What am I doing here anyway? (Killian Wolf)

De zilverharige dame rekte zich een keer goed uit terwijl ze op een bankje zat. Haar blauwe ogen keken haar omgeving rond, er waren niet veel mensen op het moment, wel saai hoor. Ze bracht haar hand naar de blauwe oorbel die in haar linkeroor zat. Ze begon er lichtelijk aan te draaien terwijl ze naar de weinige mensen keek die langs liepen. Ze was in dit Parfum Palace beland en geen idee hoe ze hier was beland. Na ja ze was in Kalos rond aan het reizen dus ja dan kwam je wel op plekken waar je nog nooit geweest was. Ze liet haar hand door haar zilverkleurige haar glijden terwijl ze nu toch maar besloot om wat naar de kunst te gaan kijken die hier hing. Ze hopte zich op van het bankje en zette grote stappen langs de muren waar allerlei kunst hing. Bij een schilderij bleef ze even hangen, ze draaide zichzelf er dan ook naar toe. Een of andere belangrijke vent was erop afgebeeld met wat pokémon. Ze hield haar hoofd wat scheef terwijl ze naar het ding bleef staren. Ze plaatste haar armen op haar rug en draaide zich vervolgens maar meteen op, maar dat was niet de beste planning die ze had kunnen maken. In haar draai liep ze bijna tegen een persoon die een paar koppen groter was dan haar, maar ze kon nog net op tijd op de rem, waardoor ze vlak voor de persoon stil bleef staan en dus niet tegen de persoon op botste. Niet dat dit awkward genoeg was. Wat beduusd keek ze omhoog naar de persoon "Ah sorry... ik had je niet gezien" zei ze met een ontschuldigend glimlachje op haar gezicht waarna ze een paar stappen naar achteren zette om afstand te creëren tussen haar en de persoon waar ze net bijna tegen op knalde.

Gelukkig was de persoon voor haar ook meteen op de rem gegaan voordat er frontale botsing aan te pas zou komen. Ze had omhoog gekeken naar de persoon, die duidelijk groter was dan haar, om zichzelf maar meteen te verontschuldigen. Haar blauwe ogen kwamen in contact met zijn rode ogen, al zag ze die kleur niet vaak. De jongen slaakte een diepe zucht waardoor ze hem iet wat scheef aan keek. Hij zei dat het niet gaf waardoor er bij Shanon al snel een glimlach weer op haar gezicht verscheen. Ze merkte op dat zijn ogen ineens afdwaalde naar het schilderij waar ze enkele seconden geleden nog naar had staan kijken. Haar blauwe ogen volgde zijn blik waardoor de zilverharige weer naar het schilderij keek met de hele rijke man erop en een paar pokémon die er majestueus bij stonden of zaten. Ze bleef even kijken zonder wat te zeggen toen hij vroeg of ze het ook mooi vond. Geen idee wat er bij de jongen in zijn hoofd afspeelde, maar zo naïef als ze was keek ze hem weer aan met diezelfde onschuldige glimlach op haar gelaat. "Ja, ik vind het sowieso knap hoe ze dat doen, ik doe het ze niet na" zei ze met een brede glimlach. Ze plaatste haar armen achter haar rug en hield haar blauwe ogen weer op de zwartharige jongen gericht "Mijn naam is Shanon" floepte ze er vervolgens uit "En jij?". Shanon kon totaal geen kwaad bespeuren en was dan ook hartstikke aardig tegen iedereen, zeker in het begin als ze de personen nog niet kende. Was niet altijd een goed idee.