Dancing with a Wolf

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Lag het aan haar, of was Lumiose City verdacht stil ’s avonds? Fleur had verwacht dat de avond de stad juist tot leven zou brengen, maar het tegendeel leek waar te zijn. Met Basile op haar schouder en een tasje over de ander gehangen liep ze door de door lantaarnpalen verlichtte straten. Het voelde bijna alsof ze bekeken werd. Voor haar zelfvertrouwen deed dit niet veel goeds. Ze wilde alleen maar even naar de avondwinkel om wat extra boodschappen te doen, maar nu had ze eerder het idee dat ze in een horrorfilm was beland. Misschien was dit een slecht idee geweest. Ze had beter binnen kunnen blijven en wachten tot de volgende dag om boodschappen te doen.

Ze draaide zich om.  Fleur ging weer terug richting haar krappe kamertje en zou de boodschappen een andere keer doen. Ver van huis was ze niet gekomen, maar ze kreeg zo’n naar gevoel van de omgeving dat ze het liefst in een hoekje weg kroop en zich de rest va de week niet liet zien. Dat ging natuurlijk niet, omdat ze bepaalde verantwoordelijkheden had die ze moest vervullen als alleenwonende. Ze deed een paar stappen terug naar huis voor het haar opviel dat er een figuur midden in de straat stond. Stokstijf bleef ze staan, haar blonde haren verlicht door een straatlantaarn die precies boven haar hoofd hing. Ze was echt in een horrorfilm beland.

tag: Manolo Suarez! | notes: ---

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Het was een man. Of althans, Fleur nam aan dat het een man was, want hij zag er meer uit als een man dan als een vrouw. Nou kon dat ook door het licht komen, maar voorlopig zou ze er van uit gaan dat het een man was. Hij kwam dichterbij. Ze kreeg de neiging om weg te rennen, maar ze stond aan de grond genageld. Niet letterlijk, natuurlijk. Hij kwam steeds dichter en dichter bij en – gelukkig, hij was geen monster die haar op wilde eten. Misschien zat ze toch niet in een horrorfilm, ondanks dat hij haar wat duister aansprak. “Oh, ik.. Ik wilde alleen wat boodschappen doen,” legde ze hem uit met een klein glimlachje. Ze wilde natuurlijk duidelijk maken dat ze geen kwade bedoelingen had. “Ik had er eerder vandaag geen tijd voor.” Had deze persoon ook alle andere mensen van straat gejaagd? Misschien was het dan toch wel een monster…

tag: Manolo Suarez! | notes: ---

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Hij stelde een vraag die eigenlijk heel slim was. Fleur had tijdens haar verhuizing ergens een supermarkt gezien waar bij stond dat ze tot ’s nachts open waren, dus dat loste dat mysterie op. Echter zag het er zo stil uit op straat dat ze zich af vroeg of ze wel echt open waren. Was het überhaupt wel toegestaan om buiten te lopen? Fleur zag niet in waarom het niet zou mogen, maar ze begon het idee te krijgen dat er iets aan de hand was. “Een avondklok?” herhaalde de blondine verward. “Mensen zoals wij?” Even vroeg ze zich af of het te maken had met dat ze geboren was als man, maar dat zou absurd zijn. Dan zouden er nog wel cisgenders rondlopen. “Ik dacht dat Lumiose een bruisende stad was. Waarom zouden ze het bruisen ’s nachts stoppen?” Ze begreep het niet.

tag: Manolo Suarez! | notes: ---

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Team Rocket? Wat was dat, een soort circusact? Daar had ze nog nooit van gehoord, en zo te horen kon ze ook beter niet met ze te maken krijgen. Ze fronste. Nou, in elk geval was ze niet door deze jongeman opgegeten. “Nou, dan ga ik wel weer naar huis denk ik,” sprak ze, half in gedachte. Ze had niet door dat Basile met een frons naar de man voor hen zat te kijken, alsof hij er nog steeds niet over uit was of het een monster was of een mens. “Ik woon iets verderop. Denk je dat ik het overleef om dat alleen te lopen?” Wacht, vroeg ze nou of hij mee wilde lopen, ondanks dat ze mensen eng vond? Het was er ook uit gefloept voordat ze er erg in had. Misschien kwam het door die Togepi die hij in zijn armen hield. Dat was waarschijnlijk ook de reden waarom ze hem steeds minder voor een monster aan zag.

tag: Manolo Suarez! | notes: ---

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Enge monsters. Alsof hij haar gedachten had kunnen lezen. Ze wist niet of ze nu weer bang moest worden, of moest lachen, dus bleef ze maar ongemakkelijk staan en toekijken. Eigenlijk kon ze beter de weg leiden naar haar huis, of de jongeman haar nou zou vergezellen of niet. Het leek er op dat hij een vraag wilde stellen, maar hij maakte hem niet af. “Hmm?” Fleur keek verward achter zich. Een derde persoon was in zicht, deze keer iemand met een zaklamp. Zich afvragen wie het was kreeg ze niet de tijd voor, want ze werd aan haar pols meegetrokken. Iets wat ze liever niet had meegemaakt, want het bracht diezelfde angst weer terug naar boven. Dus deze vreemde was toch niet te vertrouwen en sleurde haar nu mee naar zijn donkere kelder om haar op te eten. Of iets anders engs. Vooral toen hij haar zei om stil te blijven wist ze even niet meer wat ze moest denken. Alles werd alleen maar erger toen hij een Pokéball tevoorschijn haalde. Moest ze niet rennen of zo? Veilig naar huis gaan? Helaas kon ze dat niet, want ze stond nog steeds als aan de grond genageld. Het enige wat haar van de grond haalde, was de Abra die hen het gebouw in teleporteerde. Ze keek er even verward van op. Geweldig, nu zaten ze ook nog opgesloten. De man leek hier heel erg opgelucht mee te zijn, maar voor Fleur was het alleen maar erger geworden. “Wat ben je met me van plan?” vroeg ze ernstig. Ze trok zichzelf los en deed een stap naar achteren, om meer ruimte tussenbeide te creëren. Basile kreeg door hoe erg Fleur van streek begon te raken, en klom nu op haar hoofd. Vanaf daar siste hij boos naar de vreemde. Hij moest met zijn tengels van haar af blijven.

tag: Manolo Suarez! | notes: ---

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Kon ze hem nou wel vertrouwen of niet? Ze wist het echt niet meer. Eerst was ze er van overtuigd geweest dat hij een monster was die enge dingen met haar kwam doen. Toen hij tegen haar sprak, was er een sprankje vertrouwen overgeslagen, maar de angst was nog te groot om de andere gebeurtenissen zomaar voorbij te laten gaan. Nu praatte hij weer, en hij deed duidelijk zijn best om haar te kalmeren – op zijn eigen manier natuurlijk. En dat was begrijpelijk, want Fleur moest niet gaan gillen als daar inderdaad een Team Rocket lid buiten liep.

Ze haalde diep adem en telde in haar hoofd tot tien. Oké, het ging weer. “S-sorry,” begon ze, al kwam het er wat trilleriger uit dan haar bedoeling was, “ik moet mijn fantasie maar niet meer zo de vrije loop laten gaan. Bedankt voor je hulp. Je Abra natuurlijk ook.” Ze glimlachte, en wilde op de Abra af stappen om haar over haar kop te aaien, maar wist niet of de man dit zou toestaan of niet. Daarom besloot ze maar gewoon verder te praten. “En nu?” Ze liet haar blik door de omgeving glijden. Zoals ze eerder al had geconstateerd zaten ze opgesloten in een gebouw, met gevaarlijke engerds buiten op patrouille. “Wat was je van plan?” Haar blik viel weer opnieuw op de vreemdeling, al liet ze haar blauwe ogen niet al te lang naar hem kijken, in verband met haar problemen met oogcontact. Die keken al snel naar de Togepi in zijn armen, terwijl haar vinger een plukje van haar eigen haar opzocht om zich in te wikkelen.

tag: Manolo Suarez! | notes: ---

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Geen antwoord. Dat beviel haar niet echt, maar wat kon ze er aan doen? Deze man had sowieso iets mysterieus over zich hangen. Alsof hij een geheim agent was wat stiekem probeerde om Team Circus Rocket de grond in te stampen. Dat klonk eigenlijk wel heldhaftig. Ze merkte pas op dat ze naar hem glimlachte toen hij weer haar kant op kwam en zei dat ze nog wel even vast zouden zitten. Fleur liet een gefrustreerd geluid klinken en liet zich door haar benen zakken. Ze twijfelde even hoe ze moest gaan zitten wat confortabel was en er meisjesachtig genoeg uit zag, en koos voor een kleermakerszit. Gelukkig had ze een wijd rokje aan vanavond. Zijn voorstel om naar zijn appartement te gaan, moest ze even over nadenken. “Vind je dat niet vervelend dan? Je kent me helemaal niet.” Zijzelf wilde geen vreemden over de vloer. Al kwam dat ook omdat ze misschien een beetje problemen had met vertrouwen. En omdat haar appartement niet zo groot was. Ze maakte zich ook een beetje zorgen of ze dan wel thuis kwam, maar dat stopte ze weg diep in haar achterhoofd.

Ze kriebelde net Basile onder zijn kin toen hij opeens een naam noemde. “Manny?” herhaalde ze verward. “Wie is M-… Oh.” Hij stelde zichzelf natuurlijk voor. “Fleur.” Haar naam was zo fijn. Gelukkig had ze de vrijheid genomen om eentje te kiezen die ze zelf fijn vond, in plaats van iets te zoeken wat op haar oude naam leek. Wat voor meisjesnamen leken er eigenlijk op Casper? Cassandra, Cassie, Camille kon er ook nog mee door. Nee, dat lag haar allemaal net niet. Ze was Fleur. “Fleur,” mompelde ze nogmaals, deze keer een stuk zachter.

tag: Manolo Suarez! | notes: ---

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Hij vond het niet erg. Hij zei zelfs dat hij heel sociaal was. Fleur kon daar alleen maar ongemakkelijk op glimlachen, want zij kon ook best sociaal zijn als ze geen last had van die stomme onzekerheden. Praten met iemand vond ze dan ook helemaal niet erg, maar het was dat knagende gevoel dat haar gesprekspartner constant kon denken dat ze een monster was wat haar al snel weer terug naar binnen joeg. Ze wist ook nog steeds niet wat ze van Manny moest denken, maar hij stelde zich vriendelijk op en hij had haar van Team Rocket gered. Dat hij haar naam toepasselijk noemde, moest ze ook om glimlachen, maar deze keer een stuk breder en minder somber. Ze durfde zelfs heel kort haar ogen op zijn gezicht te richten, zelfs al was die niet heel goed te zien in het donker.

De namen van zijn Pokémon wekten meteen haar interesse. “Oh! Griekse mythologie?” vroeg ze, al wist ze het antwoord eigenlijk al. “Aphrodite, de godin van de liefde en vruchtbaarheid en Hestia… eh…” Ze kende de naam, maar kwam er even niet op. Manny zou haar geheugen vast wel een opfrissertje willen geven. “Deze pluizenbol heet Basile. Sorry dat hij eerder naar je blies.” Basile sprong van Fleur’s schouder en nam plaats op haar schoot, waar hij zich lekker nestelde. Dat ze er over hadden gesproken om ergens anders heen te gaan scheen hij alweer vergeten te zijn. “Wat denk jij, Bas? Manny’s appartement klinkt veiliger dan hier...” Basile keek op. Heel enthousiast scheen hij niet te zijn over het idee. Hij vertrouwde Manny duidelijk nog niet, en hoewel Fleur ook niet echt stond te popelen om lang bij een bijna vreemde door te brengen, zag ze dat meer zitten dan hier te blijven en opgepakt worden voor inbreken. Basile gaf niet echt een duidelijke reactie, maar ging gewoon weer liggen. “Hij vindt het oké,” haalde Fleur hier uit op. Basile was een stuk spraakzamer bij een negatieve mening, dus als hij zich rustig op haar schoot opkrulde ging ze er van uit dat zij de keuze mocht maken.

tag: Manolo Suarez! | notes: ---