ging de deur open en vloog hij naar buiten waar hij struikelde en half op de weg half op de stoep terecht kwam. Hij kreunde en rolde op zijn rug. "IK HEB HET .. gehaald!! Rennen, Floyd!" Brulde hij en hij probeerde weer overeind te komen. "Ah .. shit" Gromde hij. Dat bleek toch echt moeilijk, dat opstaan.

OOC: Jeetje mineetje, als ik even druk heb gehad met school en dan weer ga posten vergeet ik telkens dat Marcus maar 1 hand had :C</sub>  

_{Paniek begon hem echt te overmeesteren. Die deur zat vast, en ze hadden hem gevonden. Wie ze waren was het mysterie van de avond maar dat was voor later. Floyd kon nog net op tijd enkele wankelden stappen naar achter zetten waarbij hij haast over zijn eigen voeten viel wanneer dat Marcus zijn aanloop na. Met volle kracht liep de oudere man tegen de deur aan, die vloog open en zo vloog ook Marcus naar buiten de grond op. ‘JE BENT EEN HELD!’ Floyd zag hoe de deur alweer dicht aan het vallen was en haasten zich naar buiten. Mooi niet dat hij vast zou komen te zitten! Onderweg greep hij Marcus zijn kleren vast om hem te helpen met recht staan. Floyd deed dat echter terwijl dat hij verder liep, dus of hij echt hielp, dat was wat anders. ‘Oi! Dit is geen moment om te gaan slapen,’ zei hij er ook nog bij. Zo min of meer dacht hij de weg richting de basis nog te weten. Ach, ze zouden er wel geraken. Ooit.}