The Wild Wolf {SIU}

_{En daar kwam hij. Marcus. Hij kwam en sloeg haast meteen toe. Wat hij zei bracht Floyd echt eerst in de war. Omdat hij niet goed wist wat er net was gezegd. ‘Wat.’ meer kreeg hij niet uit terwijl dat hij de man wat aanstaarde. Zijn hoofd was echt blanco de eerste paar seconde die voorbij tikte. ‘Hmhm, is dat waar?’ vroeg één van de meisje aan hem. Wie dat het was wist Floyd niet. Het was één van de zin ieder geval. ‘Nee...natu-wat?’ hij bleef echt in zijn verwarde staat naar Marcus staren. Arceus. Wat moest hij daarop zeggen. Hij wist het echt niet. ‘Floor?’ in ieder geval had hij hem prachtig genoemd. Dat was...positief? ‘Het is een leuke tijd geweest, Floor,’ zei één van de meisje - weer had hij geen idee wie het was - maar in ieder geval had het niet onbeleefd geklonken. Ondanks dat de nadruk was gelegd op de vrouwelijke naam.}

_{Verlegen...verward kwam meer in de buurt van het gevoel dat helemaal door zijn lichaam heen ging. Daar ging zijn viertal. Ze zeiden nog een vriendelijke goede avond en besloten weer terug te gaan zitten op hun plek. Marcus was alweer weg gegaan. Wel damn, en dat wanneer dat het allemaal zo goed ging voor dat moment. Een nogal ongemakkelijke kuch kam uit zijn keel terwijl dat hij zijn hand door zijn haar bracht en om zich heen keek. In ieder geval had hij zich niet belachelijk gemaakt voor de hele bar. Dat was nog positief te noemen? Back to the sideline. De dansvloer verliet hij dan ook om weer richting de bar te gaan. Vanuit zijn ooghoeken wierp hij nog eens een blik op het viertal dat enkel wat grinnikten wanneer ze opmerkte dat hij keek.
Floyd zetten zich maar gewoon op een barkruk neer terwijl hij vanuit zijn ooghoeken zag hoe dat Marcus onbeschaamd iemand aan het kussen was. Wat nors keek hij de kant op van de oudere man. Dat was wat ze noemde karma. Bedenkelijk bekeek hij het tweetal die van sommige mensen afkeurende blikken krijgen door hun heftige gedrag. ‘Heb je iets met Stroh in?’ vroeg hij vervolgens nadat hij zich naar de barman toe had gedraaid. Het was een zeer sterke drank, en na de rest zou het vast zijn effect hebben. Lang duurde het niet voor hij een drank voor hem kreeg. Er zat niet veel in, dus moest het wel sterk zijn. Eenmaal hij ervan begon te drinken merkte hij het. Het branden in zijn keel en mond en ineens was het een heel pak warmer in de bar.
Floyd stond op van de barkruk en ging vervolgens naar het tweetal toe. Hij tikte de vrouw aan om haar aandacht te trekken. ‘Sorry schat, maar zou je ons even alleen kunnen laten?’ vroeg hij met zijn meest charmante glimlach.}

_{Zodra dat hij de aandacht had gekregen van de twee sloot hij de vrouw volledig buiten. Zelf met het hoge percentage alcohol in zijn lichaam was hij nog een meester in het negeren van mensen. Het ging zelfs nog beter toen. De vrouw was haast lucht. Het was er altijd maar je hield er nooit geen rekening mee. Hij zetten zich maar tegen de bar waar dat Marcus ook stond en legde er één elleboog om zodat hij kon leunen. De barkrukken waren namelijk allemaal bezet. Zonde.
‘Alli vermoord de verliezer, en jij bent dan vast veeeeeeel meer kwijt dan enkel je handje~’ zei Floyd terwijl dat hij zijn vingers even over de verminkte arm van de man liet heen gaan maar bij zijn elleboog trok hij weer terug weg. ‘Het zou ook een ramp zijn voor het Team als het hun beste leden verliest,’ ging hij nog zuchtend en best dramatisch verder. Zijn blik liet hij over de mensen in de bar heen gaan, gewoon om iets te hebben om even naar te kunnen kijken. ‘Misschien moeten we het hier maar anders aanpakken,’ zei hij vervolgens met een glimlach.}

Marcus keek met vernauwde ogen op toen hij een aanraking op zijn verminkte arm voelde. Zijn amberkleurige ogen keken recht in die van Floyd terwijl het leek alsof de muziek opeens niet meer aanwezig was. Oh wat zat er precies in dat drankje van net. Hij tilde één wenkbrauw op toen hij Floyd zo zwoel hoorde praten. Goede jezusmina, waarom die drama? Hij was zich er van bewust dat zijn tongdate er tussenuit kneep en een andere tongdate zoeken ging. Marcus keek haar na en wendde zich toen weer tot Floyd. "Misschien moeten we dat maar ook doen" Beaamde hij. De alcohol vertelde hem dat hij een bepaalde impuls nu moest uitvoeren. En daarna moest hij toch maar weer op de bar gaan dansen met zijn shirt uit. Die impuls was erg sterk. Dus begon hij te lachen. Hiermee kon hij Floyd de stuipen op het lijf jagen.. en wellicht hem genoeg afleiden dat hij straks Allison nog moest zoenen. Ohhh. Dus draaide Marcus zich om, en kruiste de kleine ruimte tussen hen om verder te tongzoenen met Floyd.

Mensen kunnen zich op veel voorbereiden, maar sommige dingen kun je nu eenmaal niet voorspellen. Van sommige dingen verwacht je gewoon niet dat ze zouden gebeuren. Eén van die dingen is gekust worden door je baas. Het moest door de alcohol komen dat hij het eigenlijk niet zo erg vond. Of misschien had de alcohol er helemaal niks mee te maken. Hoe je het ook draaide of keerde het gebeurde en Floyd liet het gewoon rustig gebeuren. Hij ging er gewoon op in. Na die avond zou hij Marcus echt nooit meer normaal onder ogen kunnen komen. Stel je voor dat er zelfs leden op dat moment in diezelfde bar waren. Het zou dan nieuws zijn dat zeer snel zou verspreiden. Maar dat waren allemaal zorgen voor later. Niet iets waar hij zich veel zorgen om zou maken.

Spoiler:

_{Het was op momenten als dit dat Marcus nog nuchter genoeg was om ergens zijn geweten te horen. Zijn geweten zei dat hij heel fout bezig was en waarschijnlijk in de problemen zou komen als hij straks weer nuchter was. Straks, morgen. Dit kan helemaal niet. Maar het voelde zo goed om zo slecht te zijn. Maar op een gegeven moment trok Marcus zich terug en begon hij te lachen. "Shit, ik heb veel meer alcohol nodig voor dit" Hijgde hij en hij pakte zijn drankje aan dat onaangeroerd op de bar stond. Hoeveelste was dit ook weer? Wat voor drankje was dit? "Wie had dat gedacht.. dat je met een mankepoot aan de bar zou gaan eindigen?" Gromde hij tegen Floyd en hij begon weer dronken te lachen. Alles was veel leuker als je dronken was. Het leven leek niet langer moeilijk meer.}

_{Hij zou het niet goed moeten vinden, er niet op mogen ingaan of het gewoon niet hebben laten gebeuren. Ach, verstandige dingen doen was saai en normaal. Het zorgde niet voor een avontuur. Je zou nooit niks nieuws meemaken als je altijd maar het verstandige deed. Marcus was degene die begonnen was, en nadien gestopt. Hij zei iets over meer drank. Nee. Hij moest er vanaf blijven anders zou de avond helemaal verkeerd aflopen, maar hij eindigde toch weer met iets in zijn handen. Het was allemaal gewoon te goed om te laten liggen.
‘Het is inderdaad verbazingwekkend hoe het leven kan gaan,’ zei hij lachend. Wat er ook gebeurde, zolang dat hij een goede tijd had en zich gewoon amuseerde kon het niet beter. De rest was allemaal even bijzaak. 'Maar hey, je bent misschien een mankepoot maar gelukkig ben je nog wel goed gezelschap,' en dat kon niet van iedereen gezegd worden. Zo waren er genoeg mensen die hij liefst vermeed als de pest.}

_{De roodharige elite officier keek abrupt op toen op de dansvloer opeens heel hard een erg vrolijk liedje kwam. De mensen op de dansvloer begonnen te juichen en de stemming leek abrupt omhoog te gaan in de hele bar. Marcus was zich er op dit punt niet meer van bewust dat floyd waarschijnlijk heel wat minder gedronken had als hij. In tegendeel, hij had nog steeds het idee dat hij pas met zijn zesde drankje of zoiets bezig was. "Nou, ik ben blij dat er één iemand in je hele leven is die je niet mag. Heb ik toch nog iets in het leven bereikt" Gromde hij op een iets te diepe toon en hij begon te lachen om zichzelf. Hij bestelde nog een zware cocktail en deze voor ook eentje voor Floyd. "Betekend dit dat .. niemand als een verliezer naar huis gaat vanavond?" Vroeg hij het zich oprecht afvragend. Maar dat zou betekenen .. Ho wacht. "Wacht waarom waren we hier ook weer?" Zei hij met dubbele tong. Je als baas klem zuipen .. Echt een goed voorbeeld was hij nou niet echt.}

_{Floyd keek de man aan wanneer deze aan het praten was, maar de eerste zin die werd uitgesproken hadden nooit echt zijn oren bereikt. Een cocktail werd vervolgens besteld, en die aanvaarde hij met open armen. Een cocktail meer of minder die avond kon zeker geen kwaad. Laat die dranken maar komen.
'Dat klikt pas als een geweldig plan,' zei hij grijnzend. Geen verliezers. Allebei winnaars. Hoe kon je op zo iets nu nee zeggen? Je moest wel gek zijn!
'Hm, je had een rotdag dus stelde ik voor wat te drinken,' antwoordde hij schouderophalend om nadien enkele slokken te nemen van het ding dat hij eerder had gekregen van Marcus. Dat smaakte goed. Wat het was was een raadsel, maar het smaakte goed. Dat was wat telde. 'En het heeft geholpen,' zei hij vervolgens best vrolijk. Het had er toch zeker wel naar uit gezien dat de oudere man het naar zijn zin had. 'Maar dat komt natuurlijk allemaal dankzij mijn geweldige gezelschap.' zei hij lachend.}

_{Het drankje smaakte zoet .. maar toch was het heerlijk. Net als de alcohol die hij net op Floyd zijn lippen had geproefd. Marcus likte zijn lippen af en keek Floyd met beide wenkbrauwen opgetrokken aan. "Oh oh ja .. oh ja" Zei hij terwijl hij een moeilijk gezicht trok. Hij kwam .. uit het ziekenhuis en toen stortte hij in een steegje in. Want hij was zijn Houndoom kwijt. En zijn rechterhand. En toen kwam hij Floyd tegen en toen gingen ze wat drinken. "Ja ik weet het weer!" Riep hij heel erg hard, ook al kon Floyd hem zo ook al goed verstaan. Hij gooide zijn armen in de lucht, triomfantelijk dat hij weer wist waarom ze hier waren. "En jij, heb ik je al eens verteld hoe enorm sexy je bent" Zei hij met een dubbele tong terwijl hij zijn gewonde arm om Floyd heen drapeerde en hem op zijn borst tikte met één vinger. Om hem maar duidelijk te maken wat hij er nu van vond allemaal.}

_{Een brede glimlach van vreugde kwam op zijn gezicht wanneer dat Marcus terug herinnerde. Doordat de man er blij om was, maakten het hem ook gelukkig. ‘Aaaw, da’s het liefste da iemand ooit a tegen mij heeft gezegd,’ de man had ondertussen één arm over zijn schouders heen gelegd en één vinger voelde hij terug tegen zijn borst. Het drankje dat hij eerder had gekregen zetten hij neer op de toog. Of toch poging toch. Hij keek niet waar hij het zetten en het viel naar achter, achter de bar de grond op. Oops.
‘Maar je moet me niet naar voor trekken, heb je jezelf wel al eens goed bekeken?’ ondertussen liet hij zijn ogen een grondig over de man heen glijden. Leugen was het zeker niet. ‘Zeker dat kontje mogen we niet vergeten,’ aangezien ze zaten - of Marcus toch in ieder geval - kon hij daar al niet aan, maar bil was even goed.}

_{Marcus voelde zich op dat moment nog trotser. Hij wilde het van de daken schreeuwen. Hij had zojuist het liefste gezegd dat iemand ooit tegen Floyd gezegd had! Alle dingen die hij deze avond bereikte! "En of ik mezelf al eens goed bekeken heb .." Zei hij heel overtuigend en hij hield de bar met één hand stevig vast toen de grond gevaarlijk begon te tollen zodra hij voorover wilde buigen. "Nee die moeten we absoluut niet vergeten" Beaamde hij. "Je hebt natuurlijk helemaal gelijk, ik bedoel kijk naar me .. ik ben zo heet .. dat .. dat .." Deed hij zijn best om een goede grap te verzinnen. "Dat vuur pokémon met pensioen willen" Tja, hij was nu eenmaal geen komiek.}